Vísir - 06.04.1955, Side 4

VÍSIR
Miðvikudaginn 6. apríl :1955.
wtsxxs.
í
5
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstrœti 3.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGAFAN VÍSIR H.F.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Kveðijnorð:
Bjíuni Brynjólfsson,
Bæjarstæði.
í gerfí taglhnýtingsins.
Álþýðublaðið virðist hafa fullkomna sérstöðu í vinnudeilum
þeim, sem nú standa yfir, og er það heldur aumt hlut-
skipti — ekki sízt þar sem flokkur þess hefur nú náð því marki,
lað hann er ekki lengur minnsti flokkur landsins, og ætti því
að hafa stælzt talsvert af því. En annað virðist vera upp á
teningnum, og er þess vegna ekki úr vegi að athuga blað og
flokk lítið eitt.
Þegar sýnt þótti, að all-mörg verkalýðsfélög mundu ætla að
segja upp samningum sínum við vinnuveitendur um sama leyti,
skýrði Alþýðublaðið frá því á. áberandi hátt, að ekki mundi
vera mikill vandi að finna nokkra lausn á þeim vanda, sem
þá þótti sýnilega fara að. Blaðið benti nefnilega á það, að í
plöggum Alþingis væri til tillaga til þingsályktunar frá tveim
þingmönnum Alþýðuflokksins, þar sem bent væri á leiðina,
sem mönnum bæri að fara. Þingmenn þessir, Hannibal Valdi-
marsson og Gylfi Þ. Gíslason, lögðu til að farin yrði verð-
lækkunarleiðin til að bæta hag þeirra, sem minnst bera úr
feýtum, og hefði slíkt þá orðið beint framhald af lausn kaup-
deilunnar í desember 1952.
Nokkru eftir að Alþýðublaðið hafði sagt frá þessu, greindi
felaðið frá því — og einnig á áberandi stað, nefnilega á fyrstu
.síðu undir stórri fyrirsögn — ríkisstjórnin hefði snúið sér til
ýmissa aðila í þeim tilgangi að athuga þessa leið til kjarabóta
fyrir alþýðu manna. Þótti blaðinu það vitanlega nokkur tíðindi,
þar sem ríkisstjórnin virtist þarna á réttri leið að þess dómi —
það hafði fengið „línuna“ frá alþýðuflokksmönnum, og slíkt
var harla gott.
En Adam var ekki lengi í paradís. Verðlækkunarleiðin, sem
Alþýðublaðið og flokkur þess töldu eina úrræðið um eitt skeið,
hvarf fljótlega úr dálkum blaðsins og það mál, sem Alþýðu-
blaðið virtist ætla að gera að mikilvægu baráttumáli, varð að
engu í höndum þess, án þess að gerð væri veruleg tilraun til að
afla því fylgis. Hinsvegar skaut því skjótt upp í dálkum blaðs-
ins að það yrði að berjast af hörku fyi’ir því, að kröfur verka-
lýðsfélaganna næðu fram að ganga. Þær gengu þó í þveröfuga
átt við það, sem blaðið hafði haldið fram áður. En skýringin
var ekki vandfundin: Kommúnistar vildu óðir og uppvægir
styðja þessar kröfur, og þ4 varð taglhnýtingurinn vitanlega
að elta.
Það er svo sem ekki nein nýjung, þótt Alþýðublaðið sé
fylgispakt kommúnistum nú upp á síðkastið. Lánleysi flokksins
er þvílíkt, að hann þorir varla að hafa sjálfstæða skoðun í neinu
máli, sem einhverja þýðingu hefur. Afstöðu hefur hann eina
i dag og aðra á morgun, eins og greinilegast hefur komið í ljós
i því máli, sem gert er að umtalsefni itér að framan. Þetta
stefnuleysi flokksins og hræðsla við kommúnista hefur staðið
honum fyrir þrifum, og mun líklega leggja hann í gröfina innan
skamms, ef ek^i verður breyting á.
Nú síðast kemur vesaldóm,ur Alþýðublaðsins fram í því, að
Jað leggur blessun sína yfir lögleysur þær, sem kommúnistar
vinna í nafni verkfallsmanna svo sem þegar þeir brjóta upp
bíla og láta greipar sópa um verðmæti, sem þar er að finna.
Enginn undrast, þótt kommúnistar miklist af slíkum afrekum,
en menn gerðu ráð fyrir, að einhver alþýðuflokksmaður skynj-
aði, að með slíku ofbeldi og ránum væri ekki verið að vinna
verkamönnum gagn, síður en svo. En lánleysið verður Alþýðu-
blaðinu enn að fótakefli, því að það þorir ekki annað en að
skrifa á þann hátt, sem það telur að muni ekki vekja í-eiði
kommúnista. En sennilega verður almenningur að vorkenna
þessum mönnum, því að þeim er ekki sjálfrátt.
Að endingu skal Alþýðublaðinu bent á það, að Vísir hefur
ekki amazt við kaupkröfum Dagsbrúnarmanna, en blaðið hefur
bent á, að ýmsir sé nú í verkfalli, er mundu jafnvel ekki líta
við launum þeim, sem greidd eru ýmsum forstjórum í Alþýðu-
flokknum. Mun þörfin því engan veginn vera eins brýn fyrir
þá að fá kjarabætur og hina, sem lægst hafa launin. En sakir
þess að verkfall svo ólíkra aðila stendur samtímis, er komið
í það óefni, að vinna hefur legið niðri í nærfellt þrjár vikur.
Og kjarabætur verðlækkunarleiðarinnar, sem Alþýðublaðið
vildi fyrir verkfallið, áður en því var hnýtt aftan í kommún-
ásta, hefði sennilega ekki sízt komið þeim að gagni, sem úr
minnstoha^ að spfla. JXLt4U^±i,
Frá því eg man fyrstu spor
minnar tilveru í þessum heimi,
þekkti eg þig, Bjami Brynjólfs-
son. Þú varst hinn góði ná-
granni foreldra minna, og vin-
ur okkar krakkanna í nágrenn-
inu, sem lékum okkur nærri
húsvegg þínum, ærsluðumst
þar og hlógum, og lund þín var
létt, og svipur þinn hlýr og
brosmildur, og með velþóknun
gaztu litið á æskubrek okkar,
og fært allt til betri vegar. Þá
lifðir þú þín manndómsár, áttir
heimili hlýtt og bjart, góða
konu og efnleg börn; þarna var
þinn vermireitur, sem þú
vannst allar stundir, ræktaðir
kartöflur í stórum garði, hafðir
lítinn en vænan fjárstofn, rérir
til fiskjar, varst formaður á
þínum eigin bát, aflaðir vel og
nýttir allt vel. Vannst af trú og
hollustu þínu byggðarlagi og
gladdist af arði vinnunnar eins
og hann var hverju sinni,. ög
allt blessaðst í þínum höndum
með guðs hjálp, og gleðin ríkti.
Eftir vel unnið dagsverk áttir
þú það til að grípa hljóðfæri
þitt, sem var einföld harmonika,
og leika af hjartans lyst þeirrar
tíðar dans- og dægurlög, og
þau lékstu líka stundum á
skemmtunum unga fólksins, og
gleðin var í för með þér, og
æskan steig dansinn við mikinn
fögnuð, minnug alls og þakklát.
En nú voru þeir tónar löngu
þagnaðir, og þú orðinn aldinn
að árum, og æskan, sem þá steig
dasinn, fullvaxið fólk, horfið og
tvístrað í allar áttir. En vígi
þitt, heimilið þitt góða, áttir þú
alltaf óbreytt með þinni ágætu
konu, Hallfríði Sigtryggsdóttur.
Þar lifðir þú sæll og glaður, og
gazt unnið því sem fyr fram á
síðustu ár. Og nú hefir þú ýtt
frá landi, einn á bát, eins og þú
gerðir stundum áður, og þegar
eg hugleiði það, þá eiga þessar
línur að vera kveðju- og þakk-
arorð frá mér til þín fyrir allt
það liðna, fyrir vináttu og
tryggð góðs manns um langa
ævi. Og þegar eg nú horfi út á
hafið á eftir þér veit eg, að
sannur heiðursmaður hefir lagt
upp í sína síðustu för, og að þér
muni búin góð lenðing á strönd
eilífa landsins í upprisuljóma
ódauðleikans.
ME'KJaHau ölafsson,
brunavörður.
H Kaupi ísl. frímerki. S. ÞORMAR Spítalastíg 7 (eftir kl. 5)
BECTAÐAUGLmiVIS)
Tilkynttinff
fra niíaveátu Uevkjaviknr
Ef alvarlegar bilanir koma fyrir um hátíðarnar, verð-
ur kvörtunum veitt viðtaka í síma 5359 kl. 10—14.
Hitawiífi ilt*th nr
Ðuglegur
sendisveinn
óskast strax. Upplýsingar í skrifstofunni.
LandssmiSjan.
Vegna 25 ára afmælis
bankans verður honum lokaS kl. 2 e.h. firiðjudag-
inn 12. apríl næsíkomandi.
Athygli skal vakin á jiví, að bankinn verður
opinn umfram venju á milli kl. 12 og 1 þennan dag.
Uivegsbunki Msinnds ít.f.

■'ÍRV ' * G'Ofeí'i r 1 'Sijfe-íi
. ■i'f'Mu •’-'r
í dag liggja fyrir tvö stutt bréf,
sem þurfa að birtast fyrir páska-
helgina, en þetta verður seinasti
pistillinn fyrir hana. H. S. skrif-
ar á þessa leið: „Bergmál. Viltu
gera svo vel og koma eítirfarandi
á framfæri fyrir mig. Hvernig
stendur á því, að lelkir sem haldn
ir eru að Hálogalandi eru oft ekkí
auglýstir þá daga, sem þeir eiga
að fara fram t. d. í Vísi eða Morg
unbiaðinu, sem flestir sjá. Þessir
leikir eru oftast mjög skemmti-
legir og vel leiknir, og leitt að
þurfa að verða af þeim af þessurn
sökum.
Harmónikan hljómar.
Svo langar mig til þess að biðja
þig að færa þeim, sem stjórnar
þættinum „Harmónikan liljómar“
beztu þakkir minar fyrir þáttinn
síðast. Hann var ljómandi
skemmtilegur. Það eru enn marg-
ir, sem hafa mikla unun af því
að hlusta á góðan harmóníkuleik,
en sá, sem um þennan þátt sér,
velur aldrei annað en það allra
bezta. Þannig á það að vera og
rétt er að geta þess, sem 'vel er
gert. Hafi hann beztu þökk fyrir.
H. S.“ Þannig var bréfið og munu
margir vera bréfritaranum sam-
mála um, að gaman er að heyra
í harmónikunni við og við.
Eigna þeir sér rétt?
Hitt bréfið er á þessa leið:
„Bergmál. Mér er spurn: Ef ein-
hver iðnstétt eða flokkur manna
boðar til verkfalls í þeirri at-
vinnugrein, sem sá flokkur stund-
ar, öðlast þá þessir menn laga-
legan rétt til þess að beita sam-
borgara sína livers konar ofbeldi,
sem þeim kann að detta i hug?
Ef svo er, þá finnst mér ekki
óeðlilegt, að þeir byggi íarar-
tálma á vegum úti til þess að
lefja vegfarendur eða gera þeim
miska á annan hátt; Ef þeir hafa
ekki nieð verkfallinu öðlazt slik-
an rétt, skil ég ekki hvað dvelur
löggæzluna að koma i veg fyrir
slikt.
Hvað yrði þá sagt?
Ef einhver einstaklingur liér
innanbæjar tæki upp á sliku, er
cg sannarlega smeykur um að
löggæzlan væri fljót að taka í
taumana. En ef til vill kemur
henni ekki við það hvað gerist
utan sjálfs bæjarins, þó lögsagn-
arumdæmi hans sé. H. B.“ —
Það kemur fram i bréfi H. B., að
hann er ekki viss um nema verk-
fallsmenn hafi öðlast einhvern
rétt til þess að beita ofbcldi, en
sá misskilnfngur er ekki óalgeng-
ur. Auðvitað eru allar þessar að-
gerðir verkfallsmanna ólöglegar
og fámenn lögregla getur þar ekk
ert að gert. Það væri ekki vitur-
legt að beita fáinennri lögreglu
gegn skara af ófyrirleitnum inönn
um, sem bíða eftir hverju tæki-
færinu, sem þeim gefst til þess ao
sýna ofbeldi. — kr.
Gljóir vc*
• Drjúqt
■ !fr«jr>leot
• þcecjilecjt
Beztu úrin itjá
Barteis
-Lækjai'iorgi. — Sími €411,
ir.».<i■ t■—'i
iú J,!’