Vísir - 09.12.1947, Blaðsíða 2

2
V I S I R
Þriðjudaginn 9. desember 1947
Sök bítur se
>
Þér, Brynjólfur Ingólfsson,; í stað 54 2 sek. o. s. frv?
Hvað gat eg unnið mér til
Jiafið skrifað greinar í tvö
dagblöð bæjarins, er mig
snerta báðat' persónulega.
Aðra skrifuðu þér í Alþýðu-
blaðið 23. maí i vor, Iiina i
Morgunblaðið 29. nóv. s. 1.
í Morgunblaðsgreininni
tæpið þér á því, að siðan þér
„skrifuðuð um skáldverk
eins blaðamannsins lijá Vísi“
í Alþýðublaðið i
þráfaldlega verið
framdráttai- eða málstað
mínum gagn með slíkum
uppspuua ?
Eg bygg, að ekki einungis
almenningur, en einnig þér,
Biynjólfur Ingólfsson eigi
erfill ineð að skýra þcssi atr-
iði eða finna greið svör við
þeim. Enda liggur málið allt
vor baíi j eihfaldara við að þessu sinni.
beint að gg Spann scm sc tölurnar
yður spjótum bér í blaðinu ckki upp beldur sólti eg þær
og getið i skyn að það sé eg, j ákveðin rit, en þau eru að-
sem bafi gert þcnnan dé-- .Jllega þessi: Olympia 1936
cftir Walter Ricliter, Die
skota.
Sannleikurinn er sá, Brynj-
olympiscben
Spiele 1936,
ólfur Ingólfssoil, að eg hefi Sportbelden eftir Ileinz
bvorki fvrr eða siðar liripað Ziska, Die Finnen, das grosse
einn einasla staf niður um Sportvolk eftir Jack Scliu-
yður fyrr cn nú, og aldrei macher og Olympische Siege
stuðlað að þvi á einn eða eftir Felix Timmermann. Við
annan hátfi'Eg hefi aldrei svo nákvæman satnanburð á
mikið se.m hlustað á iþrótta-
þðetti yðar í útvarpinu —
mér var sagt að það svar-
aði ckki kostnaði — og þess
vegna var mér hcldur eklci
unnt' að gagnrýna þá eða
láta álit mitt í ljósi um þá.
þessum rilum og bók minni
„í djörfum leik“, skeikar
engu þeirra atriða sem þér
fordæmið bók mína fyrir
nema dágsetningu grísku
leikjanna og í öðru lagi piót-
sögn, sehi þér bcndið rétti-
Og i öðru lagi, Brynjólfur lcga á i sambandi við frá-
— cf eg man r'étt — þá snúið
þér sannleikanum örlítið við
sögn um Arne Borg. Fyrir
öllu öðru hefi eg heimildir
Morgunblaðsgrcininni. Migji framangreindum bókum
minnir sem sé' að þér hafið
Iilotið liirtingu ]\ér í Vísi fyr-
ir iþróttaþátt yðar áður en
þér skrifuðuð ritdóminn í
Alþýðublaðið. Það liggur því
nær að ælla að ritdómurinn
og þær er mér ljúft að sýna
yður cf þér vænið mig enn
um rangbermi eða lygar.
Ef þéi' viljið lialda því
fram að allar yðar heimildir
séu réttar og mínar heimild-
haii yerið einskonar Iiefnd rangai.; ei- yðiir ])aö í sjálfs-
vald sett, svo fremi þér viljið
af yðar hálfu fyrir ímyndað
an misgerning í yðar garð,
lieldur en öfugt.
Þó er það ekki yðar vegna,
Brynjólfur, að eg leiðrétti
þennan misskilning, heldur
végna þess, að eg hefi heyrt
og þorið að fullyrða hluti
sem þér hafið ekki hugniynd
um; Méi- vitaniega bal'ið þér
ekki vevið viðstaddur neina
jiá keppni, sem ræðir um í
bók minni, Það var eg þó í
ýmsa aðra lialda þéssu fram, i suniuin tjlfelium og sömu-
leiðis þei.r höfundar, sem eg
en cg kæri mig hinsvegar
ekkert um að jnér sé eigpað
það, sem eg á ekki - jafnvcl
ekki aðfinnslur í yðar garð.
leita heimilda hjá. Þér eruð
því enn meira undir |)á sök
seldur heldur en eg', að leita
Það eru nógir um þær samt. | heimilda hjá öðrum og stand-
íð ekki hótinu betur að vigi
að lýsa mig lygara, en eg vð-
En úr því að eg cr á annað
borð byrjaður að skattyrðast
við yður, ætla cg áð drepaiur.
með fáeinum orðum á fram- j Og vegna þess að eg cr
angreindan ritdóm yðar í|kominn út í þessa sáhna vil
ÁlþýðublaðinU. Sá ritdómur nota tækifærið og lýsa þvi
fjallar sein kunnugt er um yfir við yður, að jafnvel þótt
béik mína „í djörfum léik“,; h.'r lialdið vður hafa rétt að
sem kom iit á l'orlagi „Illað- mæla hvað afrekatölur snert-
búðar“ s. I. liaust. Þar vænið ir (livað eg liefi hér að ofan
þér mig um að Ijúga upp töl- ! dregið nokkuð í efa) getur
úm eftir eigin geðþótta, töl- yður ekki dulizt, að sumstað-
lim, sem livcrgi cigi stoð i ; rangfærið þér orð mín
ýeruleikanúln. MáÍi ýðáé tií 'ða snúið út úr þeim annað-
sönnunar tel.jið þér upp nokk- í-.vort'af illgirni eoa héimskú.
ur heiniildarrit i»eð nöfnum, Mvor þátturinu er ríkari i
auk hlaða og tímarila, sem \ ður þori eg ekki unv að
þér elcki nafngreinið. -gja, enda skiptir það mig
En néi hlýtur sú spurning i ■ i .i. neinu.
að vakna hjá hverjum skyn-! ■ jiessu sainbandi vil eg
hærum lesanda: Ilvaða benda á j)á ásökun yðar i
ástæðu Iiafði eg lil að Ijúga 1 mmn garð,' að „eg þjáist af
upp löluin? Hvaða fviihæri |h-irri gamaldags í'irru, að
er það í sálarlífi manns, að j afiir góðir hlauparar Iiljóli
segja einlivern mann hlauþa | að hafa óhcmju skreflengd,“
Nurmi. Nú vill þannig til, að
þetla er ekki einungis rangt,
iieldur stendur iieruni orð-
um í bókimii, að það Jiafi
verið hin ládæma skreflengd
Nurmi, sem „einkenndi
hlaupastíl lians framar
öðru.“ í fullkomnu bróðerni,
og áður en eg tek að væna
yður fyrir ódrengilegan mál-
flutning, vil j:>g spyrja yður
hvernig þér liafið komizt í
gegnum skóla með íslenzku-
kunnáttu yðar?
I sömu málsgrein fullyrðið
þér að eg telji það hætlulegt
að auka taklhraða í lilaupi.
Viljið þér, Brynjólfur, gera
mér þann greiða að benda’
mér á l>á blaðsíðu þar'sem eg
beld þessu fram? '
Þér haldið þvi kam að
á3vveðna,vegalengd á 5,1.4 sek.
vegna
ummæla minna uih
vegna j>ess að uin 200 cm.
langur Arthur Wint t iki ckki
nema 282 cm. skref þegar
liiann hleypur, sé það Ivgi
hjá mér að Nurmi liafi tekið
þrjár stikur i skrefi. Á oðr-
urn stað haldið ]>ér því fram
að Ivalle Járvinen liafi ekki
getað varpað kúlu 16.40 stik-
ur á æfingu vegna þess að
Bárlund eigi Norðurlanda-
met á 16.23 st. (Hvað kastaði
Gunnar Huseby kúlu iangt á
æfingu og livað er íslenzka
metið?) Þá vil eg minna vð-
ur á annað hliðstætt dæmi
úr hókinni. Það er um ár-
angur Nurmi í Marajion-
hlaupi, sem liann náði á æl'-
ingu. Eg man ekki lil jiess,
að eg telji j>ann árangur
riokkursslaðar scm gildandi
met. í sambandi við þcssi
framangreind atriði laiigar
mig lil að spyrja yður ann-
arrar spurningar, Brynjólfur
Ingólfssón, og hún cr þessi:
Fór fram á yður gáfnapróf
þegar þér voruð fenginn til
þess að lesa iþróltaþælti j út-
varpið? Og liafi svo verið,
hvort voru j>á ekki aðrir iá-
anlegir til starfans? Nei,
Brynjólfur, þegar þér teljið
yður sjálfum trii uin að ]>ér
scuið að skopast að „íþrótta-
fulltrúanum og prófessorn-
um“, cins og þér orðið j>að,
Iiittir slcopið yður sjálfan
heim og j>að ærið kaldhæðn-
islega.
Þér ásakið mig einhvers-
staðar fyrir að riiinnast ckki
á Kusockinsky, þegar eg tcl
Noja bezta hlaupara Pólverja
sem fram liafi komið. Þessi
ásökun er að háll'u leyti rétt,
en meira ekki. Afsökun mín
cr sú, að ritgcrðin, sem um
þetla fjallar, birtist upphaf-
lega í Morgunblaðinri 1936
og er síðan tekin, óbreytt að
efni, í bókina. Þá var Kusoc-'
kinsky ekkj orðirin bclri
Iilaupari en Noji, og að því
leyli er frafnangrcind full-
yrðing mín efnislega rélt. Við
úlgáfu bókarinnar var eg
orðinn of ókunmir iþrótta-
sögu Pólverja bæði á slríÖs-
árum og eftir }>au. að eg
treystist til annars en að láia
greinina birlast óbreylta. —
En í ]>essu sambandi vildi cg
mega spyrja yður livérs
vegna J>ér nefnið ekki j>essa
grein J>egar |>ér eruð að telja
upp aður birtar greinar úr
bókfnni ? Er það af ókunuug-
leika eða bara af glevmsku
til þess að reyna að finna á-
tyllu til áréliingar? Óneitan-
lega benda J>essi vinnubrögð
yðar ‘ á flaustur bg óná-
kvæinni svo ekki sé harðara
að orði komizt, gallar, sem
J>ér eruð .að reyria að átelja
mig fyrir#
Þér gefið í skyn, að eg liaíi
lialdið þvi fram í bók minni,
að Luis liaí’i horfið „beint
lieim lil sín aflur að unrium
sigri“. Ilér gætir enn óná-
kvæmni i ádeilu yðar, j>vi
]>essi orð vorn þar hvergi
slcráð. En bæði af þessu o:>
J>ví, sem eg iiefi tekið tii
meðferðar hér áð framan.
dreg eg eftirfarandi álvklun:
Ef þér hafið lesið heimildar-
ril vðar álíka flausiurslega
og þéi' virðist liafa lesið bók
mína „í djörfum Ieik“, skai
mig ekki furða þótt ]>ér finn-
ið i henni margar villur.
Og i öðru lagí j)etta: Mann.
sem eg stend aðriþvi að vera
óheiðarlegur i málflutningi,
tek eg yfirleitt með varúo
þegar eg hefi ekki aðstöðu
til að kanna rök haiis eða
heimildii’.
f greinarlok fullyrðið þér
að lilgangurinn með gagn-
rýni yðar sé „að sporna við
því að ókvalráðir fjárgróða-
meiui“ gefi framvégis út
„reyfara" um lifandi og látna
iþróttamenn. Eg vil í þakk-
lætisskyni fvrir þcssa ábend-
ingu yðar, Brynjólfur . Ing-
ólfsson, óska jiess að einhver
>,kvalráður“ maður (af viss-
um ástæðum j>ori eg ekki að
kalla hann „fjárgróða“-
mann), yrði til þess að gefa
út í bókarformi iþróltaþætti
j>á, sem þér hafið flutt í út-
varpið. Ef j>eir eru þvílikt
kvalræði og af er látið, }>ori
eg óliikað að leggja „reyfar-
ann“ minn um lifandi >og
látna íþróttamenn- til saman-
burðar undir dóm almenn-
ings og gildir mig þá einu
livort dæmt yrði frá uppeld-
islegu eða öðru ménningar-
Icgu sjónarmiði.
Þorsteinn Jósepsson.
Iíristján Guðlaugsson
hæstaréttarlögmaður
Jón N. Sigurðsson
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 1. — Sími 3400.
Smurt brauð
og snittur.
Síld og Fiskur
Annab líf í
Ný hók eftir
Steingrím MattMasson
um allt milli himiris og jarðar.
Steingrímui’ Mattliíasson er alltaf jafniingur í anda,
alltaf fullrir af álniga og horiiun er ekkert? óviðko.m-
andi í víðri vcröld.
„Annað Hf í þessu lífi“ geymir ýinislegt af því bezla,
sem Steiiigrímur hefir skrifað, en állt, sem hann lekur
sér fyrir henciur að lýsa stendur hráölilandi fyrir sjón-
um lesandans.
Hver er sá. .o liann ekki vij.ii .já og lifa
iinað líf í þessu lífi.
HELGAFELL, BOX 263, GÁRÐASTRÆTI 17
Laugavegi 100, Laugavegi 38, Aðal-
sii. ii 18, Njálsgötu 64, Baldursg. 11.