Vísir - 08.09.1954, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 8. septémber 1954.
VlSIK
Ég sskna ýmislegs af því gamla.
//
Samtai við frú Sigríði IVIads-
lund eftir 40 ára dvöl i
Danmörku.
Frú Sigríður Sigurðardóttir
Madslund hefur verið í heim-
sókn hér í sumar um nokkurra
vikna skeið og kom liún hingað
ásamt syni sínum skáldinu
Sigurði Madslund og Helgu
konu hans, með „Gullfossi“ frá
Danmörku 22. júlí.
Sigríður Madslund er dóttir
hjónanna Sigurðar Eiríkssonar,
regluboða og Svanhildar Sig-
nrðardóttur. Hún er fædd á
Sigríður Einarsdóttir, vinstúlka
mín, sem þá var skrifari hjá
Guðmundi Björnssyni sýslu-
manni, og var hann okkur
hjálplegur við samning félags-
laganna. Var eg fyrsti formaður
félagsins og þangað til eg fór
alfarin frá Patreksfirði sumarið
1916.
Þér hefur þá verið rikur
félagsandi í blóð borinn, þar
sem faðir þinn var einn af
Eyrarbakka, en fluttist með fyrstu brautryðjendum í fé-
foreldrum sínum til Reykja-
víkur 1905. Systkini Sigríðar
voru þau: Sigurgeir biskup,
'Sigrún, Sigurður og Elisabeth,
sem öll eru dáin og Ólöf, sem
nú er forstöðukona barnaheim-
ilisins á Hlíðarenda hér í Rvík.
5. maí 7917 giftist Sigríður
ágætum dönskum manni að
nafni Hans Adolf Madslund,
verkfræðingi. Var hann um 10
ára skeið forstjóri fyrir
postulínsverksmiðjunum Bing
& Gröndal og Norden. Seinna
varð hann yfirverkfræðingur
vúð konunglegu postulínsverk-
smiðjuna í Kaupmannahöfn og
hélt því starfi til dauðadags.
Hans Madslund var viður-
kenndur sem mikilhæfasti
verkfræðingur í sinni grein í
Evrópu og fann hann upp ýms-
ar merkilegar aðferðir á sviði
postulínsgerðar.
— Hvenær fluttist þú frá
Eyrarbakka?
— Eg var um tvítugt þegar
eg fluttist með foreldrum mín-
um, sem þá fóru alfarin frá
Eyrarþakka itl Reykjavíkur og
fór eg þá í Kvennaskólann. —
Við Katrín sál Pálsdóttir,
bæjarfulltrúi, áttum þá heima
í sama hú'si, gengum við saman
í skólann og bundumst þá strax
vináttuböndum, sem héldust
óslitin æ síðan.
Nokkru eftir að við fluttum
til Reykjavíkur byggði faðir
minn húsið nr. 59 B. við
Grettisgötu og bjuggu foreldrar
mínir þar alla tíð eftir það.
Eftir nám mitt í Kvenna-
skólanum fór eg til hjúkrunar-
náms að Vífilsstöðum og var
þar frá því hælið tók til starfa
1910 til ársins 1913.
Frá Vífilsstöðum á eg marg-
ar minningar og vil eg sérstak-
lega geta Sigríðar J. Magnús-
son, sem þá var ung stúlka
með mér við hjúkrunarnámið,
hún giftist seinna yfirlæknin-
um á Vífilsstöðum. Við höfum
alltaf síðan haldið kunnings-
skap og hefur hún reynzt mér
góður vinur á erfiðleikastund-
um mínum, og því getur maður
ekki gleymt.
Frá Vífilsstöðum fór eg til
Kaupmannahafnar 1913 og var
þar við framhaldsnám, fyrst á
Sundbyhospital og síðan á
Howitz fæðingarstofunni. Vorið
1915 hvarf eg aftur heim til ís-
lands og fór þá til Patreks-
fjarðar og var hjúkrunarkona
um eins árs skeið á sjúkrahús-
inu þar.
Haustið 1915-jyar Kvenfélagið
„Sit“ á Patreksfirði stofnað.
Frumkvæðið að því átti eg og
þar í æsku, að mörgu leyti
miklu fullkomnari nú en þá,
samt finnst mér eg sakna ýmis-
legs af því gamla.
— Hvernig hefur þú kunnað
við þig í Danmörku og hefur
þú aldrei fundið heimþrá til
ættlandsins?
—- Mér leið alltaf vel í Dan-
mörku meðan maðurinn minn
lifði, síðan hann dó er það
að sjálfsögðu öðru vísi.
• Heimþrá, jú, þegar er er í
Danmörku langar mig heim til'
fslands og þegar eg er þúin að
vera hér um nokkurn tíma fer
I mig líka að langa aftur til Dan-
merkur. Svona finn eg mig
rótlausa.
Og það er svo, að þótt heim-
I þráin seiði annað veifið, er ekki
| að undra þótt hugurinn hvarfli
aftur til Danmerkur þar sem
ótal minningar eru geymdar
frá óvanalega góðu og ástríku
hjónabandi og eftir hartnær 40
ára dvöl. Og heimili frá Sig-
ríðar Madslund úti á Fridriks-
bergi, er á yndislega fallegum
stað skammt frá Damsöen, þar
búa þau nú öll saman, hún,
Sigurður sonur hennar og Helga
kona hans.
Þangað koma jafnan margir
íslendingar til lengri eða
skemmri dvalar og þar er enn
sem fyrr meðan Hans Mads-
lund lifði, öllum tekið með
þeirri einstöku hlýju og inni-
lega viðmóti sem einkenndi
þau systkinin, börn Sigurðar
regluboða.
Sigríður Madslund er tiygg-
lynd kona, heil og sönn og ein-
lægur vinur vina sinna. Hún
lagsstarfsemi hér á landi,
stofnaði fjölda bindindisfélaga,
sjómannafélags o. fl.
— Já, og móðir mín var ein
af þeim 12 konum, sem stofn-
uðu Kvenfélagið á Eyrarbakka,
eitt af fyrstu kvenfélögum á
landinu.
Sama sumarið og eg fór frá
Patreksfirði fluttist eg alfarin
til ICaupmannahafnar og hef
verið búsett þar síðan. Vorið
eftir giftist ,eg Hans Madslund,
verkfræðingi, sem þá hafði ný-
lega lokið námi. Við bjuggum
fyrstu árin við Kongedybet
úti á Amager, en öll síðari árin
úti á Fredriksberg, á Peter
Bangsvej 122, þar sem eg á
heima nú.
— Komu íslendingar ekki oft
til þín í Kaupmannahöfn?
Jú, það komu margir til mín
og koma enn og mér þykir allt-
af vænt um að sjá landa mína.
Maðurinn minn kunni líka vel kærir sig ekkert um að sýn
við sig meðal íslendinga og. ast> hún meinar þag sem þún
hann skildi íslenzku ágætlega. | segir, 0g þag gleymist ekki, í
Hve lengi varstu úti þyj oft svo djúpur skiln-
Sjómannakabarettinn byrjar
í næsta mánuði.
þangað til þú komst aftur heim
til íslands?
— Það var í ágústmánuði
1919, sem eg kom heim með
manninum mínum og komum
við þá með Sigurð, son okkar,
sem þá var hálfs annars árs
gamall, en hann er fæddur 5.
marz 1918.
Svo kom eg aldrei aftur
heim fyrr en eftir að maðurinn
minn var dáinn árið 1947. Þá
komum við Sigurður hingað,
tvö ein.
Eftir að Sigurður sonur okk-
ar va.rð stúdent, en það var
1938, langaði okkur til að fara
til íslands, en þá skall stríðið
á rétt á eftir. Voru þá öll
sund lokuð og ógerlegt að ferð-
ast frá Danmörku. Síðan hef eg
komið hingað þrisvar sinnum
og dvalið hér stutta sumartíma.
— Hefurðu þá ekki vitjað
æskustöðva þinna?
— Jú þrisvar hef eg komijj
til Eyrarbakka og það hefur
glatt mig að hitta þar aftur
frændfólk og kunningja. En
æskuheimili mitt er þar ekki
lengur. Hús foreldra minna
hafa verið rifin niður, en faðir
minn reisti 2 hús á Eyrar-
bakka, Túnprýði og Melshús.
Sumarið 1952 fór eg með
systkinum, öllum þeim sem þá
voru á lífi, Sigurgeiri, Sigrúnu
og Ólöfu til Eyrarbakka og
dvöldum við þar saman á
gömlum slóðum stund úr degi
og var mér það mikil ánægja,
Eyrarbakki er ekki lengur sá
sami og hann var þegar eg var
ingur. Hún vill vera öllum góð
og öllum vill hún vel, þess
vegna er svo gott að koma til
hennar.
Oullbrúðkaup.
Síðastliðinn sunnudag áttu
merkishjónin Ifristján Jónsson,
bóndi í Fremsta-Felli í Kinn og
Rósa Guðlaugsdóttir gullbrúð-
kaup.
Við það tækifæri fjölmenntu
sýslubúar þangað heim og komu
samtals hátt á 3. hundrað manns
að Fremsta-Felli uin daginn. —
Bornar voru fram rausnarlegar
veitingar og voru ýmsar skemmt
anir svo seiii söngur og dans all-
an daginn og fram á nólt.
Sjómannadagsráð hefur í
hyggju að efna til skemmtana
til þess að útvega fé til þess að
byggja hið myndarlega dval-
arlieimili aldraðra sjómanna,
sem nú er að rísa af grunni.
Von er á sjómannadagskaba-
retti og mun hann verða sá
fullkomnasti og fjölbreyttasti,
sem hingað hefur komið. Hef-
ur sjómannadagsráði tekizt að
útvega hingað marga heims-
þekkta fjöllistamenn víðs veg-
ar að.
Má þar m. a. nefna Chez
Chace, sem leikur þá list að éta
utan af sér fötin, ennfremur
sterkasta kvenmann í heimi,
sem beygir járnstengur með
tönnunum. Þá er hundahljóm-
sveit og api, sem leikur alls
konar listir, trúðapar, þrír lista-
menn, sem sýna furðulegar list-
ir á hjólum og með kylfur og'
hringa. Ennfremur kemur
þarna fram Dorra, konungur
vasaþjófanna. Gengur hann,
fram í sal og stelur öllu steini
léttara af áhorfendum, fer síðan
með það upp á svið og sýnir það
þar. Lotos er jafnvægisdrottn-
ingin, 8 ára telpa, sem er talin
hafa náð meiri leikni en jafn-
vel nokkur annar.
Alls verða atriðin 16 að tölu,
Hljómsveit Kristjáns Kristjáns-
sonar, sem alltaf hefir leikið á
sjómannadagskabarettum, mun
leika að þessu sinni eins og áð-
ur. Kynnir verður, eins og áður,
Baldur Georgs.
Sj ómannadagskabarettinn
mun hefja sýningar 5. okt. nk.
Að þessu sinni verður sá hátt-
ur hafður á, að nægt verður að
panta miða viku eða 10 dögum
áður en sýningar hafjast, tili
l þess að komast hjá biðröðum.
Varðskip sent eftir
sjúkiingi.
Eitt íslenzku varðskipanna er
nú á leið norðvestur í haf til
bess að sækja veikan mami í
veðurskip, sem staðsett er milli
Grænlands og íslands.
í gær.barst norska sendiráð-
inu í Reykjavík beiðni um það
frá noúska veðurskipinu „Pol-
arfront I“, að skip yrði fengið
til þess að sækja þangað veikan
mann. „Polarfront 1“ er stað-
sett 350 mílur úti á hafi milli
Grænlands og Islands.
Norska sendiráðið snéri sér
til Slysavarnafélagsins með
þessa beiðni, en það aftur til
Landhelgisgæzlunnar. Var þeg-
ar brugðist við og eitt varð-
skipanna þegaiJ sent af stað.
Búist er" víð að það sé væntan-
legt til baka á fimmtudaginn.
HlaiGt hæstu emkunn hérlendís
fyrir dráttarvélaakstur.
Frá starfsíþróttamóti í Hveragerði um helgina.
Héraðssambandið Skarphéð-
iiiii efndr til keppni í starfs-
íþróttum fyrir félaga sína í
Hverageiiði um síðustu helgi.
Ungmennafélag Ölvesinga sá
um mótið og voru þátttakendur
samtals um 90 víðsvegar af fé-
lagssvæðinu.
Keppt var í 8 starfsíþróttum
og urðu úrslit sem hér segir:
Dráttarvélaakstur.
Hlutskarpastur varð Guð-
mundur Guðnason frá Ung-
mennafélagi Gnúpverja. Hlgut
hánn hæstu einkunn, sem enn
hefir verið gefin hér á landi
fyrir • þessa starfsíþrótt,: eðá
samtals 101 stig.
Starfshlaup.
Sigurvegari varð Baldue
Loftsson frá Umf. Gnúpverja,
Búfjárdómar.
Þar fór keppni fram í þrennu
iagi. Var þar keppt í sauðfjár-,
kúa- og hesta-dómum. í sauð-
fjárdómum varð Engilbert
Hannesson úr Umf. Ölvesinga
hlutskarpastur, í nautgripa-
dómum Ólafur Þorláksson, úr
sama félagi og í hestadómum
Einar Gestsson úr Umf. Gnúp-
verja.
KvennagreinaiV
Þá fór fram keppni í' þrerhur
kvennagreinum og var sú fyrstai