Vísir - 11.11.1949, Síða 5

FösUidaginn 11. nóvember 1949
V I S I R
Chopin hátíð — síðari
hl|ómleikar.
Á þessmn hljómleiköm var hann virtist eins hæfur „und
l>að Árni Krisíjánsson, sem ir“ sem einlcikari; slíkt er
l)ar liita og þunga dagsins. naumasl hægt að segja um
Sem inngang — og sem loka- aðra pianósnillinga.
])átl — hafði hafði hann val-! ,, ...
, , , . . í r.nii emu smm ber að
)ð tvo a!í kostulegustu piano- . ,, ...
, ,, ,, „ Ipakka ilaskolanum ívrir
verkum: liarcarolle og ran- , lV v ,
; . . T, , .v pað, að hafa leð husnæði
iaisie. Honum tokst með .,, ,
, , * ..... ., isitt ivrir pessa virðulegu ha-
pessum Iiætli að toira aheyr-1 ... ,,,,,, , .
, , , r , p , 'tið. Haskotasalurmn er ting-
arlegasti salur, sem stendur
',t:lil umráða fyrir slikar at-
| hafnir. Einkum ber að geta
hinnar einkennilegu, en af-
ar smekklegu lvsingu sals-
ELIMAR DlERS:
seð með agp
ísfand er leslrisnasía
S
cndur sína þegar frá fyrsta
upphafi, því meira sein liann
var sjálfur allur töfráður af
anda hins mikla tónskálds,
og senda þá aftur heiin með
endurómi unaðshljómaima i
Kér fer á eftir briðja cg síðasta giein býzka blaða-
mannsins, Elimar Diers, frá Nordham. Lýsir hann hér
ýmsu hví sem vakti furðu hans á Islandi, og umfram
allt þó gestrisninni, sem hann telur meiri en hjá nokk-
urri annari þjóð.
ísland hefir lekið stökk- myndi ekki geta snúið hjóli
breylingum á undangengn- tímans við til að vagga þjóð-
ins. Ef lumn væri aðeins
um tíu áruni á sviði vega-
gerðar, tækniþróunar, véla-
menningar og húsagerðar. í | þjóða bezl liafa lialdið við
inni í Þvrnirósusvefn.
íslendingar uumu
allra
einni svipan beindist athvgli
veraldarinnar lil íslands og
fornum siðum og háttum og
varðveitt þá gegn erlendum
hjartanu. Hm smærri piano- , ,,
, ,.v. , liollan lilionn strengiahlioð-
log þar a milh halði hann „ ' , , . . , .. .
, ,. v, tæra og ekki ems liliom-
kosið, eins og þau lágu eðl- , '
imt sínu bezt, og sneið því * au ut’
fram hjá hinum glæsilegá
Chopin, liöfundi valsa og
væri hann liinn
heppilegasti kammermúsik
salur. Hæði ]>essi skipti
reyndist hann þó of litill og
polonesa, en kynnti okkur , ,
: . . . ’. . . , komust ekki allir að, sem
Jieldur Chopin, drauinora- r, .. , v ,
1 fysti. Það er vist leiðinlegt
Islendingar voru rifnir upp utanaðkomandi áhrifum.
úr kyrrð einverunnar. llvorl | Þúsund ára harðvítug har-
]>etla hcfir heinlínis verið átta fvrir lífsafkomu sinni,
samkvæmt ósk ibúanna ásamt sköpun frábærra
sjálfra eða þeim til góðs, skal menningarverðmæla, vekur
ósagl látið. í landinu á sér aðdáun alls heimsins. Það er
stað þróun, sem ekki verður einkennandi fyrir íslendinga,
Iliop
manninum. Öll
móti staðið, því eins og ís-
að jafnvel fátækusiu bændur
þessi lög
, : . . , . fyrir þa, sem þurfa fra að
leggur Arm emhvern veginn . ,. .
., . , . . , , | hverfa, en tynr hslamenn,
ul a íslenzku, enn betur sagl: ... ‘
, , ! sem að slikum hlomleikum
a smu nersonulcga lungu- , , , .
, ,,, , standa, hm mseta og
mali (ber saman tulkun hans
, , ,, , | , , T. ,, . iverðskuldaða anægia.
t. d. a Prelude í Es-dur), en ,, , ‘ , , ,
, .... , ... , .’ l)r. Victor l rbanlsch tch.
það íer vel sokum þess, livað j
Iiann er mikið skáld sjálfur, "
um Jeið og hann sezt við:
ilygilinn. Fyrir þá, scm sjálf- Bernhard prins, maður
ir spila á píanó, er sérlega HoIIandsdrottningar, lenti í
eflirtektarvert, hve smekk- bifreiðaslysi nýlega.
lega hann beitir hægri pcd-, , .,,,. , ,r ...
h P , 1 ök lumn siallur lufreið
og íatnvel smlldar .... , , , ,
ö smm a kerru er heslur dro.
lendingar sjálfir orðuðu ]iað, eiga góð bókasöfn og alþýðu-
trevstu þeir sér ekki til þess menntun er þar á báu stigi.
að synda á móti straumnum. Eg hefi ofl haft tækifæri til
Það er lika árangurslausl að þess að sannfærást u'm getu
brjóla heilann um það, hvort | og liæfni íslenzkra Iiænda.
þessi snögga þréun stendur | Margir þeirra hafa ekki að-
til bóta eða ekki. Þjtiðverjar eins sniiðað peningshús sín
sakna a. m. k. hinna góðu, J sjálfir, lieldur og einnig
gömlu tima, þ. e. timabilsins . íbúðarluis og húsgögn. Og
næst á undan heimsstyrjöld- j allt ]>að sem læknisfrúin á
inni fyrri. Og enda ])ó!t þæg- Blönduósi hefir unnið i hönd
alnum
lega, eins og cinmill í háð-
um fyrrnefndum stórverk-
um og' þar 'fyrir utan í Ma-
zurka i b-moll, sem líkist
miklu frekar hugleiðingu en
danslagi í meöferð Arna.
Mcð talsverðri eftirvænt-
ingu liafa menn eiunig
hlakkað til að Iieyra sönglög
Chopins sungin á þessum
hljómleikum. Það reyndust
smekklcg og skemmtileg tón-
smíði, sem þó stinga nokkuð
i stúf við píanóverkin, vegna
jiess, hve slélt þau eru og al-
þýðleg. Það er varla hugsan-
legt, að óska sér annarrar
söngkonu en Þuríðar Páls-
dóttur einmilt fyrir þesskon-
ar lög, því að yndisþolcki
Iframkomunnar og ófeimin,
eðlileg beiting þjállar radd-
ar náttúruraddar ásamt skjr
um framburði eru mcstu
koslir hennar. NTú fyrst eítir
þessa frammistöðu væri
freisting, að hugsa sér söng-
konuna í leiksviðshlutverki
sem aðcins gerði eklci
ýkjaháar kröfur lil radd-
magns og — þols.
Gnnuar Kristinsson, kom-
inn heim eftir tveggja vetra
dvöl við söngnám i Svíþjóð,
söng þrjú óbrotin smálög
önnur látlaust og smekk-
lega, — meira er þó ekki
hhægl að segja. Við voqum
að fá að heyra þennan efni-
lega söngmann bráðuni - í
stærri hlutverkum. Árni
K r i s l j á nsson aðs toðað i
söngvarana við flygeiinn og
gerði það ineð svo jniMllij
samhyggð og hlédrægni, aðj
Prinsinn sakaði ekki, en
skjóta varð liestinn vegna
meiðsla er hann hlaut
indin hafi á ýmsan hátt ver-
ið minni en nú og vinnutím-
inn lengri, ])á var samheldn-
in og félagslvndið meðal ein-
cínslaklinga meira og hetra.
unum af listramum heimilis-
iðnaði, svo sem teppi, áklæði,
gluggatjöld, prjónuð og ol'in
veggteppi, dúka og ver,
mvndi i Þvzkalandi vera ær-
Maður sáknar keisaratiiua- i ið tilefni til sýningar og sem
bilsins. en jafnvel keisarinn , fréttaefni fvrir blöð og tíma-
rit. Öll framleiðsla þessarar
Ivonu er listrænt verðmæti,,
en það sem hryggir mig í
sambandi við þau er það, að
sumt af þessum listaverkum
(teppin) eru „fótumtroðin“.
Eg get ckki látið lijá líða
að minnasl gestrisni íslend-
inga með sérstöku þakklæti,
enda niun hún vera meiri hér
en í nokkuru öðru landi.
Hvar sem eg kom var eg boð-
inn velkominn lil íslands á
svo Iijartanlegan og innileg-
an hátt að það snart mig.
Mér þótli bara verst að geta
ekki endurgoldið þessi vinar-
liót, vegna þess hve lítið eg
kunni í islenzkri tungu. En
hcimsæki Islendingur mig
einhverju sinni, skal eg
verða þess minnugur hvern-
ig mér var tekið í ættlandi
hans, og reyna að bjóða
hann „velkominn“ til Þýzka-
lands. Þessi fyrsta vinar-
kveðja af vörum íslendinga
gefur eðli þeirra mjög til
kynna, manngæði og mann-
lega stærð. Sérstaklega eru
slík vinarhót þýðingarmikil
lyrir okkur Þjóðverja, sem
höfum verið útilokaðir frá
umheiminum árum saman
og erum þar af leiðandi mjög
viðkvæmir fyrir framkomu
gagnvart okkur. Það var oft
sem eg blygðaðist min fyrir
að geta ekki vottað þakklæti
mitt nema með einu stuttu
og snubbóttu „takk“.
íslenzkur blaðamaður liélt
því fram, að eg ætli að gagn-
rýna það sem mér findist á-
bótavant i fari íslendingsins.
Jélaská§dsxsgasi 1949
Iivítklædda konan er bezta erlenda skáldsagan,
sem forlag okkar hefir gefið út, Sagan er afburða vel
rituð. Efni henr.ar er ásíir cg dulræn örlög. Menn
I ða scgulokanna með sjíkri cftirvæntir.gu, að þeir
Ico’gja ekki bókina fi'á sér fyrr en hún er lesin.
Höfundur bókarlnnar, sem var einn af nánustu
vinmn ÐickcnSj hcfir hlotiö sess í bókmenntasögunni
íyrir
skáldscgu.
aincriska kvikmyndafélagið
gert síórkvikmynd eftir efni
Nýicg.1 liefi-r
WARNE-R BRÖS
bókarinnar cg leikur JOAN FONTAINE aðalhlut-
vcrk í myndlnni.
íváAMaeddía 1s,€mmms verðsii* aéSaslkálflsaöa
■a pea**i*a níc asi sssaaiii ú
Jí*. vT
£10111

ólítcfaf'an