Vísir - 15.03.1955, Page 4

4
v/TSIR
O&tiBliáÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm lmur).
Ctgefandi: BLAÐAÚTGAFAN VlSIR HJ
Lausasala 1 króna.
Njósnamál í Sviþjcð.
Það fara að vérða algeng tíðindi, að upp komist um njósnir
á Norðurlöndum, og nú síðast hafa all-margir menn verið
handteknir í Svíþjóð fyrir þá þokkalegu iðju, bæði innlendir
menn og útlendir. Eru þetta ekki fyrstu njósnamálin, sem þar
eru til athugunar, eða annars staðar á Norðurlöndum, og hafa
þar alltaf verið kommúnistar að verki, svo að vitað er, hverjum
er ætlað að hagnast á þeim upplýsing'um, sem nósnararnir afla.
Vart mun það land til í Evrópu utan járntjaldsins, þar sem
kommúnista leggja ekki stund á nósnir að meira eða minna
leyti fyrir félaga sína austan járntjaldsins. Hafa þeir raunar
Jýst yfir því sums staðar, að þeir telji sér ekki skylt að sýria
neiriu landi trúnað nema Sovétríkjunum — þau sé þeirra eina
föðurland— og er þá ekki nema eðlilegt, að þeir reyni eftir
megni að vinna þeim gagn með því að komast að leyndarmálum
þeirra landa, sem hafa fóstrað þá.
Alþýða manna hefur jafnan skipað þeim mönnum í sér-
flokk, sem hafa gengið á mála hjá öðrum ríkjum, til þess að
vinna föðurlandi sínu tjón. Almenningur í öllum löndum hefur
ævinlega talið njósnir og föðurlandssvik af öðru tagi fyrir-
Jitlegri en önnur afbrot, en kommúnistar kæra sig kollóttta um
almenningsálitið að þessu leyti, því að þeir hugsa einungis um
hag síns eina, sanna föðurlands. Þess vegna koma alltaf nægir
nýliðar í stað þeirra, sem upp kemst um, og ekkert lát verður
á njósnum kommúnista, þótt einhverjir njósnaranna heltist
úr lestinni.
Kommúnistar ex*u fimmta herdeild í hverju því þjóðfélagi,
sem þeir ráða ekki, og róa að því öllum árum að grafa undan
máttarviðum þess. Þeir gera það með mörgum hætti, en til-
gangurinn' er ævinlega einn og hinn sami — að veikja svo
þjóðskipulagið, að stund kommúnismans færist nær. Hvarvetna
þar sem þeir hafa aðstöðu til, reyna þeir að æsa til ókyrrðar í
framleiðslunni, skapa glundroða, trufla vinnufrið, því að allt
slíkt er þeim til framdráttar, en að auki koma svo njósnirnar
sem eru þó vafalaust ekki minni liður í þeim ráðagerðum, sem
samdar eru austur í Moskvu um það, hvemig hentugast muni
nð koma heimsdrottnunarstefnu kommúnismans í framkvæmd,
<og það sem allra fyrst.
Margir þeir, sem fylgt liafa kommúnistum að málum hér á
landi og annars staðar, gera sér sennilega ekki fulla grein
fyrir því, hvaða málstað þeir hafa raunverulega stutt. Þeir
aettu að leggja fyrir sig nokkrar spurningar um það, hversu
langt þeir mundu vera fáanlegir til að þjóna kommúnisman-
um — hvoi’t þeir vilji hlýða honum í blindni, hver sem. þörf
hans er, eða hvort þeir taki meira tillit til einhvers annars en
skemmdarstarfsins. Og ef þeir vilja ekki hlýða í blindni, þá
eiga þeir ekki að kjósa í blindni framar.
Radarstöð sprengd inn í
fjaU í N.-Noregi.
Leitað eftir filboðssmt í A-baatda^
iagsríkjunnin.
Rómarsýningin.
I^ins og sagt er frá á öðrum stað í blaðinu í dag, hefur Félag
■ ^ íslenzkra myndlistamanna fyrir nokkru sent til útlanda
veidc þau, sem félagið valdi — eða fáeinir einstaklingar fyrir,
hönd þess — til að senda á listsýningu þá, sem efnt verður til í|
Hómaborg í næsta mánuði til að kynna norræna list, eins og
mönnum er kunnugt af skrifum blaðanna um þéssi mál till
skamms tíma. I
J
Mjög var deilt imi vex-k þau, sem mönnum var gefinn kostur*
’á að sjá, áður en þau voru send, en þótt menn deili um stefnur
1 listum, verður hinu ekki í móti mælt, að verkin gáfu alranga
hugmynd um íslenzka list undanfarin 45 ár. Það er staðreynd,
sem enginn getur haggað, að þróun íslenzkrar listar verður
ald'rei sýnd til fullnustu eða með sannindum, án þess að allir
.öndvegismálarar þjóðarinnar komi þar fram í verkum sínum.
Margir munu hafa gert sér vonir um, að sýningardeild ís-
larids gæti orðið vegleg kynning á menningu landsmanna, þegar
það fréttist fyrst, að efnt mundi verða til þessarrar sýningar í
Róín. Því miður er nú augljóst, að kynningin verður á allt
anrian veg én ætla máttl, éf húri fær þá inni, þar sem boð Itala
er ekki þegið-með þeim hætti sem þeir gerðu ráð fyrir: Er það
earinarlé&aia farið, svo að tícki sé' dýpra ttídð i árinhi.
Áformað hefur verið, að
Norðmenn reisi radarstöð í
Nórður-Noregi á vegum A-
bandalagsins, sem verður ó-
venju traust og ramger.
Hyggjast Norðmerin sprengja
radarstöð þessa inn í fjall í
Norður-Noregi, og verður stöðin
’eimi liður í vamarkerfi Norður-
Atlantshafsríkjanna. Hefur til-
boða í verkið verið leitað í hin-
um ýmsu löndum innan A-
bandalagsins, eins og reglur um
þau mál innan bandalagsins
mæla fyrir.
Samkvæmt opinbenxm norsk-
um tilkynriingum er gert ráð
fyrir, að stöðin mxini kosta um
7 millj. norskra kröna (umí 16
milíj. ísl. kr.). Spirengdur verð-
ur 140 metra gangur í bergið,
Brezkur þiitgma&ur
kemur í bo5i Angllu
Brezkur verkamannaflokks-
þingmaður, dr. Horace King,
kemur hingað til lands miSviku-
daginn 16. marz, og ílytur íyrir-
lestur á íundi Anglia kvöídið
eftir um brezkar þingvenjur.
Öi’. King er xi heimleið úr fyr-
iiiestrai’ferð um Bandaríkin, og
hefui’ hér tveggja daga viðdvöí.
Tann ei’ á 54. al'dúfSári og iiei'-
ur voiið einn þingmanná South-
aínþton síðan 1950. Df. King lauk
B.A. þrófi í onsku og ffönsku
við Lundúnahásköla 21 úrs að
aldii og varði dóktorsritgérð
sína 1940. Ilann hefur vei-ið yfir-
kennai’i í gagnfrtéðaskólum og
veitt ba'jarfulltrúum vcrká-
mannaflókksins i Hampshire
foriistu.
Dr. King er mjög stiu’fsnmúr
þirigmaður, og 1952 átti hann
drýgstnn þáttt í því að fá lög-
fest að menn mættu leggja svo
fyrir, að að þeim látmim mretti
nota augu þeirra til að veita sýn
þeim, sém blindir éru vegna
vcikinda í hornhimnu. Jxá hefur
dr. King kynnt sér sérstaklega
sogu og siðavenjur brezka þings-
ins, og flutt fjölmarga fyrirlostra
um það efni.
Eiginkona dr. King vnr borg-
arstjóri Southampton Itrýningar-
árið 1953, og liefur gefíð sig írijog
að bæjairStjórriármálum.
Fyrirlesarinn hefur ferðast á
vegum bezka utanríkisráðuneyt-
isins, og ermikill fengur uð hon-
um liingað til lands, erida nnm
marga fýsa að heyra clr. King
ségja fi’á hinum œvagömlu sið-
vénjum brezka þingsins.
------•--------
Mikil síldveiði
Norðmamia.
Samtök norskra síldarselj-
enda (Norges Sildésalslag) hef-
ur tilkynnt, að þann 4. þ.m.
hafi verið búið að selja samtals
1.449.110 hektólitra síldar.
Vorsíld þessi, eins og Norð-
menn nefna bíúna, séldist fyrir
24.272.593 horskár k'rÓnur. Á
sama tíma í fyrra vörú sam-
bæíilegar tölur 1.528.537 hektó-
lítrar og- 23.692.323 krónur. —
Mésí af' síldinrii Veiddist út af
Haugaðisicls-héraði (40.6%).
er hallar um 27 gráður, Gert
ar ráð fyrir, að sprengja verði
búrt um 4000 rúmmetra af
grjóti til þess að koma fyrir að-
alhúsi stöðvarinnar. sem verður
40 metra undir yfirborði fjalls-
tindsins. Þar verður reist hús
úr steinsteypu og timbri. Á
fjallstindinum verða reist
smærri hús úr steixisteypu.
Hefur þegar verið lýst eftir
tilboðum, en Stórþingið mun
væritanlega síðar samþykkja
endanlega þessar fyrirætlanir,
að því er skrifstofustjórinn í
landvamaráðuneytinu norska
upplý’sir.
Mikil alsókn a&
danslagakeppw
SKT.
Lögixn krnnt Niðaí'
ntvarpinn.
Eins og kunxiugt er, stendur
nú yfir danslagakeppni SKT,
og var aðsókn svo mikil að
G.T.-húsinu um helgina, að
margir urðu fró að hvérfa.
Þessi lög koniust í úrslit í
keppninni: Gömlú dansarnir:
1) „Vorkvöld“, eftir Hafþór,
141 atkvæði. 2) „Við mættumst
til að skilja“ eftir Gleymérei,
134. 3) „Við laufaþyt í lundi“,
eftir Hugfró, 132. 4) „Heim-
þrá“, eftir Norðanfara, 125.
5) „Einu sinni var“, eftir Tóp-
as, 112. 6) „Bergmál", éftir
Tóta, 101. 7) „Við mættumst
til að skilja“ (sami texti og
fyrr), eftir Ómar, 97. 8) „Óráð“
eftir Max, 85.
Nýju dansamir: „Heillandi
vor“, eftir Skrúðsbóndann, 141
atvk. 2) „Njóttu vorsins“ eftir
c-dúr, 136. 3) „Elfa ástarinn-
ar“, eftir Elfar, 135. 4) ,Dög-
un“, eftir Krumma á skjánum,
132. 5) „Eyjan hvíta“, éftir
Oliver Twist, 132. 6) „Upp til
heiða“, eftir Eyvind, 122. 7)
,,Það er sólskin í dag“, eftir
D-121, og ,,Útþrá“, eftir Nátt-
fara, 114.
Lög þessi verða kynnt í út-
varpinu síðar.
Symfóiuuhijóinleikur
á morgisR.
Á morgnu heldur Symióniu-
hljómsveitiu tónleika í Jxjóðieik-
hújjinu xmdír stjóm Olafs Kiel-
lánd. Einlcikari verður Ámi
Kristjánsson píanóleilcari.
Á efnisskránni verða tvö verk,
Píanókónsert eftir Bedhovcn og
Simfónía eftir Bralims.
Olaf Kielland er nýkominn til
laridsins og mun enn á ný taka
að sér stjóm Symfóníuhljórú-
SVe'itarinnar. Ráðgert er, að
harin stjórni liér fjórum tónlcik-
um nrestu tvo mánuði.
Á tónleikunum á morgun mun
Arni Krisíjúnsson leika píanó-
könsert nr. 5 í Es-dúr eftir
Begtoyeif^.é^-feaðcpJJ ©inn tnei’ú-
úáti. píanókonsert, sem saminti
hefur verið I helmímna.
Þriðjudaginn 15;. maTZ 1955
Bergmáli hefur borizt enn ein
rödd um dúfurnar, sem gerðar
voru að umtalsefni í þcssum
dálki ’fyrír stuttu. Skýrir þar
kaupmaður nokkur frá reynslu
sinni og þykir mér rétt að sjón-
armið lians og reynsla komi fram
í dálkinum, þótt lesendurnir séli
kannske orðnir leiðir á þessu
þvargi um þessa fugla. Bréf kaup-
manns er á þessa leið: „Það er
vafalaust að bera í bakkafullan
lækinn að ræða um blessaðar
dúfurnar, sem svo margir bera
fyrir brjósti og víst flestir án þess
að hugsa út í málið.
Gefið þeim í 20 ár.
Mig langar samt til þess að
;skýra frá reynslu minni í þessu
efni, ef h'ún gæti orðið til þess
að opna augu einlxverra fyrir þvi,
hvernig þessum blessuðúxn fugl-
um líður. Svo er mál með vexti,
að ég hef verið kaupmaður í 20
ár. Fyrst var ég við vérzlun við
Bergstaðastræti innarlega í 10 ár,
og síðan lief ég rekið verzlun við
Báldursgötu i önnur 10 ár. Öll
þessi ár hef ég gefið dúfunum,
sem hafa fíykkst fyrir framan
búðardyr hjó mér. Eg skal taka
það fram, að ég held ekkert upp
á dúfur, en ég hef ekki getað horft
upp á þær tugum saman framan
við dyrnar hjá mér, án þess nð
vikja að þeim grjónum, þar sem
hæg liafa verið heimatökin, því
ég lief ávallt starfað við matvöm
verzlun,
Hefur fylgzt rel með.
Eg hef fylgzt vel með því hve
niargai’ dúfur hafa komið daglega
til mín og þekkt þœr, sem eðlilegt
cr þegar maður gefur þeim xirix
langt skeið. Eg er sannfærður ura
i að dúfurnar drepast unnvörþum
úr vosbúð, en kuldi eða matar-
skortur grandar þeim síður. Það
eru ekki fáar dúfurnar, sem ég
lief tekið hálfdauðar fyrir fram-
an dyrnar á verzlun minni að
morgni dags eftir slyddu eða
rigningarveður. Þá híma þær nið-
ur á götu og ýmist hrynja riiður
af kuldanum, eða verða ketti að
bráð. Eitt árið gaf ég að hausti
41 dúfu, en um vorið voru ]xer
kóinnar niður í 16. Annað ár gaf
ég 38 dúfum að liausti, en um
vorið voru þœr 8. Dúfurnar hefðu
ekki yfirgefið mig, nema af þvi
að þær voru dauðar.
Það er vosbúðin.
Það éí’ voshúðin, seni gcrir út
af við þær, Og það er slíoðun
mín, hyggð á langri reynslu, að
það sé iriiskuririarverk að eyða
þeim. Það er margt fólk, sem vill
ekki að hróflað sé við dúfuniim,
én gerir þetta fólk sér nokkra
grein fyrir hvernig þessum fugl-
lim líður, þegar þeir eru að sál-
ast úr vosbúðinni? Híma í port-
iim og eiga hvergi athvarí. liefur
Jietta fólk gefið dúfunum að stað-
aldri og fylgzt með þcim? Það er
ég lira’ddur um ekki, að minnsta
kosti ekki yfirleitt, þótt „sumir
geri það. Það er skoðun min, áð
stefna borgarlæknis sé sú réttá
í þessu máii.“
Bergmál þakkár kaupriianriimi
hréfið og hefur cngu við att bæta.
— kr.
-----*------
© Fregn frá Lima, höfuöborg’
Peru, hermir, að ríkis-
stjórnin sé staðráðin á að
nota flota og flugher laiids-
ins til eftirlifs 209 inilna
landhelgiixnl, ári tillits tií
•, J»ess|hv,eriúg Bandaríkin og
Samcinuðix jþjóðimar líta á
tnálln.