Vísir - 13.09.1949, Blaðsíða 5

Þriðjudaginn 13. scptembcr 1949
VISIR
Krossferð í Evrópu.
t$ók EisenhfÞtvers si/iiír.
að hann í»r snjfaii rit-
haíantlar.
I bók siiini segir Eisen- og frcinsl um að lýsa Jivi,
boven ckki aðeins fra þeim scm gerist á vígvöllunum
atburðuin, sem komu fyrir sjálfum og gangi herferð-
hann sjálfan á striðsárun- anna. Koini liann sjálfur við
um, heldur greinir hann sögu, þá grcinir liann frá
cinnig i heild frá þciin þrcm- þættiksínum. Endurminning-
ur lierferðum eða sóknum, ar margra manna cru því
sem hann stjórnaði og lét miður þannig, að þeir eru
undirbúa. Það eru innrás-'aíll í öllu, sem þeir scgja
in í Norður-Afriku, lánd-Jfrá, en Eisenhower skrifar
gangan á Sikiley og Itaíiu og ckki þannig.
loks innrásin i FrakklandJ Vafalaust er það oinnig
óráðþægur. En Eisenhowcr ber að dyruni vegna Iiins
að hann segir, að liersliöfð- Gerði þá að
ingi nútimans verði bókstaf-.lrúnaðarmönnum.
Iega að breyta um hugsunar- Ejsenhower afréð að gera
hátt, þegar óþekklur vandþþá að raunverulegum sam-
gerði sér Ijóst, að Monty var '
slyngur hershöfðingi og átti
jafnvel ckki sinn I ika að
sumu leyti, íicfnilega i vand-
legiim undirbúningi orustu
og hversu vel lionúm lóksl
aó vinna hollustu nianna
sinna. Hann sá Inð sama i
l’ari Pattons og telur, að kápp
hans og ákefð hafi verið um
margt að kenna, sem nienn
kunnu ekki við i fari hans.
mikla hraða í öllum viðburð
um. Hann lét hershöfðingja
sina oft hafa talsvert frjáls-
ar héndur, þegar á hólminn
var komið og kom það sér
vel, því að hann valdi ævin-
lega beztu mennina til vanda
sömustu verkanna. Þýzku
hershöfðingjárnir tóku hins-
vegar oft við beinum fyrir-
skipunum frá Iiitler og
fengu ekki aö hvika frá
Af flotaforingjum þcim, |þeim, fyrr en allt var komið
sem Eiscnhower getur um í í ócfni
bók sinni, hefir hann mesta
aðdáun á Cunningham bin-
Eisenhowér gcrði sér einn-
sem lauk mcð skilyrðislausri skýringin á því, hversu auð-lum enska, scm hann tclur að ig mjög mikið far um að
starfsinönnum sinum og
jafnvel trúnaðarmönnum.
Þeim var sagt, liversu inikið
þeir mættu segja og hvað
gæti stofnað bersveitum i
hætlu, ef það birlist á prenti.
Með þessu móti urðu frétta-
ritararnir sjálfir ritskoðend
ur og réðu því sjálfir, hvort
þeir fengu að njóta trausts
herstjórnarinnar áfram með
þvi að sýna, að þeir Væru
þcss verðir.
Þegar kyrrt var á vigstöðv-
unuin, var ekki nema eðli-
Iegt, að blaðamennirnir
reyndu að hressa upp á frétt
ir með bollaleggingum um,
Jvelt honuni yeitlisl að afla mörgu leyti likan Nclson. kynnast hermönnum sinum hvar mundi næst látið til
sem bezt. Var hann ákaflega skarar skríða. Þeir voru hins
oft á ferð um vigstöðvarnar, vegar sumir orðnir svo slvng
jafnvel mjög nærri sjálfum ir, að getgátur þeirra Voru
uppgjöf Þjóðverja.
EiscnliOWer hefir fyrirjscr vina. Jlann gat sett sig
löngu hlotið viðurkenningu i spor annarra marina og(
fyrir að vera mikill og kænn I þeim fannst vænt um það., h'akkar.
hershöfðingi, en menn vissu Hann lætur lika alla njólaj Eisenhower átli olt í erfið bardögunum og það hressti jékki alveg út i bláinn og
almennt ekki, fyrr en bók sanrimælis, scm hann héfir leikum'með brakka. Giraud mjög siðfcrðisþrek jiilta fjandmennirnir gátu þvi
hans kom út, að hann kann hatt eitthvað saman við aðjgcrði krötu lil þess að verða . ]iaiYSi ©r þeir fréttu af hon- hágnýtt sér fregnir þeirra og
einnig að beita périna og ger- sælda, jafnvel þótt 'eitthvað ( yfirhersliðfðingi brakka, uin j grennd við sig.
ir það vel. Honuni er lagið kuiini að hafa sletzt uj)]) á
að rita svo, að öllum ætti að' vinskapinn á inilli.
vera það ljóst, sem hann
þarf að segja frá og um bók
hans hefir verið sagt, að hún
sé eins og spennandi skáld-
saga. i
Þetta var krosgferð.
Yfirboðarar og
samverkamenn.
Eisenhower bar mikla virð
jiótl hann hefði enga hug-
inynd um hernað á nútiiria-.
vísu og varð Eisenhower að (Siðferðisþrekið
iieita honum um það. Samt . er Jyrir öllu.
dáði hann liinn aldnal 1 öók siiini scgir Eisen-
franska hershöfðingja fyrir howcr, að siðíerðisþrek hers
, hugprýði hans og eldmóð, er Seh uiinið margar orustur,
ingu fyrir Churchill forsæt- hann var julrideltur af Þjóð- scni ella væ, u tórunnar éða
isráðherra, sem og brczku Vcrjum. Vrarð Eiseiihower wmumIu tapast. Þess vegna
þjóðinni ýfirleitt fyrir kjarlc1 fl áð J.ynda nulii sliers og umgekkst liann, eins og hon-
Nafnið, sem Eisenhower hennar og þolgæði, þegar ^^1 er Frákkar áttu i Hlut, «'» var unnt, óbreytta her-
hefir valið bók sinni, er verst gekk og rósemi henn- 'en alll kk jJað slórslysa- menn á ferðum sinum. Hann
„Krossferð í Evrópu“, eins ar, þegar leið að leikslokum. ]ans{ Hann varð cjnnjá að talaði við þá og hafði þá
og þegar er sagt. Kemur það Kallar liann Churchill þessa ]aka {jj de Gaullcs og einnig annað í huga en að
fram í bókinni, hvers vegna kosti holdi klædda. Hann
barált-
scr cinnig
Þótt Bandaríkin sé orðin t-Íosa gre'n 'fy.rlr nauðsyn
störveldi, eiga þau ekki|l)CSS» a® óbi’eyttu1- hcrnniðui*
nærri eins langa hernaðar
annarra franskra foringja, tn'essa UPP a Þrelc þch'ra og
hann liefir valið henni þelta samþykkir ckki stefnu Roose sen) V()ru ekkj ejns vins.eljr hugrekki. Hann vissi, að þeir
nafn. Hann segir á einum vclts fyrirvai álaust, cn hins- lleiina fvrir OÍ, jiann af j)vi mundu gcla komið með ým-
stað: „Er leið á stríðið varð vegar segir hann, að amcr- áð þéir höfðu'ekki flúið lárid lslegar uppástungur, sem að
eg æ sannfærðari um það, að iska þjóðin hefði ckki getað ]le]dur hlýtt slíipunúin Yichy 'gagni gætu koniið i
aldrei hefði verið háð styrj- átl betri leiðloga á styrjald- s]jörnarinnar. junni. Hann gerði sé
öld milli þjóða, þar sem þeir, arárunum.
er Íögðu fráin krafta sína í Eins og géfur að skilja
þágu marinkærleika og rétt- minnist Eiseilhower oft á
inda, hefðu átt eins hatram- samstarfsmenn sina og und-
lega í höggi við samsæris- irnienn og lýkur á þá lofs-
mcnn, sem ekki var hægt að orði. Kveður Iiann það hafa
koma til móts við að neinu verið rcglu hjá scr að vclja
levti. Menn gátu ekki lifað menn einurigis eftir kosliim
sómasamlegú lífi nema þeirra og kunnáttu, en hafi
möndulveldin væru alger- einhver ekki reynzt þeim
lega brotin á bak aftur og vánda vaxinn, sem horium
þess vegna fannst mér styrj- var falinn, þá var honum
öldin verða krossför i þess veitt lausn í náð og öðrum
léti sér skiljast, að æðsti yf-
irmaður hans teldi sér skylt
að hugsa um liðan lians og
því likt. Það innrætli h’ánn
einnig foringjum síinmi, liá-
um sem lágum.
Eisenhower tók líka eflir
þvi, að hermemj glöddust
mjög, ef blaðamenn sendu
lofsyrði um einstáklinga eða
margir kosl, þvi að þn vai ■ iiarcvpitír iil itioAo
upprunalegu merkingu, þott liæfari l’cng.ð það til fram- halin cUki cins bundinn af' lcini l Hann s,t Hka að
það orð liafi oft venð nus- kvæmdar. Yfirmenn hans - ,föstunl vefljuni ()!v gat ]Tegð- ' ’
no,að“' . , !sv<> sem Marshall hershöfð- rtð sér eftir aðstæðum hvcrju
Hann leit alltaf á nazista- ingi — lét hann einráðan i sinni
foringjana sem glæpamenn slikum málum, enda var
og hélt fast við þá skoðun þctta siður hjá Marshall' , , ,,,
Breyttur nugsunarhaitur.
Það er að visu svo, að
sögu að baki sér og önnur
riki, sem eru þó engan veg-
inn eins voklug. Bandarikja-
menn hafa heldur aidrei ver
ið haldnir hernaðaræði eða
dáð hernaðaranda, svo að
EisénhóWcr gat ekki leitað
fordæma i hernaðarstjórn i
sögu lánds síns. En það telja
verið nokkurn veginn við-
búnír, þcgar sókn hófst. Er
innrásip á Sikiley var i und-
irbúningi var mjög nauðsvn-
legt, að blaðamenn bolla-
Icgðu ekki um fyrirætlanir
bandamanna, svo að Eisen-
hower hélt fund með þeim
og sagði þeim, hvernig inn-
rásinni yrði hagað. Þetta
koin blaðamönnunum vitan-
lega á óvart, er þeim var
sýndur svo mikill trúnaðmv
cn enginn brást trausti því,
sem hershöfðinginn auð-
sýndi þeim.
Tekin til sfarfa
aftur
MATSALAN
Karlagötu 14.
sina á þeim. Honuin kom til sjálfum. Bretar létu þetta
dæmis ekki til hugar að einnig afskiptalaust, enda1
bjóða von Arnim, yfirmanni varð þetta til ])ess, að Eisen-
stæðulaust var að banna
blaðamönnum að senda slik-
ar fréttir, þvi að fjandmað-
urinn var ekki lengi að kom-
ast á snoðir um, við hvaða
sveitir hann ætti í höggi.
Bamavagn
og suridurdregið barnarúm
til sölu. Þjórsárgötu 5,
Skerjafirði.
Þjóðverja í Afrilcu, til mið-
degisvcrðar, er hann hafði
gefizt U])]), eins og oft hel’ir
verið venja sigurvegara.
Hann lalaði aldrei við þýzk-
an hershöfðingja, fyrr en
uppgjöfin Iiafði verið undir-
rituð i Rheims á Frakklandi
vorið 1945.
Iiowcr gat haft valinn mann
í hverju rúmi.
land eru svo viðámiklar,
að það er erfitl fyrir æðsla
Alexander og
Montgomery.
1 bók sinni dáir Eisenhow
er Alexander hershöfðingja, Imanninn að öðlast fulla yf-
hin.n hrczka, manna mcst og irsýn yfir það, sém cr að ger-
segir, að hann hcfði fúslegajast og verður áð gera. Þess
viljað starfa undir stjórn (vcgna er ])að enn nauðsyn-
hans, ef Alexander hefði vcr|legra, að yfirhershöfðinginn
ið settur yfir heri banda- sé jafnan reiðubúinn til að
lætislaus í bók sinni og ger-'manna, þgar barizt var i Af-jskipta um hernaðaraðferð,
ir minna úr sínum lilut en riku. Harin hefði kosið hann þegar hann sér þörfina á
margur mundi freistast til jfremur en Montgoiriery, sem því. Eisenhower tekur mcira
að gera. Hann liugsar fyrst lionum fannst sérvitur og að segja svo djúpt i árinni,
hershöfðinginn stjórnar ekki Hann lagði sig því mjög
lengur eins og hann gerði á fram um að liafa góða sam-
dögum Hánnibals eða Alex- vinnu við blaðamennina og
anders mikla og stórkostleg- Var það þó venja, að þeir og
ar hernaðaraðgcrðir eins yfirstjórnir herja áltu í erj-
og til dæmis innrásin í Frakk Um vegna ritskoðunar og
Er yfirlætislaus.
Eisenhower er mjög yfir-
allskonar hafta á slarl'i hlaða
mannsins.
SUrnabábh%
r.ARÐUR:
Garðastræti 2 — Simi 7299
BEZT AÐ AUGLYSA1 VlSi
Lifprentanir heimsfrægra
málverka
Sýning í Handíða- og myndlistaskólanum, Laugav. 118,
efstu hæð. Opin kl. 1,80—10 síðd. Aðeins helmingur
myridanna enn óseídur.