Vísir - 22.11.1946, Síða 7

Föstudaginn 22. nóvember 194(5
VlSIR
7
EG BREGÐ MÉR
TIL
BERNSKUSTÖÐVANNA
Framh. af 2. síðu.
tekur sér málhvíld og liugs-
ar sig um. „Já, þetta var nú
allt og sumt,“ heldur hann
svo áfram, „og ekki sérlega
mikið um að vera hér fyrr
en Norðmennirnir komu. En
þá var hér slrax líf og fjör
á sumrin og allt í háalofti.
Ja, — slikur djöfulgangur.
En gaman var þá að lifa og
geta hrejd’t sig. Og liingað
fór að tínast fólk úr öðrum
byggðarlögum, þegar það
fréttist, að Norðmennirnir
væru að setjast hér að og að
hér myndi vera atvinnu að
væ'nta.
„En auðvitað fóru flestir
Norðmennirnir heim til Nor-
egs á haustin og voru aðeins
skildir eftir fáeinir menn til
að gæta lniss og tunnusmið-
ir, því að oft var skilið eftir
tunnuefni, sem Jæir unnu úr
að vetrinum.
„Kompaníið“
Jakobsen fór nú að stunda
h,ér þorskveiði líka og iekk
mann í félag við sig, sem hét
Lund (þá kemur til nafnið:
„Kompaníið"). En árin 70
og 71 var lítil síldveiði hér
í Seyðisfirði. Sumarið 72 var
svo aftur sæmilegt aflasum-
ar og þá notuðu þeir Jak-
ohsen & Lund eingöngu lag-
net. Og sumarið 73 var svo
enn miklu betra. En ekki
man eg lil þcss, að nokkur
Seyðfirðingur ætti þátttöku
í síldveiðunum. Þjóðhátíðar-
árið var aftur rýrt afJLaár.
Og svona er lijakkað svo að
scgja í sama farinu hvert
sumarið á f; tur öðru. Afl-
inn er. misjafn, aldrei mjög
mikill en oft lítill. Þó halda
Norðmennirnir áfram að
koma hingað á hverju sumri
og smámsaman l'jölgar þeim.
En svo keniur árið 78. Þá
koiu síldin snemma og þá
kolnu hingað óvenju margir
Norðinenn. -Þeir fóru ekki
fyrr cn í Nóvemberlok um
haustið og fóru þá öll þeirra
skip fullfermd (I síldarsög-
unni segir, að útgerðirnar
liafi aflað yfir 3000 tunnur
hver og voru að talin „ó-
gi7nni“).
„Eg hcld nú, að þetta sé
sú eiginlega hyrjun á öllum
óskppunum," ségir Sigbjörn
ennfremur, „því að næsla ár
komu hingað enn fleiri Norð-
mcnn, en nokkru sinn áður
og veiddu óhemju mikið.
(Það ár mun aflinn þó ekki
hafa verið nema 8000 tunnur,
scm út voru fluttar). En það
sumar drapst líka í nótun-
um hjá þeim að minnsta
kosti annað eins og þeir gátu
hirt, að því cr menn héldu.
Og Jiá leyfðu þeir líka liverj-
um sem hafa vildi, að hirða
hjá sér síld úr nótunum, svo
mikið sem liver vildi hafa.
Og enn var mikill aflinn
næsta sumar (79) og margir
um hiluna.
En svo kemur sumarið
1880.
Þá koma Iiingað menn frá
Stavangri í fyrsta skipti, hin
svokallaða Ivöhlers-útgerð
(cn það var hlutafélagið
Köhler & Co., og hafa til
skanims tíma vcrið uppi-
standándi hús og bryggjur
hér á Ströndinui, sem við
þctta félag voru kennd, en
T. L. Imsaland keypti útgerð
þeirra. Ilöf.). Og það sumar
kom svo Otto Wathne í ann-
að sinn og varð fljótlcga at-
hafnamikill og átti ítök alls-
staðar.“
Niðurl.
5Í1COÍSOÍ1CCOCO<ÍÖÍÍOOOOCOOÍ>OÍÍ»!>C«C
SGOCIQOOOOOOOCOOOOQOOOOOOOQOOOOOOOOOCOOOC!
Z
Djorf skáfdsaga um ástir og ástríður
Út er komin hin heimskunna franska ástarsaga
eftir Madame Colette.
SAKLAU
Saídaus léttúá, er óvenjuíeg skáldsaga um
blóðríkar ástir og brennandi ástríður.
Saklaus léttúð segir írá ungum elskendum,
misheppnuðu samlífi þenra, tilraunum þeirra
til þess að fullnægja ástríðum sínum utan
hjónabandsins og að lokum hamingju þeirra
er þau finna hvert annað. Frásögn bókarinn-
ar er fögur og hstræn, og þótt emstökum þátt-
um ástarlífsins sé lýst af raunsærri bersögli
hvíhr yfir allri skáldsögunni hlýr og róman-
tízkur blær. Fólk sem er mjög feimið og tepru-
legt er varað við að lesa bókina.
Saklaus léttúð mun vekja aðdáun,
hneyksli og deiíur. Lesið Sakleusa
léttuð og fellið yðar eigin dóm.
Madame Collette er ef
til vill kunnasti seinni
tínia ástaisagnahöfund-
nr Frakka. Það er stað-
reynd að bækur Collette
eru metsölubækur víða
iim heim, t.d. seldist síð-
.asta bók hennar í 270,-
000 feintökum í Frakk-
landi. Hinsvegar ber því
ekki að neita, að miklar
dcilur hafa staðið um
Collette, sökum djarfra
ástarlífslýsinga lienn-
ar og bersögli í kyn-
ferðismálum. — Telja
ofsatrúarmenn og
teprulegir lesendur
hana „klámrithöfund",
en fólk sem metur
dirfsku og hispúrslfeysi
í frásögnum um ástir,
sem annað, dáir hrein-
skilni hennar og þrótt,
en allir lesa þeir samt
bækur Collettc hvort
sem þeir eru með henni
eða móti.
»
UGLUUTGAFAN
»
«
«
»
«
«
»
»
»
»
»
»

C5í«ííí5íííjGí)wwíjííí50í5í/íjv?ííjíií/?5>i0í)íivíiííí/«iíílí5íif
BEZT AÐ IUGLÝSA I VISI.
Kjamorkumaðurínn 39 qu, j>.. su..
SUPERMAKJ-
VOU CAN'T
DO TUIS
v TO ME / /
But, loiS-V J , T;r^J“:
it'S mV TT4US r ako b
SHE'S A NlCE GIRU.
&UT SOMETIMES SHE
.QETS ME SO MAOJJ
/ THAT MAKI. BU5y VVTH EVC .
BODY ELSE'S TROUBLES ANT
) LEAVIKia ME, HlS OWN FIAl
STRANDED. WELL-ONLV TWO
1 LEPT UNTILTHE WEDDING.TÚri
\WATCH MRS.SUPERMAN PUt,-
k FOOT DOWN i' e
'ooch; oucnJ whya'
TAKE IT OUT ON USF
1WE WUZ ONUV ROBBIN'
, A _______________-
DUTy/ /
1945, McCLUOC NEWSPAPUI SYNDlCATn
Lisa: „Svona getur þú ekki
komið fram við mig.“ Kjarn-
orkumaðurinn: „En, Lisa, þetta
cr skylda min.“
Kjarnorkumaðurinn: „Hún er
góð stúlka, en stundum getur
hún gcrt mig æfareiðan.“ —
Bófinn: „Æ, ó! Hvers vegna
læturðu það koma niður á okk-
ur? Við vorum bara að ræna
banka.“
Lisa: „Þvílíkur maður. Hann
hefir alltaf nóg að gera i ann-
ara manna vandamálum, en
skilur míg, unnustuna sína,
eftir lijálparlausa. Jæja, það eru
nú ekki eftir nema tveir dagar
til giftingarinnar, og efttir það
skulum við sjá hvort frú
Kjarnorkumannsins tekur ekki
völdin i sinar licndur.“
£ féuFbcuqkAi ***** T A H Z A N
Þess vegna hafði Jake Krinch dálit-
ið ;a'ði':u',Tyj'ira»H:lnir3 ílrhuga, hcldur
en Cliris Hansen og hitt fólkið, en
auðvitað án þess að nokkurt hinna hefði
m(nnslu hugniynd um það.
Chris Hansen ákvað hins vegar að
fara á eftir Kungu, og því miður
vissi hann ekki um hina lcynilegu fyr-
irætlanir Jake Krincli. Fólkið skh)aði
sér í tvo flokka og Chris og Jake ....
i T'íííTj . )5 ( ! ,
.... loru á eftir apanmn. En .Tina
og Don flugmaður urðu effir hjá flug-
vélinni. En langt fyrir neðan i fjalls-
hlíðinni, naut Kungu ríkulega hins ný-
fengna frelsis.J
haun tíndi mjúkar og ferskar ræt-
ur og trjáblöð og hámaði það allt !i
sig af góðri lyst. Hins vegar vissi hann
ekki, að tvö forvitnisleg augu fylgdust
með honum allan timann. ‘