Vísir - 13.08.1949, Qupperneq 5

'Laugardaginn 13. ágúst 1949
VISIR
5
Gcrtic sat á stcingarðin-
um við skógarjaíSarinn og
horföi á Ivan, scm stóð í
fárra’ skrefa fjarlægð
frannni fyrir rnálaragrind-
inni. Hann var að rnála
landslagsmynd. I’etta var
mn haust.
Gcrtie horfði ástaraugum
á Ivan.
Svo lagði hann skyndilcga
málaraáhöldin frá sér og
sneri sér að ungu stúlkunni.
.,Morgunmat,“ sagði hann.
„Nú eða aldrci.“
llún opnaði töskuna og
lók ncstið úr licnni. Skógur-
inn veilti þeim skjól. En hún
hafði einnig hcitl kaffi í
hitageymi.
Aður en þau fóru að horða
lagði hann handlegginn irt-
an um mitti liennar.
Hún hallaði sér að honum.
og titraði af ást og unaði er
liann kyssti hana.
Af andliti hans lagði skóg-
arilm, moldarlykt og veður-
angan. Það. var dásamlegt
að lmiga i faðm lians.
„Ivan! Er þetta ekki það,
sem nefnd er hamingja?“
Ilann svaraði: „Þarf að
gefa þessu nokkurt liciti?“
„Jú. Ef þetta cr ekki ham-
ingja, þá óska ég ekki eftir
licnni. Eg er alsæk“
Þau kysstust lengi og inni-
lega. En þessi mikla ást
skcmmdi ekki matarlyst
þeirra.
Ilann mælti: „Það verður
dýrt að fóðra þig“.
„Últastu það?“ svaraði
luin.
„(), nei. Hcfirðu talað
við forcldra þina?“
Andlit hennar varð alvar-
lcgra. „Nei, en ég skal nú
koma þvi i verk“,
Haim tólc undir höku lienn
ar og sagði: „Þú nuint fresla
þvi enn um skeið. En eg sætti
mig ckki lengur við þennan
drált. Segðu foreldrum þin-
um að ég komi í heimsókn
annað kvöld“.
llún hallaði höfðinu að
öxl hans og andvarpaði.
„Já, )>að cr engin hól i
máli, þó að jni andvarpir,
góða Gcrlic. Eg vil giftast
þér í haust, og fyrir vetur-
nætur. En vitanlega cr þetta
aðeins formsalriði að tala
við foreldra þína. Þcir geta
þó vænlanlega ckki koihið
þér lil j)css að hætta við
* . QU
mig:
„Nci. En þcim mun virð-
asl, að við höfum lílið til
j>css að stofna ineð hcimili.
l'ckjur j)ínar ern óvissar.
Vaa i ckki viturlcgra að hiða
eill eða tvö ár? Það er
skemmtilcgra, að þau verði
ána-gð mcð þig fyrir tengda-
son“.
Hann drakk af kaffinu
stóran sopa og svaraði: „Eg
heimsæki þaii á morgan.
Ákvcðið og útrætl mál frá
minni hendi“.
Þegar þau voru húin að
horða málaði hann enn um
stund. Hún sat og liorfði ásl-
úðlcga á liann. En hún kveið,
ÍLaajrgartdDgssaga W(j$ 13
dd sai*a
*
. 1 st listarnannsins.

fyrir væntanlcgri heimsókn
hans til foreldra hennar. —
Þau töluðu lítið saman á leið
inni til bæjarins. Þau voru
bæði á hjólum.
★
| — Dagstofan i hú'si Andre-
seus var stór og húin ágæt-
mn húsgögnum.
; Það var vcrið að enda við
áð horðá miðdegisverðinn.
Gerlie, og forcldrar henn-
ar, voru að drekka kaffið.
Það var hljótt i stofunni og
úti fyrir, en Gcrtie var óró-
leg.
vcrið jafn góður fyrjr því“.
Móðir Gertie sagði: „Mér
virðist þcssi kunningsskapur
ykkar hafa gerzt með all-
miklum flýti. Eg áleit, að þú
værir að hugsa um Tagc
Ktohn, Þú hefir farið m'eð
honum í smáskemmtiferð-
ir“.
Gertie vissi vel að hún
hafði leikið á móðut sina.
Hún hafði aldrei neitað }>ví
að hafa farið með syni
Krohns ræðismanns, er
mamma hcnnar har þáð á
Ivan hafði” fuíh'rt að h«na. eða gaf það i skyn. En
liann mvndi koma. Hún varð Ihún hafði heldnr ekkl >úlað
þvi..
Gertie mælti: „Eg hefi
ekki verið lirifih af Tagé
að tala við foreldrana.
Crertie riiælti: „Pahhi og
mamiua. Eg þarf að tala við
vkkur um sérstakt máí“.
Faðir hennar lagði frá sér
hlaðið, hagræddi gleraugun-
um og horfði vingjarnlcga á
hana. Móðirin lagði handa-
vinnuna i kjöltu sína.
„Eg skal segja ykkur, að á
morgun keinur ungur mað-
ur til þess að heilsa upp á
ykkur**.
„Ungur maður“, sagði frú
Andrcscn rólega. „Hve'r cr
hann?“
Gcrtic mælti:
Augu Gertie voru full af
tárum.
Faðir hennar horfði á
liana. Augu þéirrá mættust.
Hún reis á fætur og sétlist á
kné hans og sagði: „Pabhi
íninn! Mér leiðist. svo mikið
hve andvíg íuanima er þessu.
Getur þú ekki skilið, að
þar sem við unniún hvort
öðru, þá —
PóStmeistarinn klappaði
dóttur sinni vingjárnlega á
hakið og mælti:
„Vitanlega skil eg þetta,
Gerlie litla. En það er ekki
óviturlegt að hugsa niálið“.
★
j hugsaði um jietta allt kvöld
Erú Andresen lagði frá sér
Hún lum Sat
ncinni niðurstöðú. Hentti
„Tá, ég skrifaði honurn og
skildi brél'ið eftir. Hann fékk
til tevatnsins hjá mér. Því
máltu trúa. Guði sé lof að
pahhi og inamma eru <enn á
lífi, þó að þau séu orðiri
gömul“.
Þcssar tvær miðaldra kon-
ur fóru inn í kökubúð Bran-
dis. Þar höfðu þær oft selið
á skólaáriinum og horðað
kökur og fcngið sér Íiress-
ittgu.
Riginor fékk jiarna útdrátt
úr þjáningasögu vinkonu
sinnar, sagða mcð leikrænu
láthragði..
„Við höfmn næstum alltaf
verið peningalaus“, sagði
Margit. „Þegar hann eignað-
isl pcninga eyddi hann þcim
þ'egair i stað. Við gátum cklci
lagt fvrir grænan eyri þessi
ár. Sjáðu útganginn á mér.
Öll mín föt cru snjáð. Það cr
óratimi síðau eg hefi farið
i hárgreiðs 1 ustofu
„Hárið á þér yar fallegt
liér áður“, sagði frú Andre-
sen“.‘
„Já'. Þú minnist þcss. En
Frú Bigmor Andresen 1111 Cl’ hv* ekki að liéllsa. Það
er mín skuld. Stúlkur éiga
ið og mikinn hlula nætur. En chki að giftast listamönn-
ékki koiíiizt
að u.n .
Rigmor hrosli, og setti upp
h a nd a vi nn u ve rkefii ið.
lét það á hið firia mahogni- A , . ,,
bor'ð. Svo lagfærði hún kjól var að J>a? Þurfti að 'ucðaumkunarsvip En yar
jiara vel acS (ierlie. llún sá petta ekki lærdomsrikt/
það i giansaridi augum dótt- Þarna sat Margit, scm var
ur sirinar, að hér var um lrið og förug, en orðin aftur-
jmeira að ræðá' en bráða- fararlcg, Ju-cytl og oánægð.
,C1 U j,hirgða„skot *. En friiin vildi Ágætl dænii til þess að sanna
i. «.áii vcun jmu cmvi ucai
ið
sinri og sagði:
„Eg vil ekki meina
um aðdáanda þííiuin
koiua á heinnii jiitt,
min: Kn væri M> '*«t j kr„fl„ sin„ Gerlle l.ve l,ei.„5k.,legt v.éri
að
l,‘lini kllin' þess að koma í veg 'fyrir nð giflast listamáhni.
un o v (i iti s a . það að Gertie giftist þcssum' Frú Riginor leit á úrið og
. ' . 'er 10 0'ara< ,: % f .aUH: málara. Hún hafði ógeð á sagði: „Iværa Margiþ eg þarf
' ' vl< l" c.v 1 1 t,cys a 1(1 sc listamöniuun. Hún áleit það að fara lieim með það, sem
hann eklu. Eu eg þekki liann. iialdinn dansleikuv lynr .. , Fn
, .. f 1 . ; . skvhlu sma, að la' Gertic a cg licli Rcypt. r.n nug langar
Eg kvnntist honrim fyrir horn. Eg cr vaxinnpp ur þvi. .. .
tvd.., i !,|ól- l'ig elska iv.-,„ „a 1,«„„ ,'lsk , Mv,- ,;va#a in,fi ,ni hvn |,ögunl !»', nlynciir
reiðafor. llann gerði við aft- ar mig. Það er jiess vegna að
iirnjolu
1 „Það
honum*
og —“. hann kemur á mórgun
var fallega gerl af ætlar að tala við ykkur“.
og
svaraði móðirin.
„En j>að er j)ó varla ástæða
til ]>ess að hann verði hér
hcimagangur“.
Gcrtic audvarpaði og varð
niðurlút.
„Jú, það cr nauðsvnlcgt.
Eg elska hann“.
„Jæja. Svo hann ætlar að
giftast |)ér. Á hverju ællið
þið að lifa?“
Gertie svaraði: „Ivan segir
að 'við gétUm sjálf séð ivrir
okkur“.
„Þú hefir vafalausl
gert j)ér nægilega
eUKi
Frú Andrescn brosti: „Elsk hvernig það má verða. Ung-1
arðu hann? Er það vegna ur listamaður peninga-.
þess að liann gerði við aftur- laus! IJstamenn eru óáhyggi •
liólið?“ fegir. Hugsaðii uni live á-
„Eg er húin að segja að eg hyggjulausu lífi jni héfir lif-
liel'i jækkt liann utn tveggja að lram til |)essu“.
inánaða skeið“. j „Já, en eg élska hann“.
„Hvérjá jiekkir Iiann Iiér?; „Þú crl svo ring, Gérlie“.
Þekkir liann lyfsalanu e'ð i Frú Andresen klaþpaði
tollstjórarin?“ jdótlur simú, og gckk inn i
„Hann Jiekkir engan hér svefnherhergið lil |>ess að
i hænum. Hann jiefir aðeins hvíla sig. llún kvaðst hal'u
Jeigt ]iér licrhergi í nokkra höfuðverk.
mánuði. Hónuni geðjasl svói En Gertie vissi hvað klukk
vel að þessiim stað. Hér er an sló. Móðir hennar mviidi
svo margt til að mála“. j verja kvöldi'nu lil |)css, að
„Mála? Er háiin iriálara- hugsa um gágnráðsitafani'r,
sveinn?“ jcða hvernig vörninni skyldi
„Nci, manima, liann er hagað. llún inundi ckki falla
listmáiari. Ilatin heilír Ivan frá jieirri hugmynd að fá
Haun“. jKrohn fyrir tengdason.
„Iván Ilaun? Það nafn liefi Gcrdie sagði við sjálfa sig:
eg ckki liéyrt fyrr. Ilefirþúj „En Iuin gclur ckki neytt
heyrt jiessa mánns gelið, mig lil að svikja Ivan. Eg
Thorvaid?“ jelska hann. Hún getur i
„Ne-i — ne-i“, taulaði póst mestu lagí dregið þetta á
meistarinn. „En hann gétur,langinn“.
til jiess að heyra ineira af
íilli hún högurii
að koma því i framkvæmd? haia gaman at að sjá Gertie.
* Hún er nú orðin stór stúlka.
Rigmor Andresen kcypti Eg vil lata hana kynnást
sjálf til hcimilisins. Daginn þcr“.
cftir rakst liún á gangstétt- „Þakka þér fyrir. Ég þigg
inni á skólasystui' sína, Mar hoð þilt. En ég licfi engan
grt, er hún hafði ckki séð nm sæmilegan kjól til að fara i“.
margra ára skeið. 1 „Það gerir ekkert. Ivomdu
„Ertu komin i heimsókn klukkan atta stundvislega“.
, hingað, Margit?“ I *
' ! „t heimsókn? Eg er á! Ivari og Gertie sátu á
flótta! Eg fhiði frá |>vi öllu sófanum, er stóð undir dýr-
saman. V'erner cr orðinn ó- asta málverki heimilisins.
inögulegur. F.g þoli liann Þetta málverk var af strönd
ekki lerigur. Nei. Rigmór. |>ti <>g hafi.
|)ekkir haim ekki. En |>ú hef-, Póslmeistarinn sat á sín-
ir ef til vill lésið eilthvað eft- um stól og var ofyrlitið
ir hann?“ vandneðalegur. Frúin stóð
! „Já, cg hefi lesið tvær hæk <>g sluddi sig við aripbrún-
ur eftir Verner. F.g h.iósl ina. Klukkurar i SanctjMaril
ekki' við að lijónahand ykka*’ hringdu í tilcfni sól^rlags-
cntist svo Icngi.
slitiðr
F.r j>vi 'nú ins.
Ivan liafði nýlokið Érindi
I
Hvað viltu vita?
(í. .0. spyr: Gctur Visi
frætt mig á mcrkingu eftii
farandi skammstai'ana R.S.A
(firma er framleíðir mótoi'
hjöl) R.S.A.Á. og R.Á.O.C '.
. .Svai’: 1 Rtrmingham Small
Arms Conipany, 2. Brilish
Soutli American Airways, 3
British Overséás Airways
Corþora'tíón.
Fávís spyr: El' kosið verð-
ur i haust situr ]>á n.vjaj þiug-
i'ð í I ár eða hara til ioSa nú-
verandi kjörtimahils? •
Svar; Þegar kosifingar
fara fram vcita kjóstndur
jiingmönnum sínuni upihoð
til fjögurra ára og skiptir })á
ekki máli hvort kosið’cr fyrr,
en í upphafi liðins timabiLs
var adlað.