Vísir - 15.01.1951, Blaðsíða 5

Mánudaginn. 15. janúar 1951
V I S I R
Frawntíö iönaðar hér ú landi:
Nýlokið stolnun iðnfyrirtækis, er
mun keppa á heimsmarkainum
Mur að sér að fuilvinna
dúka og garn fyrir verk-
smiðfur úti ufn heisn.
Margir, sem verið hafa bjartsýnir á framtíð landsins,
hafa verið þeirrar skoðunar, að hér mætti koma upp
iðnaði, sem byggði ekki tilveru sína á innlendum markaði,
heldur fyrst og fremst erlendum, sjálfum heimsmarkað-
inum.
hvað
i®
steðjandi hindranir eða taí'ir
á samgöngum gera vart við
sig, getur af því leiít margs-
konar vandræði og jafnvel
skort, eins og við höfum orð-
ið þráfaldlega yarir við á síð-
ustu tímum. Undir slíkum
kringumstæðúm mundi mega
grípa til fríhafnarhirgða og
gætum við jafnvel gert betri
— hráefnin. Nú er svo komið,
að það er löngu gleymt hvað-
an fjármagnið kom, hráefn-
in eru aðflutt eins og áður,
framleiðslan er svissnesk og
engin þjóð í Evrópu er fjár-|
hagslega og stjórnmálaléga ó-j
háðari en Svisslendingar.
Það sem hér hefir verið
sagt um Sviss, á að flestu
leyti einnig við um Svía — j
nema að því er nær til hrá-!
efna, sem mikið reyndist af;
í landinu — og sama má
segja um Dani og Nörðmenn.
Hvers vegna
ekki einnig hér?
Vonandi liafa menn séð af
Það er alkunna, að máttar- lega á eigin fótum,
stólpar efnahagslífs okkar, gjaldreyri snertir.
eru alltof einhliða — þar er.
hyggt á fiski og aftur fiski, j Vinna fyrir
svo að eldvi má út af bera 2—300 manns.
til þess að ekki sé allt komið j Ef áætlanir þessa fyrir-
í ógöngur, t.d. ef markaðir tækis mæta ekki óvæntum
bregðast. hindrunum, er þess vænzt,
Vísir frétti fyrir nokkrum að 2—300 manns muni áður
dögum, að liér mundi vcra!eu iangt um líður hafa at-
ætlunin að gera tilraun til jVinnu á vegum þess. Má geta
að koma upp iðnaði, sem þess j þvi sambandi, að þaðjháefni. Fram á allra síðustu
hefði einmitt það markmið er álílca. liópur og skráður ( tíma hefir skort hér þessi
að fara út fyrir landsteinana var atvinnulaus hér í bæ við þrjú höfuðskilyrði, en þrátt
með framleiðslu sína. Hefir síðustu atvinnuleysisskrán- fyrir það er nú svo komið,
blaðið síðan aflað sér nánari iugu. Getur hver sagt sér(að hér er risinn upp vísir að
upplýsinga í þessu efni. *sjálfur, hvilíkur búhnykkur iðnaði, sem á nokkrum svið-
Fyrirtækið, sem hér verð- þag yrði fyrir atvinnulif J urn hefir náð þeim árangri.
kaup en eftir okkar venju .
legu viðskiptaleiðum. Þetta1^1’ sem hcr heflr venð rak‘
mætti virðast vera útúrdúr,jið> að liað ættl ekkl að vera
en er þó í beinu framhaldi okkur ofvaxið að koma uPp
af því, scm þegar hefir verið iðnaðl! sem §æti haft voru
sagt.
Hvað þarf til
koma upp iðnaði?
Til þess að koma up iðn-
aði, hverju nafni sem nefnist,
þarf kuunáttu, fjármagn og
sína á boðstólum á rymn
markaði en einungis liér
innanlands. En vitanlega
þarf til þess viðsýni. Nú
reynir á það. Við Islending-
ar höfum löngum þótt sjálf-
um okkur sundurþykkir,
jafnvel fullir öfundar hvcr í
annars garð, en hér á slíkt
ekki að eiga sér stað. 1 þjóð-
félagi verður hver að styðja
annan, til þess að öllum geti
vel farnazt. Það þarf eigi síð-
ur í þessu máli en öðrum. Og
vonandi verða lifdagar þess
ur gerð tilraun til að koma bæjarins í heild og einstakl- að sambærilegt er við það, fvrirtækis sem hér hefir
á laggirnar í þessum tilgangi, inga, sem góðs munu af sem gott þykir erlendis. Sam-
nefnist „Ingarno li.f.“ Vei’ð- njóta. En komið hefir í ljós,. fara þessu hefir vitanlega
ur .vei'kelni þess að fram- að ýmsar torfærur era á veg- (allstór hópur manna öðlazt
leiða dúka úr allskonar ex’- inum, en vonandi tekst þó að þá þjálfun, sem nauðsynlégt
lendum spunaefnum, svo og bægja þeim frá, ef fyrir hendi er til að fullnægja einu
vinna að litun, prentun og er skilningur ráðamanna og hinna ofangreindu skilyrða.
bleikjun og að öði’u leyti að almennings. Þess má geta tilj Það má segja, að fjármagn
l'ullviimu hmvefnað, sem er- dæmis, að ef hér væri frihöfn, og hráefni sé nokkuð skyld
lendar vcrksmiðjhr mundu mundu slík viðskipti, sem hérjati’iði, að því er Island snert-
senda hingað til lands til er um að ræða, verða mun ir, m.a. af því að með þvi að
lauslega vei’ið di’épið á, þótt
víða hafi verið komið við,
margir, og það aðeins l'yrir-
rcnnai’i fleii'i af svipuðu tagi.
lands til slíki’ar vinnslu. Yrði auðveldari.
þá hér um einskonar ákvæð- ( I þessu sambandi fná raun-
isvinnu að ræða eða Islend- ar vekja athygli á því — án
ingar yrðu milliliðar rnilli tilliti til þess fyrirtækis, sem
fi’amleiðenda og notenda. ' hér er gert að umræðuefni
við höfum ehgin hráefni, svo
að talizt geti cða vitað sé,
þörfnumst við fjái’magns til
að afla þeirra. Þá erxi raun-
vei'ulega aðeins tvö skilyrði,
sem hér þai’f til að koma uþþ
Rannsóknir ýrnissa sér- að Islendingar hafa stórlegá
frseðinga, sem liér lxafa verið yanrækt að hýgnýta sér legu iðnaði
á ferð, hafa leitt í ljós, að lxér Jandsins senx stiklu milli
ci’u ýmis skilyi’ði fyrir shkan heimsálfanna við norðanvart
iðnað ekld síður ákjósanleg Atlantsliaf, því að þýðing
en víða annars staðar. Lega landsins að þessu leyti er
landsins, gnægð af heitxx og ekki síður á viðskiptasviðinu! ,,
koldu vatnx og ymsir exgxn- en a ]>ví hernaðalega. En ia . .. ,v , ... , ,
, ., . . , . .'i “ , , , ,,. , .„ íðnaður hefir þi'oazt
leikar þess koma hei til l>ag sxðara hafa allir komið ,.. , . , ,
, 1 grannalondum okkar, kom-
gx'ema auk annars. auga. i ..v , v .
ö l ° | urn við auga a, að til eru þau
, lönd, sem lxafa eflt með sér '
Kostir við
Þar sem líkt
ér ástatt.
Þegar við lítum í kringum
hvei’nig
ná-
IJtflutningur
Já vinnuorku.
Eins og þegar
er sagt,
Bændur á óþurrka-
svæðinu auka hey-
pantanir sínar.
Jarðbönn eru nú í mörgum
svo|itum norðan og austan-
lands.
í dag:
Guðný Guð-
varðsdóttir
Rvíkurvegi 11, Hf.
Eg heilsa þér meS huga glöðum,
til hamingju ég óska í dag.
Tíminn skrefum tifar hröðum
telur bezt það háttalagU
Þér er sama, þú átt stálið,
þú átt listamannsins dýrð.
sem blóma skilur blíða málið,
berum kletti í skrúðgarð snýrð.
Ef á þínum vegi verður
visið blóm, eg það eitt veit,
það heim með móður höndum
berðu,
og hjúkrar því i gróðurreit.
Þín ávallt starfar höndin haga
í hlutfalli við göfga sál,
sem allt vill bæta, allt viU laga
og allra vanda leysa mál.
í landi, hvar sem liggja vegir,
ljúfa vina, þess eg bið,
að þú gleöi ávallt eigir,
og þín hreinu sjónarmið. \
Guð þig leiði lífs á vegi, 1
þér lýsi náðar sólin hans,
og eigir þá á efsta degi
æöstu launin kærleikans.
S. K.
Vegleg gjöf.
Slysavarnadeildin Hráun-
'prýði í Hafnarfiröi gefur kr.
10.000.00 til kaupa á radar-
tœkjum í björgunarskipið
Maríu Júlíu og afhendír þar
Hefir það leitt til þess, a% að auki Sly&avarnafélagi ís-
bændur á óþurrkasvæðmu lands kr. 22.374.25, sem fé-
stóriðnað, sem eingöngu óx telja sig þurfa miklu mó\-i\'íiagSlillag sitt fyrir árið 1950.
fríhöfn. ! upp úr heimilisiðnaði, sem heymagn lxanda búpeningi j stjórn deildarinnar skipa
Væri lxér fi’íhöl'n, er ekki segja má að liafi verið sam- sínixm, en þeir liugðu, eivþagi’ frúrnar Rannveig Vig-
rnundi verlcsmiðjan taka við ólíklegt, að ástand og lxorf- bærilegur við þann vísi til fyrirspurnir voru fyi’st til fúsdóttir, sem er form., Mar-
lirávefnaði til fullvinnslu og ur á meginlandi Evi’ópu iðnaðar, senx hér er. Og stór- þeirra gerðar á s. 1. haiisti. ía Eiríksdóttir ritari, Sigríð-
garni til vefnaðar frá ei’lend-. mundu vekja áliuga kaup-J iðnaður hefir jafnvel orðið tilj Var, samkvæmt svörum ur Magnúsdóttir gjaldkeri,
xun aðilum. Hér yrði þvi sýslumamia og iðjuhölda til i löndurn, þar sem skilyi’ði bænda, gert ráð fyrir þeir ] meðstjómendur: Sólveig
i’aunverulega einungis um að korna verðmætum í trygga1 voru á sínum tíma engu betri þyrftu 3200—3500 hesta heys.1 — ' ”" .
útflutning á íslenzkri vinnu- höfn — fríhöfn! Það þarf en lijá olckur nú. Má þar tii Um áramótin lágu fyrir pant-
orku að ræða og fyrirtældð. ekki nema leikmannsauga til nefna Sviss, sem nú cr á sum-
miuiíj’i því ekki vei’ða gjald-jað sjá livílík húbót það væri(um sviðum eitt fremsta iðn-
eyrissjóðum landsins til landmönnum, ef hér lægju'aðarlanó hcims. Þar cru cng-
by rði. Þvert ]á móti mundi
það, er því yxi fiskur um
birgðir allskonar nauðsynja- in hráefni, enginn orkugjafi
varnings, sem við í fyrsta utan vatnsaflsins — hvorki
anir, sem íxámu 1500 liestum
heys, en búið var að flytja til
óþurrkasvæðisins 1000 hesta.
Var það heymagn flult sjó-
leiðis.
Síðan hafa pantanir verið
að berast jafnt og þétt og er
bi’ygg, afla landinu gjaldeyi’is. Jlagi liefðum atvinnu af að(kol né olía, hvorki járn né
Forráðainömxum þessa skipa upp og út, geyrna og aði’ir málnxar —• cngar ný-
fyi’irtækis mun hafa tekizt að umhlaða, en auk þess gætum’iendur til að mjólka, einungis1 allt gert, sem unnt er til að
gera sanutíuga við erienda j gi’ipið til að kaupa, ef á lægi. iðið fólk, sem hefir lært að, útvega hey, en samskotafé er
iðjuhökla, er leggja fram all-, Lcga landsins er okkur að beita hug oghöndum. Þar sat1 ekki fyi’ir hendi til að greiða
ar þær vélar og áhöld, sem til því leyti óheppileg, að við framtak og forsjálni i önd- J niður xneira hey en svarar til
stai'fseminnar þarf, án út-
gjalcia héðan og nmn því
fyrirtækið geta staðið alger-
verðum að di'aga að nauð- vegi og ekki leið þá á löngu,' þeirra pantana, sem borizt
synjar oklcar xuix langan veg unz i'jármagnið stx’eymdi aðjaöfðu upp úr áramótunum.
og ef fátælct okkax'eðá að- flutti að það, sem skórti) Eins og áður liefir verið
Eyjótfsdóttir og Ingibjörg
Þorsteinsdóttir. Hafa þær
allar farið með stjórn félags-
ins árum saman og formað-
ur hefir frú Rannveig verið
síðuslu 13 árin ,en frúin á
einnig sæti í aðalstjórn í
Slysavarnafélagi íslands.
getið héi' í blaðinu, flulti Eld-
borgin 4 skipsfarnxa af lxeyi
til Austurlands og Straumey
einn, cn eitthvað af heyi hefir
oftast verið flútt í strand-
fei'ðum Sldpaútgerðar ríkis-
ins til Austurlands.