Vísir - 29.09.1949, Side 5

Fimixiiudaginn 29. scptembcr 1949
VISIR
9
rætur sinar i þvi, scm innst
er t)g ctýpst er hverri manns-
sál. Einu sinni var cg stadd-
«ir á lungvöllum við Öxnrá,
þegar séra Árni skýrði þar
sögustaði fyrir allstórum
hóp at' ungu fólki. Tíefi ég
aldrei Jieyrt það belur gerl.
Fór þar sanian mikil sögu-
leg |>ekking, sanifara þeini
skáIdlega hæfileika að fella
liinadreifðn þekkingu saman
í eina lieildarmynd. Hefi ég
ekki oft fundið betur, hvern-
ig gilduslu þættir islenzks
þjóðlífs og trúarlífs eru
saman slungnir á Þingvöll-
u-ni, þegar niaður mcð opinn
hug verður til þess að ljúka
upp ritningum staðarins. En
þau mannfélagsmál nútím-
ans, er séra Árni lét sig
mestu skipta, voru hindind-.
ismálið, málefni sjómanna
og starf það, sem innt er af
hendi t'yrir börnin. Hann var
heitur og ákveðinn templar,
og álti sadi í framkvæmdar-
nefnd stórstúkunnar árin
1922—23 og 1926- -29.. Lét
Iiann sig það engu skipta. þo
að málslaður reglunnar ;otli
ekki npp á pallborðið hjá
öllum þorra samtiðarmann-
auna. Hann var lengi í stjórn
barnavinafélagsins Sumar-
gjafar og mikið riðinn við
sjómannaslol'uhald i Reykja
vik fyr og nú. Slysavarnirn-
ar áttu öruggan stuðnings-
mann Ji'ar sem liann var. —
Meðal trúnaðarmála, sem
honum voru falin, voru t. d.
sáttanefndarstörf i Rcykja-
vik'árum saman. I’o að séra
Árni væri star-fandi utan
þjóðkirkjunnar, var haun á-
vath i svo nánum téngslum
við hana, að hann gengdi
hvað ef.tir annað trúnaðar-
störfum innau pieslastéttar-
imiar, ])ó að þáu gæfn hön-
um mikla ihlutun um sum
þýðingarmestu mátefni þjóð
kirkjunnar. Fann enginn
annað eu að hann a'tti þar
að öllu leyli heima. llann
var rilari * Prestafélags ís-
Iamts frá 1931) og lii dauða-
dags.
Maðui' með þekkingu séra
Árna og liprum gáfum hefði
orðið skommtilegur rithöf-
undur urn guðfræðileg eða
hcimspcldleg efni, en það ér
luegra sagl cn gerl fyrir
mann, sem þjónar einuni af
fjölmennuslu söfnuðum
Jandsins, að fá lónvstundir
1:1 fræðiiðkana, sem kosta
íhikla yfirlegu. Hann skrif-
aði að vísu sæg af greinum
og ritgerðum í htöð og tiina-
rit, en það sem úl hefir kom
ið sérprentað, er aðaMega
prédikanir og raéður, sem
vakið höfðu sérstaka al-
hygti eða áttu sérstakt erindi
lit í'ólksins á liðandi stund.
Þannig gaf liann út „Evan-
geiiskt viðliorf4* árið 1925,
sem svar tit llalldórs Kiljaus,
er þá Iiélt fram liinum ka-
Jiólskú viðhorfum .
Sé.ra Árni tiafði mikinn á-
huga á bókmenntum og var
inanna bezt að sér í íslenzk-
JF'járfeséinffar-
leyíi i Keilnríh.
Svar til Eiiuif.s
itjjaa'ausanar.
í latigardagsblaði Visis, 24.
þ. m. er grein cftir Einar
Rjarnason. Keflavík, dags. h.
u. b. mánuði fvrr, eða 2(i.
ágúst. þar sem hann rekur
nokkur dæini þ.ess, hvc ó-
heppilega fjárt'eslingat'leyf-
um hafi verið ráðstafað þar i
hæ.
Hér er gengið (Irengilega
að verkum, skrifað undir
fullu nafni og tilfærð dæmi
með nöl'mim þeirra, seni
greinarhöfundur telur hafa
fengið fjárfestingarleyfi með
röngu, að minnsta kosti hor-
ið saman við hann sjálfan,
sem tekk synjun á umsókn
þ.cirri, er hann sendi fjár-
hagsráði. Ejárhagsráð firrt-
ist á engan liátl þótt gjörðir
þess séu gagnrýndar á þenn-
an háll.
Ilitt er annað mál, að frá
þess bæjardyrum litur málið
um ljóðum. Hann gaf einu
sinni út barnavers úr Passíu-
sálmunum, og öðru sinni 35
sálma, er notaðir voru við
messur í Frikirkjunni sem
jviðbætir við sálmabókina.
jYar lionuni mjög umhúgað
um liinn músíkalska ])átl
guðsþjónustunnar, enda var
Iiann áreiðanlega einhver
hezti lilurg, sem slaðið liefir
fvrir altari i íslenzkri kirkjti
I .-
á þessari öld. Fór þar samau
1 fögur rödd og góður fram-
hurður á máli.
; Séra Árni var lengi skrii'-
ari við próf í guðl'ræðideild-
inni, og prófdóinari i guð-
j fræði síðan 1938.
j Árið 1947 var hann sæmd-
' ur riddarakrossi l^álkaorð-
unnar, en meira er þó verl
um þá viðurkenningu, sem
lionum hlotnast með þeirri
jþökk, sem liumtruð mar.ua
jbera i brjósti til lians, og
þann söknúð, sein fjöldi ein-
staklinga mun finna til við
fráfatl lians. En þegar drong
i ur góður fellur l'rá, og virðisl
lþó eiga mörgum störfum ó-
(lokið, er e.kki um nema eilt
, að ra-ða fyrir þá, sem el'tir
tifa, og það er aö reyna effir
, mælti að fvlla tiið auða
skarð. Víðs vegar um heim-
|inn er krislindómnum að
vaxa fylgi, og fjöldi ungra
manna flykkist nú inn í þser
inennlastofnanir, sem húa
menn undir prestsslarf. Slik
alda mun einnig eiga eftir
að rísa hér á landi, og þcir,
sem ])á koma í fylkingar
liins kristna liðs, mifnu njóta
góðs af starfi inanna eins og
séra Árna Sigurðssonar. Gnð
blessi hann og ávöxtinn af
starfi tians, og líkni þeim.
sem eftir lifa.
Jakob Jónsson.
út með nokkuð öðrum luetti
en F'inar Rjarnason lýsir þvi.
Og þar sem mál þetta cr nú
lcomið á opinberan vettvang
vcrður ekki lijá því komizt,
að birla það, sem fyrir ligg-
ur þvi lil skýringar.
Fjárhagsráð hefir að jafn-
aði ekki önnur leiðarljós eft
ir að fara en umsóknir
þeirra, sem um fjárfestingar-
leyfi sækja. Hefir það þvi
látið mönnimi í té aHgreini-
leg unisóknaeyðublöð með
spurningum um flest það, er
máli skiptir og auk þess sér-
slöku rúini fyrir þier atlmga-
semdir, sem uinsækjaudi vitl
láta i té umfram það, sem
beinlinis er spurt um.
Þessi eyðublöð útfvllir
umsa’kjandinn og undirritar,
og hlýtnr að varða við lög, ef
viliaudi er rangt frá sagt eða
villandi.
Eg skat nú rifja hér upp
sUýrslu Einars Rjarnasonar
nm liagi nokknrra' nianna i
lveftavik, cins og hún er í
liefndrj Visisgrein, og til
sanianburðar þær upplýsing-
ar, sem sömu menn gáfu í
umsóknum sintim til fjár-
hagsráðs, og lara varð eftir
þegar leyfiun var úthlutað.
f Vísisgrcin segir:
„Óskar Hallmannsson nin'i
konu og eilt harn, hefir ]>rjú
lierbergi og eldliús og góðan
geymslukjallara. — Auglýsir
um leið liúsið til sölu fvrir
kr. 75.(«K),00“.
Oskar Hallmannsson segir
sjálfur um þelta i umsókii
undirrilaðri eftir beztu vit-
und:
íbúð: Vond 2 lierbergja í
kjallara 20 m-. Stærð fjöl-
skyldu M. Ilúsaleiga á mán-
uði 350,00. Svo er athuga-
semd:
Húsið, sem ég hý í mina,
eða ibúðin rétlara sagt, cr
full af slaga og öll húsgögn
að cyðileggjast, að ógleymdu
því að það er stór hcilsuspill-
andi að húa i þessu.
Með öðrum orðum: Ekkerl
annað en rakafullur og
heilsuspillandi kjallari, 2
herbergi. Og þar, sem til-
greind er leiga, er ckki hægt
að ímynda sér að her tali
liúseigandinn, er geti selt
húsið.
„Jútíus Steingrímsson, ein-
hleypur maður og hýr með
móður sinni. .. . Rvggir stór-
liýsi og selur ágætt hús fvrir
kr. 70.000,00".
Július Steingrimsson lýs-
ir þessii sjálfur með nokkuð
öðrum hætti.
Húsið, sem uni er sótt, er
90 fermetrar, ein hæð og
kjallari, svo að varla verður
það kallað „stórhýsi". Fjöl-
skylda 8. Húsaléiga á mán-
uði 200 kr., svo að ekki virð-
ist liann vera húseigandinn.
Ef hann liefir átl annað
„ágætt liús“ til að selja, hef-
ir hann ekki getið þess í um-
scVkn sinni. í aths. segir hann
m.: íhúð sú, sem ég nú hý i,
er i ca. 00 ára gömlu timhur-
liúsi, sem varla getur talizt
ibúðarhæft, og auk þess verð
ég, af ýmsum ástæðum, að
flytja úr henni á siðari hluta
næsta árs.
„Rristinu Suniarliðáson
liefir selt hér tvö ibúðárliús
og fær fjárfestingarleyfi fyr-
ir þriðju húsbyggingunni i
Njarðvik.“
Hér verður varla séð liver
sakargiftin er, þvi að ómögu
légt cr fvrir fjárhagsráð að
rannsaka þannig lifsfcril
umsækjcndanna að þeir geti
ckki hnfa byggt eðá keypt
cða selt eitt hús cða fleiri
áður fyrr, enda málinn óvið-
komandi. En i unisókn Krist-
ius Sumarliðasonar er sagt
að fjölskylda sé •> og íhúð
í „landshafnarhúsinu“ i
Y-tri Njarðvik og húsaleiga
1(M) krónur, svo að ekki hýr
liann þar i eigin liúsi eflir
þeirri skýrslu.
Svona her þá saman um
hagi þcssara þriggja, sem
fjárfestingarleyfi fcngu. Eg
skal ekki dæma mu livcr hef
ir á réllu að standa, greinar-
liöf. eða umsækjcndúrnir.
En það hlýtur liver maður
að sjá, að eftir upplýsingum
í umsóknunum var hér um
mikla þörl’ að ræða. Þessi
þrjú leyfi voru veitt i aprit-
máiuiði ásaml 11 öðrum í
búðum, sem þá voru veittar.
t júnímánuði voru svo
veilt fjárfestingarleyfi fyrir
12 ibúðum í Keflavik. Meðal
j þeirra lcvfa eru þíui I jögur,
sem greinarliöfundur nefn-
ir síðasl. Og einnig í þeim
virðist skjóta skökku við
Jiegar bornar eru saman
umsagnir hans og lýsingar
umsækjenda sjálfra i þeirra
uudirrituðu skýrslum.
„Guðmundur Guðgeirsson
(Guðjónsson í greininni) sel-
ur ágælt steinsleypt ibúðar-
hús á þessu ári og fær fjár-
Xestingarlevfi fvrir nýju
húsi.“
Ekki verður neitt um
þetta séð i umsókninni. Þar
er íbúð talin 2 herbergi og 5
manna l jölskylda. llúsaleiga
000 krónur á mánuðl. Engin
athugasemd önnur en sú, að
ibúð þessi sé „litil og óþægi-
leg, vegna fólksfjölda og
veikinda konu.“
„Sigurbjörn Sigurjónsson,
einhleypur maður og aðflutt
ur liingað, fær fjárfestingar-
leytj, fyrir ibúðarhúsbygg-
ingu.“
Sjálfur segist liann hafa 1
herbergi, 8 fermetra, en nú
ælli liann að stofna heimili
með 4 manns.
„Friðinundur Ilieronym-
usson, býr i fyrsta flokks
einbýlishúsi, fær fjárfesting-
arlevfi til nýbvggingar og
leigir svo eldra tiúsið. Hann
seldi fyrir nokkru tveggja
liæða liús, þar sem íbúð var
einnig i kjallara.“
í umsóku segir F'riðmund-
ur Hieronymusson að 'hann
húi i 4 herhergja ibúð á 1.
hæð með fjölskyldu 5 maans.
Húsaleiga á mánuði 1.000 kr.
jÞetla er vægast sagi villandi
i frásögn ef skýrslugjafinu
býr í eigin einbýlisliúsi, en
varla verður annað ráðið af
greininni en svo sé, því að
hvernig ætti tiann annars að
leigja það lit eftir að hann
er úr því fluttur?
| Um siðasla dæmið, þar
sem um brevtingu á levfi cn
ckki nýtt Ieyfi er að ræða
(og ekki þriggja heldur
tveggja hæða hús) skal ekki
fjölvrðá. Það verður jafmm
mats atriði hvort „kona bú-
sett i Reykjavík“, á að fá
leyfi lil þess að flvtja með
börn sin til Keflavikur og
koma sér þar upp 100 fer-
metra ibúð. Fiárhagsráð hef-
, ir metið ástæður gildar ' íeg
| var erlendis þegar |>essi sið-
jnri I teyfi voru veitt) en Ein-
ar Rjarnason, efast um þær.
Hjá sliku mati verður aldrei
komizt i málum eins og ]>ess-
um, og gelur ])á horið á millí
Að lála um handahnf eða
Framh. á 7. síðu.
Geymslupláss
Okkur vantar rúmgott og hurrt geymslupláss, tii að
geyma í pappírsrúllur. Möguleikaf hurfa aÖ vera á
því, að aka vörubíl inn í geymsluna.
Dagbla&ið Vfsir
Sími 1660.