Vísir - 25.08.1950, Blaðsíða 4

4
WSSIR
D A G B L A Ð
Dtgefandi: BLAÐADTGAFAN VISIR H'JJL
Ritstjórar: Kiistján Gucflaugsson, Hersteimi PálsSqn.
Skrifstofa: Austurstræti 7,
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Simar 1660 (finnn línuxjj
Lausasala 60 aurar.
Félagsprentsmiðjan Bl<
Alþjóðamót og auglýsinga-
staiisemi
Um þessar mundir keppir einn tugur íslenzkra íþrótta-
manna á alþjóðamóti og erlendum vettvangi. Sumir
þessara manna eru taldir liklegir til að bera merki lands
sins með sóma, og það á þann hátt, að eftir því verði tek-
ið í hinni víðu veröld. Hefðu það þótt ósannindi fyrir fáum
árum, að við íslendingar ættum slíkum flokki á að skipa,
þar sem skilyrði öll til þjálfunar eru hér mun lakari en í
öðrum íöndum. Þátltaka Islendinga í alþjóðamótinu í
Briissel er sönnun þess, hver töggur er í æsku landsins.
Ymsir cru þeir, sem enn.hafa ekki skilið, hvers virði
íþróttahreyfingin cr í uppeídismáium þjóðarinnar, en nú
er þó svo komið, að sundnám hefir verið löghoðið og próf
i leikfimi er selt scm skilyrði fyrir öðrum prófum við æðri
skóla, ef menn eru heilir heilsu. Jafnframt hefir íþrótta-
starfseminni verið séð fyKÍr nokkru fé, sem varið skal til
slarfseminnar, en þó fyrst og fremst til byggingar sund-
lauga, íþróttahúsa eða íþróttavalla. Hafa þegar verið sköp-
uð skilyrði víða um land til fullnægjandi íþróttaiðkana og
er þar sundið fremst í ’flokki.
En íslendingar hafa 'tekið þátt í fleirum mótum en
iþróttamótum á sumrinu, og staðið sig glæsilega. Má þess
minnast, að „bridge-mót“ var haldið í Brighton í Bret-
landi, þar sem flokkur Islands var annar i röðinni, næstur
á eftir Bretum, en þetta mun vera í þriðja skifti, sem Is-
lendingar taka þátt í slíku móti. Bridge er íþrótt, sem mjög
er iðkuð og dáð um allan heim, og er ekki á færi andlegx-a
skussa á rnæta á alþjóðamótum og standa sig svo scm raun
vai'ð á um íslenzka flokkinn. Loks má geta þess, að skák-
mót Norðux’Ianda var haldið hér á landi. Baldur Möller
varði þar tilil sinn, sem Noi’ðui’landameistai’i og hélt hon-
um mcð prýði, en auk þess urðu Islendingar efstir í öllum
flokkum keppninnar, þannig að þeir virtust bera af i
íþróttinni, þótt við enga viðvaninga væi'i að etja. Allt þetta
er þakkavert, enda er frami hvers Islendings þjóðarframi.
Þátttaka Islands í alþjóðamótum er af sumunx talin
dýi’u verði keypt, en það cr misskilningur. Miklu frekar
má segja, að séð hafi verið unx of í fjárútlátin, þannig að
sæti Islands hafi oftar vei’ið autt á alþjóðamótum, en
ástæða virtist til. Ei’lendar þjóðir kvarta beinlínis yfir því,
að Mendingar séu um of skeytingarlitlir, er þeim býðst
þátttaka í slíkum mótum, en þau hafa mikla þýðingu til
kynningar ?jóðarinnar xit á við, og kynningar einstaklinga
sin i rnilli, sem eiga sameiginleg hagsmunamál eða stai’fa
á sarna sviði. Slík kynning einstaklinganna hefir þráfald-
lega greilt brautina fyrir Islendingum, sem sendir hafa
verið utan í opinberum eða liálf opinbcrum erindum, þann-
ig að þeir hafa getað unnið þjóð sinni i hag, betur en þeir
hefðu ella getað gert.
I sambandi við alþjóðamótin má vekja athygli á því,
að oft hefir laldega vei’ið haldið á hlut þjóðarinnar á al-
þjóða sýningum. Vilji þjóðir selja framleiðslu sína, verða
hær einnig að auglýsa hana. Slíka auglýsingastarfsenxi
þyrfti að skipuleggja til fulls, i samráði við sendiráð lands-
Ins á hverjum stað, eða opinhera umhoðsmenn. Að því
láði hafa allar Norðurlandaþjóðii-nar horfið, enda hefir
það þótt gefast vel. Okkur Islendingum hættir til að ætla,
að allar þjóðir viti næstimx því eins mikið um landið og
við sjálfir, en því fer fjarri. Nafn þess er víða óþckkt
meðal almennings, en fæstir þekkja framleiðsluvörur
þjóðarinnai’, að fi’átöldum sérfræðingum. Dr þessu nxá
Ixæta, að vísu með fjárútlátum, en það fé skilar sér aftur
1 margföldum mæli. öll kynning á íandi g þjóð, stuðlar
heint og óbeint að hættum þjóðarhag. Þess ixxega xxxenn
minnast.
v I S 1 B
80 ára í dag
Krístín
Kjartansdóttir.
I dag er Kristín Kjartans-
dóttir frá Signxundarstöðúnx
í Hálsasveit áttræð.
í fyrra vai’ð nafn Kristínar
þekkt um allt Island, þvi þá
lá hún úti fótlxi’otin á bökk-
um Hvítár um miðjan vetur
og gat enga björg sér veitt
nókkuð á þriðja sólai’liring.
Þótti það þrekvirki mikið af
Kristín var ttm allmörg ár
heimilisföst á Sigmuixdar-
stöðum eftir lát éiginnxanixs-
ins, en er nú fyrir nokkuru
fai’iix þaðaix og er til heimilis
í Reykjavík lijá hróðursyni
sinum Kjartani Bergmaiin
franxkvæmdarstjóra I.S.1.
Föstudaginn 25. ágúst 1950
Fyrsta dóttir
4 r
Isiands
aem gerðist ki’itsniboði.
Ilún lieitir fullu xxafni
Kristín er heiðurs- og á- Steiixunn Jóhaimsdóttir
gætiskona í hvívetna, trygg- Hayes og er frá Eystra-Mið-
lynd og vinföst, lijartagóð og fe.lli við Hvalfjöi'ð.
hugulsöm. Ilún er í lxópi) Steinunn fór 16 ára til
þeirra kvenna senx lieilastar Ameríku, félítil og vinafá,
eru og göfugastar og allir en dugleg og gáfuð var hún
hennar nxörgu vinir óska vafalaust þvi að langslxóla-
lienni senx *Iengstra og á- veginn komst hún þar vestra,
nægjulegastra lífdaga. | tólc Íæknispróf, giftist skóla-
Þess skal getið að senx bróður sínum, Cliarles A.
stcndur dvelur Kristin á Hayes, — siðar frægur læknir
jfornum stöðvuxn. Yar í kynn- og ki’istnihoði, -— fór 1902
'isýör i Borgarfirði, en veild- með honum til Kína. Þar
'ist af heiftarlegri luiigna- störfuðu þau í 40 ár. Til ís-
bólgu á Signxundai'stöðunx,
en mun nú vera á lxatavegi.
Þ. J.
konu nær áttræðri að lifa
slíkt af.
Kristín er fædd 25. ágúst
1870 í Noi'ðux’koti í Stafholts-
tungum. Foreldrar hennar
voru þau Guðbjörg Bene-
diktsdóttir Þórðarsonar
prests í Hvaiiimi Þorsteins-
sonar og Kjartan Éinarsson
bónda fi’á Steinunx Þorsteins-
sonar.
Ki'istín giftist Giiðmundi
Gjöf til björg-
unarskátu fyrir
Norðurlandi.
laixds komu þau snöggvast
— 10 daga — vorið 1909, á
leið til lxvíldar í Kaliforníu
og vöktu þá óhemju eftii'-
tckt í höfuðstað vox’um, senx
aldrei hafði áður séð kristni-
hoða!
Mann sinn nxissti frú
Steinuixn fyrir 6 árunx, far-
iixn að heilsu eftir langan erf-
iðisdag og þunga aðhúð Jap-
Guðmundur Guðjónsson’, ana ófriðarái'in í Kína.
fi’anxkvæmdastj. í Djúpavík, j Sjálf er hún í’oskin ixú og
lxefir sent Slysavai'nafé&gi j elíkx heilsuhraust. En röm er
íslands kr^ 2.300.00, sem er, sú taug’, er rekka dregur föð-
gjöf frá konxuxx þar á staðn-1 urtúna til. „Mig langar svo
um og óska þær að fé þetta (*il að sjá landið mitt áður en
gangi til hinnar væntanlegu eg fer alfarin,“ héfir hún
hjöi'gunafskútu fyrir Norð- | «ft sagt i bréfum sínum und-
urlandi. anfai’in ár. — Nú hefir það
Konurnar í Djúpuvík hafa tekizt. Um 6 vikna skeið hefir
tekið upp þann sið að hálda . bún dvalizt hjá fræudfólki
árlegan „Peysufatadag“
kvenna nxeð skemmtun til á-
góða fvrir slysavarnastarf-
sínu, aðallega á Akranesi, en
er nú á förum aftur vestur
^___ ______ ________________ um haf.
Sigurðssyni frá Yalhjarnar- j semina, og lxefir mikill áliugij Að tilhlutun Kristnihoðs-
völlunx og bjuggu þau allan rikt fyx’ir þessu fi'amtaki sambandsins ætlar lxún að
kvenfólksins. j flýlja erindi — að skilnaði —
í fyi'i’a sendxx konurnar í húsi K. F. U. M. kl. í
Slysavarnafélaginu kr. 1770,- hvöld og’ lxefir vafalaust frá
48 senx var ágóði af slíkri mörgu fróðlegu að segja eft-
skemmtun og nú varð ágóð-, ú’ 20 ára dvöl í Ameriku og
inn ki’. 2.300.00 sem þær liafa! h) ára dvöl i Asíu.
sent Shsavax’iiafélaginu með • Auðvitað enx allir vel-
þeiin fyrirmælum að féð konxnir meðan liúsrúm levf-
renni til Mnxiar vr''ntanlegu A’. —
hjörgunarskútu No”'5urlands. I Sigurbjörn A. Gíslasoix.
sinn búskap áð Sigmundar
stöðunx í Hájsasveit, eða þar
til Guðmundur lézt 1932.
Heimili þeirra Sigmundar-
staðahjóna bar allan þeirra
búskap af öðx’unx heinxilum
hvað snyrtimennsku og fág-
aða umgengni snerti, enda
voi’u þau hjón mjög samhent
í öllum heimilisháttunx.
Maður hringdi til mín í
gær, við skulum kalla hann
»J’“j °g sagði mér, að kona
hans hefði verið svo óheppin
að týna skömmtunarmiðum
þeirra hjóna- Henni var sagt
að koma í skrifstofu
skömmtunarstjóra, en þar
var henni tjáð, áð ékki kæmi
til mála, að hún fengi nýja
í staðinn.
*
Þetta virtust henni lxeldur
kaldar kveðjur, því aö senni-
legt er, aö slíkt ólxapp g’eti hent
hvern senx er og álgerléga órétt-
mætt a5 ætla, a5 rríenn geri
slíkt aö ganxríi sínu, eöa til þess
aö lxagnast á sliku meö óheiö-
arlegum hætti- Oft hefir verið
fundið að afgreiöslnnni í ýms-
urn opinberum stofnunum, en
þetta atvik, sem nefrit var hér
að ofan, varpar léiðinlegti Ijósi
á starfsaðferðir, þar sem
hið opinbera héfir öll iriál i sín-
um höndum. Það virðist á
stundum, senx borgarar bæjar-
ins fái þar svipaöar móttökur
og leiðigjörn húsdýr, en ekki
fólk. í siðuðum löndum er
víöast venja að líta sxro á, sem
starfsmenn séu frekar þjónar
borgaranna, en ekki öfug’t.
ICurteisi kostar engau þéning í
þessu tilfelli sem öðrurn og
ástæðulaust er, aö- geta ekki út-
vegað þeinx, sem eru svo
óheppnir a5 týna skömmtunar-
séðlunx í byrjun timabilsins,
riýja seöla, og það refjalaust.
En mig langar til að minn-
ast á annað atriði sem er
þessu algerlega fjarskylt,
nefnilega í sambandi við
fegurðarsamkeppni Fegrun-
arfélagsins á dögunum. Það
skal strax tekið fram, að
sjálfur tók eg ekki þátt í til-
högun sjálfrar keppninnar,
né heldur valdi eg stúlkur
keppninnar. Það var erfitt
verk fyrir þá, sem að því
stóðu, og eftir atvikum tókst
samkeppnin vel, svona í
fyrsta skipti.
*
í fyrradag hringdi til mín
ónefnd kona og fór að fjarg-
viörast við mig út af því, að
gift kona hefði hlotið verðlaun-
in, en ekki „stúlka".' Hún taldi
nefnilega, að fráleitt væri að
kalla giíta konu stúlku, jafn-
vel þótt hún væri ung. Mér
korii niáliö raunar ekkert við,
sagði áð ’engin skilyrði hefðu
verið í keppninni önnur en þau,
að þátttakendur skyldi ekki
vera yngri en 17 ára og fmsett-
ir í Reykjavík. Ekkert var því
til fyrirsíöðu, að viðkonxandi
væri gift og ungar, giftar kon-
ur gætu sannarlega verið stúlk-
ur- Jæja. Svona er það, og eff-
itt að gera öllum til hæfis, en
þaö verður að hafa það-