Vísir - 14.06.1949, Qupperneq 7

Þriðjudaginn 14. júní 1919
V í S 1 R
7
|j|ilflifí!lIllillil!!!UUIIIIIIIIII!IIHII!llll{llilllllllllf!iIl!!ES!IIjy
H (ZcAawhd tttarákatl
s ' .....m
| HERTOGA YNJAJV%
5 S
8 581
lIl!llflf!l!IEl!UII!llllll!E!ll!lilll!l!lll!!lll!l!lllllllllll!!!IIH!lÍ
eg að aðvara þig. Það er skyjda mín. Þú ert umsetin af
einskis nýtum yfirborðsniönnuin .... Farquarson, sem
iiefir alkt hæfileika iil að bcra til að verða versti aftur-
haldsfauskur landsins, Denforth, sem ekki hefir staulað
íýg gegmun eina einustu bók, síðan er liann með miklum
erfiðismunum annara komst frá Oxford, George Ratli-
more, sem hefjr slainpast áfram. af ]>ví að tilviljanirnar
hafa verið honum í hag, og Sir Harry Cunningham, sem
jjafnan er reiðubúinn að iiælta á allt, lil að ota simun tota,
— alltat í von um vinning. T>að er ekki hægt að trcysta
svona mönnum. Eg l>ið þig heilhuga, Percy, að liætta við
þelta heimskulcga áform. Það leiðir til öngþveitis og ó-
farnaðar.“
í þcssum svifum kom Jeanetle inn og „Tiger-Jim“ á
liælum Iiennar. Geklc liann frjálsmannlega að rúmi her-
togaynjunnar.
„Hcrna er svarið, yðar náð“.
„Komið með það,“ sagði liún og rétti fram höndina.
Sir Simoni virtist hún allskjálfhend, er hún opnaði um-
slagið. Bankaávisun datt úr uinslaginu. Me'ðan liún las
sá Sir Simon vonhrigðin læsast frani i livern andlitsdrátt
liennar. ’
„Yðar náð, ]>að var mikluni erfiðleikum hundið að
finna hann — hann hefir flutt aftur í Bolt Court“.
„Já, það er gott, farið nú. Og Jeanette, cg vil ekki, að
neinum fleiri verði lileypí inn. Eg er þrevtt og mig langar
til að sofna.“
Sir Simon stóð upp og kyssti á hönd hennar.
„Hugsaðu um það. sem cg sagði þér, Percy inín,“ sagði
h.ann að skilnaði.
Þegar hún \ar orðin ein las hún b’réfið aftur:
Iværa Percy!
Innlögð er ávisun sú, að uppliæð 1000 stpd., sem
þii sendir mér fyrir hlutahréf mitt. Hun mun nægja
til greiðslu á leigu fyrir húsnæðið í Lincoln’s Inn
Fields og skrifstofurnar í Pall Mall.
Mcð ]k>kk og kveð.ju.
Thomas Ligonier.
Á gamlárskvöld var hóf mikið lialdið í húsi Bardi í
Chelsea.
Listamaðurinn hafði hoðið til hófsins öllum góðvinum
sínum, málurum og myndhöggvurmn og nokkurum öðr-
um — til þess að kveðja gamla árið og fagna þinu nýja.
Og við sérhvern liafði liann sagt:
„Taklu með þér livern, sem þú vilt, nema ekki konuna
þiua.“ Þegar Thomas Ligonier kom þangað' laust fyrir
miðnætti var gleðskapurinn að ná hámarki. Þarna var
geysistór púnsskál eins og lög gera ráð fyrir, og var oft
húið að tæma hana, en hún var jafnan fvllt af nýju. Þeg-
ar klukkumar fóru að óma á slaginu tólf mun hafa verið
þannig ástatt fyrir ffeslum gestanna, að þeir sáu allt eins
og í þoku, og glumdi allt af söng og hlátrasköjlum.
Bardi kom inn. Hann liafði klæðzt hvitri skyrtu og voru
festir á hana vængir úr pappa. Hann þótlist vera ástar-
guðinn, en inn komu á eftir lionum nokkurar fagrar
meyjar, sem áttu að tákna dætur Yenusar. Þær höfðu
varpað af sér klæðum, og höfðu elcki annað til að skýla
sér en sítt og mikið hár, og komu þær inn dansandi og
syngjandi. A palli í miðjuin sal stóð liinn viðfrægi
ínyndhöggvari Jolm Bacon, nakinn að beltisstað, og liafði
lekið sér stöðu sem Atlas. ’Hinar nöktu mevjar komu
svifandi upp á pallinn með uppIjTtum höndum, og gripu
í hann sumar kné lians og fótleggi. en aðrar lögðust við
fætur honum. Ósýnilegar liendur snéru pallinum, svo að
hann fór hægt í liring á gólfinu, og gátu ineiin því virt
vel fyrir sér þessa fögru sjón; hver lína i lnnum ungu
likömum kom skýrt i ljós; hér var fegurð, þróttur, æska
fyrir þá, sem höfðu smekk fvrir liinu fagra þar til
dregið var niður tjald, sem kom niður eins og lækkandi
ský á himni ,og liinn fagri hópur hjúpaðisl að nokkuru;
það var sem húm væri að siga á. og þelta liafði tilætluð
áhrif, mönnum skildist, að það ætti að tákna árið, sem
væri að hverfa.
Lófatakið dundi og menn létu óspart hrifni sína í ljós
með ópum og köllum, en meyjaranr fögru mvnduðu
keðju, í likingu við hópmyndir af gyðjum, sem oft gat að
líta á myndum þeim, sem málaðar voru á skraulker
þeirra tíma.
„Wedgvvood. \Vedgwood,“ hrópuðu menn i sífellu, og
loks heppnaðist hinum velmetna myndhöggvara, Peter
Sheemakers, að draga hinn fræga skrautkerasmið, .Tosiah
Wedgwood upp af stól síriúm, og var hann svo hvlllur að
makleikum.
„Tom,“ kallaði húsráðandi og veifaði til hans, „við
skulum koma hérna inn sem snöggvast.“
Þeir fóru inn i vinnustofu lians og Bardi lokaði hurð"
inni á eftir þeim.
„Yinur minn,“ sagði hann. „Eg er nýhúinn að frétta
hvernig fór fyrir þér. Eg örvænti um þinn hag
„Yertu eldci að örvænta min vegna, Joseph," sagði
Tom. „Svona gengur þetta hér i heimi, menn hafa hag-
stæðan bvr cða óhagstæðan, það er allt og sumt.“
„Já, en blaðið þitt. Þii ert búinn að crfiða í lieilt ár
til þess að koma öllu á öruggan gi-undvöll. Það var ólieppi-
legt, að eg var bundinn i Salishury. Eg liefði greitt þér
mitt atkvæði.“
„Það er fallega hugsað, Joseph, en það hefði litið gagn-
að. Hertogaynjan var raunverulega húin að eignast hlað-
ið.“
Bardi ýtti kollu sinni aftur á hnakka og lclóraði sér i
höfðinu.
„Það er einkcnnilegt, — eg var kvaddur til þess að end-
urnýja lctrið á minningartöfluin í Salisbury-dómkirkj-
unni. Minningartöflurnar eru allar yfir fólk af Latimer-
ættinni, sem er 1< visl af LIarford-ættinni.“
„Einkennilegt,“ sagði Tom. Hann hló og tók úrldippu
úr vasa sinum. „Lcstu þetta.“
Og nú las Bardi lýsingu ungfrú Burenetts á þvi, hvern-
ig fljótið liafði raskað alda svefnró forfeðra hertogaynj-
unnar af Harford.
„Konur eru furðulegar verur,“ sagði Bardi. ,,'Xú skilst
mér hvers vegna inér var falið að vinna þetta verk, en
ekki einhverjum steinsmið þarna í Salishurv. Hennar náð
vildi ekki, að ]>ú fengir citt einasta atkvæði. Maður gæti
eins vel reyl að gei-a sér grein fyrir kenjuin veðráttunnar
eins og kenjum kvenna. Alveg vitlausar i manni í dag,
vertu sæll og þakka þér fyrir á morgun. Ýmist bliðuatlot
eða ónot. — Komdu vinur minn, við skulum drckkja sorg-
uniun í kampavíni. Og minnstu ]>ess, að fvrir liverja konu,
sem fer sina,leið, eru hundrað aðrar, sem bíða eftir okkur.“
Stúlku
vantar til að leysa af sum-
arfrí i eldhúsinu á Vífils-
stöðum. Gott lcaup. Uppl.
gefur ráðskonan í síma
9332.
Mótordæla
(hensínmótor)
fyrir %” vatnsleiðslu til
sölu. Uppl. 1 síma 3,882.
Sumdrbústaður 2 herhergi og eldhús í nágrenni hæjarins til sölu. Gæti verið ársíbúð. Uppl. á Hverfisgötu 88B.

ATVINNA T vær unglingss túlkur óskast til uppþvotta og við önnur störf. Uppl. í Matbarnum Lækjargötu 6.

Mótatimbur til sölu Skúlagötu 30. Til sýnis næstu daga.

Hjólhringur af bíl livítur með svörtum rönd- um, tapaðist í gær á leið- inni Reykjavík—Þingvell- ir. Finnandi vhisaml. geri aðvart í síma 4430 eða 6900.
r. œ. euHwfki, — T4RZAN —
I>að mátti ekki tæpara standa að dr. Dr. Zee furðaði sig á því, að lyf „Lyfið er onýtt", sagði liann við Pliil. En á saina augnabliki var Gor að
Zee og inenn lians gátu lokað bjálka- lians befði brugðizt og flýtti sér til ,,l>ú verður að framleiða meira af því." draga Nitu út úr frumskóginum, i átt-
girðingunni. klefa Phils. ina til bústaðar Zecs.