Vísir - 30.05.1949, Qupperneq 7

Mámidaginn 30. maí 1040
V I S I R
7
IMiiiiiiiiiiKiiHimmiuiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiim!
-=—~ -«rr ■ - . •«.
§ /^címond fttarAliatí
\M-Ji
’W. • \'
i HEUTOGA YNJAIVW
49 |
ÍllltllllllllllMHIilHillHlllllllllllilllllllllllllllHllllimillllÍ
zobelkápunni," og svo framvegis, og brúðan, nieð nálun-
um i — en alit þetla bar vitrd hatui's í garð Perey. En
Jivers vegna hafði hún stolið bréfinu, sein stilað var til
Ligoniers, og hvers vegna varð ixún svona æst, er hann
uefndi nafn lians? Petla benti 1 aðra átt.
Dagur rann og það var kalt í veðri og snjókoma. Eldur-
inn var slokknaður og það var kalt i herberginu. Hann
stóð við gluggann og lioríði lit og hann hugsaði um liversu
allt væri breytilegt í náttúrunnar ríki og í lífi mannanna.
í sinu eigin lifi.
Ilvar var AJma? Ilún var vön að vera koxnin á fætur
um þetta leyti og lnún að kveilcja úpp og færa lionum te-
vatn.
Sir Harry barði i loftið. Ekkert svar. I>á lagöi hann
leið sina upp til Iiennar.
„Ilver er tilganguriun með þessu? Af hverju ertu að
setja niður í koffort J>itt?“
Alma var á stöðugn iði milli rúmsins og koffortsins,
scm stóð opið.
„Já, cg cr á förum.“
„En —- hvers veg'na ?“
„Af því, að eg get ekki verið samvislum nxeð afbrýði-
sömum karlmönnum.“
„Þú Ixeldur þó ckki, að cg sé afbrýðisamur. ástin mín?“
Sir Ilarry sundlaði af lilhugsuninni uxn. að Alma færí
frá hoiium. Ilver ætti þá að annast hann og hanana lians?
Iíann reyndi að gera sig sem bliðastán.
„Elsku barn,“ sagði hann, „það situr sannarlega ekki á
mér að áfellast aðra fvrir fortíð þeirra. (>g allt frá þvi, er
við hófum samvinnu okkar í milli, hefir þú verið sönn
fyrirmynd í livívetna, Alma, góð, ástrik og trygg — já,
ástúðleg og trvgg. Eg cr ekki neinn fyrirmyridar maður.
langt í fx’á að hafa neiim glæsileik til að hera, en þú ert
ung og fögur. Kannske er eg dálítið eigingjarn, og ónær-
gætni af xnér, að játa þér ekki ást mína daglega. en eg er
þér ákaflega þakklálur fyrir allt, sení þú hefir fyrir mig
gert.“
Öll þcssi lygaþvivla var þegar farin að hafa áhrif á
Ölmu. Hún var farin að fara sér hægaxa.
„Svona,“ sagði Sir Harrv og dró liana til sín. „Vertu nú
glöð. Hver skvldi áfellast þig fyrir það, ]>ótt ]>ú einhvern
lima Iiafir verið ástfangin í Tliomas Ligonier, serii jafnvel
hertogaynjur liafa fengið ást á.“
Alma brast i grát.
„Svona, barnið gott, segðu mér nú allt af létta, kannske
get eg gefið ]k'r gott ráð.“
Og Alma sagði honum langa sögu um æskuáslir og
unað — og svo syrti í lofti allt-í einu. .Evintýrið var búið.
T>að var vond Jcona i leiknum, aðalskona, sem hún Jiafði
ekki vitað neilt um fyrr en nýlcga. „Og nú veil eg“, sagði
Alma heiftþrunginni röddu, „að liún er engin önnur en
hertogaynjan af Harford.“
„J’alctu það ekki nærii þér, væna mín. Ilarry vinur þinn
vcrður ]>ér alltaf nálægur.“
Viðhorfið pvar ggrbreytt. Afbrýði Ölnni liafði leilt liann
•ífc-nyja-r bráiitir. Sir. Ilarry kaii'ði sig koihitlan. mn hvað
braut í bág yið begningarlögin og hvað ekki. Hann mundi
þræða fyrir öll slík sker. Og lnmn varpaði á þessari stundu
fyrir l>orð sinurn gömju kkekjabrögðum, sem öll xnfðuðu
að þvi, að komast yfir auð herlogavnjunnar og fá lianá
fyrir knou.
Alma hafði fundið lausnina:
„Þú, fursti myrkranna, dreptu liana, drcptu —
XVI.
Hertogaynjan rabbar við ungfrú Burnelk
Veturinn 1771—1772 var skemmtanalíf svo mikið i
Lundúnum, að úr hófi kcyrði. Menn höfðu aldrei upplifað
annað eins. Hver dansleikuriiin var haldinn á fætur öðr-
um. Síðdegisboð skiptu tugum á degi hverjum. í konungs-
höllinni voru eilifar „mótlökur“, miðdegis- og kvöld-
veizlur. Og loks 'voru fleiri hljómleikar haldnir en nokk-
urn tíma fyrr.
Ungfrú Fanney Burnett lnifði nú um skcið haft þann
starfa á liendi, að útvega frétlir úr samkvæmislifinn handa
Tlie London News and Daily Adverliser, og henni veittist
sannast að segja erfitt að komast jdir allt, sem hún þufti
að gera. Ilún var stöðugt á ferðinni milli Park Lane og
St. Janxes, milli Grosvenortorgs og Berkelcy-lorgs, Vasa-
bókin hennar var þéttskrifuð. Það var svo margt, sem liún
varð að skrif sér til minnis.
Desembcrmorgun cinn, er kalt var í veðri, irítlaði hún
varlcga eftir Bond Streel: Það hafði snjóað um nóttina og
það var ekki bixið að moka af gangsléttunuin. Hún óð snjó
og skarn upp i ökla. Kaldur vindur blés af auslri og nísíi
hana í merg og bein.
Blaðamennskustarfið var erilsamt. Það varð að afla
efnis í hlaðið hvorl sem svalir vindar njslu menn i merg
og bein, eða sól skein í liciði, sumar, velur, alla tíð, efni i
hlaðið! Aldrei gal ungfrú Burnett gcngið fram lxjá hús-
inu nr. 41, ún þess að hugsa uni vin sinn og félaga, sem
lézt í þessu húsi fvrir þremur árum. Þótli hann við-
kvæinur ínjög —- og þess gaitti um of í skrifum hans -
og ennfrennu’, að liann virtist meira fyrir að sýnasl en
vera, þá var þó Laurencé Stérn prýðilega ritfær. Og enda-
lok hans urðu sem i harmleik á lciksviði.
Hún hafði litið inn lil yfirhrytans hjá herloganum af
Grafton til ]>ess að fá á lista nöfn kvcnna þeirra, scm þátt
tóku i boði, er þar var haldið. svo og lýsingu á ldæðn-
aði þeirra. Miðað við það, að liér var um hádegisverð að
ræða, mátti furðu gcgua hvcrsu margt fyrirmanna var
þai'na sainan komið. Þarna var hertogaynjan af Boxbor-
ough, greifynjan af Mareh og Ossorv, lafði Violel Wynd-
liam og margar aðrar, ennfremur glæsimennið David
Garrick og David Ilinne (Daviðarnir báðir. eins og þeir
voru oft nefndir), en þeir voru ávallt þar, sem gleðskapur
var á fcijSuin.
Þjónn liertogans af Iloxborugh hafði fcngið fyrirskipun
um að fara þegar i stað til hcimilis Laurcnce Stcrnc i
Bond Street nr. 41, og sækja. liann.
„Ungfrú Burnett.“ sagði yfirbrytinn, ,.]>ér getið gjarnan
setið í vagninum, ekillinn getur ekið yður livert sem þcr
viljið.“
En Fanney Burnctt ákvað að taka með lil Stern og sagði
þjóninum það. Ilún hafði hcyrt, að Sterne væri ekki lieill
heilsu. Er að húsinu koin kvaðst hún inundi líta inn í silki-
búð nokkra þar rétl hjá, meðan þjónninn fór upp til
Sterne, og spurði hann um liðan hans, og livort hann gæti
komið með honum.
Þegar Fanney Burnett kom inn í búðina. sagði eigand-
GÆFAN FYLGIR
hringunum frá
SIGUBÞÖB
Hafnarstræti 4.
r«rllir fTrlrlinrÍHiH.
Sigurgeir Sigur jónsson
hæstaréttarlögmaðar.
Skrifstofutimi 10—12 og 1—6.
Aðalstr. 8. Sími 1043 og 80950
FÖTAAÐGERÐASTOFA
nrin, Bankastræti 11, hefir
síma 2924.
Emma Cortes.
SUmabúliH
GARÐtlR
Garðastræti 2 — Simi 7299.
..............
■ ■
j Svört 09 brún
■ ■
vatnsleðursstíevél I
■ ° •
• ú karlinenn. •
VERZI.C?
7785
Stúlka
óskast um tveggja mánaða
tírna í sumarbúsl að við
Alftava tri. Þarf að geta
tekið a ð sér að hugsa um
2 börn 3 4 daga (mið-
hluta v ikunnar)if jarvcru
húsmóðurinnar.
Aðeins vönduð stúlka
kemur til greina og má
luin hafa með sér stálpað
barn.
Tilboð ásamt uppl.
sendist afgr. Vísis merkt,
„Álftav atn“.
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæs taré t tarlögmenn
Oddfellowhúsið. Simi 1171
Altskonar lögfræðistðrf.
BEZTAÐAUGLYSAIVISI
C (2. Bunwqk&i
TARZAN
376
hegar Tarzan koin að skógarjaðrin- Ekkert hljóð lieyrðist og Tarzan Apamaðurinn svciflaði sér á loft upp En langt inni i skóginum liéldu þau
um, var apinn allur á bak og burt. vissi, að apinn hafði farið upp i trén. í hæstu greinar og sú apann. Nita og Bronson áfram förinni og
uggðu ckki að sér.