Vísir - 17.03.1955, Qupperneq 5

Fimmtudaginn 17. marz 1955
vtsm
■V
Nýir skemmtikraftar á Röðfí.
SöngmwrÍQ Vicky Pai*r og
ástralski-krezki tríó.
Samkomuhúsið Rððull heíir
löugum boðið upp á ágæta
skemmtikraita, innlenda og er-
lenda.
Að undanfömu hafa skemmti-
kraftamir verið aðallega inn-
lendir, en nú í vor og sumar
verður boðið upp á ágæta, er-
ienda skemmtikrafia, en Hauk-
ur Morthens söngvari fór til
Itondon fyrir . nokkni, og réð
liingað fólk til að skemmta á
Jiöðli.
Fyrsti hópurinn ér nú hingað
kominn og farinn að skemmta
á Iiöðli. Er það þriggja manna
hljómsvéit og söngkona. —
Hljómsveitarstjórinn er ástralsk
ur, Mark Ollingon, en hinir
tveir eru brezkir og söngkonan,
A'ieky Parr, L. Butclier ieikur
á trommu og Don Walker á
kontralmssa.
Listamennimir voru kynntir
fróttamönnum i gær á Iiciðli og
léku þeir fyrir þá ýmis lög, en
Viky Pari' söng. A'ar að þessu hin
bezta skemmtun jg vafalaust, að
hér eru skemmtikraftar á ferð,
sem vei-ða mjög vinsælir. Hing-
að komu þeir frá Pakistan og
hefir verið samstarf með þeim
um 2y2 ár. Ungfrú Pai’r hefir
verið öðrum þræði á Indlandi
fi'á því hún v.ar 8 ára og syngur
á hindustani, ensku, fi-önsku og
spönsku. Seinast skemmti hún
í Calcutta og Karachi. Flokk-
urinn hefir að sjálfsögðu farið
hálfan hnöttinn kring og vel
það. þótt öilum í honurn ísland
fagurt í góða veðrinu í gær og
lireint. Ungfrú Parr lét í ljós
ósk um að geta komist svo nið-
ur í íslenzku, að hún gæti sung-
ið á íslenzku áður en hún fer.
IDjómsveitarstjórinn skrifar
jafnan fréttabréf og ferðaminn-
ingai- i .músikrit i heimalandi
sínu og víðar og mun skrifa í
slíkt rit um ísland. Flokkurinn
mun dveijast hér 1—2 mánuði
og skemmtir sennilega næst í
bi'ezkurn hermannabúðum <
RfvrfiW. TTort^'.cv: '?'*
Missögmmi ÞjóS-
viifans hnekkt
í forsíðufi’egn í þjóðviljanum
í dag stendur:
„þjóðviljinn hefur öruggai
heirnildir fyiir þvi að Vinnu
veitendasamband íslands hefur
á undanförnum árum fengið
stórfeldar upphæðir ii’á banda-
i'íska “hei’náihsliðinu og Hamil-
lon-félaginu. Iiafa þessar upp-
iiæðir átt að lieita greiðsla fyrir
veitta aðstoð í deilum og samn-
ingum við verkanienn á Kefla-
víkurflug'velli, en í raun og veru
hefur þetta verið beinn fjár-
liagsstýrkur tii þess að reyna að
cfla atvinnurekendur sem mest
í átökumnn við alþýðusamtök-
in.“
í þessu sambandi viljum vér
taka fram, að Vinnuvéitenda-
samband íslands hefur aldrei,
hvorki fyrr nó síðar, fengið
greiðslur í neinu formi frá
bandaríska varnarJiðinu né
Hamilton-félaginu og- er því
íyiTgreind fregn þjóðviljans
algerlega röng.
Reykjavík, 10. marz 1955.
A' i n nuveitondasamlia nd í slan ds,
Bjðrgvin Sigui'ðsson.
Hinn 8. marz andaðist í Grims-
by( isienzki sjómaðurinn Gísli
Grímsson, 78 ára að aldri.
Haíði iiann verið búsettur í
Grimsby um liálfrar aldar skeið
og starfað á brezkum togurum og
dragnótaskipum fram lil 1936, er
hann liætti að stunda sjó og
opnaði litla matvöruverzlun,
sein hunn rak til skannns tíina.
GisH var Arnesingur að upp-
runa. Hann kvæntist cftirlifandi
konu sinni, cnskri, árið 1905, og
eignuðust þau son og dóttur. Son-
inn misstu þau hálf-þrítugan
1930, en dóttirin er gift og á 6
ára gamlan dreng.
Utanáskrift ekkjunnar er:
Mrs. F. Grímsson, 307 Weelsby
Street, Grimsby.
(Samkv. tilkynningu frá
sendiráði íslands i London
og ræðism. ísl’ands í Grims-
by).
Glög^t er gestsaiQgall!:
Á Akureyri drukku menn
rautt eða gult límonaði
En þeSr blönduðu það hreinum spiritus.
• Á síðara misserf ársins 1954
sendu Bandarí’rin banda-
mönnum sínum í Evrópu
hergögn fyrii 7I>0 doll
sarníaís á ■■á~í"u f.yrir
Japanskur listda:
til Þjóðleikhússins.
Mnm haddií finim s/mingígr h'éw
Bráðlega kemur hingað japansk
ar listdansflokkur á vegum Þjóð-
leikhússins og mun sýna hér
nokkrum’ sinnum. Hefur hann
undanfarna mánuði haldið sýn-
ingar víðsvegar um Evrópu við
gífurlega aðsókn.
Er þetta tólf manna hópur, en
þar af eru þrír hljöðfæraleikar-
ar. í dansflokknum sjálfum er
einn karlmaður. Hitt eru konur.
Einn þeirra, Miho Ilanayaguis,
stjórnar flokknum.
Gért er rúð fyrir, að flokkur-
inn komi að kvöldi 24. þ. m. frá
Hamborg og verður þá fyrsta
sýningin þann 25. Verða hér alls
5 sýningar.
Er þetta fyrsta ferð floksins,
til Evrópu. Var hann ráðiná í
fyrrasumar til hálfsmánaðar til
Marignyleikhússins i París, en
samningurinn var framlengdur
til finmi m'ánaða. Hefur haun sið-
an ferðast um Evrópu. Sýnir liann
bæði gamla og nýja dansa. Eru
þeir elztu frá þvi um 600 e. Kr.,
frá 15. öld og cinnig nýir dansar.
Er þessi danslist með háríínum
menningarbJæ og mjög sérkenni-
leg, vaxin upp-úr eldgamaJJi, jap-
anskri menningu. Heita þcir
Sverðdans, Kirsiberjablómadans,
Marioncttdans, Ástardans o. s.
frv.
Er leikið uadir á japönsk
Fyrir nokkuru skýrði Vísi
frá Islandsför svissneska kven-
málarans Mariell WeJhrli er húi,
var á ferð norður í landi.
Hún er, eins og áður getur,
ekki hrifin af vegunum og tel-
ur bílstjórana þurfa að sýnr
hreinustu „akrobatik" við
stýrið til þess að halda bílunum
á vegunum, og farþegar serr
eru óvanir sliku, verði skelfingu
lostnir við hverja beygju, sem
þeir taka.
Einn góðan veðurdag er
Mariell Wehrlin komin norður
Mývatnssveit og þar kveðst
hún hafa verið í þrjár klukku-
stundir að villast við rætur
Öskju — stærsta gosgígs Norð-
urálfu —• í leit að Dimmuborg-
um! En eftir mikið erfiði hafi
hún orðið að gefa leitina upp á
bátinn vega þess að lrún hafði
villst í hrauninu. En í þessum
ógöngum öllum naut hún þess
stórkostlegasta sólarlags, sem
hún hafði nokkuru sinni séð og
hafði þvílik áhrif á hana, að
hún óskaði ekki eftir að sjá
nokkurt sólarlag framar. Og
ekki er sólaruppkoman á ís-
landi síðiú. Það telur hún vera
eítt mikilfenglegasta fyrirbæri,
sem hér sé unnt að sjá. Lýsir
hún því í sterkum litum og
hve áhrif þetta undrafyrirbæri
hafi haft á sig.
Á Akureyri var eina gisti-
húsið þar á staðnum fullsetið,
u það varð tH þess að lög-
egluþjónn gustukaði sig yfir
lana og kom henni fyrir á sjó-
aannaheimili Hjálpræðishers-
ns. En þegar það vitnaðist þar
borg að svissneskur kvenmál-
iri væri búsettur á sjómanna-
leimili Hjálpræðishersins vorð
ippi f ótur og fit, er lyktaði með
bví að henni var komið á gott
heimiH,
| Eitt kvöldið lagði hún leið
j sína á dansleik, þar sem dans-
endurnir drukku rautt og gul-
leitt limonaði, sem þeir blönd-
uðu með hi'einum spíritus,
strengjahljóðfæri.
Er liér um að rccöa einstætt
tækifæri iil að kyncast japönsk-
um listdansi.
keyptum í lyfjabúðinni. Glamr-
andi og hveU amerísk danslög
hljómuðu fyrir eyrum hennar
óg laglegar ungar stúlkur,
dökkhærðar og ljóshærðar stigu
dansinn án afláts, án þess að
brosa eitt einasta skipti og var
engu líkara, en þær væru í
örgustu stritvinnu, sem þær
yrðu að inna af hendi upp á líf
og dauða. Hún kvaðst hvergi
hafa séð dansfólk með jafn
döprum og þungum svip,
Þarna segir hún að konur hafi
setið með hlægilega hatta,
til þess að reyna að tolla í tízk-
unni, hafi sett fætur sína í ögr-
andi stellingum, verið í næfur-
þunnum sokkum, þær hafi lit-
að varir sínar og neglur með
ofsaskærum litum.
MarieU Wehrlin segir frá því
að á íslandi sé aðeins til ein
einasta flugvél. Þessa flugvél
hafi þrír ungir Reykvíkingar
tekið á leigu til þess að fljúga
á henni norður til Akureyrar
til þess að ná þar í stelpur, nógu
fjarri eiginkonum sínum. En
þegar Akureyrarstúlkumar
vHdu ekki þýðast þessa fijúg-
andi Reykvíkinga, liafi þeir
sent flugvélina til Reykjavík-
ur aftur eftir þægara kvenfólki
— en þó að sjálfsöðgu ekki eftir
eiginkonum sínum. Þegar gleð-
skapurinn átti svo að upphefj-
j ast kom í ljós að draggarganið
(harmonikuna) vantaði og var
flugvélin þá enn send til
Reykjavíkur eftir hljóðfærinu.
Síðan greiddu þeir harmoniku-
leikaranum 10 krónur fyrir
hvert lag sem hann spilaði og
—- sem reyndar er óþarít að
taka fram — drukku frá sér
aHt vit. Þegar ganga skyldi til
hvHu mundi einn þeirra félaga
! allt í einu eftir því að hann
j hafði gleymt tannbursianum
■ sinum heima og varð þá ekki
j komist hjá að senda flugvélina
!i þriðja skiptið til Reykjavík-
ur, að þessu sinhi til þess að
sækja tannbursta.
Baaska þingiS heíur sam-
þykkt eínahagstillögns: stjórn-
arianar með nauimuu meiri
hluta.
Sleff frambaldssaga
mey
Efíir Robert
Standish.
F4t
i
i r i
Frh.
inginn, föðurlegur í
þarftu „þerriblað”
þurrka þetta upp.“
Ilann )>a.uð lienni arminn og|
.Zaza leiddi. hann inn í matsaJ-
inn. þó að hann léti lítið á því
hérá. hafði hann áhvggjur mikl-]
:ir og stórar. Kampavínið átti;
í því npkkum þátt. Hann voi’
•liátt'. á áttræðisaldri og hafði1
íyllilega drukkið bróðurpartinnj
af þre.m ilöskum. Hitt vai' þó
••i&llu þyngra á..inetimum að hannj
* 'ííwmtist': ;þeÍ8ftrihr»á®í itw&Sði
rcynzt honuni vcl og hversu mik-
ið hann ú-tti henni að þakka fyr-
ir því nær Í0 árum. Hefði hann
]ekki notið hollustu hennar og
fórnfýsi hefði hann vel getað
máli. Þá áf sárum sínum. þegar
— til aS 'frörf krafði Kikaði Zaza ekki við
^að hœtta öllu. Nú var öllu snúið
ið, hún var í \ anda og hann
piidi ekki sýna noina tregðu á
að viðurkenna hina miklu skuhi
’.síua.
þetta eni hrein vandræði,
ugsaði hershöfðinginn með sér.
- þegar hann sagði Júlíu frá
easum tvísýnu vikum í hey-
iöðunni, hafði hann dregið
'jöður yfir þerséinulaika .stúlk-
henni, talaði aðeins um t.rýggð
og hollustu íjölskyldunnar, frek-
ar en nokkurra einstakra innan
fjölskyldunhar, það gat verið að
,fúlía hefði ckki i’erið ncit.t scr-
lega hljóðnam, rf hin franska
f jölskylda hcíði einungis ' v'erið
hin yndislega Zazn. Júlía er á-
gætis kona, sagði "•hérshöfðing-
inn við sjálfan sig, en hann'ósk-
•aði þess i þúsunctásta sinn að
hún "væri oíúrlitið umburðar-
lyndari gagn'vart. göllifhi hans.
þótt lan(Tt Væri umltðið, ;ha;fði
það engin úhnf á .lúhu. 38 ár
voru liðin siðan myndaideg-
ur yfirforingi hafði' hvisl&ð inn-
íintóraum • hiíðuorðum:að fallegri
i • haitarhlíi'ðu í Frakk- i
landi, en timalengdin myndi
eiVga þýðingu liafa fyrir JúMu.
Já, þetta var allt ósköp klaufa-
legt Vandrte'öa.niál.
•Meðan 'þau mötuðust , leit hers-
höfðinginn á' úrið sitt-og sá að
klukkan var yfir niu. Kvökl-
.yerður var k!. 8 á Sjáviirbbrg.
,Augljóst var r.ö .Túiía rinyndí
jveimta skýi'ingar, og þáð yrði
ennþá erfiðara- viðíangs. vegná
mellingarö;-'ö'.fgieil:.;.vnna. s — hýn
hafði nefniféga yfirleitt ága-tis
meltingu. Og því meir sem hann
hugsað.i -ura heimförina, þvi
beizkari á bragðið varð ,hún. Kft-
ir þvi séin aldur færðist yfir
•hoföhofðingjtmn varð viðnámið
minna' gagnvart munnlegum á-
rásúm konu- hans. Iikarritegxim
haittum inyndi hann bjpða byrg-
inn óhikaö sexr, íyrr en han
kvéjyijfa^i- ^irfvið 'tílhúgsúnlna
umrfrm^lip'urð 'Júlíu. •'-
„Jæju þá, Daddles," sagði Zaza
Og leit stórum, bláuin bænaraug-
um á hann. „Viltu nú gera svo
vel og fylgja mér heirn. Eg er
svo-o-o þreytt!"
Bifreiðin ók yt'ir .rajóa götu,
hún var svo þröng, að hún var
varla. niéira en stlgur; þetta var
i gamla borgarWutanum í Cann-
es, nálægt höfninni. Bifreiðin
nam. staðar við fátæklcga bygg-
ing'u, scm bar öll mcrki: hirðti-
Jeysis 0g eymdar. Málning öll,
va'r • flögnuð af liinuni sóðalegu
hurðum og gluggahleruni. Elík-
ert Ijós var í anddyrinu, en við
götuljósið sást í Steintröppur, og
var hvcrt þrep slitið mjög í
miðju, veggföðrið -var sóðalegt*
blettótt og rakt'-'af -■sagga. Fyrir
ofan steintröppurtiar stóð kvén-
maður'úfin og digur með króas-*
logða arina. - -ú
* * ■ ■ "ia'. ■Va-