Vísir - 21.12.1948, Blaðsíða 4

V I S I R
Þriðjudaginn 21. descmber 1948
WÍSIR
DAGBLAÐ
Utgefandi: BLAÐADTGAFAN VlSIR H/F.
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Fátækxaframiæri rikissjóðs.
pátæktin var mín fyigikona frá því eg kom í þennan
lieim“ kvað eitt áf góðskáldum Islendinga fvrir tæp-
um tveimur öldiim, en eftir 72 ára lífsbaráttu, hafði sá
tryggi lífsfélagi ekki við hann skilið. Þótt fátækt væri
mikil með þjóðinni, voru menn tiltölulega fáir, sem drógu
l'ram lífið á beinu fátækraframl'æri, en reyndu að skrimta
án opinbers stuðnings. Menn bjuggu við herfilega fátækt,
eu veigruðu sér við að gera kröl'ur nema til sjáll's sín.
Þær „framfarir“ hafa orðið mestar með Jijóð vorri, að
aldrei hafa frekari kröfur verið gerðar, en einmitt nú, til
opinberra sjóða um margskonar styrki. Menn geta í fáar
framkvæmdir ráðist án þess að vera styrktir til þess af
opinberu fé. Lofsverð umhyggja bins opinbera sér þar l'yrir
öllu, nema innri getu hvcrs einstaklings. Ríkið hefur tekið
heilar stéttir upp á arma sína. Helmingur þjóðarinnar
situr á opinberum skrifstofum, til þess að líta eftir fram-
kvæmd laga, að því cr hinn helming þjóðarinnar varðar
og löglilýðnustu borgarar eru orðnir afbrotamenn áður en
þeir vita af, enda engin smuga til, sem löggjafinn hefur
ekki skimað í og gert í því sambandi viðeigandi „öryggis-
ráðstafanir.“ Lýðveldið Island er að verða fullþroska
„sovét-lýðveldi“, enda þegar komið yfir gélgjuskeiðið.
Af er það, scm áður var, að einn og einn atvinnuleys-
ingi lifði á fátækrastvi'k. Nú eru það heilar stéttir, sem
það gera, og það eru ekki þeir menn, sem ekkert eiga,
heldur atvinnurekendurnir, sem að sjálfsögðu bafa fram-
leiðslutæki þjóðarinnar undir höndum, sem þyngstir eru
ömagarnir, en launþegar teljast lifa góðu lífi á vinnu
sinni í þágu framleiðslunnar. Ekki er þetta einstökum,
öfyrirhyggnum atvinnurekendum að kenna, til sjávar eða
sveita. Nei, ónei. Hér eru allir atvinnurekendur innan sömu
greinar með sama markinu brenndir, og það brennimark
eiga þeir öðrum upp að unna. Löggjafinn hefur einn og
Östuddur haft þar fyrirhyggjuna og framkvæmdirnar. 1
skjóli hans liefur sú þróun orðið, að þeir, sem ekkert eiga,
lifa við sómasamlegt öryggi, en hinir, sem eitthvað hafa
undir höndum, lifa við öryggisleysi og beinan skort.
Bændur, vélbátaeigendur og verzlunarstéttin öll reka
starfsemi sína með halla á þessu áiá. Þeir einir, sem njóta
skattfríðinda, svo sem samvinnufélög, nmnu komast sæmi-
lega af. Ofangreindar þrjár stéttir hafa borið allverulegan
hlut opinberra skatta og gjalda til þessa. Ekki geta þær
gert það lengur, er þær verða sjálfrar að draga fram lífið
á opinberum styrkjum, eða bera hallarekstur án opin-
berrar fyrirgreiðslu. Á hverjum lenda þá skattabyrðarnar?
Vai-la á stórúfgerðinni, sem nýtur sérstakra skattfríð-
inda, — varla á iðnaðinum, sem skortir hráefni eða annan
yarning? Þá eru launastéttirnar einar eftir, en þeim er.
ætlað að bera allar byrðarnár, samhliða þvT, sem kaup-
ináttur krónunnar þverr og hún er í rauninni verðfelld
meið lagasetningu, þar sem ríkið selur gjáldeýri með yfir
yeirði annarsvegar, og hefur tekið upp samkeppni við
Svartamarkaðinn á gjaldeyri hér innanlands, en veitir
framleiðendum frjálsan gjaldeyri hinsvegar, fyrir hrogn
o. fl„ til þess að braska með og koma fram vöruhækkun
‘á innlendiun markaði.
Löggjafinn boðar svo gjaldþrot vélbátaeigenda, og
ríldsstjórnin getur framkvæmt allsherjar skuldaskil, ef
heimi sýnist svo. Vélbátaeigendur verða hinir fyrstu, en
ekki þeir síðustu, sem teknir verða til gjaldþrotameð-
ferðar eða hreppa nauðasamninga. Vafasamt er livort
skipasmíðastöðvar fljóta ekki í sama kjölfar í einskonar
dráttartaug frá vélbátunum. Þrotabúið í heild verður svo
gert upp á sínum tíma, eftir mikla erfiðleika. Sjá menn
ekki né skilja, að allar ráðstafanir -í dýrtíðarmálunum,
hafa verið gagnlausar allt til þessa, og þar hefur vcrið
itjaldað til einnar nætur? Hafi verðþenslan auðjafnað og
gent alla ríka á striðsárunum, finna menn nú hve sá auður
cp varanlegur. Menn hafa vaknað, eða eru að vakna við
yþiidau draum, en hvenær hristir þjóðin af sér slenið?
V-

<£> v\.CN**
t,cíí<v\iv*^ísr
E.H
nUGLÍSINGflSHflirSTOPn

tilvalin jólagjöf.
VerzBun Ingibjargar Johnson
Lækjargötu 4. — Simi 3540.
J
BEZT AB AUGLTSAIVISI
PELSAR
Nokkrir pelsar og’ capes, þar af einn ekta persian-lamb,
fyrirliggjandi.
Heildverzlun Sig. Arnalds
JULES VERNE:
MÞwlawfullu
wtfjjuu
Sagaji segir frá mönnum, scm
eru stríðsfangar í borg í suður-
ríkjum Bandaríkjanna (í þræla-
stríðinu), en komast i loftfar og
flýja í því. En af því ofviðri
geisar, ber þá lengra en þeir
ætlast til, en bjargast loks með
naumindnm í land á eyðiey í
Kyrrahafi. En þar fer þá ýmis-
legt að ske, sem þeir í fyrstu
botna ekkert í og hrúgast þá
viðburðirnir svo fljótt livcr af
öðrum að lesandanum, að fáir
munu gcta lagt bókina frá sér,
fyrr en öll er lesin.
Ymsar af bókum Jules Verne
bafa fyrir löngu verið þýddar á
íslenzku, t. d. Umhverfis jörðina
á 80 dögum og Sæfarinn — og
nú á síðustu árum, sögurnar
Dick Sand — Skipstjórinn 15
ára og Grant skipstjóri og börn
hans.
Alltaf eiga bækur Jules Verne sömu vinsældum að fagna hjá æskulýðnum.
Dularfulla éyjan kostar innb. aðeins kr. 15.00.
Jóiablað SÞORTS
kemur óí í íyrramáÍiS. 1 blaðinu er fjölbreytt efni m. a.:
Jólahugleiðing
eftir síra Fr. Friðriksson.
★
Grein uni öskar Jónsson,
eftir Brynjólf Ingólísson.
★
Váládalen, eftir örn Clausen.
★ ;r
★ V
Innlend.eg crlend aírek -—
ráiv-j írjálsíþróU,úm o. m. fl.
LlTS»ISKXTi:tl MAPA
Sölubörn. katruð l lÓDgötu 7.