Vísir - 26.10.1949, Blaðsíða 4

4
V I S I R
MiSvikudaginn 2(5.. októbei’ 1940
WISXR
DAGBLAÐ
Otgefandi: BLAÐAOTGAFAN VISIR H/R
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrífstofa: Austurstræti 7«
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm iinur),
Lausasala 50 aurar,
Félagsprentsmiðjan h.f.
Hugleiðingar um úrslitin.
U" rslit eru þegar kunn í nokkrum sveitakjördæmum og
hefur þar engin teljandi lireyting orðið á kjörfylgi.
Athj'glisvert er þó, að svo virðist, sem þcir framhjóðendur,
.sem átt hafa langti setu á þingi, geri ekki betur, en að
halda við fylgi því, sem þeir nulu í síðustu kosningum, en
hafa á enga lund aukið það, þrátt fyrir nokkra fólks-
fjölgun í kjördæmunum sumum. Ungir framhjÓðendur,
sem lítt eða ekki hafa liaft sig í frammi í stjórnniáluiííún
til þcssa, hijóta tiltölulega miklu meira kjörfylgi, sem
jafnvel liefur komið á óvart og gengið gegn öllum spám
eða hrakspám, sem fram komit fyrir kosnjngarnar. Sé
Jiinsvegar rætt um fylgi einstakra flokka, virðist Alþýðu-
flokkurinn hafa tapað fylgi beinlínis frá því, sem var i
síðustu kosningum, en hvfergi aukið það í hlutfalli %ið
kjósendafjölgun, cf frá ev talið eitt kjördæmi. Kommiin-
istar hafa einnig tapað nókkru fvlgi og hvergi ankið það
að ráði þrátt íyrir öll glamuiyrðin „um sameinaða f.tjórnar-
andstöðu", sem risi gegn ríkjandi stefnum í stjórnmálum,
en myndi skapa almenningi margvíslegar kjarabætur.
En hvaða ályktanir má draga af þeim úrslitiun, sem
jægar erú kunn? Þær fyrst og fremst að kjósendurnir eru
óánægðir með ástandið í landinu og telja að þeir menu,
sem setið hafa á Alþingi og gefa kost á sér að nýju til
þiugsetu, eigi sök á því hversu komið er. Það sem hjargar
þessiim mönnúm og stjórnarflokl.tuuim einnig, er hins-
vegar það, að kjósendur laðasl á engan liátt að stjórnar-
nndstöðunni, þótt hún eigi að heíta ,,sameinuð“, hera ekki
ut liennar traust og viljá henni eugan íu'mað sýna. Komi
lijnsvegar fram ungir rner n, sem líklegir eru til nokkurrá
staría á Alþingi, veita kjósendur þeim (iflugan stuðning,
vitanlega í j>ví trausti að þeir fan nokkuð eigin ferða,
«n gerist ekki satnsekir stefnuleysiugj um eða dauðyflum,
sem enga stefnu hafa haft á undaúförnum árum í efna-
hagsmálum þjóðarinnav’ aðfa 'fen þá að látá reka á reið-
í.mtm.
Fylgisleysi „hirinár sameinuðu stjórnarauds töðu“ svnir
<>g sannar hinsvegar, að stefnan í utanríkismálunum, sú
er ríkjandi hefur veríð á undanforrium árum, nýlur
fyllsta stuðnings þjóðarinnar. Stjórnarandstaðan hamraði
á því fyrst og fremst, að segja hæri upp Keflavíkursamn-
inginum og snúið skyldi baki við hinum engil-saxnesku
þjóðum, en efnt til samvinnu við „frjálslyndu öflin“ austan
járntjalds. Þjóðinni hefur ekki géðjast að slíkum boðskap,
jafnvel þótt „Pipinéíli“ hinn gríski gerði nokkurt uppsteit
á vörum sumra frambjóðendanna rélt fyrir kjprdag. Hann
gat ekki bjargað við lirynjandi hag kommúnistánna né
tiregið þa að láridi. Þjóðín telur að við Islendingar eigmn
að halda óbrevttri stefnu i utanríkismáJunum, alveg án
lillits til livaða afstaða tekin verður til Keflavíkursamn-
ingsins á sínum tínxa, enda var allur áróðurinn, sem rck-
inn var í kosningabaráttunni gegn þeim samningi, gersam-
lega ósæmilegur, ef iniðað var við alla aðstöðu er sárnn-
ingurinn var gerður, eða jafnvcl cf tel<ið væri tillit til
slaðreyndanna nú i dag.
Blaðið Tíminn tilkynnti í gær, að ráðherrav Framsóltn-
íirflþkksins myndu |>á* urn dagiim leggja fram lausnar-
heiðni sína, og Itrefjást þess af forsætisráðlierra, að þéir
yrðu tafarlaust leystir frá störfum. Sennilega er þá hiiið
að úthluta síldarmjölinu, jxannig að bændur liafa fengið
sinn mælí í kosningaharáttunni. Eru það þá engin önnur
jjjóðmál, sem binda lengur Framsóknarnicún í rílcisstjórn-
inni, og verður ekki annað sagt, eu að viðskilnaðurinn hæfi
flokknum og sé ekki verri en gera mátti ráð fyrir. Kosn-
ingaúrslit verða kunn i dag í mörguin sýslum landsins,
þannig að séð verður þá liver hlutur Framsóknar reynist
ú Alþingi. Um vemlegan sigur hjá flokknuin er enn elcki
n8 ræða, eri ljóst er hinsvegar, að það sem hjargað hefur
fylgi flokksins frá algjöru hruni, er að flokkurinn var í
stjórnáráridstöðú meðan kommúnistar áttu sæti í ríkis-
stjórn, en því telja kjþsendur að þessi da*málausi aftnr-
haldsfloklair hafi enn ekki unnið sér til óhclgis.
Fimtn tnffurz
Ingvar Vilhjálmsson,
útgeröarmuðnr.
Finuntugnr er í dag Ingvar
Viihjálmsson, útgerðarmaðj
ur, Hagamel I. Hann er Rang-
æingiir að íetl, sonur hjón-
anna Vilhjálms bónda Ilildi-
brandssonar og Ingibjargar
Ólafsdóttur, er lengi bjiíggu i
Vetleifsliolti. Arið 1919 flutti
fjölskyldan liingað til Reykja-
vikur og bjó á Laufásvegi 20.
Eru þau hjónin rnörgum
Reykvikingutn að góðu kunn
frá þeim árum er Vilhjáhnur
ralt járnsmiðju sína á.Lauf-
ásvcgi 20.
Ungur að árum fór Ingvar
að stunda sjó. Fyrst á opnum
bátum, síðar á stærri skipum.
Var hann ú togurum á milli
10 til 20 ár, þar af mörg ár
sem stýrimaður og skipstjóri.
Arið 1934 liættir haim
skipstjóm og bvrjar þá at-
vinnurekstur hér 1 Revkja-
vík. Fyrst aðalíega fiskkaup
og fiskverkun og var þá á
tímabili einn stærsti saltfisks-
framleiðaudi á fsíandi. Þau
15 ár, sem hann hefir slarfað
í landi, hefir hann fengizt
við margþættan atvinnu-
rekstur, Ryggt stórl vandað
hraðfrystihús, gerl út margá
mótorbáta, sumpart einn eða
i fclagi við aðra, keypt fislt
til söltunar, herziu og fryst-
ingár, síld tii frysiingar í
heilu eðá til útflntnings.
Einnig hefir hann rekið i fé-
lagi við aðra, stóra sildársölt-
un á sumrin á Siglufirði óf
vioar við Norðurland. Ingvar
hefir á þessurn árum haff
mörg önnur járn í eldinum.
Hann cr stór híuthafi í mörg-
um þjóðþriíafyrirtækjum, t.
d. Síldar- og fiskimjölsverk-
smiðju her í Reykjavík, tog-
aráfélagi, hráðfrystihúsi i
(mindarfirði, sildarverk-
sniiðju á Seyðisíirði ó. fl.
Ýmsum veigannkluni lijá-
störfuní gegnir lianu. Stjöm-
a rformaður Vélhátaáby rgð-
arfélagsins Gróttu frá byrj-
tin, í stjórn Fisikfélags Is-
lauds, Landssambands isl.
útvegsmanna, Viruiuveit-
éndafélags Islands, Útgerðar-
ráði Revlcjavíkuroæjar o. fi.
Þar að auki hefir hann gegnt
erindisrekstri fyrir ríkisins
hönd á erlendum vettvangi.
Eg get eicJíi stifít mig um
að minnast á eitt atriði úr
útgerðarsögu Ingvars Vil-
hjálmssonar, serii eg veit ekki
til að hafi verið minnzi á op-
inberlega áður, þó það sé
þess vert, því það snerfir ail-
verulega afkomu lands-
manna. Þegar fiskveiðisaga
tsleridinga verður skrifuð
þykir mér sennilegt að þessa
þattar verði þar nokkúð get-
ið. Það var veturinn 1947, er
hin mikla síldargengd kom i
Koilafjörð og . sundin, að
menn höfðu ekki hentugri
veiðarfæri én reknet og lag-
net. Iúgvár Villijálirissön
varð þá fyrstur manna til
l>essa að íconxa sér upþ smá-
sildar-herpinót og lét skip
sín, Viktoríu og Rifsnes, sem
líáim á í félagi með óðrúni,
fárá út með hana. Árangur-
inn varð }>að góður, að það
oíli stiaumhvörfum i veið-
iimi og nýtl tímahil liófsl i
sögu sildveiðanna hér sunn-
anlauds.
Ingvar Vilhjálmsson cr
maötir þé.tíur á veili og þétt-
uv í lúnd, maður hreinlvnd-
ur og stefnúfástur og scgir
hverjum manni meiningi-
sína afdráttarlaust. Bezt lýs-
ir jKið Ingvari að hann er
etnmitt sá félagi, sem inaður
óskar helzt að hafa sér við
hlið í þrengingum lífsins ög
þegar andófið er þvngst og
eiunig er hann sá, er maðui'
kysi frekast að skála ríð a
stundum gleðinnar.
Ingvár er kvæntúr Aslaugu
Jónsdóttur frá Hjarðárholti
í Borgarfirði, glæsilegri
gáfúkonu; eiga þau hjónin á
lífi þrjú efnisbörn, Heimilið
á Hagamel 4 er.mesla fyrir-
myndarheimili og ber vott
mn smekkvísi og Iiihýla-
Um leið og eg óska þér,
Ingvar Villijálnissou og þin-
um til hamingju á þessum
timamqtum æfi þinnar, jjá
vil eg biðja góðan guð að
gefa það, að harningjudísin
megi vera þér eins hliðhoíí
hér eftir sem hingað til. Eg
nota þetta tækifæri til að
þakka þér fyrir géiða sam-
vinnu á liðnum árum, sér-
stalkega þakka eg ftygglyndi,
rausn og drengskap, er þú
úvalít hefir sýrit niér í veik-
indum mínum.
J. Sv.
Frakkar senda
Sið tll Indó-Síínd
París (ÍJP). — í undirbún*
ingi er að senda héðan á
næstumú allmikið H8 til
Índo-Kína.
Geri er rág- fyrir, að sendar
verði 10 hersveilir eða um
10,000 manns, sem ciga að
vera liðsauki handa þeim
IIO.OÍK) manna her, sem fyrir
er í Indo-Kíná.
♦ BERGMAL <
Jæja. Þá eru þessar kosn-
ingar um garð gengnar.
Þjóðin hefir kveðið UPP
sinn úrskurð um þau mál,
sem mestur styrr hefir
staðið um. Ilann var á þá
lund, eins og flestir vissu,
að stefna okkar í hinum
veigamestu málum, svo
sem utanríkismálum, hef-
ir verið rétt, og hin magn-
aða „stjórnarandstaða“,
sem átti að fleka ógrvnni
fólks til fylgis við erind-
reka hins austræna stór-
veldis, hefir engan veginn
fengið þann hljómgrunn
meðal kjósenda, er vonir
manna stóðu til í ritstjórn-
arskrifstolum „Þjóðvilj-
ans“.
*
Allur þvættingur lúns rit-
glaða nianns í Hvcragerði.
„raddarinnar í dalmim“, J >
liannesar úr Kötlum, hefir
l>ví til einskis verið þanin
yfir síður Þjóðviljaus dag
eftir dag. Undarlegt, að ís-
leiidiugar kunni ekki helur
að meta hina einu „lieiðar-
legu“ og „sönnu“ Islendinga.
Meira að segja hefir Jóharm-
esi ekki dugað hið ósmekk
lega nudd hans utan í látin
mikilmenni þjóðarinnar. AIH
kom íyrir eklci. Og grál-
klökkvinn í rödd Einars 01-
geirssonar, þá er hann 'ákall-
aði unaðssemdir íslenzkrar
náttúru lil fylgis viy hinn
þókkalega niálstað, kom
heldur ekki að neinu haldi.
Siglfirðingar virðasl vera
húnir að fá nóg af Aka Jak-
obssyni, fylgi hans fer hrak-
andi, „frægðarsól“ Moskvu-
leppanna á Akurevri er ger-
greinilcga gengin tii viðar.
Og i Vestmannaeyjum réynd-
isi Isleifur Högnason enn
lakari til framdráttar komm-
linismannin en Bi-yniólfur
Bjarnason, þrátt fvrir þá yf-
irlýsingu „Þjóðviljans“, að
liann væri „óvenjulega lieið-
arlegur niaður.“
*
En, svo vikið sé að öðru
og heldur skemmtilegra
efni. Hafnfirðingar vísuðu
á bug hinum stórheiðar-
lega Islendingi, Magnúsi
Kjaitanssvni, er mun hafa
talið sig öruggan með að
minnsta kosti 200 fleiri at-
kvæði en raun bar vitni,
en el’Idu stórlega Sjálf-
stæðismenn. Frammistaða
Tngólfs Flygenrings í þess-
um kosningum var með
miklum ágætum. Hins
vegar fannst sumum, að
talning atkvæða gengi
nokkuð seint þar svðra á
köfium, en það var kann
ske af því að þingmanns-
efni Framsóknarflokksins
var eins og að „flækjast
fyrir“, 37-—41—43 at-
kvæði. Það var háifkállegt,
en raunar reglulega
skemmtileg tilbreyting á
þessari andvökunóttu. —
Framsókn stendur föstum
fótum í Firðimim.
. * . /
. .En ausiur á Seyðisfirði
kumui menn elcki að incta
ættjarðarást Jónásar Arna
sonar. Hann gelck ötullega
frain í þvi að reyta af flokkn-
um fylgið, enda þólt ékki
væri af inikiu að talca. En
Jónas er annars viðfelldinn
piltur, og iiann misvirðir það
sjáifsagl eklci við hioa ágætu
Seyðfirðinga, þótt þeir taki
honum ekki eins og vonir
stóðu til, meðan hann er á
vegum „ættjarðariina“ á
borð við Brjmjólf Bjarnason.