Vísir - 29.05.1952, Page 7

Fimmtudaginn 29. maí 1952
V I S I B
SheUa Kaye-Smith:
16
KATRIIM
^WWWWWWUSJ“WftJWWW^WWWUWWWWWWl^WWW*W"UWi
heilla. En hann var gamall orðinn og var ræðan all-ruglingsleg
á köflum, og hann fór nafnavillt.
Vakti rugl hans hlátur nokkurn meðal hinna yngri, en lafði
Elisabet sagði gremjulega við Kit Oxenbrigge, að furðulegt
væri, að eiginmaður hennar hefði farið með hana í boð til þess
að hlýða á þrugl þetta, en Luck gamli lét sig engu skipta þrugl
manna og hélt áfram:
„Megi því brúðhjónin lengi lifa og megi frjósemi þeirra
verða sem akranna í Holly Crouch, megi þau vera laus við veik-
indi og aðsókn, og megi þau lifa það að sjá fjöld banrabarna
og að hin sanna trú verði aftur í heiðri höfð.“
Seinustu orðin heyrðu sem betur fór fæstir, því að skruðn-
ingur var mikill, er menn stóðu upp til þess að drekka minni
brúðhjónamia.
„Lengi lifi brúðhjónin — langt líf og barnafjöld — frjósemi
sem akranna í Holly Crouch — megi þau son eignast að níu
mánuðum liðnum.“
Er menn höfðu setið nokkru lengur di'akk Nicholas Pecksall
Harman til og óskaði honum til hamingju með húsið, og svo
kom röðin að Alard, að mæla fyrir minni föður brúðarinnar,
monsjör Róbert Douce.
Til þessa, sagði hann, hefði velmegun manna byggzt á því,
að erja jörðina, rækta hveiti, bygg og hafra, og þar sem humal-
rækt væri aftur leyfð, myndu margir snúa sér að því. En fjái'-
ræktin gæfi ekki eins góðan arð og fyrrum. Ullin væri ekki í
háu verði. Nú væru menn farnir að halda á nýjar brautir. „Eg
er að tala um járn,“ sagði hann, „og jái’n höfum við framleitt
frá því Rómverjar réðust inn í landið, en járnvinnslan gerði
aldrei neinn auðugan, fyrr en nýir menn og nýjar aðferðir
komu til sögunnar. Það var ekki mikil þörf fyrir jám, þegar
það var aðeins notað í plóga, en fallbyssukúlur væru ekki not-
aðar æ ofan í æ, þeim væri skotið einu sinni, og meðan styrjöld
geisar verður geipileg eftirspurn eftir járni, og svo eru hinar
vaxandi kröfur um hlið og handrið, sem eg sleppi að ræða um,
þótt vel megi á því hagnast, en ekki var hægt að framleiða slíkt,
er menn höfðu ekki nema gamaldags smiðjubelgi og ófullkom-
in handverkfæri. Nú notum við vatnsorku og vélar — og til
þess er minn góði vinur, Robei’t Douce, faðir brúðarinnar, hing-
að kominn. Hann á miklar stálbræðslur í Frakklandi sem hann
rak af forsjá og dugnaði, þar til hann varð að flýja land fyrir
trú sína. Og hann hefir yerið framkvæmdarstjóri um langt ára-
bil í Robertsbridge, en er nú kominn til þess að setjast að hjá
okkur. Hann mun gera okkur hér í Leasan auðug. Með hans
aðstoð mun eg koma upp stálbi’æðslu í Conster, og sonur hans
Robert verður framkvæmdarstjóri. Hér mun rísa upp járniðn-
aður eins og í Wadhurst, Ashburnham og Roberts ridge. Hér
er mikið af ágætu járni í jörðu og við höfum víðlenda skóga.
Skiljið nú ekki orð mín þannig, að eg sé því mótfallinn að
menn rækti jörðina og stundi búskap, en sá dagur mun koma,
að allir hér verða vel efnum búnir, og ekki vegna búskapar,
og margir merrn munu fá atvinnu, bræðslumenn, skógarhöggs-
meim og aðrir, og þeir munu þurfa afurðir búanna og kaupa
þær, og vegna alls þessa bið eg ykkur að standa upp og mæla
fyrir minni monsjör Roberts Douce, föður brúðarinnar, og
fyrir stálbræðslunni, sem hann ætlar að koma á fót í Conster."
Það virtist vera margt, sem kom til sögunnar á þessum degi.
Harman fjölskyldan hafði eignast nýtt hús, bruðhjónin nýtt
heimili og héraðið nýjan iðnað — og gestimir, sem höfðu
Brentford tapaði fyrsta leiknunt
— gegn úrvali Reykjavíkurfélaga.
Allgóðtir fpi hálfleikur, en þá voru öll mörkin sett.
Fyrsti kappleikurinn, sem
brezka atvinnuliðið frá Brent-
ford þreytir hér fór fram í gær
móti úrvali úr Reykjavíkurfé-
lögunum og lauk með sigri úr-
valsliðsins, 2:1.
Veður var óhagstætt, snörp
norðanátt, um 7 vindstig alia'.i
leikinn og kalt, en knattspyrnu-
unnendur létu það ekki á sig fá,
því nær 4 þúsund manns mun
hafa séð þenna fyrsta leik.
Bretarnir léku undan vindi
í fyrri hálfleik og hófu þegar
í stað nokkur upphlaup, sem þó
strönduðu öll á öruggri vörn
Reykjavíkurliðsins, og þótt
markið væri oft í nokkurri
hættu mistókust öll skotin á
það. Auk styrkrar varnar, sem
mest mæddi á vegna þess hvé
hvasst var, gerði framlína Reyk
víkinga nokkur vel skipulögð
upphlaup og þegar 7 mínútur
voru af leik skoraði Reynir Þórð
arson laglegt og lítt verjandi
mark.
Þetta fyrsta mark, sem var á-
kaft fagnað af öllum áhorfend-
um, mun hafa átt mikinn þátt 1
allri frammistöðu Reykvíkinga,
og hvernig leikurinn fór. Nú
hóf úrvalsliðið hverja sóknina
af annarri, þótt á móti vindi
væri að sækja, en þess í miiii lá
knötturinn yfirleitt meir á valí
arhelmingi þeirra. Munu leik-
jmenn úr Reykjavíkurfélögun-
um sjaldaR hafa sýnt jafn sam-
stilltan leik og að þessu sinni.
Þegar 20 mínútur voru af
leik brauzt framlína Reykvík-
inga enn í gegnum vörn Bret-
anna og tókst Bjarna Guðna-
syni að skora annað markið, er
var þó ekki alveg óverjandi, en
fastur, lágur bolti. Fagnaðar-
læti áhorfenda voru geysileg,
því nú þótti sýnt að Bretar
myndu a. m. k. ekki vinna með
neinum yfirburðum.
Siðari hluta fyrri hálfleiks
var um stöðuga sókn af hendi
Breta að ræða, en bæði vegna
öruggrar varnar, sem Karl Guð
mundsson bar að miklu leyti
uppi, og óskiljanlegrar óheppni
Bretanna mistókust markskot-
in flest. Þó fer svo, þegar að-
eins 3 mín. eru eftir af hálfleik,
að Goodwin tekst að skalla
knöttinn í mark. Lauk fyrri
hálfleik með sigri Reykjavíkur
úrvalsins, 2:1 og voru landar
vel að sigrinum komnir.
Síðari hálfleikur var ekki
eins fjörugur og sá fyrri og það
var ekki fyrr en undir lokin, að
Bretarnir fóru að vera hættu-
legir, en allan hálfleikinn lá þó
knötturinn á vallarhelmingi
Reykvíkinga, þótt svo tækist til
að ekkert mark var skorað. —
Vörn Reykjavíkurliðsins stóð
sig með afbrigðum vel, eins og
í fyrri hálfleik, og þrátt fyrir
góðan samleik virtist Bretana
skorta snerpuna, sem til þurfti.
Eftir öllum ástæðum mátti
leikurinn teljast góður, en þvi
verður þó ekki neitað að brezka
liðið var nokkuð óheppið. Dóm-
ari var Þorlákur Þórðarson og
dæmdi hann eftir atvikum vel,
en lítið mæddi á honum. vegna
prúðmannlegs leiks af beggja
hálfu.

Rætt um sameigin-
lega sjúkrahjálp.
Fulltrúar íslands á trygg-
ingarmálaráðstefnu Norður-
Iandanna, sem haldin var í
Kaupmannahöfn, eru nýlega
komnir heim.
FuUtrúarnir voru Haraldur
Guðmundsson forstjóri Trygg-
ingarstofnuar ríkisins og Gunn-
ar Möller framkvæmdastjóri
Sjúkrasamlags Reykjavíkur.
Á ráðstefnunni, sem fúútrúar
frá Svíþjóð, Noregi og Dan-
mörku sátu auk íslenzku full-
trúanna, var rætt um samning
þessara ríkja um flutning milii
sjúkrasamlaga og um bráða-
birgðahjálp til manna, sem
aveljast um stundarsakir í ein-
hverju þessara landa og veikj-
ast þar. Á ráðstefnunni náðist
fullt samkomulag og verður
frumvarpið sent ríkisstjórnum
landanna með tilmælum um að
gera með sér fjórhliða milli-
ríkjasamninga í samræmi við
það.
Dulrænar
frásagnir
Hárið.
Amma mín Ingibjörg Stef--
ánsdóttir í Stakkahlíð 1 Loð-
mundarfirði, sagði mér eftir-
farandi:
Móðir mín, Þorbjörg Þórðar-
dóttir frá Kjarna í Eyjafirði,
sagði mér eftirfarandi sögu:
Þegar móðir mín, Björg Hall-
dórsdóttir frá Sauðanesi í
Eyjafirði var ung stúlka,
dreymdi hana draum þann sem
hér fer á eftir:
„Eg þóttist sjá afarstórt og
fagurt hús og gekk eg inn í
það. Þegar inn kom, varð fyrir
mér salur einn stór og fagur.
Og þóttist eg vita að ekki væru
fleiri vistarverur í húsinu. Var
þar bæði hátt til lofts og vítt
til veggja, og þótti mér salur
þessi svo skrautbúinn, að eg
hafði aldrei gert mér annað
eins í hugarlund.
Staðnæmdist eg þá á miðju
gólfi og virti prýði salarins
fyrir mér, og undraðist hana
mjög. En í sama bili varð eg
þess vör að hár mitt tók að
vaxa og bylgjaðist niður um.
mig alla í gullnum lokkum, og
náði það brátt gólfinu. En ekki
nóg með það, það óx með
miklum hraða út um allt gólf,
þangað til það hafði fyllt salinn,
upp um alla veggi og allt um-
hverfis mig. Og þótti mér það
síðast að það myndi fylla upp
allan salinn, en að eg kæmist
ekki út úr húsinu fyrir því.
En þá vaknaði eg.“
Draumur ömmu minnar varð
ráðinn þannig, að hún myndi
verða mjög kynsæl og hefir
það rætzt, því hún er formóðir
hinnar svokölluðu Kjarnaættar,
sem er stór ætt. — (Eftir sögn
Evu Hjálmarsd., frá Stakka-
hlíð).
Fundur stóð í neðri málstofu
brezka þingsins til kl. 5% í
morgun og lauk umræðum um
hinar einstöku greinar fjár-
lagafrumvarpsins.
Qœfan fylgir hringunum frá *
SIGURÞÖR, Hafnarstræti 4«
Uargar gertHr fyrirligQjandi.
í. & &urrwfkA*
TARZAN
im
„Hver ert þú og hvernig komst þú
inn í þorpið mitt?“ spurði Hassan
Tarzan. „Eg er Tarzan,“ svaraði apa-
maðurinn rólegur.
„Tarzan apamaður!" fnæsti Hassan
út úr sér. „Hinn voldugi konungur
skóganna! Jæja hvað er þér á hönd-
um?“
„Eg krefst þess að dóttir McNabbs
kaupmanns verði látin laus tafarlaust
og allt fólk hennar," svaraði Tarzan
hvasst.
„Hinn niikli Tarzan, bróðir áp-
anna,“ sagði Hassan hlæjandi. „Einn
og vopnlaus ætlar hann að skipa fyr-
ir verkum."