Vísir - 22.05.1953, Qupperneq 4

VtSIR
Fösiudaginn 22. maí löa3.
, .j« ■■■■■ '■ ■j|., ■ 'i-S Hi"V'1 ' ■■ '■
WfiSllt
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
LándsfiurHfuri nn
Tollar mega ekki off-
þyngja atvinnulífinu.
Enðurskoðun tollalöggjafarinnar verður að hraða.
Olíuf lutnmgar til landsins.
T*að cr nú komið daginn fyrir ekki löngu, að Samband ís-
-*■ lenzkra samvinnufélaga hefur nýverið gert tilraun tii
þess að hagnast um nærri þrjá fjórðu milljónar króna með því
að taka skip á leigu erlendis og leigja það síðan dótturfélagi
sínu — Olíufélaginu — til olíuflutninga hingað til lands. Var
þetta framkvæmt með þeim hætti, að Olíufélaginu var gert að
greiða Sambandinu tvöfalt hærri upphæð fyrir skipið, erx
Sambandið greiddi upphaflega fyrir það ytra, og fékk Olíu-
félagið þessa upphæð yfirfærða í dollurum, til að standa skil
á greiðslunni.
Þegar sýnt var, að mál þetta mundi að minnsta kosti kom-
ast í hámæli — þótt ekki væri meira gert í því, en um það
skal ekkert sagt á þessu stigi — endurgreiddi Sambandið Olíu-
félaginu fúlgu þá, sem það hafði tekið um of fyrir skipsleiguna,
en Olíufélagið endurgreiddi síðan þeim, er keypt höfðu olíuna
af því, og borgað sem svarar 60 kr. of mikið fyrir hverja smá-
lest. Halda þessir aðilar því síðan fram, að þetta hafi alltaf átt
svona að vera, og með því móti hafi þeir báðir — eða Saxn-
bandið — sparað k: ’ mönnum stórfé. Þó verður ekki komizt
hjá því að álykta, ao allar endurgreiðslur og því um líkt hefði
xeynzt gersamlega óþar-ft, ef Olíufélagið hefði bara í upphaii
verið látið greiða rétta skipsleigu og hvorki meira né minna.
I>á hefði allt þetta mál verið miklu einfaldara, og sennilega hefði
þá engum komið til hugar að ætla, að hér hefðu átt að vera
brögð í tafli. Galdurinn var ekki annar.
Því hefur verið haldið fram í sambandi við mál þetta, og
skal engan veginn dregið í efa, að eðlilegum hagnaði af þessum
olíuflutningum hafi átt að verja til þess að leggja í kaup á
olíuskipi, enda sé það eitt af áhugamálum Sambandsins og
Olíufélagsins. Er það upplýst, að Fjárhagsráð hefur gefið
samþykki sitt til þess, að hinum eðlilega hagnaði væri varið
í þeim tilgangi. En í því sambandi er ekki úr vegi að benda á
það, að þess var getið í blöðum hér í vetur, að hægt mundi
vera að útvega erlendis lán til kaupa á olíuskipum, og auk
þess mundi vera unnt að útvega skipin, en það hefur verið erfið-
leikum bundið að afla slíkra skipa á undanförnum árum. Síðan
hefur því miður ekkert um þetta heyrzt, en hefur vonandi
ekki verið úr lausu lofti gripið. Tvö olíuflutningaskip- af
réttri stærð og mátulega hraðskreið gætu að öllum líkindum
fullnægt aðdráttaþörf landsmanna að þessu leyti, og því væri
vitanlega heppilegra að kaupa tvö en ekki eitt, sem mundi
ekki koma nema að hálfum notum.
Það hefur löngum ^verið svo, að Sambandið og fyrirtæki í
tengslum við það hafa notið ýmiskonar fríðinda, sem óþarft er
að nefna, þar sem dæmin eru deginum ljósari. Víst má telja að
hin olíufélögin hafi ekki síður hug á að afla sér oliuskips en SÍS,
og ætti auðvitað að gefa báðum aðilum kost á því að reyna þetta,
þvi að það er hagur fyrir alla, að þessir flutningar. komist al-
geríega á innlendar hendur.
Þeir gera eins og þeir geta.
Tr apparnir við Alþýðublaðið eru enn við sama heygarðs-
-*■*" hornið: Þeir láta í ljós vonir sínar um að sterkasti flokk-
urinn — Sjálfstæðisflokkurinn — sé sjálfum sér sundurþykk-
ur, því að þá er kannske ekki útilokað, að hins minnsta gæti
örlitlu meira en ella. Þeir þurfa þó ekki að halda, að þessar
vonir rætist, því að Sjálístæðisflokkurinn ,mun koma sterkast-
ur út úr þessum kosningúm, og hann mun koma sterkari en
áður. En um Alþýðuflokkinn er það víst, að hann mun enn
halda áfram að ganga saman, enda hafa foripgjarnir fyrji’
löngu gefizt upp á að vinna á eigin (verðleikum'og setja alTt
sitt traust á draumóra, sem verða aldrei annað en þa,ð. ..
Alþýjtdftlai# tír í gær lulsvei'ö'u rúmf Til að útlista fyrir
mönnum, hvernig muni verða farið að við að fella menn á
lista Sjálfstagðisflokksins. Vísir mún ekki fara að dæmi þess j
og kenna mönnum að strika út á lista Alþýðuflokksins hér, ’
enda mun þess ekki gerast þörf. Kratarnir. þurfa ekki að hafa *
áhyggjur af þvi, að einn maður á þeirra lista verði fremúr ’
strikaður út en annar. Vandamál þess flokk^ er-r-.kenjnir hann'
yfirleitt nokkrum manni að héri? Óg raunar er það ekki neitt
vandamál — því að flokkurirm er vonlaus um þingsæti hér,"
og úti um land mun einnig saxast á limina hans. Það er vafamál, ■
hvort Alþýðuflokkurinn sést með berum augum að kosningmn
loknum. s'.,' -I g, .i; ,.. ■ , '• —»
Landsfundurinn ítrekar á-
lyktun síðasta landsfundar, að
tollaálögum sé jafnan stillt svo
í hóf, að þær ofþyngi ekki at-
vinnulífi landsmanna og
greiðsiugetu almennings.
Fundurinn vekur athygli á
því, að tollalöggjöf hefur mjög
mikil áhrif á þróun iðnaðarins
í landinu og með hliðsjón af
því leggur fundurinn áherzlu á
eftirfarandi:
1. Að vegna þeirra stórstígu
framfara, sem íslenzkur iðnað-
ur hefur tekið á síðari árum,
og þeirrar stöðugt vaxandi
þýðingar, sem þessi atvinnu-
vegur heíur fyrir afkomu þjóð-
arinnar, sé nú orðin óhjá-
kvæmileg nauðsyn, að endur-
skoða tollalöggjöf landsins og
breyta henni í það horf að toll-
arnir leggi ekki hömlur á eðli-
lega þróun iðnaðarins.
2. Landsfundurinn fagnar því
að iðnaðarmálaráðherra hefur
orðið við þeim tilmælum iðn-
aðarsamtakanna að hlutast til
um skipun 5 manna nefndar
til að endurskoða tollalögin
með tilliti til þess, að íslenzkur
iðnaður fái hæfilega og skyu-
samlega vernd gegn sam-
keppni erlendra iðnaðarvara.
3. Fundurinn vill einkum
beina því til þeirra aðila, er
um tollamál iðnaðarins fjalla,
að tekið sé til rækilegrar at-
hugunar, hvort eigi muni
henta, að tekið sé upp það fyr-
irkomulag, að hafa tolla stig-
hækkandi eftir vinnslustigi
vörunnar, svo sem tíðkast með
ýmsum nágrannaþjóðum vor-
um.
4. Landsfundurinn leggur
é'nerzlu á, að endurskoðun
tollalöggjafarinnar, sem nú er
að hefjast, verði iokið í tæka
tíð fyrir næsta Alþingi, og til-
lögm- nefndarinnar verði aí-
greiddar á því þingi.
Söluskatturinn.
Landsfundurinn leggur á-
herzlu á eftirfarandi atriði:
1. Á meðan söluskattur er
t.alinn nauðsynlegur tekjustofn
fyrir ríkið, sé hann ekki lagð-
ur á innlenda framleiðslu um-
fram erlenda.
2. Að söluskatttur sé ekki
lagður nema einu sinni á sömu
vöru.
3. Að innheimta skattsins sé
framkvæmd án þess að tor-
velda eðlilegan rekstur fyrir-
tækja, sem skattinn greiða.
MARGT A SAMA STAÐ
Margt er shritiS
Skúrin setti alit úr skorium.
Við íigrKtalirúðkaQp ^etnr nuir^
líariA á annan vej* en æálað er.
Það var góð hugmynd, þegar
stjórn Félagsins til styrktar löm-
uðum og fötluðum fekk leyfi til
þess að bæta 10 aurum við and-
virði eldspýtustokka og láta féð
rcnna í sjóð til handa lömuðu
og fotluðu fólki. Hefur sala stokk-
anna gcngið vel, og hafa kaup-
menn sagt mér, að mikill fjöMi
fólks spyrji sérstaklega um styrkt
j arstokkana, er það biður ufn eld-
! spýtur. Það er litið gjald á hvern
cinstakling, en safnast þegar sam-
an kemur. Það er þakkavert, Iive
vel almenningur hefur teki'ó und-
ir góða hugmynd, og þess að
vænta, að áframhald verði á sölu
stokkanna, þvi mikið verkefni
bíður, ef hægt á að vcrða að létta
undir með því íólki, seui fyrir
þeirri ógæfu hefur orðið að )am-
ast eða fatlast. — Sá sjúkdómur
verður ekki læknaður nema á
löngum tíma, og með míkilli ].ol-
inmæði og fyrirhöfn.
Leikur með eld.
Unglingar liafa mikla skenunl-
un af því að kveikja eld, þvi að
hann virðist hafa eitthvert seið-
magn á æskulýðinn, einkum böru
á hálfgérðum óvitaaldri. En sá
leikur er hættulegur, og verða
börnin vart vanin af þeini ósið
að kveikja bál, nema til komi á-
minningar foreldra og aðstand-
enda. Oft og mörgum sinnum
hefur það komið fyrir, að tals-
vert tjón hefur hlotizt af því, að
krakkar liafa verið að leika sér
með eldSþýtur, kveikl bál þar
sém eldfim éfni voru nærri,
skaðbrennzt og valdið öðru tjóni.
Það er full ástæða til þess að
minna foreldra á að brýna fýrir
börnunum að fara varlega með
cld, því að leikur með eldspýtur
getur snúizt upp í alvöru áður
en varir.
Kveikt í sinu.
Einkuin virðast unglingar liafa
gaman að þvi að kveikja í sinu
i þurrkum á vorin, og athuga þá
aldrei, að af þessum leik getur
slafað mikil tiætta. Sinueldar eru
t. d. mjög hættulégir fyrir allan
nýgræðing, enda hefur skóg-
ræktarstjóri tekið mönnum vara
við að brenna sinu, þár sem
skógrækt er nærri. Þótt ungling-
ar eigi hlut að máli í þessu
elni, helur það þó lika konrið
fyrir, að fullorðnir hafa farið ó-
varlega með eld, þar seni gras
hefur verið skrælnað og þurrt.
Mér dcttur þetta helzt til luigar,
’þegar eg heyri, að löéregíán vérð-
rigningunrii, en þá kom Fexil ur að vera á varðBfcrgi fil'áð
af Luxemborg allt í einu, tók slökkva elda, sem unglingar géra
undir handlegg.. prinsessunnar scr að Jeik að kveikja á opnum
,og forðaði henni í bifreið sinni. svæöuni i og við bæinn.
En þetta hafði sannkallaðar I
keðjuverkanir! Felix hafði SÍS-Iand.
nefnilega átt að fylgja Elisa-1 Kl,nnin«i minn' , sein f>'rir
, . 1 kömnui cr kominn fra Bamlarikj-
betu ekkjudrottningu, moður . 4je , 1A. f .
_ ' , ,, „ _ „ unum, segir, ao par -velti Islend-
Leopolds, en for með Rethy in„a|. þvj helz| fvrir sel, hvort
prinsessu, sem gamla drottn- breyta cIgi um nafn á okkar góða
ingin vill hvorki heyra né sjá. hmdi og nefna það Sísland í stað
Og gamlá konan stóð ein, þar íslands. — kr.
til sonarsonur hennar, Bau-
douin sá aumur ,á henni, og . 'K.
„kippti“ henni upp í! ;sinn þíl. Spakmæli dagsins:
Ömmu hafði verið hjálpað, | Sá er ekki ifullheiinskur sem
en 1 frá hverri hafði Baudoin þegja kann.
hlaupið? Jú, hann hafði skilið
við Júlíönu Hollandsdrottn-
ingu, sem var nú ráðþrota. En
víkingur einn var nærstaddur,
Ólafur ríkisarfi Norðmanna.
Hann hirti ekki heldur um
,,seremoníurnar“ og fór með
Júlíönu í stað sinnar ,,dömu“,
og þannig gekk þetta koll af
kolli.
En engurn varð meint af væt-
CDWIN ARNASON
tlNDASGOTU 25 SÍMI 3743
Við brúðkaup þari' eiginlega
allt að fara eftir settum regl-
um, og þegar það bregzt fylgja
því óskapleg leiðindi.
í vor var veglegt brullaup
í Luxemborg, er sonur stór-
hertogahjónanna þar gekk að
eiga Charlottu, dóttur Leopolds
fyrrum Belgíukonungs. Gekk
allt . sarhkvæmt ströngustu
„serenióníum“, er komið vai
til kirkjunnar og meðan hjóna-
vígslan fór fram fyrir altarinu,
en þegar haldið skyldi frá
kirkju ■ og < til móttökuhátíðar,
var kömin fiellidémba, svo að
vart var hundi út sigandi, hvað
þáíióHtf því stórafeerini, sem átti
að aka um gotur Luxemborg'ar
í; opnum vÖgnum.
Og þá fór allt úr skorðum.
Brúðhjónin töfðust lítið eitt á
kirkjutröppunum vegna rign-
ingarinnar, en við það kpm ios
á fyigdctriið .-þeiFfa;. Til dærúis
átti Carl Bernadotte prins að
fyigja Rethy prinsessu, konu
Leopolds. uppgjafakonungs, til
kirkju og frá. Allt gekk að uiuii, og sennilega er það fyrir
óskum, unz þau stóðu úti í mestu!'1’'
> i. .t. .i ;*■ i iuii.J
Gáta dagsins,
Nr. 430:
Ein er snót á yggjar mær,
er mér kom í huga,
hve hún væri fröltk og fær
og fljót að yfirbuga.
Svar við gátu nr. 42.9:
<1 . pii.PottBr. ‘
iíiii
i.aí-utu;
rrrm: