Vísir - 15.06.1949, Blaðsíða 11

Miðvikudaginn 15. júní 1949
S
11
við í dag gerum skyldu okk-
ar, skipum okkur rúiji. Ger-
um pkkur ljóst, að við til-
lieyrum iieildinni, skuldum
fortíðinni að skila framtíðV
inni Daunjöji'kii með, Jieiðri.,
Rseðumanni var. ákaft,
fagnað, en liann var cinn sá
æskulýðsleiðtogi Danmerkur,.
á hernámsárunum, sem mest-
an þátt átti i að bjarga æsku-
lýðnum tiltölulega heilhrigð-
um úr þeirri raun.
Frú Ingeborg Dahler-
Petersen hyatti danskar kon-
ur til aukinnar þátttöku í
félagsmálum og yarpaði fram
þeirri spurningu, hvort nú-
límafólkið ætti Danifiörku
skilda. Hún minntist orða
Iílaus Bérndtséns í lok
stjórnlagaumræðnanna 1915,
er hann sagði, að nú, er
danskir karlar hefðu frjáls-
um vilja skipt völdunum
með konunum, þá séu dansk-
ar konur betur færar um
þátttöku i almennum málum
en karlar voru 1849.
Þrátt fyrir fámennið var
mikill hugur í fundarfólldnu
og söng það almennt með og
l'agnaði dagskráratriðum vel.
Á leiðinni heim gekk eg
framhjá Trinitatis kirkju-
garðinum þar sem gröf hinna
500 dragóna er „undir eik-
inni“ og sömuleiðis hinn
virðulegi og fagri haugur
þeirra, er féllu með Rye 1849,
og óska þess, að þéir hafi
ekki fallið til ónýtis, heldur
megi Danir halda sínu stjórn-
frelsi og það dafna ókomn-
um kynslóðum til farnaðar.
A. V. T.
fIII8iKliillllllllISimilllll!!lllBIII!III!K8lllllllllll!lll!ISHim!SIUy
§ /ZcJatnchd ftia/'Aai/
S ' " '3
jjgj i>í■.■. i .'-isu-nl.ii? /«* i>d j •bm'.u • .ia: > ;• uni; S
| HERTOGA VJV JA N g-
/S yt'-'iV.'Mi : ■■ ■ '* :S'
S Ej
ÍuiiisiiEBmmiMiiiiiESSiHSimmiiimiiiHssHisðiiiiíiiisEiisðiiim
XIX,
Ritsijóraskipti. — Alma fær ráðningu.
„Frá Fleet Strcet íil Mavfair“. Þannig liljóðaði fvrir
sögn í „The Post‘ . Og fyrirsögnin i „Morning Chronicle“:
„Loiidon News i pilsum“. Og í „Gazette" var fyrirsögnin:
„Hertogaynju-ritstjóri London News“.
Það var ekki uin annað meira rætt cn að Thomas Ligon-
ier hefði verið sparkað frá störfum sem aðalritstjóri Lon-
don Daily News and Advertiser, og að hertogaynjan af
Harford hefði raunverulega verið eigandi hlaðsins. Þótt
konungur hefði látizt eða heiluin flota verið söklct mundi
ekki hafa verið birtar uili það lengri og ítarlegi'i frásagnir.
Blaðamaður nokkur, sem auðsjáanlega hafði þjáðst af öf-
und út af gengi blaðsins, skrifaði á þessa leið:
„Yér vonum, að allur hneykslisfréttablær hverfi af The
London News, að rætt verði í blaðinú um það, sem ein-
hvers virði er, á virðulegan. hógværan hátt — alveg gagn-
stætt þvi, sem verið hefir — svo að lesendur blaðsins geti
hér eftir einheitt lniga sínum að skyldunum við land sitt
og konung.“
Fréttaritarar. voru sendir á vettyang til þess að athuga
hvað væri að gerast i Pall Mall nr. 67. Þeir sátu við glugg-
ana í kaffistofunni beint á móti, þar sem þeir virtu fyrir
sér skrautvagnana, sem ekið var að dvrunum oft á dag.
Húsgögn voru flutt burt og komið með önnur. Leigjeiidur
urðu að flylja, þvi að hertogavnjan sjálf varð að fá einka-
skrifstofu i húsinu.
Fréttaritararnir komu sér i kvnni við verkamenn og
aðstoðarmenn þeirra og öfluðu sér þannig nokkurra
fregna. Will Cluni]> sagði af miklum ákafa og undrun, að
verið væri að koma fyrir teborðum og vínglasa-skápum,
og að verið væri að útbúa herhergið við hliðina á skrif-
stofunni sem setustofu fvrir hertogaynjuna.
Herlogaynjan stjórnaði sjálf öllu og var sýknt og heil-
agt á ferðinni og gal' ótal fyrirskipanir. Iiún var að frá
morgni til kvöld, eii i kjölfar hennar komu, eins og fylgi-
linettir sem renna sína rás kringum fagra stjörnu, lávarð-
arnir Ratlnnore og Farquarson. jarlinn af Southwell,
Beau Jack Denforth og Sir Harrv Gunningham.
Þeir sátu þarna i djúpum. þæsilegum stólum. drukku
vin eða tevatn, og tefldu eða sjiiluðu whist i skrifstofu
hertogaynjunnar. í göngunum skrjáfaði í silkipilsum
kvenna. Sendlar hentust upp og öfan stiga. í liúsgarðinum
að baki vermdu verkamenn og blaðadrengir sér við eld,
steiktu sér epli og liartöflur, og þarna voru tjóðraðir hest-
ar, meðan eigendur þeirra, að aflokinni reið um Rotten
Roe, höfðu skroppið upp til þess að rabba við liertoga-
ynjuna.
Percy var óþreytandi. Það var einhver óeirni í lienni,
liún gat ekki verið kyrr. liinn mikli áhugi, sem hún hjó
yfir og orka, varð að fá framrás i athöfnum. Hið fyrsta,
sem hún gaf fyrirskipun uxn, var að breyta öllu í skrif-
stofu Ligoniers, sem hún liafði nú sjálf tekið til afnotg.
Allt hafði yerið snpturt, eirjéinfalt, --það varð m|að víkjfx
,fyrir hinu skráutlega,' er váFsámkvann t -tízkiinni. ÍSlú vorú
speglar á öllum veggjum. Árbækur og aðrar. handbækur
voru geymdai«ö.'skápíim',í seini ckká weisu. (>pnaði#;. Frá hin-
um hertogalegú ginðrúljúsúin “VófiPBIofn'"sðliíT’daglega,
, jil að skrevta skrifborð hertogaynjunnar, en á þyi var
jdata úr bronze.
Margar brcytingar voru gerðar. Heratogaynjan1 fór i
„liðskönnun“ og virti fyrir’ sér blaðasöludrengina, óg
hafði allt á hornum sér. Einkennisbúningarnir voru
óhreinir, andlit óþvcgin —i liendur þannig útlits, að eldki
varð með orðum lýst. Þar af lciðandi varð að sauma nýja
einkennisbúninga og setja strákana i baíC — Pjíturinn frá
Lancashire var kominn á flugstig með að segja upp starf-
inu og þreifa fyrir sér annars staðar.
Og gagnrýnin bitnaði einnig á- ýmsum i sclúingarsaln-
um, þar sem Spratt réði ríkjum. „Gólfin em Óhrein.*'
sagði hcrtogaynjan með áherzlu. „Framvegis verður að
þvo þau. — „Nei, nú gengur fram af mér,“ sagði Spratl
og lienti húfu sinni i gólí'ið, „eg fer mína leið“.
' ,.Nci, Spfatt,“ sagði Pultoek ákveðinn, „livort sem yður
hkar' betur eða verr verðum við öll kvrr um sinn og höld-
i;m í horfinu eftir mætti.“
Henrv Pultock háfði ákveðið að starfa áfram við blaðið
sem aðalritari og l'ramkvæmdastjóri, en ákvörðunin var
ekki tekin fyrr en að afstaðinni baráltú, sém stóð fram
undir morgun.
Þaö kom eins og reiöarslag yfir Tom, aö Montfortí
Waterly varð fyrir valinu sem aðalritstjóri.
Allir vissu aö Waterly var skriífinnur, sem hægt var
að leigja lil þess að skrifa árásargreinar og annað slíkt,
en jafnan liafði honum tekizt að komast bjá að fara í
íangelsi, þótt oft munaði þar mjóu. Þaö var einnig niargt
um það skrafað, að liann væri foringi bófaflokks, sem
i var úrhrak manna úr Grub Street, er hægt var að leigja
til hverskonar skarnverka.
Tom hafði báð vinsamlegt einvígi við Pultock til þess
að fá hann til að starfa áfram við blaðið.
„Eg get ekki farið án ]æss að skilj.a eftir einhvern, sem
eg' get treyst. Einhvern tíma, kannske fvrr en varir, fer
liin fagra aðaLskona að verða leið á blaðamennskunni, og
þá lætur hún hlaðið sigla sinn sjó. Þá verðum við að vera
reiðubúnir til þess að taka við. Þar til verður einhver
okkar að vera á veltvangi, einhver, sem hefh' fylgzt með
og er öllum hnútum kunuugur. Og þér einum treysti eg
fyllilega, Henry.“
„Eg held, að þú gerir þér ekki grein fyrir úm hvað
þú ert að biðja mig, Tom,“ sagði Pultock. „Seborah er
með í kórnum. Lcngi getur vont versnað segir máltækið,
en þú licfir enga hugmynd um hvernig þessi kvenmaður
hefir breitt úr sér síðan er hún varð kunningjakona her-
togaynjunnar. Hún er alveg hætt að hafa eftirlit með
bakaríinu, sveinninn fær aö sjá um þaö, og.-hann féflettir
okkur eftir megni. Þú veizt livernig þún fór með mig,
sern.er ]xí maðurinn liennar, fyrir nokkuru. Hún lét setja
mig i sluildafangelsi, til þess að eg kæmist ekki á hlut-
hafafundinn. Eg Iield að liún sé kolhrjáluð.“
„Gerðu það fyrir mig, Henry“ sagði Tom biðjancli
röddu.
En Tom var hinn erfiðasti.
„Og þú, Tom, hvað ætlarðu að taka þér fyrir hendur?“
„Fyrst fcr cg til Cornwall og heimsæki föður minn, sem
eg hefi ekki séð í fjögur ár?“
„Og þar næst?“
„Þegar eg er kominn aftlir setjumst við á ráðstefnu,
- TARZAIM -
3SS
Nita barðist um á luei og im.akka, .
allt.kom fyrlr ekki, bca var clr.egin inn
i skclfiugarstað dr. Zees,
F.n á saniii tíma liélt liinn tryllings-
lcgi bardagi Tar/ans og apans áfraiu
in..i í skóginum.
l.eikurinn vai- ójafn og aninn liuggð-
ist nú ráða niðurlögumTarzans, mla
haföi. honum aukizt smcgin.
Tarzan várðist af öllum kröftum og
rey.ndi að komast undan handleggium
apans.