Vísir - 21.05.1954, Side 7

Fostudagirm 21. maí 1954.
VISIR
?u
..s
iúmn li*■■■•* M ÉR *««■»" ■ B ■ « »■■■'ik' ««>> É« ?:
Cngimn Ceit Mna
ævina.
lIIIB
■ v
■ X
JEftir JFm ran Wgjek $iason~
66
m
„Gott og vel,“ sagði hershöfðinginn. „Eg geri ráð fyrir, að . r
læknirinn og Emma geti annast þig, væna mín.“
Og í dyrunum nam hershöfðinginn staðar og leit um öxl
með aðdáuaraugum á konu sína, sem minnti helzt á kínverska
brúðu. „Og hvernig líður litla piltinum okkar?“
„Honum fer vel fram,“ sagði Emma. „Hann var að leika sér
við köttinn í dtag og er allur rispáður.“
g"
hl
i;S
V ■ ,\
Bi ■■■■js? ■■■■ 1! nif| ■■■■ m ■■■■■ !!!!! ■■■■ fi® ■■■■ ffii ■»■* ^ bbibv
'?.***«%4.V«W#/**«,**»***f*«**#«*»**4*****,#***«*****«*«*****«###«*«#«*«#**«*«*.*.*.*«*.*«*.***«*4*«4******«** •*•*•*.*•***•***•***•*•*•*•
„Það er mikilvægt, Lucius, að þér náið háu marki yðar. Æ,
þurfti þessi —“
Þerna, klædd bláröndóttu pilsi og með hvítt sjal, kom feimn-
islega eftir göngunum.
„Frú Wynkoop, gerið svo vel að koma með lækninn. Frú
Arnold er tilbúin.“
Jamaicamaðurinn dró andann djúpt og reyndi að setja á sig
svip hins reynda læknis, vera alvarlegur, virðulegur, fullur
af áhuga fyrir velferð sjúklings síns.
Luicus gekk á eftir þernunni, en frú Wynkoop fór fyrir. Þau
gengu eftir göngum, sem virtust liggja eftir húsinu endilöngu.
Loks var komið að herbergisdyrum. Frú Wynkoop fór inn
og Lucius læknir dokaði við sem snöggvast, nógu lengi til þess
að heyra frú Wynkoop segja:
„Svona, Peg, vina mín — Devoe læknir er kominn. Eg er
alveg viss um, að það er ekkert alvarlegt, sem er að þér.“
„Eg vona, að þér ályktið rétt, frú Wynkoop,“ var sagt djúpri
röddu — „hvar er þessi herjans læknir?“
Þernan hneigði sig lítið eitt og opnaði dyrnar fyrir Luciusi,
sem nú sá blasa við sér, er hann gekk inn, gríðar stórt mahogny-
rúm, með ljósbleiku silki-rúmteppi, sem undir hvíldi ákaflega
fögur og fíngerð kona, sem blátt áfram virtist hulin borðum
og blúndum. Hið ljósrauða, hrokkna hár hennar féll yfir axlir
hennar, en nú varð Luciusi litið i augu hennar, sem voru ljós
og blá og full af glettni, og hann sá dálítið nef og ofursmáan
munn, — of smáan til þess að samræmið væri fujlkomið. Öðru
megin við rúmið hafði eiginmaðurinn, Arnold; hershöfðingi,
beðið komu læknisins, og kom honum allkynduglega fyrir sjónir,
því að hann var sýnilega enn í klæðnaði þeim, sem hann hafði
verið í á ferðalaginu niður ána. Hann var í hvítum reiðbuxum
og skyrtu, með bláa inniskó á fótum. Bersýnilega hafði hann
haldið áfram að staupa sig, því að á borði hægra megin við
hann var toddyglas.
Þegar Lucius leit á hann frá hlið varð hann áð viðurkenna,
að það var dálítið til í því, sem menn sögðu, að hann væri svip-
líkur sjálfum Georgi Washington. — Arnold færði sig nú til
og gekk að fótagaflinum á rúminu og stakk dálítið við, en hann
hafði fyrrum orðið fyrir skoti i orustunni við Freeman’s bú-
garðinn.
Lucius hneigði sig hermannlega.
Herra, Devoe yfirskurðlæknir hefir þann heiður að tilkynna
komu sína.“
Arnold hershöfðingi fekk sér vænan sopa úr toddy-glasinu.
„Frú Arnold kvartar, hm, yfir kvölum innvortis. Já, fari í
heitasta Emma, þú hefðir ekki átt að gefa henni iskælt vatn.
Það mætti segja mér að það væri það og ekkert annað! Eg sé
yður undir borðum í liðsforingjaskálanum. Þér sitjið við mitt
borð.“ 1
„Ó, nei, Benedict,“ sagði Peggy Arnold og lyfti hönd sinni.
„Eg hefi skipað svo fyrir, að senda Devoe lækni kvöldverð upp.
Eg þarf margt við hann að ræða. Þér megið ekki bregðast mér,
læknir.“
„Eins og yður þóknast, frú,“ svaraði Devoe — „hvað annað
get eg sagt?“ hugsaði hann.
rfWVWUWVUWWVWWWWWWUUWJWflJWMVSWWWWW'
NflNKlN
Hurðaskellir.
Þegar Lucius lokaði svefnherbergisdyrunum á eftir sér fannst
honum allt hallast. Hann snarsundlaði. Hann hafði ekki varað
sig á öli hershöfðingjans. Já, hann vildi ekki neitt gutl, karlinn
sá. Eða var það sherryið, sem hann hafði byrjað á. Hann mundi
að hann hafði leikið á als oddi og verið fyndinn og skemmti-
legur. Eða var það ímyndun ein? Bæði frú Arnold og Emma
höfðu hlegið sig máttlausar að skrítlunum hans, svo að Arnold
hershöfðingi kom sjálfur upp öskuvondur og spurði hver þrem-
illinn gengi á, en svo hafði hann blíðkast, og tekið þátt J kæti

Tilkynning frá Síldarútvegs-
nefnd til síldarsaltenda
Þeir, sem ætla aS salta síld noiSan- og austan-;!
lands á þessu sumn, þurfa að sækja um leyfi til?
Síidarútvegsnefndar.
í
Umsækjendur þurfa aS upplýsa eftirfarandi:
1. Hvaða söltunarstöð þeir hafa til umráða.
2. Hvaða eftirlitsmaður verður á stöðinni.
3. Tunnu- og saltbirgðir.
Umsóknir sendist skrifstofu vorri á Siglufirði^
fyrir 31. maí n.k. í;
Þeir, sem ætla að salta síld um borð í veiðiskip-
um, þurfa einmg að senda nefndinni umsóknir fyrir
sama tíma.
Nauðsynlegt er, að saltpantanir fylgi söltunar-
umsóknum og að tunnupantanir séu sendar fyrir
20. júní n.k.
Tunnur og salt frá nefndinni verður að greiða
við móttöku eða setja bankatryggingu fyrir greiðsl-
unni áður en afhendmg fer fram.
Athygli saltenda skal vakin á því, að sé salt
tekið af lager, en ekki við skipshlið, reiknast kaup-
endum þess kostnaður vegna móttöku og geymslu,
svo og afhendingarkostnaður.
Þeir saltendur, sem eigi panta tunnur og salt
fyrir tilskilinn tíma, þurfa að greiða allan kostnað,
sem verða kann vegna útskipunar og flutnings
varanna milli hafna mnanlands.
Á kvÖldviðkiHtni.
„Heyrðu pabbi,“ sagði pilt->
urinn, „getur þú ekki útskýrt''
fyrir mér hvað siðg@eðiver?“
„Jú, drengur 'minn,“ sagðiif
faðirinn, sem var duglegiu'1
kaupsýslumaður. „Setjum svo'
að maður komi í búðina mína'
og kaupi sér alklæði. Hann.
greiðir fötin í alveg nýjum 100
kr. seðlum og gætir þess ekk.i;
að tveir loða saman og hann
borgar 100 kr. of mikið, þá
kemur þessi siðgæðisspurning
til íhugunar: Á eg að láta verzl-
unarfélaga minn fá helminginn,;
af þessum 100 kr. eða á eg ekki!
að gera það?“
•
Ferðamaður kom í gistihús,;,
fór úr frakkanum, hengdi hann, I
upp, stakk regnhlífinni sinni i[
regnhlífastandinn og festi á*
hana miða með þessari áletruní j
„Hnefaleikamaður á þessaf
regnhiíf. Kemur fljótlega!“ ;
Þegar hann 20 mín. síðar ætl-f;j
aði að taka regnhlífina sína
fann hann aðeins miða með
þessum orðum: „Þetta hefir
þolhlaupari skrifað. Kemuý
ekki aftur!“
SKipAUTGeRS
RIKISINS
HLs. Rerðubreið
í
austur um land til Bakkafjarð-;
ar hinn 26. þ.m. Tekið á móti
flutningi til Hornafjarðar,
Djúpavogs, Breiðdalsvíkur..
Stöðvarfjarðar, Mjóaf jarðar,
Borgarfjarðar, Vopnafjarðar og
Bakkafjarðar í dag og árdegis
á morgun. Farseðlar seldir ár-
degis á þriðjudag.
/fEsja"
SILDAnUTVEGSNEFND
í
vestur um land í hringferð hinn
27. þ.m. Tekið á móti flutningi
til áætlunarhafna vestan Þórs-
í hafnar árdegis á morgun og a
mánudag.
Aukahöfn: Tálknafjörður.
Farseðlar seldir á miðviku-
dag.
„Skaftfellingnr"
fer til Vestmannaeyja í kvöld.
Vörumóttaka daglega.
Surmtfk&i
- TARZAIM -
/55$
Um nöttina var tekið til við ýmsan
undirbúning vegna fílanna, sem ráð-
gerður hafði verið, - . . ú
Menn tóku að ydda örvar, setja
nýja strengi á boga, en töframenn
stigu dans, sem áttu að færa happ.
Um dagmálabil lagði allur hópux-
inn af stað og ríkti almenn kátína.
Fyrstur gekk Tarzan, konungur
frumskóganna, en hann var sjálí-
kjörmn fcringi. : : ' 'J