Vísir - 21.10.1947, Blaðsíða 4

4
V I S 1 R
Þriðjttdagirm 21. októher 1947
wisin
D A G B L A Ð
l tgL-iandi: BLAÐAUTGÁFAN VlSIIÍ H/F.
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Fiönslm kosningarnai.
tjórnmálabáráttan ber sama svip í flestum löndum
Evrópu þessa stundina. Má segja að þar eigist tvö öfl við.
Annarsvegar vilja menn byggja á þjóðlegri rót, cn hins-
vegar á alþjóðlegri öreigasteí'nu. Línurnar hafa skýrst og
eiga ef.tir að . skýrast enn betur, þeim mun lengra, sem
líður frá stríðslokum. Á endurskipun Komitern sinn ríka
þátt í því.
Kompniinst^r þefa ekki farið duit með, að þeir munij
Vart mundi þpð þykja
neinn stórviðburður nú á
timum, þótt danskur maðúr
flytti búferlum hingað til
lands. Svo mun lieldur ekki
liafa verið sumarið 1922,
þegar Ludvig Storr kom til
íslands til þess að seíjast hér
að ásamt konu sinni.
Slikir atburðir sem þessir
fá fyrst sitt raunverulega
gildi, þegár tíminn leiðir í
Ijós, að landnámsmaðurinn
er dugandi maður, sem tek-
ur virkan þátt í lífi og þró-
un þjöðarinnar og ann henni
.„„t ..í.iií I i
notið mikils fyígis um langt skeið og landið hefur verið
griðastaður þólitískra öfgamanna, scm einhverrar orsaka
vegna hafa orðið að flýja föðurland sitt. Umburðarlyndi
Frakka í þessum efnum hefur verið furðulega mikið, en
því er heldur ekki að undra, þótt róttækar stefnur hafi
fundið góðan liljómgrunn meðal frönsku þjóðarinnar.
Hefur svo verið allt frá dögum frönsku byltingarinnar.
I gær urðu úrslit kunn í kosningum til bæja- og sveita-
stjórria í Frakklandi. Að þessu sinni var kosningabaráttan
óvenjuleg, með því að átökin voru háð milli kommúriista
annarsvegar, cn fylgismanna de Gaulles hinsvegar, en
hann hefur lengi varað við kommúnistahættunni og sætt
ofsóknum á móti af þeirra hálfu. De Gaulle hvatti til
[;jóðlegrar einingar fyrst og fremst, en vitað var að hahn
nýtur trausts fylgis meðal frönsku þjóðafinnar vegna þjóð-
iegrar baráttu sinnar á styrjaldarárurium. Kommúnistar
beittu sér af alefli gegn hinni þjóðlegu hreyfingu og efndu
til verkfalla, til þess að reyna að efna til múgæsinga fyrir
kosningamar, en með því lmgðust þeir einnig að eflast
að fylgi meðal þjóðarinnar.
Crslit frönsku kosninganna reyndust þau, að stuðn-
ingsmenri de Gaulles unnu einhvern glæsilegasta kosninga-
sigur, sem sögiir fara af í Frakklandi, en sá sigur sannar
jafnframt að franska þjóðin er þess albúin að hrinda af
sér áróðri og raunar beinu oki kommúnistanna. Þeir munu
ekki hafa tapað verulegu fylgi, en þeir eru stöðvaðir í
framsókn sinni og váldabaráttu. Hefur þetta hina mestu
þýðingu fyrir önnur lönd Vestur-Evrópu, sem vafalaust
fara að dæmi Frakka og hefja þjóðlega baráttu innan
sinna endimarka. Þeirri baráttu mun lykta á einn og sama
veg. Framsókn kommúnistanna stöðvast, en svo tekur
fylgishrunið við og þvpiæst algjör ósigur.
sem væri hún
þjóð.
Ludvig Storr er i vissum
skilningi landnámsmaður á
Islandi. Hingað flutti hann,
án þess að þekkja hið
minnsta til landsins, þjóðar-
Júfirz
innar eða atvinnumöguleika.
Að hætti landnámsmann-
anna lagði hann ótrauður á
hafið og kom hingað til
Reykjavikur i júlímánuði
1922, ásamt konu sinni, El-
ínu Sigurðardóttur, Björns-
sonar brunamálastjóra óg
Snjólaugar SigurjónsdóttUr
frá Laxamýri, systur Jó-
lianns skálds.
Ekki var ríkidæmi þeirra
hjóna fyrir að fara,utan eld-
móðs æskunnar og óbilandi
trúar á framtiðina.
Ludvig Storr hófst handa
])á þegar og byrjaði verzlun
sína 1. september sama ár
á Grettisgötu 38.
Nokkru síðar flutti hann
verzlun sína að Laugavegi
11 og 1929 að Laugavegi 15,
þar sem hún er nú, og hafði
hann þá byggt það liús.
Hér fór sem fyrr, að dugn-
aðarmanninum eru allar
leiðir opnar, og leið ekki á
löngu, þar til Ludvig Storr
byrjaði Glerslípun og spegla-
gerð sína, en það mun liafa
verið 1932. Það ár keypti
liann einnig Lampa- og
skermabúðina að Laugavegi
15.
Frá upphafi mun Ludvig
Stórr hafa sett sér það mark-
mið að sjá trésmiðum og
iðnaðarmönnum fyrir efni-
við, vélum og áhöldum. —
Jafnframt sá hann að liús-
gagnasmiðina vantaði til-
finnanlega gler og hurðir
ineð slípuðum köntum fyrir
liúsgögn, svo og spegla.
Þannig gerðist liann braut-
ryðjandi í glerslípun og
speglagerð liér á landi, og
mun lians um alla ókomna
tíð verða minnzt af íslenzk-
um iðnaðarmönnum, sem
kynna vilja sér iðnsögu Is-
lands.
Hug sinn til íslenzkra iðn-
aðarmanna hefir Ludvig
Storr sýnt á irijög áþreifan-
legan hátt, nú nýlega, með
því að gefa peningaupphæð.
kr. 15.000.00, og leggja þar
með grundvöll að styrktar-
sjóði til hjálpar fátækum ís-
lenzkum iðnaðarmönnum,
sem dvelja við nám í Kaup-
mannahöfn.
Engirin vafi er heldur á
því, að íslenzkir iðnaðar-
menn meta að verðleikum
það sem Ludvig Storr hefir
fyrir þá gert, enda kom þ.að
berlega fram á 25 ára afmæli
verzlunariánar í september
s.l. Þá fórst einum ræðu-
manninum orð á þessa leið:
„Ludvig Storr var svo glögg-
skyggn maður, að hann sá
strax, hvað okkur iðnaðar-
mennina vantaði. Hann sá
að okkur vantaði betri efni-
við og betri verkfæri, svo að
hann gerði sér lítið fyrir og
flutti þessar vörur inn fyrir
lægsta fáanlegt verð. Ludvig
Storr sá líka að okkur vant-
aði vélar. Þær flulti hann
líka inn og lagði þarmeð
grundvöll að þeirri nýsköp-
un, sem átt liefir sér stað í
trésmíðaiðnaðinum. Allir
trésmiðir sem komnir eru
til vits og ára kannast við
Storr-vélarnar, sem margar
hverjar eru búnar að ganga
Framh. á 3. síðu.
BERGMAL
Bréf um gjafapakka.
Bergmáli hefir borizt bréf
SÚ trú að frá „Á. G.“ varSandi gjafa-
kommúnistar væru að vinna á víða um heim, liefur eflt pakka, sem hann fékk frá
fylgi þeirra meðal almennings, en að sama skapi mun Bandaríkjunum og þaS misrétti,
vantrúin á endanlegan s.igur þeirra reynast þeim skeinu- SCm bréfritari telur sig hafa
hætt í framtíðinni. orSiS fyrir í sambandi viS af-
Á styrjaldarárunum freistuðust menn til að sýna hendingu pakkans á Tollpóst-
kommúnistum nokkurn trúnað. Var þetta ekki óeðlilegt stofunni hér. Bergmáli þykir
meðan náin samvinna var á milli engil-saxnesku land- rétt aS láta innihald bréfsins
anna og Ráðstjórnarríkjanna. Þar bar þó að greina á koma fyrir almenningssjónir :j
milli þess skaðlega og óskaðlega, en á þeim greinarmun
ihefur mörgum orðið hált, ekki sízt hér á landi. Síðar
jhefur þróunin orðið öll á einn veg. Kommúnistar hafa
oltið úr trúnaðarstöðum síniim í öllum löndum Vestur- ;n var ag komast í kring á dþg-
Evrópu og þangað eiga þeir aldrei afturkvæmt. Frönsku1 unum, fékk eg sendan g.jafaJ
kosningarnar eru vísbending í þvi efni og hún óbrigðul. | pakka frá dóttur minni, sem er
Kommúnistar um heim allan hafa sagt hinni þjóðlegu jbúsett í Bandaríkjunum,“ segír
verkalýðshreyfingu stríð á hendur, þótt þeir vilji ekki bréfritari. „Eg fékk tilkynn-
Frá dóttur hans.
„Um það bil, sem skömmtun-
við það kannast. Ýmsir forystumenn innan verkalýðs-
samtakanna hafa varað við þessu og hvatt almenning til
að standa vel á verðinum. Verður að telja sennilegt að
átökin harðni einnig hér á landi, enda er það ekki vanza-
laust að láta kommúnista vaða svo uppi innan verkalýðs-
samtakanna, sem þeir hafa gert. I baráttunni gegn þeim
má enginn maður liggja á liðu sínu, en hin þjóðlegu öfl haldi hans.
verða áð sameinasf, svo sem Jiau hafa gert í Frakklandi
og heyja baráttu sína gegn niðurrífsstarfseminni, sem
kommúnistar reka innan allra samtaka. Verkamenn mega
, ekki láta hlut sinn eftir ligfja, og ekki láta blekkjast vegna
i siuxudmhagsimuiá,--jellL„sJikLaiAru__fi'ekaív~ö£gastefnuniar.
ingu um aö pakkinn væri her á
tollbúöinni og hraöaöi eg mér
þangaö, þar sem eg var búinn aö
fá bréf, sem sagði frá því aö
pakkinn væri væntanlegur og
skýröi að nokkru leyti frá jn.ni-
Léleg afgreiðsla.
Er eg kom á póststofuna fékk
eg aö vita þaö,,aö. eg ætti;pakka
þar-4 stoö-mnH---en af -einhverj*-
um óskiljanlegum orsökum
vildu afgreiöslumennirnir ekki
afhenda mér hann og báru við
skömmtun þeirri, sem þá var
nýhafin. Er þeir höfðu athugað
máliö og eg kraíizt réttar míns,
sögöu þeir mér aö koma aftur
næsta dag.
Þurfti skömmtunarseðla.
Eg kom á tilsettum tíma og
ætlaði aö sækja pakkapn, en v^.r
þá tilkynnt, að eg yrði að gera
svo vel og afhcnda skpmn|tapte
armiða' fýrir inríiháldi' pakkarís,1
en í honum áttu að vera átta
sápustykki, skór og-ýms leik-
föng handa’börnum. Átolhjúö"
iíi'ni var innihald. pakkans virt
á níutíu krónur ðg eg ák'y'ldaðnr
til þess að afhenda 45 skömmt-
unarseðla fyrir vefnaðarvörum
og búsáhöldum! Eg varð nátt-
lirlega að sætta mig við þenna-
fáránlega úrskurð. lf.
Vantaði á innihaldið.
Þegar eg kom heim til min
með pakkanh og fór að rann-
saka innihald hans kom í ljós,
að-4 -honttm -var ■aöeins eitt
sápustykki af átta, sem áttu að
vera í honum, að því er sagði í
bréfi frá sendanda. Annars var
allt innihald pakkans rifið og
tætt og í hinni megnustu óreiðu.
Hafði hann auðsjáanlega verið
opnaður, áður en eg kom í toll-
búðina og þá gerðar þessar æf-
ingar við hann. Nú vil eg varpa
fram þeirri spurnirigú til við-
komandi yfirvalda, hvort það sé
leyfilegtt, að opna pakka til fólks
að því forspurðu og án þeás
,að; ii’éttur eigancli ^gíWSptaddur
og geti fylgzt riféð, að irínihald
hans glatist ekki á óskiljanleg-
aa hátt?“ - .......
Fleiri kvartanir.
Þannig hljóðar bréfið frá „Á.
G.“ og mun mörgum þykja
sagan ljót, en um það skal ekki
sagt, hyort hún sé eins dæmi.
Um, það hvort leyfilegt hafi
Verið, að láta bréfritara afhenda
skömnitunarseðla fyrir irini-
haldi pakkans, skal hér látið ó-
sagt, en hinsvegar væri fróð-
legt að heyra um það frá rétt-
-am-aðilum. ■ - ■ - ! ,
, h
.5 <A