Vísir - 11.05.1954, Blaðsíða 7

'ÞrLðjudaginn 11. maí 1954
VISIB
'Oiisva fia ■■■■ 9i ■■■■ >• -■■■■' 8 ■>■■ ■■■■ m ■■«■
fS . :
*BJS«arsS
v «
V ■
>:■
>:;I
V
*>!■
V *
p
/«#i tieit Aína
ævina,
i:>;
■:•:
LMia
;S,T' 'íC<í ^
Ettir JFV »o« VTffcÆ JHa&on* g>:
5® s'iy
,p# ««. JjT ■■•* «■■■ ggj ■:■■■ rjg ««*■ 2$} <■!■■•*>
drapst í þegar hann var á suðaustan. ---------Sa'bra brosti með
sjálfri sér þegar hún var komin inn í mitt herbergið.
,,Eg er á góðum vegi með að verða piparmey — komin á
tvítugsaldurinn“.
Sólin hlaut að skína enn enn heitara en að venju á múrsteins-
vegginn. Hún tók af sér silkislæðu, sem hún hafði haft um háls-
inn og varpaði henni á stólbak. Svo fór hún úr blússunni og
pilsinu. Hvílíkur léttir. Og það fór eins og sælustraumur um
hana, er hún hafði hneppt frá sér lífstykkinu. og svo losaði hún
um böndin sem héldu uppi millipiisunum fimm. sem voru
úr musselini, og bað hljóp roði í kinnar henni. af einskærri nautn
að finna loftið leika um líkama sinn og vera laus við öll þessi
föt. Váfalaust var það syndsamlegt af henni að hugsa svona. en
hún gat nú ekki að þessu gert. Ofan mittis var hún nú aðeins í
þunnri skyrtu. sem var gegnvot af svita. Það var vafalaust
syndsamlegt líka sem hún ætlaði að fara að gera. en hvað um
það — úr skyrtunni fór hún. Henni stóð á sama. Freistingin var
henni of sterk. Sterkur roði hlóp í andlit henni er það flögraði
að henni að afklæðast hverri spjör áður en hún færi í rúmið.
Og' ögrandi á svip fór Sabra litla úr öllu nema skóm og sokkum.
Og henni fannst dásamlegt að standa þannig og láta loftið leika
um hinn fagra líkama sinn. Hún strauk varlega blettina, sem
voru rauðir undan lífstykkinu. Phoebe systur hennar hafði
einu sinni eða tvis.var gefið í skyn með ólund. að hún væri ve!
vaxin, en ekki hafði Sara sannfærst um það fyrr en nú — já,
og hún var alveg viss um, að hún var óvanalega vel vaxin.
Hún leit um öxl sér til dyra og fullvissaði sig um, að þungur
látúnsslagbrandur var fyrir þeim. Vitanlega gat hún nú klæðst
léttum, þunnum náttkjól, og farið í rúmið, en það var svö gam-
an og notalegt, að vera klæfflaus, að hún sló því á frest, Henni
fannst eins og að heitur straumur legðist í hana alla. er hún
settist í mjúkan hægindastól við lítið skrifborð. serrt var þarná
inni, en við það hafði .hún lært léxíurna'r sínar írá bernskuár-
eim. Nú tók hún pappírsörk og fjaðrapenna oy tók tii a3 skrifa.
• um' þér. Vinur pabba, Amos Clark, ferðast með okkúr
og verður verndari okkar. Hann er höfuðsmaður og er
nýgróinn sára sinna, en hann er.í einni herdeild okkar
kæra Washingtons.
Æ, hjartað mitt, ef þú fengir litið í brúðarkistuna
mína — þar er saman komið margt fagurra muna frá
mömmu og vinum okkar.
: ’ _ Vertu hughraustur, Lucius, við hljótum að sigrá T'
þessari styrjöld því að við eigum öfluga bandamenn.
Þú fékkst ekkert bréf frá mér í mánuðinum sem leið,
því að við systurnar og mamma fórum til New Porí,
Rhode Island, til þess að heimsækja Abigail, sem var
lasin. Við vorum svo heppin að vera viðstödd komu hins
mikla franska flota, sem flutti mikinn her til landsins,
— O, Lucius, vertu hughraustur, með svo volduga banda-
menn okkur við hlið hljótum við að sigra. Eg hevri þig
spyrja hversu margir menn séu í þessum her — þeir
eru 6000 — og konungsins beztu hermenn, — Það var
grátt og leiðinlegt, þegar liðið kom, því miður, og ekki
skipulögð nein móttaka. Samt var yfirmaðurinn, — hann
heitir Rockyambo eða eitthvað því um líkt — ekki
gramur, en svo var úr öllu bætt með mikilli skothríð úr
hinum miklu virkisbyssum okkar, og svo var þar á ofan
skotið úr fallbyssum allrá herskipanna. Það var meiri
hávaðinn. En allt vai þétta ógleymanlegt.
Sabra andvarþaði og lagfærðij hár sitt, sem næstum klestist
við bert bak hennar, því að svo bar heitt að hún var sveitt, þott
‘húíi sæti nakin.:;Svö hélt hún áfram:
*
V bríiígeþAttir
4 4
* VÍSIS &
iiiit&n á Mridge-praut:
* G. 8, 7. 6, 5
¥ 8, 6
* 9
* K, 10, 9, 6, 2
A D, 10, 9, 2
¥ K, 5
¥ 8, 4, 3
4» 8, 7, 5, 3
* A, K, 4 '
¥ G, 10, 9, 7, 3, 2
♦ D, 7, 2
4« D
Boston, hinn 30. ágúst 1780.
Hjartans vinur!
Tvö kærkomin bréf frá þér komu með póstvagninum j
í gær. Eg er hjartans fegin yfir hve vel þér farnast.:
Josúa bróðir hefur skrifað pabba oft. Hann talar um hve,
vel þér hafi gengið, en það hafi komið öllum óvænt (ekki
þó mér). O, elskan mín, eg er afar hreykin af þér, frama
þínum og nýju stöðunni í Hartford, sem þér er lofuð.
Sabra þín er glöð og stolt.
Nú hlýtur þú að vera búin að fá bréfið, með sam-
þykki pabba. Ó, hjartað hitt, að það skuli eiga fyrir mér
að liggja að verða frú Lucius Devoe eftir mánuð. Af
hjarta og hug mun eg vinna að frama þínum. Þú getur
reitt þig á það. Þú átt eftir að verða frægur. Það veit eg
eins og eg sit hér (hún roðnaði af tilhugsuninni, ef hann
fengi hana augum litið þar sem hún sat allsnakin). —
Pabbi hefur vafalaust sagt þér, að við systurnar, Phobe
og eg, leggum af stað til West Point 19. næsta mánaðar.
Ó, tíminn ætlar aldrei að líða, en bráðum hvíli eg í örm-
A 3
¥ Á, D, 4 '
♦ Á, K, G, 10, 6, 5
* Á, G, 4
Austur hefir sagt eitt hjarta,
en lokasögnin eru 6 tíglar, er
Suður spilar. Spurt er hvernig
Suður eigi að haga spilinu.
SuðUr sér fljótlega, að hann
á tapslagi a. m. k. einn í hjarta
og annan í spaða. Til þess að
komast hjá því að gefa slag á
tígul verður hann að ná drottn-
ingunni. Sex tíglar eru hjá
andstæðingunum og líkurnar
eru meiri á legunni 4—2, en
3—3, og' sé skipting 4—2 eru
meiii líkur fyrir því að drottn-
ingin sé fjórða en önnur. Suð-
ur verður þó að gera ráo fyrir
að tígul drottning sé hjá Aust-
I ur. Þess vegna verður að koma
blindum inn á lauf kóng, en
það er eina innkoma hans. Eri
ekki myndi rétt að spila út
lauf 4, heldur lauf gosa, og
taka með kóng, þótt di'ottning
komi ekki í. Síðan er tígli
„svínað“ í gegnum Austur.
Spilalegan er Suður mjög í hag
í þessu spili, en þessi leið er
samt heppilegust í jafn á-
hættusömu spili.
1 innuföt
hverju nafni sem nefnist.
/V

Fatadeildin.
€mitbt*rtiin
íruk htsr
fallegt snið — fallegir litir.
Sportskyrtur alls konar
Nælon-gaberdineskyríur
Sportpeysur alls konar
Sporthatíar
Nærföt
Sokkar
Enskar húfur
Hálsbindi
Manchettskyriur
nýkomið í skrautlegu úrvali.
)}
Qeyáir “ J4.f,
Fatadeiidin.
Sigurgeir Sipirjónssoa
hœstaréttarlögmaOur.
Skrlfstoíutíml 10—12 og 1—I
Aðalstr. 8. Siml 1043 og 80950
SuttCiiqkés
TARZAN
Við öskur Tarzans snei’i svert.-
inginn sér við, og fojóst nú við dauða
sinum.
En mikil varð undrun - hans, er
haim sá ljónið allt í einu snarstanza,
vegna snöru Tarzans.
En viðbrögð Ijónsins voru ‘ svo
snögg, að Tarzan inissti jafnvægið
og datt niður úr trénu.
Nú hætti ljónið áð hugsa um
svertingjann, heldur sneri sér aö
Tárzan. ■ ■ .,