Vísir - 22.01.1948, Blaðsíða 2

VISIR
Fimmtudaginn 22. janúar 1948
RANNVEIG SCHMIDT
E l&mm
Fyrir nokkrum árum var
ung, íslenzk stúlka stödd i
Lundúnum. Eitt kvöld fór
liún í leikhús og sá „The two
Mrs. Carroll’s“, en sú leiksýn-
. ing þótti hezt um þær mund-
ir. Stúlka þessi átli sér dag-
hók og' skrifaði liún í bókina
þegar hún kom heim á gisti-
luisið:
„Þetta kvöld verður eitt af
þeini kvöldum, sem geymast
í minningunni þótt árin líði.
Eg fór í leikliúsið og varð
með einu orði heihuð. Eg sá
leikrit, sem heitir „The two
Mrs. Carroll’s“.....Leikur1
hinnar fögru, rússnesku leik-
konu var svo frábær, að ....
htín hafði áliorfendurna full-
kó'mlega á valdi sínu.....I
kvöld liefi eg séð hina sönnu
list og hess vegna mun eg
aldrei gleyma þessarj dásam-
legu leikkonu, þótt eg sjái
liana aldrei framar.“
Og livar haldið þið svo að
hún hafi næst séð þessa á-
gætu leikkonu ? Hér heima í
Reykjavík! Ungfrúin okkar
kynntist frú Moore, konu
skipstjórans á flugskipjnu
Heklu. of>' uppgötvaði þá, að j
hér var komin hin töfrandi
leikkona Elena Miramova,
sem luin hafði dáðzt mest að
í Lundúnum........Þið getið
nærri, að ungfrúin varð hrif-
in.
M
a
I
jr
m
€Þ
r>
a
Ekki hlásið
í básúnur.
Bohn. Tii; ára gömul fór hún
til Ameríku og gekk þar á
ýmsa skóla, t. d. háskóla
Californiu í Berkeley. Einnig
stundaði hún lengi nám á
listaskóla, þar sem hún herði
halletdans, leikíist og ótal
margt, sem leiklist varðar.
Lengst af liefir Miramova
átt heima í Ameríku, en
einnig dvalið langdvölum í
Lundúnunx og París. Hún
talar ensku, frönsku, þýzku
og rússnesku og er sami-
néfndú r héimsþþrgari.
„Eg tilheyri engu sérstöku
landi," segir luin. „Hvar senx
eg dvel er cg útlendingur“.
Miramova segir ákaflega
vel frá. Yfir allri frásögn
hennar cr mikið fjör og auð-
fundið, að hér er mikií lista-
leiksviðið, þá allt leikhúsið,
me'ð list sinni. Hún var eins
og vel siillt fiðla.“ Balletl
gagnrýnendur i'áðlögðu öll-
um halletdöiisurum að fara i
Adelphi-leikhúsið til að sjá
hana: „Hún er dansmey, senx
leikur og leikkona; sem dans.
ax-“.
„Ilafið þér hitt Sliaw?“
„Já; eg hefi leikið hæði
Eliza Doolittle í „Pygmalion“
og eins „Saixxt Joan“ í sanx-
nefixdu leikriti lians.......
Viljið þér lxeyra eina Shaw-
sögu?“
„Já, hvort eg vil!“
„Amerísk vinkona mín var
kynnt Sliaw í Lundúnunx.
Þegar hún kom aftur til New
York spurðu hlaðamenn
Aana, livað Shaw liefði sagt
við hana........Hann sagði:
„nú verð eg að fara,“ svar-
aði íiún!“
aðalhlutvex’k.
Miramova liefir leikið að-
alhlutverlviii í iiiörgum fræg-
um leikritunx. Hún liefir líka
haldið fyrirlestra unx geí>
valla Ameríku. Flestir af
þessum fyrirlestrmxx voru
haldnir fyrir kvenklúhha og
Rotai’yklúbba. Ilún liafði
samið tvo fyrirlesti’a og gátu
ldúbbarnir valið um. Annan
kallaði hún „Leikkoixan í
'kkur öllum“ og hinn „Fram-
farirnar í ástleitni“ (í leik-
listinni ár frá ári allt frá mið-
öldum).
- Elena Miranxova er kona,
senx skrifa ætti um langa bók
og er grein þessi algerlega ó-
fullnægjandi.
Því fer fjax’i’i, að blásið kona á fcrðinm’ Hán cr ekki
hafi verið í básúnur úl af aðeins falleá’ heldur Mka
komu þessarar f jölhæfu lista- mÍ°8 »lifandi“ kona, fjörug
konu hingað. Hún lxefir nú °8 f>din> én aldrei ólnklae'
dvalið hér í hænum með , le§a fyndin’Hún er lika kona
sem hefir þann óvanalega
manni sínum í nokkra mán-
uði, án þess að nokkurt blað
hafi komið auga á hana eða
vitað deili á henni fyrr en nú.
Nokkra afsökun hafa þó
blöðin, því frú Moore hefir
litið látið yfir sér.
Listamenn bæjarins hafa
þó uppgötvað fi’úna og Magn-
ús Árnason myndhöggvari
hefir myndað liöfuð hennar
og tekizt það með afbrigðum
vel.
Mirarqþva er ekki aðeins
fræg leikkona, hcldur líka
þekkt sem leikritaskáld og er
senx stendur að semja nýtt
leikrit. Árið 1942—43 var
leikrit I/cnnar „Dark cyes“
(Dökk augu) leikið í Belasco
Ieikhúsinu í New York og var
sýnt þar í samfleytt tiu mán-
uði. Síðan var það leikið i
ýmsunx öðrum horgum Ame-
ríku, en Miramova lék aðal-
hlutverkið sjálf. Nú á að leika
það í Lundúnum og fer frú-
in hráðlega til Englands, til
þess að annast leiðbeining-
una.
Fædd
í-Stalingrad.
Miramova er fædd í Slalin-
giad og lærði balletdans lijá
hinum viðfræga Adolph
eiginleika, að geta hlegið dátt
að sjálfri sér. Allar lireyfing-
ar sýna, að konan cr uppalin
við halletdansinn og andlits-
lireyfingarnar segja oft meir
en orðin sjálf. Iiún hefir lært
milcið af lífinu. „Listamönn-
unx hcr að leiðheina fólkinu,“
segir hún. Ilún trúir á, að
þjóðirnar eigi ckki að vera
hræddar hver við aði’a, en
kappkosta að kynnast hver
annarri og skilja liver að;-a,
ísland er
einkennilégasta laixdið.
„Hvernig lízí -yður á ís-
land, íslcnzka listameiin og
bókmemxtir?“
„ísland cr fagurt og ein-
kennilegasta land, sem eg
hefi séð. Það er yfir því ein-
hver „dramatisk" einvera,
svo mikil, að hún verður
skáídleg .... og vegna þessa
„drama“ og skáldtöfra, senx
landið hefir til að hera, er það
svo tilbi’eytingamikið......
Það ögrar oklcur eins og fög-
ur, dulllungafull kona. —
M,ér finnst íslendingar líkjast
Rússunx í glcði þeirra yfir
lifinu. Eg dáist að livað Is-
land á nxai’ga ágæta lista-
menn.......Unx Kjarval segi
eg það sama og eg myndi
segja um Pieasso.......Hann
er stói’kostlegur á surnura!
tímabilum listar sinar. — Eg
er hrifin af Sögununi og því
senx eg hefi scð af nútífna-
bókmenntunum“.
„ög islenzlca kvenfólkið?“
„Það er fallegt. Eldri kon-
urnar í þjóöhúningnunx hafa
mikinn virðuleik til að hera.
ÁTii’stéttai’konurnar eru eins
og slíkar konur í öllunx lönd-
unx .... en hversvegna segja
allir, að hér finnist enginn
stéltanxunur? .... „Éftíi’-
stríðs-fípkkurinn“, uiigu
stúlkurnar, semja sig mjög
eftir fiímsstjörnúnuxix, allaí’
nxeð eins lxárgreiðslu o. s. frv.
Þó hcld eg, ef maður grcfur
nógu djúpt, þá muni maður
finixa hjá þeiiii ýmsa eigin-
leika sogukonunnar, féstuna
og kraftinn.“
Dugnaður
og gesírisni.
Mii-amova segir, að liún
dáist að dugnaði liúsmæðr-
anna lxér og að geslrisninni.
Mai’gt ski ílið liafi komð fyr-
ir liana. Það cr Ixeilt leikhús-
kvöld að heýi’a hana segja
fi'á .... t. d. sögunni um
inanninn, senx hún talaði við
í fjórar klukkustundir í hoði
hér, en liann kunni hara tíu
orð í ensku. Hiúx segii', að
það liaí'i vei’ið aiveg ótrúlegt
hvernig Iiann hafi Jiotað þessi
fáu orð —- og gert sig skiljan-
legan!
Fyrsti leiksigur Miramovu 1
var i „Ævintýrum Analole’s"
í New Yorlc. Hún lék rúss-
nesku dansmærina í „Grand
IIoteI“ í Lundúnum; þá vildi
Hollywood ná í hana — en
tókst ekki. Henni-er nxinixis-
stætt þegar liún lék í „The
two Mrs. Carroll’s í Lon-
don, að Noel Coward var
meðal áhorfenda eitt kvöld
og reis upp úr sæti sinu að
lokimxi sýningu og hrópaði
hástöfum: „Miranxova, Mira.
mova.“ Og þelta er nú mað-
ur, sem ekki kallar allt
önxmu sína! Blöðin i Lund-
únum sögðu um leik hennar
i „The two Mrs. Carroll’s“:
„Maður tók ekki eftir hvort
Miramova var stór eða lítil,
grönn eða feit, en hún fyllti
eiga þessa dagana vinsælir
Eýrhekkingai’, frú Karen
Nielsen og Jéns D. Nielsen
fyrrv. verzlunarstjóri, nú (il
lieimilis hér í hæ. Verður frú
Karen sextug 23. þ. m., cn
J. D. Nielsen 65 áx’a í dag.
Frú Karen Nielsen er fædd
á Eyrai'bakka 23. jan. 1888,
dóttir hinna kunnu hjóna,
frú Eugeníu, dóttur Guðm.
Thorgrimsens, og P. Niel-
sens, er tólc við forstöðu Le-
foliis-vei’zluuar eftir tengda-
föður sinn. „Húsið“, sem
kallað var á Eyrarhakka, var
í tíð þessa fólks góðkunnugt
fyrir rausíx og lxöfðingsskap.
Frxi Eugenia Nielsen var
sönn höfðingskona, félags-
lynd, söngelsk og forgöngu-
kona um mai’gt, sem hetur
gegndi í lifi Eyi’hekkinga.
P. Nielsen var vel að sér unx
margt, einkuxn náttúrufræði,
og gegndi sinni vandasömu
síöðu þannig, að hann varð
vinsæll maður af þeim, sem
hezt þekktu hann.
Jens D. Nielsen ér fæddur
í Pi’æstö í Danmörku 22.
janúar 1883. Kom hann til
Eyrarbakka frá Daiinxörku
árið 1902 sem verzlunar-
þjónn. Kynni mín af honum
þá voi'U þau, að hanu veitti
okkur drengjunum á Bakk-
anum, senx því vildu sinna,
tilsögn í leikfimi, en hann
var vel að sér í þeirri list
og kenndi hana vel. J. D.
Nielsen og Karen Nielsen
giftust 18. júlí 1909. Tók
J. D. Nielsen síðan við for-
stöðu verzlunarinnar af
m
tengdaföður sínum, og
gegndi henni til ársins 1919.
Var h.ann síöasti verzlunar-
stjóri Lefoliis-verzlunar, er
þá nefndist Vei’zlunin Ein-
arshöfn.
Þau hjón, Karen og J. D.
Nielsen, hurfu síðan til Dan-
mei’kur, en kornu aftur heim
hingað í stríðslokin, árið
1945,, Þau eiga tvö börn á
lífi, sem eru með foreldrum
sínuin og í'eynast þeinx hin
beztu hörn.
Þau Nielsens-hjón eiga
góðum vinsældum að fagna
af mörgum gömlunx Eyr-
bekkingum, sem minnast
jxeirra hlýlega ó þessum
tínxamótum. í því tilefni
taka þau hjón móti vinum
og kunningjum í kvöld el’t-
ir kl. 8,30 í matsöluhúsinu
Höll við Austurstræti, uppi.
Mun þessum góðu hjónum
gleði að því að sjá þar senx
flesta vini sína.
Á. S.