Vísir - 10.10.1950, Blaðsíða 7

Vísir - 10.10.1950, Blaðsíða 7
V ISl H Þriðjudaginn 10. október 1950 B \ 155 X Trúnaðarmaður konungs éJftir Samuoí SlwJlabar^ar. X „Hvar er liann? Hann þarf elcki annað en nefna hverra launa liann óskar sér.“ Allir kölluðu á la Barre. Sumir fóru að leita að honum, en liann var horfinn. 54. KAPÍTULI. Óttinn, sem Renée hafði látið i ljós, lá eins og mara á Pierre meðan liann var í leiðangrinum til Feurs. Þegar hann var kominn aftur fór liann undir eins að leita lienn- ar, i stað þess að taka þátt í bardaganum, enda vissi hann, að mönnum La Pallisse mundi fljótlega veita betur, enda varð sú reyndin. Þegar Pierre gat hvergi fundið Renée í höllinni fór liann að leita hennar úti og lagði hann fyrst leið sína til staðarins, þar sem liann hafði skilið við liana. Það-var eins og eittlivert ómótstæðilegt afl drægi hann þangað. í fyrstu varð honum létt í hug, er hann sá hvar hún lá, því að lionum flaug éklti annað i hug, cn að hún hefði lagzt þar fyrir. En brátt varð hann gripinn dauðans angist og hryll- ingi. Kannslce liafði hún hlaupið þangað, er bardaginn hyrj- aði, og liðið yfir hana? Hann bevgði sig niður, nefndi nafji hennar: „Renée, Renée.“ Hún bæi-ði ekki á sér; hann snerti á henni, en ldppti fljótt að sér liendinni. „Renée, elskan mín.“ Það gat ekki hugsazt. að hún væri látin. Þar sem hún lá þarna i tungísskinu virtist hún sofa. En loks sannfæi'ðist hann um, að hér hafði ógurlegur atburður átt sér stað. Renée var látin og enginn mannlegur máttur gat vatvið hana til lifsins aftur. Hann tók hana upp og bar hana til liallarinnar. Það var eins og einhver sagði eftir á, likast því sem „dauður bæri dauðan.“ Hann talaði, en röddin var annarleg, nærii óþekkjan- leg. Hann spurði bara hvort eklci væri neitt herbergi, sem hann gæti lagt hana í, og þegar honum hafði vei'ið visað á litið turnlierbergi, þar sem beður var tilbúinn, bar liann hana þangað. Hann Iiagræddi henni sem bezt, jafnvel fell- ingarnar í hinum silfurgráa kjól hennar. Kertastikur voru bornár inn í herbergið og liann setti þær við höfðalag hennar og fótagaflinn, því næst kveikti hann á kertunum. Svo lineig hann niður á stól við rúmið og starði fram und- an, eins og þar væri bara auðn og tóm. Hann virtist elcki verða var neinna, sem inn komu. eða Rlaise, sem stóð við hlið hans, og studdi hönd á öxl Iians. Ilann sá ekki La Pallisse, sem dolcaði við tit að lesa bæn. Ilann vissi ekki, að konungurinn liafði lcomið og mælt til hans hughreystingarorðum, sem hann heyrði ckki. Ilann sá eklcert nema það, sem var milli kertastikanna, sinn lieim, heim glataðrar hamingju. Og þegar liann loks leit upp, eins og maður, sein vaicnar úr dái, sá liann Anne Russell standa liinum megin við rúmið. Einnig liún virtist ekkert sjá nema liina fögru, látnu mær, sem virtist sofa. Vissulega var hún fögur, þai’ sem hún svaf svefninum liinzta. „Lafði mín,“ sagði hann, ,,eg mun Verða y-ður skuld- bundinn og þakklátur allar stundir, ef þér getið fundið slæðu slílcar sem brúður bera, til að vefja uin höfuð ást- vinu minnar. V æri það gerlegl? Getið þér lofáð mér þessu?“ „Já,“ sagði Anne. „Eg heiti því.“ Eigi minni sorg skein úr augum hennar en Pierre’s. Þegar hún kom aftur eftir nokkra stund liafði hún með- ferðis lindúk þann, sem vakið liafði athygli konurigs kvöldið áður, en dúkur þessi var fluttur á Fenej'ja-galeiðu frá Austurlöndum. Hún vafði honum varlega um liöfuð liinnar látnu meyjar, hagræddi hverri fellingu. Gekk hún þannig frá þessu, að i engu var frábrugðið höfuðbúnaði ungrar brúðar af konunglegum ættum. „Hefi eg gert þetta svo að yður líki, lierra?“ Hann stóð þögull uni stund. Svo greip hann liönd Iienn- ar. „Er hún ekki fögur, lafði min?“ „Dásamlega fögur.“ Hann bar liönd Anne Russel að vörum sér og varir lians bærðust, en ekki til að bera fram bæn, það gat Blaise séð og lieyrt því að hann hvíslaði: „Eg, Pierre . . ..“ Hann hélt liönd hennar langa stund i sinni. Svo kraup hann allt í einu á kné við rúmið og byrgði andlitið í hönd- um sér. Þá fórri þau og skildu hann eftir einan. En niðri í höllinni, i öðru lierbergi, stóðu þeir konung- urinn og La Pallisse við beð hins deyjandi de Norvitle. Þótt ajdurtilastund væri upp runninn var liann jafn út- smoginn sem áður. Hann var eins og állinn, sem smýgur úr greipum manns, Iivað eftir annað, þótt menn haldi, að þeir hafi hann örugglega í hendi sér. Hann virtist ekki láta sig neinu skipta, þótt hann yrði liðið lik eftir hátfa klukku- stund, ef.til vill eftir nokkrar mínútur. Enn gáfu þeir þó ekki upp alta von um, að hann gerði einhverja mikilvæga játningu, áður en hann gæfi upp öndina. De Norville hafði sent á brott klerkinn, sem sendur hafði verið til hans, til að veita honum þjónustu, því að á bana- stund var jafnvcl ekki liægt að neita liinum örgustu bóf- um, ef þeir iðruðust, fyrirgefning syndanna. „Nenni, Dom Thomas,“ mælti liann með erfiðismunum, „eg liefi leikið mér að þvi að gabba aðra, en eg fer ekki þannig með sjálfan mig.“ Konungi var nokkur huggun i þessum orðum. Þegar allt kom lil alls mundi hann kveljast lengur í Helvíti en á torginu milda í Lyons. Konungurinn stóð við hlið La Pallisse og horfði á liinn ríeyjandi mann. Enn var andlit lians fagurt, þótt krainpa- kenndir drættir afmynduðu það annað veifið. Augun voru lukt og blóð vællaði út um munnvikin, Líf lians var í þann veginri að fjara út. „Svona,“ sagði La Pallisse liranalega. „Hafið þér enga játningu fram að bera ? Það getur ckki orðið yður til neins tjóns nú, að segja sannleikann.“ De Norville svaraði engu. „Fjandans óheppni,“ tautaði hann í barm sér. En allt í einu opnaði de Norville augun. Varir lians titruðu. Iiann reyndi að mæla og tókst það loks, með mikl- um erfiðismunum, þvi að það jók sársauka lians og mæði. Dömubindi Álfafell Hafnarfirði. Simi 9430. SO . :: ? ’ií'f.'fl Verksmiðju, þar sem unn- ið er aðeins 5 daga í viku, (frí alla laug'ardaga) vantar nokkrar stúlkur Þurfa helzt að vera vanar jakkasaum (liraðsaum). Stúlkur vantar einnig við annan saumaskap. Aðeins reglusamar stúlkur koma til greina. Tilboð, merkt: „Framtíð—1978“, sendist blaðinu, sem fyrst. NÝrrS' 8ETRA/ K. F. WJ. M. A-D. — Saumafundur í kvökl kl- 8.30. — Fjölsækiö. VALUR! Handknattleiks- æfingar að Háloga- landi í kvöld kl- 9— 10 II. og.III. fl. karla, kl- 10—11 meistara og I. íl. karla- —— Nefndin. ÚRSLITALEIKUR landsmóts 2. fl. fer fram í dag á Melavellinum kl. 5,30. Þá leika Iv-R. og Valur. C & SurmtqhAi - TARZAN - m Ccpr 1>4I. Edgar P.lc« BuTouglrs. Inc Distr. by Uníted Feature Synd'.eate. Inc. Tarzan heýrði raddir álengdar og liann benti félögum sinum að hafa lágt Nú sá Tarzan Jönu og Ulan á vsldi liinna viðbjóðslegu Horiba. Tarzan bcið ekki boðanna, beldur tók mikið stökk undir sig, beint á Hor- ibann. Horibinn varð að sleppa Jönu og snarsnerist við til að taka á móti Tarzan. um sig.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.