Vísir - 10.10.1950, Blaðsíða 4

% f H
Þriðjudaginn 10. október 1950
B A G B L A Ð
Rmtjórar: KristjáD Guðlaugsson, Hersteinn Pálacon*
Skrifstofa: Austurstræti 7,
Otgefandi: BLAÐAOTGAFAN VlSIB K/JL
Áíxreíðsla; Hverfisgotu 12. Símar 1660 (finmt UmbQÍ,
Lausasala 60 aurar.
Félagsprentsmiðjan BJL
Verkefni Alþingis.
Þegar Alþingi kemur saman til fiinda, að enduðu sumar-
hléi, bíða þess mörg og mikil verkefni, sem leysa verður.
Verkefni þessi er mörg vandasom, en segja má að Öll séu
þau af einni rót runnin, eða fyrirhyggjuleysi löggjafar-
samkomunnar á styrjaldarárunum, meðan gullæðið var
mest og lék lausum hala í salarkynnum þingsins og þar
gætti mestrar hjartsýni. tms áform og samþykktir Al-
þingis hafa að engu orðið í framkvæmdinni, en nú er svo
komið að atvinnuleysi hefur haldið innreið sína í flestum
kaupstöðum landsins, en ríkið er þess ekki megnugt að
standa við gefin fyrirheit, hvað þá að ráðast i ný og
útgjaldasöm verkefni, til þess að aflétta atvinnuleysinu.
Togaraverkfallið bíður lausnar og verður það vafa-
laust eittlivert fyrsta verkefnið, sem Alþingi fær til með-
ferðar, og sem ekki þolir bið. Verkfallið hefur nú staðið
nokkuð á fjórða mánuð, en þrátt fyrir það, að deiluaðilar
sjá í hvert óefni komið er, sýnist samkomulagsgrundvöllur
ekki fyrir hendi, svo sem síðustu sáttatilraunir sátta-
semjara ríkisins báru vott um. Hinsvegar má segja að
þolinmæði almennings vegna þessa tilgangslitla verkfalls,
sé nú á þrotum, þannig að Alþingi muni njóta stuðnings
almennings álitsins við lausn málsins og er það
mikill styrkur, hversu svo sem deiluaðilar kunna að una
úrslitunum. Þá þykir hinsvegar málamiðlun hezt, er háðir
aðilar eru óánægðir með lausnina í fyrstu, en sætta sig
við hariá til lengdar.
Gera má ráð fyrir að afgreiðsla fjárlaga verði ekki
með öllu vandalaus enda leiðir það af gengisfellingunni
og fleiri fyrirbærum þjóðlífsins, að fjárlögin liljóta að
Aerða mun hærri að krónutölunni til, en dæíni eru til
áður, og hefur þó skattgreiðendunum þótt nóg um. En i
ríkisrekstrinum er erfitt að koma við verulegum sparnaði,
nema því aðeins að dregið verði stórlcga úr verklegum
framkvæmdum. Vafalaust myndi það illa séð á atvinnu-
Ieysistimum, enda væri það rétt stefna, ef ríkisvaldið héldi
frekar uppi framkvæmdastörfum er harðnaði um á
dalnum. I góðærunum þegar atvinna er nóg sýnist hins-
vegar engin ástæða til að ríkisvaldið keppi við atvinnu-
rekendur um vinnuaflið, svo sem gert hefur verið á undan-
förnum árum, enda hefnir það sin nú þunglega og eru þó
ekki enn séðar af því alíar afleiðingar.
Viðhorfin í utanríkismálum eru stórlega vandasöm og
allsendis óvíst, hvernig fram úr þeim vanda verður ráðið.
Styrjöld er háð í Asíu, en fyrr en varir getur hún borist
urii heim allan. Vafalaust leggur Alþingi og ríkisstjórn
allt kapp á, að hirgja þjóðina upp af nauðsynjum, en af
því hlýtur að leiða að dregið verður til muna úr fjárfesf-
ingu. Gjaldeyrir sá, sem þjóðarhúið hefur yfir að ráða,
getur ekki fullnægt í senri neyzlunni og sömu eða svipaðri
fjárfestingu og haldið hefui- verið uppi á undanförnum
árum, en sem leitt hefur'til algjörrar gjaldeyrisþurrðar,
ásamt aflabresti og öðrurn vandræðum, sem þjóðinni var
um megn að mæta. Flestir ef ekki allir alþingismenn,
munu nú vilja sýna frekari viðleitni til varúðar, en þeir
hafa gert og eru slík sinnaskipti lofsverð, þótt hóf sé
hezt að hafa í hverjum hlut.
Yxnsir munu liafa gjört ráð fyrir að Alþingi kæmi fyrr
saman til funda, en raun hefur á orðið, en vonandi verða
afköstin þeim mun meiri, sem síðar er sezt á rökstólana.
Þjóðin vonar að gæfa og gengi fylgi Alþingi í störfum þess,
þótt lausn ýmsra vandamála ‘sé ekki líkleg til vinsælda í
svipinn. Andi sá, er nú ríkir innan Alþingís er annar og
giflusamlegi'i en gekk og gerðist á styrjaldarárunum og
raunar einnig á fyrstu árunum eftir styrjaldarlokin. Beri
lýðræðisflokkarnir giftu til að standa saman um lausn
helztu vandamálanna, þarf engu að kvíða, en vilji þar
hver ota sínum tota og náist ekki samvinna um neitt,
sigur enn sem fyrr á ógæfuhlið, og hefur þó mörgum fund-
ist að allt ætlaði um koll að keyra í átökum síðustu ára.
SvissIendutfgfBf segja:
Það er Rússum að kenna
að barizt er í Kóreu.
Pelr hvöftu Norðu'r-Kóreu-
menn til Innrásar.
Svisskneskt verkalýðsfélag
hefir í málgagni sínu sakað
Ráðstjórnina um að hafa ,,átt
upptökin að því“, að kom-
múnistar Norður-Kóreu
gerðu innrás í Suður-Kóreu
og „ráðið öllu að tjaldabaki“
varðandi tilhögun árásarinn-
ar.
Þessi ummæli, sem stinga
í stúf við venjulega hhitleys-
isstefnu Svisslendinga, birt-
ust fyrir skömmu í „Shcwei-
zerische Metall und Uhren-
Arheiter Zeitung“, hinu opin-
bera málgagni málm- og úr-
smiðasa ínbandsins i Svíss.
í Ixlaðinu segir ennfremur,
að svissneska þjóðin sé „yfii'-
leitt sannfærð um, að stefna
Bandaríkjanna í Kóreu sé
hin i'étta“.
Með þessum orðum hefir
þetta vei'kalýðssamband tjáð
1 sig tvimælalaust samþykkt
jtilraunum herja Sameinuðu
, þjóðanna til þess að tryggja
friðinn. Blaðið í'æðir hern-
aðaxlega aðstoð Rússa við
iN.-Kóreu og segir, að hún
! „virðisl óþrjótándi“. Blacýð
^i'æðir siðan Kóreustríðið og
| íclur það ekki vera skýrt með
jneinum rökum og það liafi
í ekki brotizt út af eðlilegum
ástæðum.
Þetta ástand, segir blaðið,
hefir kornið til leiðar ótta-
legu öryggisleysi, sem öllum
stendur striggur af, þjóðum
og stjórnum, og hefir skapað
þann ófriðarótta, er hvorki
verður skýrður né réttlættur.
Þetta áhrifamikla málgagn
verkalýðsfélagsins tekur
eínnig til yfirvegunar hegðun
Jakobs Maliks. fulltrúa
Rússa í öryggisráðinu. Um
hann segir í greininni:
„Malik hikai’ aldrei við að
misbeita stöðu sinni til þess
að koma fL-am sjónarmiðum
stjórnar sinnar. Öll Iiegðun
lians ber þess órækan vott,
að þjóðleg samvinna við Ráð-
stjórnarríkin er ómöguleg.“
Aðferðir Maliks lil þess að
tefja fvrir afgreiðslu mála í
öiyggisi’áðinu í ágústmánuði,
þegar Iiann var í forsæti
þar báru allar einkenni
„loddaraleiks“, segir blaðið.
„Það er augljóst mál, að
x’æðum hans er ekki ætlað að
sannfæi'a fulltrúa ráðsins,
heldur, eins og einn fulltrú-
anna orðaði það, íbúa As-
íu.“
Árangurinn af staðhæf-
ingum hans og' taumlausum,
en alröngum ásökunum lians
liefir orðið til þess að styrkja
andstöðu alli'a andrússneskra
þjóða gegn stjórnarstefnii
Ivremlverja.
Reykjavík fyrir sexlíu árum
og lyrst.u skrefrim sinum á
hraut listarinnar, kynnum
sinum af mörgum mönnum,
sem á vegi hans urðu og þar
frarii eftir götunum.
Eggert er mjög hrifnæmur,
svo sem komið hefir vel i
ljós í því, sem frá honum
liefir komið opinberlega áður
og þessi hók ber glöggt merki
listamannsins, sem er öðrum
mönnum næmari fyrir því,
sem xxmhverfis liann gerist,
livort sem það snertir hann
sjálfan, list lxans eða fóstur-
jörð.
„Lífið og eg“ er aðeins
fyrsta bindi þriggja, sem
Eggert hefir hugsað sér að
slu'ifa og munu margir hafa
gaxnan af að lesa um ævi lista-
mannsins. Bókin kemur nxi
út í 150 tölsettum skrautein-
tökum. Þeir, sem liafa ekki
þegar sett sig i samband við
Eggert til að tryggja sér ein-
tak, geta skriað sig á lista í
Bkavci’zlun ísafoldar i Aust-
urstræti.
»»
n
Lífið og ég
effir Eggert
Sfefáiisson.
Næstu daga kemur út
bókin „Lífið og eg“ eftir
Eggert Stefánsson söngvara.
Eggert hefir víða fai'ið, eins
og nrenn vita, og er bók þessi
minningar frá fyrstu ái'um
lians hér á landi og síðan
þeim tímum, er lxann fer út
í heim til að lielga sig list-
inni. Segir hann mjög
skemmtilega fi'á ævintýra-
lieimi uiuJ'ngsirs hér í
Mý frímerkl
gefin úf nú
í vikunnL
Á fimmtudag verða gefin
út ný frímerki með 8 mis-
munandi gildum.
Samkvæmt upplýsingum
frá Póstmálaskrifstofunni
eru myndirnar á frímei’kjun-
um seiri hér segir:
Á 10 aura og 1.50 kr. frí-
mei'kjunum er mynd af
íxýtízkri togara, á 20 aura og
1 krónu frímei'kjunum mynd
af dráttarvél við plægingu
með bóndabýli í baksýn, á
60 aura og 5 kr. frímei'kjrin-
um er mynd af fjárrekstri,
og' á 2ja ki'ónu og 90 aura frí-
mel'kjunum mynd af Yest-
mannaeyjum og bátahöfn-
inni.
Frummynirnar gerði Stef-
án Jónsson teiknari. — Fri-
ínerkin eru pi'entuð í Bret-
landi.
+ BER

ólafur Bjarnason, skrif- í
stofustjóri „Loftleiða“ hefir'
sent mér skemmtilegt bréf
út af tilskrift „Farþega",
sem hér birtist í vikunni sem
leið. Ólafur skrifar um þetta
í léttum tón og skopast að
þeirri hugmynd „Farþega“,
að sameina flugfélögin tvö
til þess að nýta betur flug-
vélakost og mannafla en
gerir um leið að gamni sínu
við blöð og blaðamenn- Bréf
Ólafs er svona, orðrétt:
'f'
„Hugsanlegar smábreytingar
á BERGMÁLI fimmtudaginn
5. október 1950-
Þess í staö er mér ánægja aö
birta tijskrift frá manni, er
nefnir sig „BlaSalesandi'4, en
það fjallar urn dagblöðin og
IxlaSamennsku á íslandi, en
bréfiö er svoliJjóöandi:
Kæri ritstjóri.
Væ'ntanlega fæst rúm í dálki
Bergmáls fyrir þessar fáu línur,
sem mér íinnst tímabærar nú.
Eg lieíi oft verið að velta því
fyrir mér, hvernig á þvi stend-
ur, að hér þurfi að vera starf-
andi tvö dagblöð (eg tel hín
eklci með) sem keppa nm frétta-
fluninga bæöi innlenda og er-
lenda. Sjálfsagt er ekki nema
gott eitt um heilbrigða sam-
keppni að segja í þ.éssum efn-
um sem ö'ðrum. En slcyldi ekki
allur rektsurinn verða ódýrari
og hagkvæmari, ef þau væru
bæSi undir sama hatti? Bæði
dagblöðin „Morgunlrlaðið og
Vísir eru rekiu af miklum dugn-
aði, hafa ágætis mörinum á að
slíipa, en skyldi pappír, véla-
kostur og slarfslið ekki nýtast
Ixetur ef þau ynnu saman-
*
Þetta hefir víst aldrei ver-
ið rætt áður í dagblöðunum,
en einhverra hluta vegna
aldrei orðið úr því að alvar-
legar umræður yrðu upp
teknar á því, að sameiná
þessi tvö ágætu dagblöð, sem
hæði hafa unnið ómetanlegt
starf í þágu blaðamennsku-
Hafa þeir möguleikar verið
reyndir? Er ekk, a
einmitt nú að reyna þá?
Hagsýni í rekstri virðist
aldrei hafa verið nauðsyn-
legri en nú.
*
Bréf „Blaðalesanda" var elcki
lengra en þetta- Mér er ókunn-
ugt um hvort nokkuð hafi ver-
iö reynt í þessum efnum, en
mér virðist bréfritarinn hafa
niikið til sins rnáls, t- d. viröist
alger óþarfi að hafa tvær dýr-
ar fréttastofur við sömu götu,
til þess að anna ekki meiri
blaöaskrifum en þessi tvö dag-
blöð hafa með höndum. Þá
virðist lílca óuauðsynlegt að
hafa tvær prentsmiðjur i miö-
bænum. Öllum ber víst saman
um a'ð útgjöld og rekstur dag-
blaðanna fer sízt lækkandi eftir
því sem tínxar líða. Mér og fleii—
um finnst þvj athugandi, að
dagblöðin könnuöu möguleika
á því að renna saman i eitt stórt
og traust dagblað. Með því
ynnist fjölda margt eitis og'
Íiggiir í augum uppi.“