Vísir - 16.06.1947, Síða 7

Mámidaginn 16. júní 1947
V I S I R
T
Fæddur 11. ágúst 1890.
Dáinn 3. júní 1947.
Kveðjuorð.
Dáinn, horfinn, þessi orð
fáum við daglega að heyra á
þessum sorgardögum. Og þó
varð mér hverft við, þegar fé-
lagar mínir sögðu mér, að
Bogi væri dáinn, þessi góði,
tryggi félagi, horfinn úr
hópnum. Eg átti því láni að
fagna að þekkja Boga vel og
eiga hann að vin, og vinna
með honum í mörg ár, og þar
bar aldrei skugga á.
Finnlíogi var gjörfulegur
maður og hiikill að vallarsýn.
hann .hafði sterka skapgerð
og var enginn veifiskati, ef
því var að skipta, en hélt ör-
uggt og í'a-st á sinum niálum.
liver sem í 4ut átti. Mann
var drengur iúnn bezti, fé-
lagslyndur-oí; iuifðingi í lund,
prýðilega greindur og
skemmiiií eur i viðræðum og
hfóknr alls fagnaðar i vina-
hóp. Finnbogi var gæfumað-
ur. Ilanu áíii ágæta konu, frú
Jóhönuu Kristjánsdóttur, og
myndarleg hörn. sem öll
virtu haim o;.’ elskuðu. Heim-
ili Iians vur rómað fyrir gest-
risni og iiöfðirigskap.
Eg kveð þig með söknuði
og þnkkla'li f -rir samveruna
og samgleðs’. þér að vera
kominn ;■ fir ! ’ndanuerin, þar
Kveðja til
Þjóðviljans.
. I tilefni þess, er Bæjar-
pósti-ir Þjóðviljans birtir í dag
(6. júní) í niinn garð, vil eg
nú trúa höfundi þeirrar
greinar fyrir því, að eg lief í
raun og veru enga löngun til
að vera að illskast við hann
eða aðra.
En það er nokkuð sérstakt,
sem eg vil segja þessum and-
stæðing mínum að lokum.
Fvrst er nú það, að óþarflega
slæma merkingu leggur liann
í orð mín, þar sem eg talaði
um „samband hans í aðra
átt“. Eklci kom mér neinn
myrkrahöfðingi til hugar í
sambandi við þá setningu.
Og má eg minna á, að til eru
að minnsta kosti fjórar höf-
uðáttir.
Svo er það þetta, haldi sá,
er skrifar Þj óðviljagrei n ina í
dag, að það sé eitthvert vopn
á mig, að ráðleggja Stórstúku
íslands til að fá sér annan
starfsmann, þá er það mikill
misskilningur hjá honiun. Eg
Eg hef aldrei unnið þáð til
fyrir neina atvinnu, að gerast
múlbundinn þræll neins, og
heldur aldrei kviðið atvinnu-
teysi.
Annnrs nuijjdu sumir hafa
litið á þcssi skrif Þjóðvil.jans
í minn garð scm atvinnuróg.
Getur ]iað verið, að Þjóðvilja-
menn vilji beita atvinnukúg-
un við þá, sem kunna að hafa
aðrar skoðanir en þer á ýms-
uin íuáhuu ?
Eg get nú upplýst þcnnan
andstæðing minn um það’, að
undanfaj'in ár hef eg ekki
vcrið ráðinn starfsmaður
Stórstúku Istands, en veita
má honum til vorkunnar,
þótl hann vissi það ekki.
Slórstúka íslands hefir nú
tvo nvja erindreka, seiu von-
aiuii vinna báðir betra verk
en eg. og ann eg þeim ])ess áf
Iieilum hug. Eg er laus við
sem ríkir eiiíflega „nótt-
laus voraldai’ veröld, þar sem
víðsýnið skin“.
Haraldur Biönda!.
alla afbrýðisemi í þeim efn-
um. Það verðui’ framtíðin,
en ’fekki Bæjarpóstur, Þjóð-
viljans, sém ’dæmii’ um lifs-
starf mitt og bíð eg þess ró-
legur.
Hér með afneita eg þó eng-
an veginn sambandi mínu við
Stórstúku íslands, eins og
nú standa sakir, en um fram-
tíðina verður engu spáð. En
hitt er víst, að eg nnm livergi
vista mig upp á þau kjör, að
selja skoðana- og málfrelsi
mitt, enda ekki liklegt að
neins slíks verði af inér
krafizt.
Með þessu hef eg skýrt
málið ofurlitið, i von um að
ekki valdi nýjum misskiln-
ingi.
Pétur Sigurðsson.
S^-Aíríkubúar heim-
sækja Bretland.
Capetown. — Enda þótt
öll skip, sem Koma til Cape-
town í Suður-Afríku, komi
með nýja hópa af brezkum
landnámsmönnum, sem ætla
að setjast að í Suður-Afríku,
linnir ekki straumi Suður-
Afríkumanna, sem vilja fyr-
ir hvern mun komast í heim-
sókn til Englands.
Eftirspurn eftir skiprúmi
er orðin svo mildl, að sum
skipafélög hafa orðið að
iiætta að taka á móti pönt-
unum. Þótt útlit sé fyrir að
fólk þurfi að bíða í liálft1
annað’ár eftir fari frá Bret-
landi aftur, virðist það eng-|
in áhrrf hafa haft á löngun
nuunni íil þess að heimsækja!
Brétland.
Auöugar fjölskyldur í Jo-
hannc- burg, sem vanar eru
að ferðast með dýrum
skemmtiferðaskipum, láta
sér nú nægja að fara með
ílutniugaskiþum. Margir bíða
niðri við skipin þegar burl-
farartími þeirra nálgast, í
von um að einhver heltist
úr lesliuni og hægt verði að
hlaupá í skarðið.
Ferðamanriaskrifstofurnar
segja, að þær goíi með engu
móti annað eftirspurninni. I
Starfsemi Ferðaskrifstof-
unnar nýju er nú að komast
í fastar skorður. Tók hún til
starfa um hvítasunnuna s. 1.
og hafa síðan ferðazt á henn-
ar vegum um 250 manns.
Auk þess að gefa lands-
mönnum kost á ódýrum
ferðalögum, er eilt aðalstarf
hennar að vekja athygli er-
lendra ferðamanna á land-
inu. í því skyni er stofnunin
að gefa út tvo bæklinga á
ensku, dönsku og frönsku,
sem hún hyggst að dreifa út
meðal erlendra ferðaskrif-
slofa. Þegar Iiafa borizt fyr-
irspurnir erlendis frá um
ferðaskilyrði hér, en svo virð-
ist að fólk hverfi frá ferða-
lögum liingað, þegar það
heyrir um veðráttuna.
Þegar Iögin um Ferða-
skrifstofu ríkisins gengu i
gildi á ný, var bætt við á-
kvæði um, að hún skipulegði
orlofsferðir, styddi að ódýr-
um orlofsdvölum og ynni að
því, að orlofslögin kæmu
fólki að sem mestu gagni.
Þetta hyggst Ferðaskríf-
stofan að gera með 65 ferð-
uin, sem farnar verða á
liennar vegum í sumar. Verða
55 þeirra farnar frá Reykja-
vik, en 10 frá Akureyri. Auk
þess er skrifstofan reiðubú-
in að hjálpa mönnuiri, sem
ekki geta notfært sér þessar
ferðir, lil þess að skipuleggja
ferðir, hvort sem þeir vilja
ferðast á vegum skrifstof-
unnar eða einhvers annars.
Þá hefir skrifstofan fengið
umráð yfir nokkrum
kennslustofum i Auslurbæj-
arskólanum. Vei’ða þær not-
aðar til gistingar fyrir fólk,
scm ferðast á vegum skrif-
stofunnar.
Skrifstofur stofnunarinnar
eru á Kalkofnsvegi í húsa-
kynnuin þeim, sem B. S. í.
hafði áður og hefir hún tekið
að sér afgreiðslu þeirra sér-
leyfisbifreiða, er áður liöfðu
þar afgreiðslu. Á Akureyri er-
Jón Egilsson forstjóri skrif-
stofunnar.
ÍNNILEGUSTU þakkir fæn eg öllum þeim nær
cg fjær, sem auSsýndu mér vinarhug á 75 ára aí-
mælisdegi mínum, 28. maí þ, á.
Vestmannaeyjum, 8. júní 1947.
Jes A, Gíslason.
€. 1 wuqkái
í Pk K áL N
Gkepaflokku' n guklc nú í áttiná lif.
bálsins og j.io. • nær koni, sáu þeir
afi þetta var M i iitii. heir imikringdu
]>áli<5 hljöðiet og án |>ess að' iitli
íiégVátEeriguriii'i ypfVi Bifkkurs var. 1
Min'du lilii sat og' dóttiiöi yfír líál-
inu. Hann var farið að lengja eftir
Tarzan, en- hann þorði ekki að sofna,
þvi þá gat ’eldurinn stokknað. Skyndi-
lcga jriistu bófarnír a‘ð hontnn úr ö'lunV'f
áttmn.
„i jfétta skipti skuluin við vera viss-
ir,“ sag i einn bófanna og miðaðí byssu
sinni á Mindu. „Nei,‘- sagði Stark, for-
ingi þeirra. „Lik hans nmndi fljótlegn
fihina.st. Við verðurri at? taka ftann 'méðri
Kn niður við höfnina i fiskiinarina-'
þorpinu elti stóri Pétur Tarzaij apa-
niann. Stóri Pétur héit að Tarzan hcfði
ekki lnigtnyiifl ijm að hann var að elta
' ftáhn, ók 'elif þSft ’þaHnui ‘óiiikaðp1A