Vísir - 06.04.1945, Side 2

2
Föstudaginn 6. april 1945
VISIR
lokum
Kvenflokkur Hauka frá Hafnarfirði, seni varð Islands-
meistari í handknattleik innanhúss. Efri röð frá vinstri:
Guðný Guðbergsdóttir, Sigurlaug Arnórsdóttir og Kristín
Þorvarðardóttir. Neðri röð: Svava Júlíusdóttir, Guðhjörg
Magnúsdóttir og Soffía Júlíusdóttir.
Fjórða innanhúss-keppni
Gunders Hágg í Bandaríkjun-
um fór fram á laugardag 24.
marz s. 1. Vegalengdin var 1
míla eins og á'ður og sjgra'ði
Ilágg nú loksins á 4:16,7 mín.
Jimmy Rafferty, sý er unnið
hafði Hágg osvar í röð, var
ekki með að þessu sinni. —
S. 1. laugardag átti siðasta
míluhlaup Hággs og Rafferty
að fara fram í Buffalo N.Y.,
en Ilágg gat þvi miður ekki
mætt til keppninnar vegna
þess að liann fékk ckki flug-
ferð frá Californíu. Rafferty
vann þvi þetta míluhlaup á
4:10,9 mín. og er þetta 9.
sigur hans í röð.
Fra Skítaéiinu.
Úrslit í kvenfiokki.
Svig kvenna:
A-flokkur: 1. Maja örvar
IBB 73,7 sek. 2. Margrét ÓI-
afsdóttir, IBR 96,5 sek. 3.
Guðbjörg Þórðárdóttír, IBR
111,5 sek.
B-flokkur: 1. Inga Árna-
dóttir, IBR 60,1 sek. 2. Guð-
rún Pálsdóttir, IBR 80,8 sck.
Úlympiskur
6. landsmóti í handknatt-
leik (innanhúss) lauk' í síð-
ustu viku, og fór þannig, að
Ármann vann í meistarafl.,
1. R. í 1. flokki, og Haukar i
2. flokki og kvenflokki. — I
fyrra vann Valur í 1. flokki
og meistaraflokki, Ilaukar í
2. flokki og Ármann í kven-
flokki.
Stigin féllu þannig:
I meistaraflokki:
Stig Mörk
Ármann . . 12 134: 86
Valur ... . 10 106: 89
l.R . 6 117: 85
Haukar . . 5 98: 9!)
Víkingur 5 84: 90
Fram . . . . 2 82: 111
F.Il 2 90: 151
I 1. flokki:
Í.R Stig Mörk
1. . . 12 159:139
2. Ármann . . 8 103: 88
3. Haukar . . .8 132:117
4. F.H. ... • • 6 . 77: 96
5. Valur . . 5 117:141
6. Fram . . . 4 94:102
7. Víkingur 3 92:107
I 2. flokki:
Stig Mörk
1. Haukar . . 8 68:33
2. F.H. ... . 6 46:51
3. Ármann . 3 52:45
4. I.R 2 46:59
5. Víkingur . T 38:72
I kvenflokki:
Stig Mörk
1. Haukar . . 7 44:37
2. Ármann . 6 59:39
3. I.R . 4 45:42
4: F.H. . . . . . 2 29:47
5. K.R. . . . . 1 38:51
IíFROTTIR.
verðlaunapeningur
Málmstengur fyrir stangarstökk eftir stríð.
íyrir lítið.
Ástralíumaðurinn Nick
Wintcr, sem sigraði’ í þri-
stökki á Olympíuleikunum í
Paris, á tvo olympiska verð-
launapeninga frá 1924, en
keppti þó aðeins einu sinni
og í einni gi’ein. Annan (úr
gulli) fékk hann fyrir 1.
verðlaun í þrístökkinu, en til
þess að fá hann, þurfti hann
að ferðast kringum háli'an
hnöttinn og sctja nýtt heims-
met í þrístökki (15.52%
m.), sem lionum þó tókst
ekki fyrr en í síðasta stökk-
inu. — Iiinn, scm var úr
silfri, kostaði ekki eins mikla
fyrirhöfn. Winter keypti
hann hjá fornsala í Sidney
fyrir 2 dollara. Engin ágröft
ur var á haki hans, til að sýna
eigandann eða greinina, sem
liann var veittur fyrir.
GluggaútstiSling-
arpappír.
Pensillinn,
Sími 5781.
Japanska bambus-stöngin,
sem leysti af hólmi tréstöng-
ina, er notuð var við stang-
arstökk fyrir mannsaldri eða
svo, verður lögð til hliðar að
stríðinu loknu, ef trúa skal
Charley Hunter, þjálfara
íþróttafélagsins Olympia
Clúb í San Francisco, cn hann
hefir nú verið þjálfari jiess
tclags í tuttugu ár og ætti
]>ví að vita hvað liann syng-
ur. Hann segir, að í stað henn-
ar komi málmstöng, hol að
innan, Jiandhæg og fjaður-
mögnuð eins og . bambas-
stöngin, en léttari og slerk-
ari.
Hunter segir, að slík stöng
muni verða framleidd i Am-
eríku, og með hennar lijálp
verði hægt að stökkva 16
fet (1.87 m.), sem til skamftis
tíma hafi verið talið ómögu-
legt. Heimsmetshafinn í
stangarstökki, Bandarikja-
maðurinn Cornelius Warmer-
dam, er eini maðurinn, sem
tekizt hefir að stökkva 15
fet (4.57 m.), en þá hæð cða
hærri hefir hann nú stokkið
alls 43 sinnum. Heimsmel
hans er 4.77 m. (15 f. 7%
jjuml.), en innanhúss 'hefir
honum j>ó tekizt að stökkva
enn hærra (4.79 m.). Hon-
um hefir ekki tekizt að kom-
ast enn hærra, þar sem
stöngin liefir ekki leyft hærra
grip en 4.20 m. frá jörðu.
Léttari málmstöng getur ver-
ið lengri og leyft hærra grip,
og Hunter heldur ]>ví fram,
að hún muni hæta verulega
árangur í stangarstökki.
Málmurinn, sem Iiann vill
láta nota í j>ær, cr léttari cn
aluminium, en verður ekki
notaður til annars en her-
gagnaiðnaðar fyrr en að
striðinu loknu.
Tómum Coca-Cola flösk-
um er veítt viotaka í öll-
um matvöruverzlunum
og greitt fyrir þær 25
aura stykkið.
íslenzka glíman.
Nauðsyn á dómaranámskeiði hið fyrsta.
Glímuna sem persónu-
íþrótt milli tveggja manna
]>arf sérstaklega að vernda í
hverri keppni fyrir óréttmæt-
um utanaðkomandi áhrifum
og athugasemdum.
Gagnrýni dómara skal ein-
ungis vera hyggð á reglum
glímunnar, en ekki eigin-
skoðun dómara á manninum
eða vaxtarlagi hans. Þeir
dómarar, scm láta stjórnast
af slíkum tilhneigingum
vcrða hlutdrægir og hefir
j>essa því. miður gætt á ein-
slaka kappglímum.
Það er sannanlegt, að kom-
ið liefir fram i sambandi við
kappglímur vanj>roski og
rangur skilningur dómara á
starfi sínu og það svo stór-
kostlega fjarri réttri hugsun,
að menn gela læplega trúað
sumu af þvi.
Um hvernig glíman fer al-
mennt fram, liefi eg márgt
að segja. Frá j>ví fyrsta hefi
eg verið óánægður með
livernig glíman hefir verið
æfð og keppt í henni. Það er
margt í fari hennar, sem eg
tel henni óskylt, en hefir þró-
asl i skjóli vanans. Ekki er
þetla sök neins einstaks, held-
ur jafnt kennara sem iðkenda
og liggur j>etta ekki sizt i
störfum dómara, sem liafa
kvaðalaust getað gengið að
dómarastörfum án ']>ess að
fylgjast með glimuæfingum.
En þó yfir tekur þegar teknir
hafa verið til dómarastarfa
menn, sem aldrei voru Iiæfir
til að glíma og æfðu ekki, svo
að þeir gætu lalist æfðir
glímumenn, enda tekið j>á
mörg ár að ná árangri.
Eins og flestum er kunnugt
lekur j>að sérlivern niörg ár
að verða góður glimumaður.
Hann verður að æfa og leggja
mikið að sér og fórna oft
miklu auk j>ess scm hann
veit, að skyldur hans eru
miklar. Svo eru teknir mcnn
fil að dæma um hann. En
þcir þurfa ekkert að æfa sig
undir að dæina um iþrótt þess
manns, sem hefir orðið að
æfa sig lengi og fórna sér fyr.
ir íþrótt sina. Þið sjáið að
j>arna er misræmi.
Eg hefi fyrir mörgum ár-
um lagt lit, að nokkrir heztu
glímumenn okkar kysu fjóra
fall og fjóra hæfnisdómara,
sem yi-ðu slaðfestir sem dóm-
arar. Yið samj>ykkt j>eirra
hefðu j>eir öðlast dómararétt-
indi og gætu þeir síðan haldið
dómara-námskeið og gefið
öðrum réttindi. Mætti j>á ef
vildi skipa dómara til eins cða
fleiri ára ásamt varadómur-
uin. Annars er ]>að ekki aðal-
atriðið, heldur hitt, að leggja
skyldur á dómara og láta þá
æfa sig í störfum, svo j>eir séu
færir um og samboðnir þvi
að dæma um íjirólt ungra og
glæsilegra íþróttamanna, sem
kunna iþrótl sína.
Bómarar verða að
þekkja sinn aga.
Þeir iþróttamenn, sem ekki
æfa sig munu fljótt tapa fyr-
ir þeim sem æfa. Eins er með
þann dóinara, sem ekki fylg-
ist með eða æfir sin dómara.
störf. Hann niun ekki vcra
eins góður og annars.
Það er erfitt og vanþakk-
látt verk að vera dómari og
sjálfur gel eg vottað, að erfið-
lega hefir mér gengið að
dæma svo, að ekki liafi komið
fram óánægjurödd, og ekki
vil eg fullyrða, að mér liafi
ckki yfirsést. En j>að er svo
með fleiri, en -krafan er að
dómarar a?fi sig í starfinu.
Flestar glímur nú í seinni
tíð hafa verið háðar í of lill-
um húsakynnum og hcíir
j>að komið berlega fram, að
dómarar liafa átt erfitt með
að halda keppendum innan
j>ess ramma, sem markaður
liefir verið. Mér finnst, að
]>að sé ekki lilið nógu skýrt á
það, livað erfiða aðstöðu
dómarar hafa til að fylgjast
vel með á mjög svo litlu
svæði, þar sem áhorfendur
eru á allar hliðar, fasl upp
við liinn liaslaða völl.
Um búnað,
belti og fleira.
Of mikið her á því að
glímumenn séu í fötum, sem
hæfa j>eim ekki og verður að
ráða hót á þvi. Mcst ber j>ó á
óhæfum og illa gerðum bclt-
um og hefir sá galli fylgt
glímumönnum frá þvi fyrst
að ég man.
Aðallega má heimfæra
þetta undir þekkingarleysi
þátttakenda, afskiptaleysi
kennaranna og siðan dómar-
anna, en livað eiga þeir að
gera? Glímumennirnir eru
klæddir, gliman á að hefjast
eftir nokkrar mínúíur og
önnur belti ekki til. Eiga j>eir
að slöðva glímuna? í skjóli
j>ess og ]>essu líkt hafa gail-
arnir þróasl og fylgt glím-
unni.
Iveppendur eiga ekki að
kej>pa með þeim beltum, sem
þeir æfa með. Þeir eiga a'ð
hafa sivöl belti við keppni,
sem j>eir einungis keppa me'ð
óg dómarar hafa viðurkennt
löngu áður en kappglíman
liefst, en verður svo skoðað
við keppnina. Beltið skal vera
óslitið.,Að hal'a belti sem ekki
hæfir er óskylt eðli glímunn-
ar, því beltið skal falla vel að
og vera traust til halds og
með rétta hlutfallslengd á
milli ólna. Tökin eru stað-
bundin og miðuð við jafn-
vægi og jafnrétti yfir livaða
stærð beltis hæfi hverjum
glimumanni', og sjá svo um
að hver keppandi hafi sína
stærð, eins og hver hefir sitl
númer af skóm o. s. frv.
Skoðun og löggilding belta
-færi þvi fram af þeim dómur-
um, sem æltu að starfa við
hverja keppni, strax cftir að
þátltakendur hefðu gefið sig
löglega fram. Ilyggilcgt tel
cg, að glímuráð hefði þelta
með höndum ásamt dómur-
um.
Mér finnst alltof fáir hafa
skrifað um glímuna og l>að
sem aflaga fer.
Flest j>að, sem um hana
hefir verið sagt og hent til
helri vegar, hefir ekki verio
tekið til athugunar, enda
liafa fleslir sem hafa haldið
glímunni uppi átt sérhags-
muna að gæta, sem j>eir hafa
mótast frekar af, en af um-
bótáþörfinni.
Eða hverjar cru umbæt-
urnar frá 1916, aðrar en eðli-
leg þróun íþróttarinnar, við
mikla l)jálfun og bætt_ og
breytt skilyrði og betri líís-
kjör j>eirra, sem æfa nú? Og
jiessa þróun liafa allflestar
íþróttir tekið í miklu slærri
stigum en islenzka glíman.
Glíman er langt á eftir öðr-
um íj>róttum með lög og
reglugerðir og j>arf að endur-
skoðast.
Nýlega hefir verið stofnað
Framh. á 6. síðu