Vísir - 18.03.1955, Síða 7

Föstudaginn 18. marz 1955
Eftir ROBIN MAUGHAM
29
herrann og 'kona hans, hersliöfðingi einn, sem kominn var á eftir-
laun, þekkt skúldkona .;..
Móðir John sat fvrir enda borðsins, eins og vani hcnnar var.
Á hægri hönd henni sat sendiherrann, en henni til vinstri var
bróðir Cynthiu. af því að hann var greiíi, og af því húsfreyjan
fór eftir háttbundnum reglum urn sætaskipun gesta sinna. Bróð-
ir Cynthiu tók skyldur sínar seni þingmaður i lávarðadeildinni
mjög alvarlega. því miður gat hajin ekki orðið góður ræðumaður
af því að hann þjáðist af sifelldum hikstá.
John gladdist yfir að sitja við hlið Cynthiu, og fyrra hluta borð-‘
haldsins ræddu þau fjörlega um sameiginlega kunningja. En það
mnræðuefni, sem hafði áhrif á ékvarðanir Johns þrem stundum
síðar, bar á góma, þegar gestum var borin súpan.
„VésaÍÍngs Ágnew," ságði bróðir Cynthiu við móður Johns.
„Hann er ákaftega illa staddur."
„Hann neyðist líklega til að segja af sér.“
„Tvínræialaust."
„það mun standa í blaðinu í fyrramálið, a.ð hann hafi lagt |
fram lausnarbeiðni sína,“ mælti blaðakóngurinn nú, og leyndi'
það sér ekki, að hann var harla glaður.
„Hvcr er þ'essi Agnevv?“ spurði franski sendiherrann kurteis-
lega, er hér vár'kómið.
„Hann er meðlimur Verkamannaflokksins og var svo hepp-
inn, að vera skipaður áðstoðarráðhen'a eins ráðuneytisins. Nú
er hann fkektúr í lieldur leiðinlegt hjónaskilnaðaxmál, og það
ci' ekki nema sjálfsagt, að hann segi af sér.“
„Hvers vegna er það „sjálfsagt", ef mér leyfist; að spyrja?'
mælti sendiherrann.
„Af því að við í Englandi krefjumst þess, að þeir sé flekk
lausir, er fást við opinber störfó'
„Eiv Agnevv hefir ekkert af sér brotið," sagði nú Bain þing-
maður og um leið gaut liann augum fjandsamlega til blaða-
kongsins. „Eg hefi þekkt hann árum saman."
„það getur vel verið,“ svaraði blaðakóngurinn.
„Hvfers vegna skyldi harin ekki vera heiðai-legur maður
þótt hann hafi orðíð ástfanginn af giftri konu?“
Nú fannst bróður Cynthiu tími til þess komiiin, að hann tæki
þátt í samræðunum. Hann iaút fram á borðið og setti upp mik-
inn sþekingssvip.
„það er skoðun mín,“ sagði hann og hélt beinaberri hendinni
fyrir munninum, til þess að verjast hikstanum, „að einkalíf
þingmanns sé málefni, sem hann verður að eigá um við sjálfan
■ sig og Guð .almúttugan. En þegar svo fer, að einkalíf hans verð-
ur að opinberu uniræðuefni, þá verða kjósendur hans að taka af-
stöðu til þess.“,
„þegar maður hcfir .gcrt sig sekan um ósiðsainlcgt athæfi einu
sinni, er alitaf hætta á því, að hann geri sig sekan ttm það aft-
ur,“ -mælti blaðakpngurinn og bandaði frá sér með hendinni, eins
: og þetta væri allt saman ósköp ómerkilegt mál. „Eg mundi aldrei
l'röysta þeim manni, sem hefði brotið A móíi Guðs lögum. Og
víst er, að eg mundi aldrei veita slikum manni stöðu við feíöð
min." '
„Eigið þér við með því, að ef þér yrðuö þess áskvnja, að hinn
vinur okkar, John, liefði eitthvert samband við stúlku,
munduð þér ckki leyfa honum að ski'ifa framar í blað yðar?“
spurði bróðir Cynthiu nú.
„Vitanlega."
„Já, nú skuluð þér bara yera gætinn framvegis, John,“ sagði
Bain ög hló við.
En blaðakonginum fannst ekkert gaman af þessum orðum.
„Eg segi fyrir mig, að eg trúi á boðorðin tíu og kéiinmgar
ritningminnar,'* svaraði hann með hægð og leit fyriiiitlega á Bain.
John hafði ekki mælt orð, meðan þessi orðaskipti áttu sér stað.
En þögn hans hafði verið á við talaða iygi.
Ég get ekki einu sinni haldið því fram, að cg hafi orðið hræsn-
ari vegna foreldra minna, hugsaði hann með sjálfum sér, þegar
gerstimir yoru urn síðir farnir. En cf til vill skiptir það ekld neinu
máli, livort maður hræsnar eða ekk.
Jolm rifjaði upp fvrir sér grát og ekka Pat, og síðan allt 'það,
sem þau höfðu sagt eða gert frá upphafi kunningsskapar síns:
ást og
Eftir Jane Austen.
Ást og hleypidómar, framhaldssagan; sem hefst í marz-
blaði HÁUKS, hefur tvennt til síns ágætis:
1. 'Sagan er spennandi skemmtilestur.
2. Sagan er viðurkennd sem bókmenntaafrek og“í
hefur aflað höfundi sínum mikillar frægð-ar.
.. Saga þessi jjallar að fnestu um líf enskra landaðalsmanna
og.þá ekki síður líf hinna betur stceðu borgara, sem fyrir auð
sinn hafa fengið rúm í samkyczmislífi aðalsins. — Sagan
greinir frá ástum þessa fólks, afbrýðissemi þess, sorg og
gleði, duttlungum þess og dagdraumum, öllu, sem mannlegt
er, — og þó alveg sérstaklega frá ást og hleypidómum.
%
Á kvðldvokuniii.
Nýliði einn fékk ákúrur fyrirr
að hafa gefið ranga skýrslu.
— Þetta er hreint ekki gott.
sagði höfuðsmaðurinn. — Þér
hafið fengið orlof til að vera við-
jarðarför tengdamóður yðar, og
svo er hún snarlifandi.
— Eg hef aldrei sagt að húa
væri dauð, sagði nýliðinn.— Eg'
sagði bara, að mig lahgaði til
að vera við jarðarförina henn-
ar.
•
Sögukennarinn leit yfir bekk-
inn og sagði:
— Jæja, getur nokkurt ykkar
sagt mér nokkuð um meyna frá
Orleans?
— Það get eg, sagði Greta
litla.
—- Ágætt, sagði kennarinn. —i
Lof mér að heyra!
Mærin af Orleans er fædd í
Svíþjóð, heitir Ingrid Bergman.
á heima á Ítalíu, er gift kvik-
myndastjóranum Robert Rosse-
lini og á fjögur börn, sagðí
Greta litla.
•
Hverpig skyldi Napóleorr
niikli hafa kunnað við sig, ef
hann hefði verið uppi á vprri
atómöld? Til er toréf eftir hann-.
til Roberts Fulton, sem endar A
þessa leið:
„Eiít það hlægilegasta, seni
eg hcf heyrt, er uppfinn'ing yð-
ar á gufuvélinni. Hún verður
aldrei annað en leikfang fyrirr
böm.“
•
Hedda Hopper, kunn hollenzk:
blaðakona, kom nýlega inn í
hattaverzlun eina til þess að:
velja sér hatt. Þegar hún spurði
um verð þess hatts, er hún.
hafði valið sér, ofbauð henni
verðið og sagði:
„Þetta er aldeilis hlægilegt
verð.“
„Já, svaraði afgreiðslustúlk-
an,“ en þetta er líka aldeilis
hlægilegur hattur.“
•
Fyrrverandi utanríkisráðh.
Frakka, Robert Schuman, hefir
aldrei kvongazt, og nýlega var
hann spurður um ástæðuna fyr-
ir því.
„Eg skammast mín fyrir að
I segja frá því,“ svaraði Schu-
:man og andvarpaði, „eh' eg er
smeykur við kvenfólk og
þó,“ bætti hann við eftír Iitla
„ögn, „veit eg með fullri vissu,
að það gerir manni ekkert illt.‘*
£ & SuwuífkAi — TÆISZAN
1700

Cflpr >K> Búg»rR)o»Biirr<mfhí,loc.—Tœ K«r V.e P»;.Cíf.
•Oistr. by UnltÆd Ftature Syncjfcate, Inc.
.. I-Iann sne.ri sér snarlega vjð og sló
Barnard í andlitið.
Apamaðurjjjn , Ijélt . áfram-. starfi
sínu en braut heilan um djai-fa ráða-
? Skömmu !• seinna sá Tarzan tóm-
an vagn fara fram hjá.
• , Tarzan ;haiði samijfi með.Barnard.
. og sagði —r Haltu áfram að ieika
-hlutverk þitt sem varðmaður. Eg
skal réyna að hjálpa þér.