Vísir - 17.08.1955, Síða 5

Miðvikudaginn 17. ágúst 1955.-
nsm
V
AXEL ERIKSSDN:
Zanzibar — kryddeyjan
i>ar eta menn Eiákari, eins og
Á Zaii/ibar Iiai'a verið rmsir húi-
hér á Kandi.
bændnr ú undanförnuni ölduni.
FIugvélh»> sem fara átti frá herbergi — og upp frá því
ílugvellinum í nánd við Mom- hal'ði ég vaðið fyrir neðan mig.
Ibasa, stærstu hafnarborg í
Austur Afríku, var allhrörleg Tvær eyjar í
að sjá. soldánsríki.
En ég hafði þegar keypt far- Zanzibar og Pemba eru tvær
miða og nú var ekki annað eyjar, hérumbil 40 km. frá
fyrir hendi en að stíga upp i austurströnd Afríku og kallast
farþegarúmið og brátt komu 7 þær einu nafni soldánsríkið
farþegar í viðbót. Við sátum Zanzibar.
þarna i þrengslum alveg eins Stærð þeirra samtals er um
og síldir í tunnum. Og svo var það bil 2.600 fer-kílómetrar.
Jagt af stað með miklum há- íbúar eru 250.000 og er allur
vaða. Eftir nokkrar mínútur þorri þeirra svartur. 34 þúsund
svifum við yfir Indlandshafi, Arabar og 16 þúsund Ind-
blaktanch pálmarnir viðverjar búa á þessum tveim endul, formálalaust. viðskipta ■■
Mombasa hurfu synum og utlu eyjum en aðeihs um það maðurinn , bara mn í
emmg s.iavarstrendur Afriku. s bil 300 Evrópmenn hafa sezt „ .. \
TT. kmppi aí seðlum og fær annað í
Hin veikbyggða flugvel þar að.
renndi sér óðfluga eftir loftflet- j ,
' '4 i 4. ’ Þeffar Vasco da Gama sisldi ^rlega hagkvæmt.
jnum og eftir 50 minutur lent- ö ö p
um við á flugvellinum í Zanzi- suður f>'rir Góðrarvonarhöfða
bar i og upp með austurströnd Af-
i riku, varð það upphafið að yf-
Brátt var ég kominn á leið irráðum Portúgala í Zanzibar
til höfuðborgarinnar í ríki og Austur-Afríku.
soldánsins en höfuðborgin heit- j Og frá veldisdögum Portúgala
ir einnig Zanzibar. Bifreiðin hafa haldist nauta-öt á eynni
og hvíia sig aðeins nokkrar
klukkustundir á sunnudögum.
Indverjar hafa með höndum því
nær alla verzlun á Zanzibar og
margir þeirra hafa efnast mjög
vel.
Verzlanir þeirra standa i
lönguni röðum og frá þeim
berst krydd-anganin víðsvegar
um nágrennið. Húsin eru ekki
velútlitandi en hurðir þeirra 5
úr teakviði eru forkunar fagr-
ar. í búðunum sitja skraddarar
| og sauma á úreltar saumavélar.
I leðurvöruverzlunum sitja
i karlmenn á gólfinu, með kross- 5
jlagða fætur eins og skraddar- J<
ar. Þeir keppast við og taka i
jafnvel bera fætur sína til 5
hjálpar við vinnuna. Og í hin- J.
um litlu víxlarabúðum skiptir S
igjaldeyrir allra landa um eig- *I
£
I
SYNTHAPRUFE |
Þéttíefni og lím
!
er fljótandi efni, framleitt úr kolum og'
gúmmíi. Kústað eða dreift yfir það, sem
uggaði töluvert er hún rann Pembu. En þau hafa tekið á
í skiptum og virðist það sann-
Hér og hvar eru kaffisalar ■,
á ferðinni og stunda viðskipti
sín. I annarri hendinni halda tj
þeir á kaffikönnu úr skínandi í[
eir, og er hún keilulöguð. í Ij
hinni hendinni bera þeir flytj- ;![
þétta á. Storknar fljótt og myndar
sveigjanlega ög teygjanlega vatnshelda
himnu. SYNTHAPRUFE er m. a. notað til neðangreindra
v erka:
Þéttunar á veggjum, þar sem hœtt er viö raka
eöa bleytu.
Þéttunar á sléttum steinþökum.
Þéttunar á járn- og pappalögðum húsum.
Þéttunar á steingólfum og kjallaraveggjum.
Þéttunar á steinsteyptum sundlaúgum, vatns-
geymurri o. þ. u. I.
Límingar og þéttunar undir gólfdúk, gólfflísum
og veggplötum, þar sem hœtt er við raka.
SYNTHAPRUFE er sérstaklega gott efni til límingar
og þéttunar allsstaðar, sem hætt er við bleytu eða raka.
F y rirligg jandi
i. Þorláksson & Norðmann h.f.
I
í
5
\
Bankastræti 11.
um
anlegt eldunartæki með rauð- i ^
glóandi viðarkolum í botnin- a milli hinna stóru báta skjót-
i t um. Svolitla skal með vatni otif íbúarnir á QÍnnm frnm —
^ ^lir! hafa þeir líka meðferðis þar j stægu fiskib6tum, sem ekki
er bollinn skolaður en hann kafa skjpt um svip eða lögun
mjóa, skuggalega vegi og sig aðra mynd nú orðið. Áhorf-
gistihúsi borgarinnar, sem að-1 yfh’ „bardaganum“ að þeir
eins var eitt. Jafnskjótt og égji'yðjast niður á sviðið til þess
sté út úr bifreiðinni kom til ( að erta nautið, en það rekur
mín roskinn maður, dökkur á hrekkjalómana til og frá um
hörund. Hann tók hiklaust far- j völlinn og vekur það fögnuð
angur minn og skýrði mér frá j allra áhorfenda. Nautið er þó
því á góðri ensku, að hann ætti ekki drepið — sá kvað vera
er aðeins einn.
að vera leiðsögumaður minn.
Hann var klæddur í kápu, sem
líktist mest riáttskyrtu og nam
við ökla, á höfði hafði hann
litla kollhettu.
siður í Portúgal að þyrma því.
Portúgalar höfðu völdin
Avaxtabúðirnar svigna und-
an stórvöxnum banönum, an-
anasi, kókoshnetum, appelsín-
um og öðrum ávöxtum og hvolfi.
verðið er ótrúlegt í augum I
Norðurlandabúa. Hvað segja
frá örófi alda. Þeir eru gerðir
úr útholuðum trjábolum og á
báðar hliðar eru fest borð, sem
eiga að varna því að bátnum
þarna um 200 ár, en þá tóku menn um að fa fylft af ban’
Arabar Zanzibar og Pembu 0g , unum fyrn' 70 aura?
%mlimuðu þær í soldánsrikið! ^ið höfnina er alltaf líf og
Oman. Árið 1880 gerðu Bretar;fÍör- Svartir hafnarverkamenn
samkomulag við Þjóðverja um 1 gauðrifnum skyrtum og
að Zanzibar skyldi vera vernd-
arsvæði Breta.
buxum koma í stórum prömm-
um út að skipunum, sem hafa
akkerum. Vindurnar
frá Zanzibar. Mörg eru þau
farþegaskip, sem koma við á
Zanzibar á leið sinni til Ind-
lands eða Suður-Afríku og er
það mikið gleðiefni fyrir
minjagripasala. Mest er þó
1 austan staðvindurinn blæs sín-
Rennandi vatn
er óhófsvara.
í borgum Austur Afríku er
engu minni skortur á gistihúsa-1 Arabahöfðingjar h-afa oft|bastað
herbergjum en í höfuðborgum barist um völdin þarna og átökjyzkra °S stynía °S draga um
Evrópu. Oft verður maður að attn sér stað á Zanzibar árið borð stærðarkassa af afurðum
sætta sig við að vera í herbergi f896, er ríkjandi soldán, Seyid
með tveim öðrum gestum. En! Khaled, frændi hans, braust inn
ég var oftast svo heppinn að 1 höll soldáns, ásamt hundruð-
lenda i herbergi með þægileg- j um vopnaðara Araba og út-
um mönnum og okkur kom vel nefndi sig' til soldáns. Ekki réð
saman um þvottaskálina og j hann ríkjum lengi, eftir tvær
vatnskönnuna. í mörgum gisti- klukkustundir var yfirráðum ! fi°nð vlð hofnlna þe§ar norð"
húsum er rennandi vatn óhófs- j hans lokið. Er það víst styzti
vara. J v-aldatími, sem um getur í sög-
En í þetta sinn var ég svo, unni.
hepþinn að fá herbergi út af |
íyrir mig. Rúmið var breitt og Tígulegir Arabar
yfir því tjaldhiminn og ekki; og iðnir Indverjar.
vantaði hið sjálfsagða flugna-1 Leiðsögumaður minn beið
net. í þakinu rétt fyrir ofan. min þolinmóður fyrir utan
koddann hékk stóreflis blæ-1 gistihúsið snemma morguns,
vængur og fylgdi honum mót- ^ daglega. Og við vorum á ferli
or. Blævængurinn sveiflaðist j víða um bæinn. Hann ■ var
til heldur illsvitandi, þegar ég^ skemmtilegur á að líta og bar
setti hann af stað. En ég treysti svip Austurlandabæja. Við og
því að miðflótt-aaflið yrði þessj við mætturn við Aröbum, stór-
valdandi að hann .skylli nokkuð | látum á svíp og skéggjúðum.
út fyrir. rúmið, ef hann skyldi1 Klæði þeirra voru.skósíð pg um
Þurrkað hákarlakjöt cr
hnossgæti ?. Zauzibar.
Nóg er af fiski umhverfis
Zanzibar. Oft veiðist þar sverð-
fiskur sem er uppundir 200 kg.
á þyngd. Hákarlinn er ekki
heldur fyrirlitinn. Þurrkaður
þykir hann dýrindismatur.
Landslagið á Zanzibar er
heillandi fagurt. Meðfram veg-
unum breiða sig víðáttumiklir
pálmaskógar og hér og hvar
inn á milli þeirra sést banana-
rækt og appelsinulundir lands-
búa. Á vegunum má sjá lötr-
andi asna og uxa með stærðar
fitukepp milli herðanna sem
draga tvíhjólaðar kerrur og eru
Sími 1280.
Frá hinum stórkostlega víð-
áttumiklu plantekrum, sem.
rækta negultrén, leggur daufan
sætlega angandi blæ. Negullinn,
er bezta tekjulind ríkisins. Frá
þessum tveim eyjum eru fluttir
út 60 hundraðshlutar af öllum,
þeim kryddnegul, sem í heim-
inum fæst.
Á Zanzibar eru stórar verk-
smiðjur, þar sem olía er unn-
in úr kryddinu. Er hún notuö
í vissa tegund af ilmvötnurri, i.
lyf og vanilu. Á Austurlöndum.
er það altítt að hún. sé notuð tilh
að bæta smekk tóbaks.
Þreytandi vinna að
tína negul.
Uppskera af negultrjánuml
fæst tvisvar á ári. Um upp-
skerutímann eru blökkumenni
kallaðir saman með trumbu-
slætti þegar í dögun. Börn og;
konur taka þátt í að tína. Þau:
taka til við hnappana á neðstui
greinunum, en á meðan klifra
karlmennirnir upp í trén, sem,
eru 12 til 18 metra á hæð og:
draga með reipi hnappana af
hjólin mjög há. Efst á hlassinu
um hressandi vindum út meðj hreykir sér venjulega Arabi,
austurströnd Afríku. Þá koma.hann er niðursokkirin í djúþ- ‘ efri greinúnum og það. er mjög:
Arabarnir í stóreflis „djunk-1 ar hugsanir og út frá honum. erfiig vinna og þreytandi. Oft-
af fögrum á- streymir svo háleit rósemi að lega eru á trjánum eitraðiv
það er endurnærandi fyrir veg-
detta niður.
Áður en ég tók upp farangur
minn rannsakaði ég herbergið
eins og jafnan var venja mín.
'Ég beygði mig gætilega niður
og gægðist undir rúrriið og ég
rannsakaði skápinn vendilega
til að sjá hvort höggormur gæti
leynst þar. í Kenya hafði ég
orðið fyrir því að kynnast 4
metra langri kobraslöngu, sem
ekki vaiylamb við að leika —
og átti alls ekki heima í'svefri'-
sig miðjá höfðu þeír breiða
linda. Venjulegast báru þeir
stóra tígilhnífa í lindanum og
var þeim stungið í slíður, sem
voru fagurlega búin silfur-
skrauti.
í hinurn indversku handiðna-
og verzlunarhverfum var mikil
starfsemi og hitasóttarkennd,
frá dögun og fram á síðkveld.
Indverjar í Austur Afríku eru
iðjusámiri og1 sli'tvíljúgíri riienri.'
Þeil' vinna til kl: '11 á’kvöldin
um“, hlöðnum
breiðum, salti eða öðrum vör-
um, sem þei'r selia eða láta í
skiptum fyrir fílabein, eða aðr- j virði ekki vegfarandann
ar afburðir Austur-Afríku. Og' lits.
i maurar, sem ráðast þá sam-
farandann að sjá hann, þó hann taka á þá sem klifra upp trén.
við-
lífvcrdi soldáns á Zanzibar.
Vesæl er sú borgun, semi
fólkið fær fyrir tínsluna. Fyrir
eitt kg. =af kryddhnöppum fá
blökkumennirnir hérumbil 15
aura.
Merkilegasta byg'ging eyjar-
innar ef' höll soldáns. Og yfir
snjóhvítri höllinni blaktir blóc1
rauður fáni ríkisins. í Hfverð :
soldánsins eru sterklegir svárt-
ir piltar og þegar skipt er um.
vörð er bæði blásið í lúðra og;
aðrar „séremóníur" viðhafðar..
Piltarnir eru vopnaðir byssurn,
og sumar byssurnar hafa jafn-
vel býssustingi. Einkennisbún-
ingur þeirra er hermannsjakkv;
og knébuxur og þar tilheyrir
rauð kollhetta (fez) með' svört-
um skúfi. Þegar ég horfði á.
vaktáskiptiri,' bárú piltafniþ
fagra'’skilíkjú ýfír herhiárins-'