Vísir - 07.07.1954, Side 4

VIStR
Miðvikudaginrt'7. júli 1954-
VfSXK
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteixm Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
AfgreiOsla: Ingólfsstræti 3. Simi 1660 (fimm linur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Idnaðurinn í sókn.
Það má segja, að iðnaðurinn hafi verið í sókn að undant'örnu,
og svo muni verða enn um hríð. J)að voru mikil og góð
tíðindi, þegar ákveðið var, að hinn nýi dráttarbátur hafnarinnar,
sem nú er í smíðum, skyldi smíðaður hér á landi, en ekki
erlendis. Var þar ráðizt í fyrirtæki, sem óhugsandi hefði verið
fyrir nokkrum árum, meðan menn voru enn haldnir vanmeta-
kennd. gagnvart flestu þvi, sem íslenzkt var. En þessi ákvörðun
var tekin aö vel hugsuðu máli, þegar menn liöfðu gert sér grein
fyrir því, livað íslenzkt tiugvit og hendur geta, þegar tiltæk
éru sömu hjálpartæki og iðnaðarmenn annarra þjóða. liafa til
afnota.
Undanfarið hefnr einnig verið tekið upp það nýmæli, að nóta-
bátar, sem sildveiðimenn geta ekki komizt af án, eins og veiðarnar
eru stundaðar, liáfa \erið smíðaðir úr stáli. það nýmæli eykur
á öryggi sjómanhanna, og það gefur iðnaðarmönnum einnig
tækifæri til þess að þjálfa sig á nýju sviði. þeir færa út kvíarnar
í þessu efni, og leggja undir sig ný svið. þar er enn um sókn
að ræða. | : - ■ <».
í Visi í fyrradag var þess loks getið, sem er í beinu framhaldi
af þessu, að hér ex-u menn með i'áðagei'ðir á pijónunum um að
byggja fiskibáta úr stáli, en hingað til hafa þeir einungis vei’ið
gei-ðir úr viði, bæði hér á iandi og víðar. Erlendis er farið að
smíða slíka báta úr stáli, og er sjálfsagt, að við gerurn það
einnig, þvi að við höfum ekki síður þöi’f fyrir traust skip en
aðrar þjóðir.
Ýmsar greinar iðnaðarins hafa sýnt það á síðustu ái'um —
hafi þsér ekki gei’t það áður — að þær standa erlendum iðnaði
fyllilega á spoi’ði. Iðnsýningin, sem efnt var til hér fyi’ir skemmstu
samfaði það áþi-eifanlega, hvað lxægt er að gei-a hér á landi, ef
menn leggja sig fram unx að gera eins og þeir geta. En þetta a
þó ekki við allan iðnað, og hver gréin verður að sjálfsögðu að
standa og falla á því, hvort hún getur gert nógu vel, hvoit hún
stenzt strangar kröfur, sem menn gera, þegai' annað er til saman-
burðar, varningur eða þjónusta.
í vor tóku íslentiingar þátt í iðntxðarsýningu á meginlandí
Eviúpu. þess hefur vei'ið getið, að sýningardeild Islands hafi
takið talsvei-ða athygli og meiri en þær sem næstar voru. það var
iofsvert framtak, að menn skyldu taka þátt. í sýningtmni, og
vonandi ei’, að Iiún beri þann árangui’, að íslenzkur iðnaðui-
varningur verði útflutningsvai’a. Innlendur markaður er svo
takmarkaðui’, að við veiðum að gefa öðrum kost á að nota frav -
leiðslu okkar, og ef hún er seljanleg érlendis, af því að gæði og
verð stándast kröfur ei’lendra kaupenda, þá opnast enn nýir
möguleikar til frajnfara. því verður ekki í móti mælt, að iðnaðar
er og hlýtur alltaf að vei'ða ein af máttai’stoðum þjóðfelagsins,
og því betur hlýtur þ.jóðfélaginu að vegna sem iðnaðurinn er
blómlegi’i og betur fær um að gegna Ixlutverki sínu. pess vegi.a
er það vonandi, að iðnaðminn haldi áfram í þeirri sókn, se.u
hann hefur hafið fyrir nokkru, og honum vaxi fiskur um hrygg
með vaxandí kröfum neytendanna.
Fimmtng 4. |úlí.
Frú Guðrun P. Camp.
Flestir íslendingar, sem ver-
ið hafa í New York, vita, að frú
Guðrúri P. Camp er éinhver
bezt kynnta konan meðal landa
þar — en færri vita, að hún
vai’ð 50 ára þann 4. júlí. þ. á.
Eg hef átt því láni að fagna
að starfa með frú Guðrúnu í
stjórn íslendingafélagsins í New
York. Frú Guðrún er gjörfu-
leg kona — ættlandi sínu til
sóma og gengur ötullega fram,
þegar áhugamál hennar eru
annars vegar. Fórnfýsi og hjálp
semi éinkenna öll hennar störf,
— hún hefur alltaf tima til'að
sinna þeim, sem til hennar leita
og hjálpar þar sem þarf.
Stærsta áhugamál frú Guð-
rúnar er félagsskapur, sem
kallaður er A. A., eða Alcoholic
giftist frú Guðrún Gregory
Camp, og áttu þau eina dóttur, Almenningur verður ekki var
f , , við það í stöðugum þurrkum, að
Elizabeth, sem morgum Islend- . *
„ nokkuð se að vatnsrennum eða
íngum er kunn. Fru Ehzabeth niðurföllum húsanna í bænum, én
Crawford á tvö börn og fer frú strax þegar gengur j mikla rign..
Guðrúnu sérstaklega vel ömmu ingu kemur þetta i ljós. Það er
hlutverkið, vill helzt leika það mála sannast, að viða er pottur
öllum stundum. Hjónabandi frú brotinn í þessu cfni, og virðist
Guðrúnar og Gregory Camp’s svo sem liúseigendur vanræki;
lauk með skilnaði árið 1932. Frú Þétta viðhald öðru fremur. Veg-
Guðrún á fjögur systkin, Guð- farandi um Laugaveginn símaði
mund, búsettan í Boston, frú
Ólafíu, Ólaf og Sigurð, öll bú-
sett heima á íslandi.
Eg bi’á mér eitt kvöldið í vik-
unni í heimsókn til frú Guð-
rúnar — ætlaði að tala við hana
um afmælið og fleira. Fi’ú Guð-
til mín i gær og bað um að birta;
fyrir sig eftirfarandi:
Síldveiðarnar.
Tvað er meiri hugur í mönnum að þessu sinni, að því.ær 'síld-
veiðarijá)’ snertir, en verið hefur um. mörg ár. Hafá híenn
þegar sótt uni hér um4>il£00Jeýíí fil síldveiða, ög .eru það niíklum
mun fleiri umsóknir eri bóiizt liöfðu í fyrra'.' Véidúf mai’gt, en þó
mun það helzt vera, að margir útgerðai-menn eru nú beti.u und'.r
síldarvertíð búnir, þár sem vetrai’vertíðin gekk vel að rnörgu leyn.
Enn verSur ekkert um það sagt, hvernig sildveiðarnai’ fara a
þessu stimi’i, því að menn hafa fyrir satt, að þær sé happdi'ætti,
og er það hverju orði sannara. Allir vona vitanlega hið sama, að
mokafli vei'ði, enda mdndi það vera nauðsynleg toúbót, Væntan-
lega verður ekki erfiðleikum toundið að selja síldina, sem á land
kemur, en annað mál er það, hvort við nýtum aflann eins v?l
og hægt væri.
Við þurfum að auka fjölbreytnina, og í því efni vantar okkur
eiginlega eina framleiðslugi'ein, sem aði'ar þjóðir leggja mikla
áherzlu á-, niðursuðuiðnáð. Á því svið'i' höfunv við staðíð í Stáð'
eða svo til, og við vei’ðum að taka okkur á í þessu efni, fyrc
,en síðai’.
Varist húsin!
„Eg myndi vilja biðja BergmáE
um orðsendingu til húseigenda
við Laugaveginn. Auðvitað nær
I það ekki til þeirra allra, og skal'
, það tekið fram i upphafi, en tií
run var onnum kafm við sauma margra þó. Þegar mikið rignilv
en hafði samt tíma til að bei’a eins og j gœr> Var mjög varasamt
kaffi á borð og sinna þrem is- 1 að ganga mjög nærri husunum við:
lenzkum gestum og amerískum | aðalgötu bæjarins, því rennslið af
“ ' ... vini, David Crosier. jhúsunum er meira og verra en
„Svo það er mikill dagur hja Þao> sem ur loftinu kemur. vaio
þér á sunnudag,“ byrjaði ég Þess var, er ég átti leið inn
samtalið. |
„Já, — en ennþá stærri á
morgun.“
„Nú, hvað er um að vera á
. j Anonymous. Þetta er félags-
skapur fyrrverandi áfengissjúk I
meðlimur í 8 ár í þessum fé-
lagsskap og starfar nú næst-
um á hverjum degi fyrir A. A.
Það er henni mikið gleðiefni að
félagsskapurinn er byrjaður á
íslandi og vonar hún að margir
eigi eftir að njóta góðs af og
öðlast þá lífshamingju, sem
henni hefur hlotnazt fyrir starf
semi þessa félags.
Frú Guðrún er fædd í Reykja
vík 4. júlí 1904. Foreldrar henn
ar voru Páll Ólafsson múrari
og kona hans, Þuríður Hafliða-
dóttir frá Húsatóttum í Garð-
inum. Móðir sína missti frú Guð
„Hann Davíð minn og ég ætl-
um að gifta okkur, við höfum
verið að tala um það í 18 ár,
og ætlum nú að láta verða af
því.“
David Ci’osier er mörgum ís-
lendingum kunnur.
hefur unnið hylli allra, sem hon
um hafa kynnzt. Hann er mik-
Laugaveginn í gær. Fékk ég
hverja bununa á fætur annarri af
því ég gáði ekki að mér. Orsökin
var einfaldlega sú, að stór ryðgöt
voru á rennunum og á nokkrum
stöðum vantaði kafla í niðurfall-
ið, svo vegfarendur urðu að flýja
út á miðja götu til þess að kom-
ast hjá því að fá ærlegt bað.
Enginn er verri ....
Það er stundum liaft að orð-
taki, að enginn sé verri þótt hann?
Hann' vökni, en ég vil mótmæla því á
rún árið 1909. Fór hún þá til ill fslandsvinur, enda þótt hann
fósturforeldra sinna, heiðurs-
hjónanna Kristínar Eiríksdótt-
ur og Símonar Jónssonar Klapp
ai’stíg 25 í Reykjavík. Ólst hún
upp hjá þeim til 16 ára aldurs,
en fór þá ein síns liðs vestur til
Ameríku — vann hún sem sýn-
ingarstúlka (model). Árið 1926
hafi aldrei til landsins komið.
Þessi frétt er öllum, sem
þekkja frú Guði’únu og David
Crosier til mikillar ánægju. Við
samgleðjumst þeim og óskum
þeim heilla á ókomnum árum.
Gunnar Eyjólfsson.
Kaffikvörn úr steini og
hálsfesti úr kvenhári.
Merkileg heimílisiðnaðarsýníng
a Akurcvri.
Akureyri, í gær.
þeirri forsendu að það fer illa
með fötin að fá steypibað af ó-
hreinu vatni ofan af húsaþökum.
Það er auðvitað skylda manna að:
sjá um eðlilegt viðhald, eins og
þetta, en eftirlitið mætti vera-
meira. Og svo vil ég ekki orS-
lengja þetta frekar. Að lokum ska)
þetta tekið fram, að þessar aðí-
finnslur eiga aðeins við uin surxk
hús, en ekki við önnur. En til
þess að gang'a úr skugga um hverj
ir eigi sökina, ættu húseigendur
almennt að atlxuga fráganginn á
rennum sinum og mun þá hiS
sanna koma í Ijós.
Mikið rignir hann.
Mikið rignir hann, sögðu menn
hver við annan, og hafa stein-
gleymt því, að allt frá því snemma
í vor hafa verið stöðugir þurrkar
og blíðviðri. Það er samt ekkert
út á veðrið að setja, því lilýtt er
',mörg hundruð ára gamla, sem °S bezta veður. Og þótt eitthvað
Hinni norðlenzku handa- ; allt til þessa hefir verið í notk-
vinnu- eða iðnaðarsýningu, un á Munkaþverá. Þarna gefur
sem opnuð var fyrir nokkrum ( m. a. að líta minningarspjald
dögum á Akureyri, ér nú senn og hálsfesti, hvorttveggja gert
að ljúka. | úr konuhái’i, þar eru mynda-
Sýningin var opnuð í tilefni rammar úr hrosshári, kai’fa,
konxi úr loftinu eina viku, er það
ekki nema gott fyrir alla vegna
tilbreytingarinnar. Það var sann-
kölluð tilbreyting að fá um stund
úrkomudaga, þótt flestir fagni nxx
sól og þurrkuíh vegna þess að
I ------ ~ -------------> -——> margir eru í sumarfríi og hjá öðr-
af 40 ára afmæli Sambands gerð úr íslenzkum tágum, enn- | um standa þau fyrir dyrum. Og
norðlenzkra kvenna og var fremur trafaöskjur, rokkur úr .það er þess vegna skiljanlegt að:
munum safnað af öllu sam-
bandssvæðinu og auk þess leit-
að eftir munum allt norður í
Strandasýslu.
Sýningin var hin merkasta í
hvíyetna ,og þar var fjöldi
muria, sem nú eru gleymdir og
hætt er að nota, aðrir voru
fengnir á sýninguna vegna
fagurrar eða íistrænnar smíði
og loks voru þar enn aðrir
munir, sem áttu sérstæða sögu
að baki sér. Meðal þeirra síð-
astnefndu má t. d. nefna sokka-
tré Benedikts Sveinssonar
sýslumanns að Héðinshöfða og
axlabönd, forkunnar fögur og
skrautleg, sem Þórarmn frá
Bakka, afi Gunnars Gunnars-
sonar rithöfundar, átti.
Áf öðrúm munum á sýning-
unni má í fljótu bragði telja
kaffikvörn úr islenzkum steini,
hvalbeini og ennfremur hval-
beinstengur, sem notaðar voru
við skinnklæðagerð hér áður
fyri’. Þarna eru ævagömul
signet, fjöldinn allur af fögr-
um og rnerkilegum .^ilfurmun-
um, svipur, beizli og ístöð úr
látúni, þar var og starkóngur,
en hann var notaður á reið-
beizli. Glóðarker var þarna
mjög gamalt og gert úr kopar,
kökupikkur, nálaprikka, út-
skornar skrínur og öskjur, söð-
uláklæði, sjöl, möttlar, hand-
saumuð karlmannablaðka, Mý-
vatnshetta, knippliskrín og
fleira þjóðlegra muna, sem
sumir eru nú með öllu gleymd-
ir. —
Aðsókn að sýningunni fór
vaxandi því lengur sem hún
stóð og þótti í hvívetna hin
merkilegasta. ................
margir nöldri yfir veðrinu, enda
hefur það lönguin verið umtals-
efni, er menn grípa til, þegar ekk-
ert er um annað liægt að tala.
Traðarkotssund.
: íbúi við Traðarkotssund
hringdi til rriíii fyrir nókkrum
clögiim og beriti ínér á, að skrif
Bergmáls nm sundið myndu liafa
liaft sín áhrif, því nú væri byrj-
að á því að vinna við það, og
líkur bentu til að malbika ætti
það. Iíg svaraði manninum því
fil, að ég gerði ekki ráð fyrir að
skrifin í Bergmáli Ixafi liaft þau
áhrif, og verkíð muni liafa verið
skipulagt án aðstoðar þess. En
því ber samt að fagna, að verklð
skuli hafið, því nokkur bréf frá
íbúum við sundið hafa verið birt
í dálki þessum. — kr.
BEZTAÐ AUGLYSAlyiSl