Vísir - 02.08.1955, Blaðsíða 7

í>riðjudagimr2.. ágúst 1955.
TlSIR
Emile Zolas
WATOiWJW.WVAVWAWA'.W.VAVWAWiWAW
tím i'imm n n asl* ós'
71
Hinir
aftur.
margeftirspurðu gataskór káiimanna komnir
Allt frá þvi, þegar' Flóra sá-elskendurna -kyssast, liafði Jacques
varað Severir.e við henni. Hann var nú íullviss um liina barns-
legu ástríðufullu ást liennar. Hann vissi. um hið mikla líkam-
lega þrek henna'r og vissi ekki til hverra verka aíbrýðissemin
gæti knúið hana. Auli þess vissi liann, að hún vissi ýmislegt,
sem ekki var heppiiegt, að hún vissi, því að hann hafði lieyrt
hana minnast á það, að dómarinn hefði átt vingott við unga
stúiku, en síðan gift hana i kyrrþei. Með þessa vitneskju gat. hún
vel haft sínar grunsemdir um glæpinn og xarið á fiind lögregl-
un'nar og sagt heiiní allt, sem hún vissi. En dagar og vikur liðu,
án þess nokkuð skeði. Flóra hélt áfrain að standa eins og stytta
við króssgöturnar. Um leið og lestin nálgaðist staðinn, fann hann
leiftrandi augu hennar stara á sig. Og þegar vagn han's var kom-
inn 'fram hjá, vissi hann að hún numdi stara á vagninn, sem
Séverine var í. þannig stóð hún á hverjum föstudagsmorgni.
Séverine gat ekki neitað sér um að líta út um vagngluggann, í
hvert skipti, sern liún fÓ2' franx hjá, og í hvert skipti mætti hún
augnaráði Flóru, köjdu og nístandi. Lestin þaut. hjá og Flóra
stóð eins og negld niður ag gat ekki lirifsað til sin þá hamiugju,
sem hún þráði og öfundaði Séverine af. í hvért skipti, scm
Jacqties fór frarn hjá, sýridist honum hún stærri og þreknari en
síðast, og sú staðreynd, að hún liafði engar ráðstafanir gert
gagnvart hvorki honum né'Séverine, gerði hann hræddan. Hvaða
ráðagerð skyldi hún nú hafa á prjónunúm?
Annar maðiu’, seiri sknut elskéndunum skelk í bringu, var
lestarstjórinn, Heriri Dáuvergne. Ifann stýrði Parísarlestinni
alltaf á föstudagémox-gnuni og hann gaf Séveririe aiitaf auga.
Hann fór ckki í neinar grafgöt-ur um það, að Jacques var friðill
hennar og var xnjög'vorigóður um það að geta orðið eftirmaður
hans sem slíkur.
Á hverjum íöstúdégi sá hann svo um, að hún liefði lxeilan
vagri út af fyrir sig og sá iim, að lienni væri vel hlýit, Roubaud
tu’osti kaldhæöfiislega, og einu sinni þegar liann vaiv'að tala í
sínum vngjamiega tóri við Jacques, benti 'liann á Dauvergne og
veifaði hendinni. eins og hann væa'i að spyrja hann að því, hversu
langt liann leyfði kyndara sínum að ganga. þegar hann reifst. við
konu sína, nexú iiann herini því um nasir, að hún væri frilla
þeirra beggja; og 'um tíma hélt hún, að Jaques hlyti að álíta það
sama og að þess vegna væri hann svona viðmótskáldur við haria.
Einu sinni grét hún hástöfum og sór og sárt við lagði, að hún
væri saklaus af þessu og bað 'hann að drepa hana, ef hann liefði
nókkum grun um, að hun væri líka ástkona Dauvei'gnes. —
Jacques náfölnaði og sagðist vera fullviss um tryggð hennar og
vonaði, að hanri þyrfti aldrei að fremja þann glæp að drepa
mann.
Fyrstu dagana í marziriánuði var veðrið svo vont., að elskend-
urnir gátu ekki hitst á kvoldin og Séverine dugðu ekki stefnu-
mótin í París einu sinnij í viku. Sú löngun henriar óx stöðugt, að
mega vera hjá Jacques allar sturidir bæði dags og nætur. Hún
hataði eiginmanri sirin af öllum mætti sálar sinnar. Og ef hann
var í návist héririar, varð liún taugáóátýrk og öll eins og á náhim.
Augu hennar Ieiftmðu af heift og bræði, og liún ásakaöi hann i
reiði sinni fyrir að hafa eyðlagt líf liénnar og gert henni ókleift
að b.úa með honum. Hafði hann ekki verið orsök allra erfiðleika
Aðalstræii 8. — Laugavegi 20.
ywwwvwtfwwv
GarSastræti 6.
þeirra? Var það ekki honum að kenna, að hjónaband þeirra hafði
farið í liundana og liún hafði neyðzt til að 'taka sér f'riöil. 'Ró
lians og stilling gerði hana enn þá æstari. — Hann virtist
jafnvel vera hæstánægður með það, livemig ko'mið vár. Hún
þráði að geta losnað úr þessu við.jum og byrjað nýtt iíf einhvers
staðar annars staðar langt í burtu. Hún þráðj að geta hyrjað að
nýju og þurrkað út fortíðina. Og að hún gæti lifað lífiriu á sama
hátt og hún lifði því, þegar hún var ung stúlká, að hún gæti
lifað eins og hún iiafði þráð að mega lifa lífmu á þ.eim árum.
í heila viku braut hún heiíarin um það, hvort hún og Jacqúes
gætu ekki flúið til Belgíu og útvegað sér atvinnu þar sem ung
hjón. En áður en heririi veittist tóm til að ra'ða þetta við hann,
liaföi hún komið auga á ótal agnúa á þessu riiáli. J)að var' ótti
við lögregluna, tvísýnan í sambandi við löglega sambúö þeirra,
og andúð hennar á því, að slrilja eign sína, La Ct’OÍx-dc-Maufras
eftir í höndum eiginmanns síns, sem hún hataði af öllu hjarta.
Viku eftir, aö þau höfðu fengið þessa eign að erfðurn, gerðu þau
þann samning rneð sér, að það þeirra, sem íifði lengur, skildi
eiga húsið. Nei, liú-n vildi heldur deyja, en að láta hann eignast
peninga sína. Dag nokkurn, þcgar liann kom upp náíölui' og
sagði, að minnstu hefði rmmað, að' lest.roki yfir sjg, datt henni' í
hug, að hún væri laus og liðug, ef himn dæ.j. Húri horfði' á.hann
og furoaði sig á því, að liánri skyldi vera á.lífi, þegar. hann var
öllum t.il ama.
Upp frá þessu voru dagdrauniar Séverine öðru vísi en áðiir.
Nú hu'gsaði hún sér Roribáud 'dcyjk a'f slysförum, 'og að hún
færi með Jacqués til Ameríku. Jtati invndu gifta sig, áður en
þau fæ'ru, selja luisið í La Croix-de-Maufras og fara um borð
i skip, óttalaus og glöð í þcitn tilgangi að byrja -nýtt líí' sariian.
Dag nokkurn í marzmánuði, þégar Jacqués há'fði hætt á það
að heimsækja Séverine í Iritð liennár, s'agði hanr. henrii frá þvi,
nð meðal. farþega hans væi i gamall skólabróðir iiáris, 'seni væri
á leið til New Yorlc til að fullgera imappagerða! vél, séní liann
hafði fundið upp s.iálfur. Mann þenhan varit'aði féiága, sem
kynni skii á vélum og gasti lagt frattt um þrjátiu-'þúsund frarika,
sem ef til vili .gæti gefið af sér milljónir fránkal Jácqttes ságði
henni frá þessu tilboði, eins og ekkert væri um að vera og sagði
henni, að hann hefði liafnað tilboðmu, enda ’.þót.í. honum þœlti
það léitt, að missa þannig af mikilli fjárvon.
Séverine liorfði út í bláinn, eins'og utan við Sig og Idustaði á
sögu liáns Var þet-ta ekki uppfylling drauma hermar og vóna?
Ó, tautaði hún, — Við gætum siglt strax á morgun!
Jacques leit undrandi upp. — Hvað áttu við? sprirði liann.
-— Bara að hann væri dauður, sagði hún. Jacques skildi við
ltvað hú'n átti og bandaöi með hendinrii, eins og liann vildi
segja, að því miður væri nú ckk svo vel.
J.ás vð gætutn siglt á hrott, hélt hún áframí'djúpri -rödd — og
en hvað vi.ð vrðum þá halriingjusöm! Eg. gæti útvegað þrjátiu
þúsund íranka, ef eg seldi li'úsið — og jafnvel meira cn það.
Við mundum eiga afgang. þú mundir vinna í verksmið.ju félaga
þíns, en eg mundi útb.úa okkur snotra íbúð, þar sem við gætum
látið fara notalega um ókkur og elskast og vérið hamingjusöm.
Fanpbúðir enn
fll sýnis.
Stjórnin í Bæjaralandi hefui?
liafnað tillögu um, að hætta aði
liafa fangabúðirnar í Dachau
opnar til sýnis almenningi.
Eftir styrjöldina var ákveðið,
að almenningi skylai gefinti
kostur á að koma og skoða þess
ar fyrrverandi fangabúðir með
brennsluofnum sínum og pynd-
ingartækjum, svo að mönnuni
gleymdist síður ógnir nazista-
tímabilsins. Héraðsstjórnin í
Dachau vildi loka þeim, en
stjórnarvöldin höfnuðu tillög-
unni, því að ella myndi mönn-
um fljótlega gleymast hryðju®
verkin, sem þar voru unnin.
Vilja bann á
indlamfi.
Opinber indversk nefnd hef-
ur lagt til við Jaíngið í Nýju-
Dehli, að algert bann verði sett
á í landinu.
Vill nefndin, að bannið garigi
í gildi smám saraan á næstu
þrem árum, en 1958 verði al~
gert bann komið á. Ríkissjóð-
ur mun tapa sem svarar 2 millj-
örðum króna á þessu, og mun
tillagan mæta mótspyrnu m. a.
af þeim sökum. Bann er nú i
gildi í Madras-fylki.
Reyaidu að flýja ur
útleíid!ngali|f s veitinísi.
Egyptar hafa sieppt sænsku
skipi, sem stöðvað var í Suez-
skurðinum s.l. laugardag.
Verðir á skipinu skutu á her
menn, sem reyndu að nota tæki
færið til þess að fl'ýja, meðan
skipið var að fara gegnum
skurðinn.
Frakkar hafa skip þetta á
leigu til flutnings á herliði frá
Indókína til Norður-Afríku.
26 menn gerðu tilraun til að
flýja. Sagt er, að þeir hafi ver-
ið úr útlendingahersveítinni.
Einn þeirra var skotinn til
bana, en tveir særðust. Sá er
bana beið, var þýzkur.
Höfuðleiðtogi rússnesku
kennimannanna, sem fóru
til Bretlands, flutti útvarps-
ræðu í Moskvu í gær, og
kvað þá aldrei mundu
gleyma þeim hamingjudög-
um, sem þeir áttir þar &
landi.
WWWWVVJWWVWWWWWWVWVWVVWVWVWWWWWWWVWJWJW*.VW^%lV..V - vW'JWJWUVWWWMWWWWWMWWWJWWWWW
& & £ui‘mt$ká
TARZAN
1871
Óveðrið varð æ ofsalegra með
hverri mínútu, sem leið og regnið
skall 'á' flekáririm- éfris ’óg haglél.
j ' f>? . i \ - ,«.j .
Það hrikti í flekanum en Tarzan
átti fullt í fangi með að forða hon-
um frá því að brotna í spón, þegar
himinháar öldur skullu á honuiri;
Snörp vindhviða braut allt í elnu
mastrið og feykti seglúm, vistum og
öllú Tarislegu'íyrir'borð.’1 ' :

Þá lægði veðrið eins skyndilega og
það hafði skollið á og Tarzan stóð mi
uppi matarlaus og allslaus.