Vísir - 15.07.1957, Blaðsíða 4

4
VtSIB
Mánudaginn 15. júlí 1957
ti
%
WlSlR
DAGBLAÐ
Tl*lr kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritítjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
| j Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausásölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Engin svör
Fyrir viku spurði Vísir um
það hvernig ætlunin væri að
greiða skip þau, sem samið
hefur verið um að kaupa í
Austur-Þýzkalandi. Var á
bent, að í tilkynningu um
þetta hefði verið skýrt
greinilega frá öllu, er snerti
stærð þessavra skipa, og
ýmsum öðrum- atriðum, sem
útgerðarmönnum og sjó-
mönnum — eða öðrum
væntanlegum kaupendum —
kæmi vel að vita, þegar
þeir ákvæðu skipakaupin.
Þó vantaði það á, sem marg-
ir mundu telja einkar heppi-
legt að vita — nefnileg'a
upplýsingar um verð á
skipunum, sem hvergi mun
hafa verið nefnt eínu orði.
Þegar ríkisstiórnin æskti eftir
heimild til lántöku vegna
skipakaupanna, meðan þing
sat í vetur, og var smám
saman að hækka heimildina,
var getið um alla upphæð-
ina, sem vegna skipakaup-
anna þyrfti, en ekki var á
það minnzt, hvernig mönn-
um væri ætlað að greiða
skipin, sem ríkisstjórn-
in hafði í hyggju að kaupa.
Þetta atriði sveif því í lausu
lofti, og því miður svífur það
enn í lausu lofti. Hljóta þó
allir að sjá, að það er býsna
mikilvægt atriði, hvernig
endurgreiða á lán vegna
slíkra kaupa, en þó virðist
sú skoðun ekki ríkja hvar-
vetna.
Það ætti að vera alveg óþarft
að minnast á þessi atriði
hvað eftir annað. Manni
skilst, að sjávarútvegsmála-
ráðherrann hafi eitthvað
verið bendlaður við útgerð,
svo að hann ætti að vita
eins og flestir, að það þarf
að borga hlutina, og að gott
getur verið að vita fyrir-
fram, hvernig á að haga
greiðslu. En auk þess á al-
menningur heimtingu á að
vita, hverskonar ráðstafanir
eru gerðar með fjármuni
hans, þegar lán eru tekin.
Það atriði ætti ekki að vega
minna en ýmis önnur, þegar
menn alþýðunnar eru ann-
ars vegar — menn eins og
sjávarútvegsmálaráðherra —
en samt hefur honum ekki
fundizt ástæða til að svara
spurningu Vísis. Er það af
því, að það sé eitthvað „dul-
arfullt“ við skipakaupin og
lánin?
Títuprjónar.
Ekki er einleikið með það, hvað
Tíminn getur stundum verið
vondur við kommúnista í
ríkisstjórninni. Það er rétt
eins og blaðamenn og rit-
stjórar Timans geri sér ekki
grein fyrir því, að kommún-
istar eru í stjórn með fram-
sóknarmönnum, eða skilji að
minnsta kosti ekki, að fram-
sóknarmenn hefðu ekki
komizt í stjórn, ef kommún-
istar hefðu ekki séð aumur
á þeim. Þá ajttu drengirnir
við Tímann að minnast
kommúnista hlýlega sér-
staklega vegna þess, að ef
þeir hefðu ekki verið vika-
liprir og farið í stjórnina.
þá er ekki að vita nema
framsókn hefðu verið búin
þau hroðalegu örlög að
þurfa að biðja „íhaldið“
ásjáar — rétt einu sinni.
En það er fjarri því, að Tíma-
drengir sé þakklátir, því að
þeir virðast nota hvert hugs-
anlegt tækifæri til að lauma
títuprjónum í kommúnista.
Fyrir rúmlega viku ljóstaði
Tíminn því til dærnis upp,
að annar kommúnistinn í
ríkisstjórninni, sjávarút-
vegsmálaráðherrann, léti
tugi báta skafa landhelgina
umhverfis Vestmannaeyjum
undir því yfirskini, að þeir
væru að veiða humar. Það
væri þó á allra vitorði, sagði
Tíminn, að það væri flatfisk-
ur, sem væri verkaður, þeg-
ar bátar þessir kæmu að
landi, ef þeir væru þá ekki
með fullfermi af bolfiski.
En Tímanum var þetta ber-
sýnilega ekki nóg, því að
hann sagði um líkt leyti, að
kommúnistar væru leppar
fyrir erlent váld. Það gerðist
hann svo ósvífinn að taka
nokkurn veginn eins til orða
og Vísir, og verður víst ekki
dýpra sokkið. Þjóðviljinn
var heldur ekki lengi að
benda Tímanum á þetta, og
svo hefur brugðið við, að
,,pörupilturinn“ hefur þagað
síðan. En áhrifanna gætir þó
enn af gerðum Tímans, því
að hann hefur gefið öðrum
blöðum kærkomið tilefni til
að benda á sofandahátt sam-
starfsmannsins„er lætur það
við gangast að landhelgin sé
skafin eins og áður fyrr,
þegar dragnótaveiði var
öllum heimil.
þrátt fyrir ýfingar á yfir-
Enginn fiskur fæst nú á
handfæri nærri Eyjunt.
Afleiðing 99humarveiðanna66.
Það er ófögur lýsing, sem
blaðið Framsókn — en það er
gefið út í Vestmannaeyjum —
gefur á afleiðingunum af „hum-
arveiðunum“ svonefndu við
Eyjar.
í síðustu viku birti blaðið eft-
irfarandi klausur um þessar
veiðar:
,,Nú hefur brugðið svo við að
enginn fiskur veiðist á hand-
færi í nágrenni Vestmannaevja
á nálægum fiskislóðum síðan
hin skefjalausa botnvörpu- og
dragnótaveiði hófst.
Vegna hins mikla landburðar
af kola og öðrum fiski frá tog-
veiði- og dragnótabátum hefur
ekki orðið komið við að flaka
nema sáralítinn hluta aflans,
mestallur kolinn er heilfrystur
sem kallað er, þ. e. frystur eins
og hann kemur úr sjónum.
Frystihúsin eru nú að verða
búin að fylla allar frystigeymsl
ur sínar vegna þess hve heil-
frysti kolinn tekur mikið rúm
og getur komið til stöðvunar
haldi flutningaverkfallið á-
fram hjá kaupskípaflotanum.
Brot af því aflamagni af flat
fiski, sem borizt hefur á land í
Vestmannaeyjum undanfarið
hefði getað skapað jafn mikla
atvinnu og nú er ef hægt hefði
verið að koma við flökun á fisk-
inu í stað heilfrystingar, og
útflutningsverðmætið orðið sízt
minna vegna verðmunar á flök-
um og heilfrystum kola.
Heita má að togveiði- og drag
nótabátarnir séu búnir að ger-
sópa heimamiðin við Vest-
mannaeyjar þannig að þar er að
taka fyrir alla veiði. Aftur er
sami landburðurinn af fjarlæg-
ari fiskislóðum meðan þær eru
ósærðar en þó virðist fiskurinn
gersamlega tæmast af hverju
veiðisvæðinu eftir öðru eftir því
sem véiðiálag er aukið á hverj-
um stað.
Humarveiðibátamir hafa feng
ið uppg'ripaafla af flatfiski, en
færri munu þeir bátar, sem
nokkurn humar hafa veitt, enda
ekki sótt á þær veiðislóðir þar
sem humars er von.
Tíðar barnadrukknanir
í Noregi.
Frá fráttaritara Vísis.
Osló, í júlí.
Dauðsföll af völdum drukkn-
ana eru ískyggilega tíð í Nor-
egi og hafa nú verið sett ströng
lög um að allir brunnar séu
byrgðir og varðar fangelsis-
dómi, ef fyrirmælunum er ekki
jhlýtt.
Á árunum 1952 til 1955
drukknuðu 839 manns í Noregi,
þar af 363 börn innan níu ára
aldurs, en á sama tírna létust
í bílslysum 206 börn í sama
aldursflokki.
Þykir þetta mjög há tala
dauðsfalla, þegar gerður er
samanburður á Hollandi, með
sitt víðáttumikla skurðakerfi
og umferðinni um það, en þar
drukknuðu á sama tíma 2 börn
af hverjum 100.000, en dauðs-
fallahlutfall af drukknun var i
Noregi 2.5 af 100.000.
Miðlunartillagan
var felld.
Sáttafundur liefur ekki verið
boðaður að nýju í farmannadeil
unni síðan báðir aðilar felldu
miðlunartillögu þá, er greitt var
atkvæði um á fimmtudag og
föstudag s.l.
Atkvæðagreiðslan fór þannig
að skipstjórar felldu hana með
18 atkv. gegn 1, vélstjórar með
99 samhljóða atkv., stýrimenn
með 67 atkv. gegn 1 og' loft-
skeytamenn með 15 atkv. gegn
1. Skipaeigendur felldu tillög-
una samhljóða.
borðinu, mun ástin þó vera
heit undir niðri, svo að ekki
mun ástæða til að ætla, að
skilnaður verði á næstunni.
Völdin eru of sæt til þess,
og væntanlega verður hún
heitári eftir hverja rimmu.
Hinar svokölluðu humarveið
ar hafa bjargað atvinnu í Eyj-
um undanfarið. Ef ekki hefðu
verið stundaðar flatfiskveiðarn
ar hefði fólk það, sem atvinnu
stundar í frystihúsunum, verið
atvinnulaus vegna skammsýni
þeirra. sem seldu togarana burt
úr bænum á sínum tíma.
Það er vítavert tómlæti, að
fiskifræðingar skuli ekki fylgj-
ast með aflabrögðum hinna svo-
kölluðu humarveiðibáta er
leggja upp afla í Eyjum. Slik
rannsókn gæti haft hagnýta
þýðingu.
Farmanna-
deilan.
Vegna fullyrðinga í grein í
Þjóðviljanum á laugardag, 13.
þ. m. og enda svipaðs sjónar-
miðs í Tímanum sunnud. 13. þ.
m. í sambandi við farmanna-
deiluna, er rétt að taka fram
eftirfarandi:
Deila þessi er að þeirra dómi,
er gerzt þekkja málavöxtu,
sprottin af nauðsyn, en er ekki
pólitískt skemmtiatriði fyrir
einn eða neinn. Þeir telja sig
hafa verð hrakta frá þeim launa
hlutföllum, er þeim ber sam-
anborið við aðrar stéttir þjóð-
félagsins, og vilja ekki við það
una, og hefðu þeir helzt kosið
að leysa þessa deilu með sam-
komulagi, án verkfalls. En hins
vegar má um leið upplýsa, að
skipstjórarnir eru eki í verk-J
íalli og deilan því ekki óleysan-,
leg þeirra vegna. Það er- fá-|
sinna að halda því fram, að
verkfallið sé á nokkurn hátt
háð af pólitískum orsökum, eða
í sambandi við nokkurn stjórn-
málaflokk. Hvert félag fyrir,
sig tók ákvörðun sina, án í-1
hlutunar annarra. Vitað er, að,
í samtökunum eru menn úr öll-!
Frá Borgara hefur borist eftir-
farandi bréf:
Rykið á götunum.
„Þegar þurrviðri eru á sumr-
in dögum og jafnvel vikum sam-
an, t-ins og nú, er að sjálfsögðu
brýnni þörf á því en ella, að
vÖKva göturnar. Ég efa ekki, að
bifreiðar þær, sem til þess eru
ætlaðar, séu í notkun daglega,
en þótt svo,sé skortirmjögmikio
á, að göturnar séu vökvaðar
nægilega oft, og mér er nær ao
halda, að heil hverfi verði alveg
útundan. Nú langar mig til að
hreyfa því í dálki Bergmáls,
hvort ekkí sé hægt að bæta hér
úr. Sé ekki nægur bílakostur
íyrir hendi — sem líklegt má
þykja — mundi verða að því
mikil bót, að þeir vatnsbílar sem
til eru séu í notkun dag og nótt.
Ekki þarf að fjölvrða um bá
óhollustu, sem af rykinu stafar,
og hversu hvimleitt það er,
þegar rvkmökkurinn frá bifreið-
unum þyrlast yfir garða og á
húshliðar og spillir garðagróðri.
gluggatjöld verða mórauð af
óhreinir.dum og ryklag leggst á
I allt innanhúss.
I-anglundargeð húsmæðra.
Langlundargeð húsmæðra,
sem við siíkt eiga að bua, og
kvarta ekki, er sannarlega að-
dáunarvert. Þær láta kannske
orð íaila um þetta í sínum
heimaranni, blessaðar, sem von-
legt er, en gjarnan mættu heyr-
ast raddir úr þeirra hópi í blöð-
unum, til þess að taka undir
kröfu um úrbætur, I þvi efni,
sem hér um ræðir. I langvinnum
þurrkum þarf að vökva göturnar
oft á dag og sé ekki nægur bíla-
Kostur fyrir hendi, þarf að út-
vega hann hið bráðasta, eðs.
smíða fleiri vatnsgeyma hentuga
til þess að setja á vörubíla.
Bjarth’ íitir.
Fyrst ég er með penna i hönd
á annað borð vildi ég oæta dá-
litlu við um annað efni. — Við
I-Iverfisgötu hefur risið nýtt og
mikið stórhýsi og er búið að
mála framhlið þess, að undan-
tekinni grunnhæðs í ljósum lit.
Það er ólíkt að sjá þetta en kald-
an, gráan steininn. Mikið væri
bjaitara yfir bænum og allt hlý-
legra, ef að ómáluð steinhúsin
væru máluð — í fallegum litum.
Borgari“.
um stjórm-iálaílokkum. Virðast
rithöfundar þeir, er hér eiga
hlut að máli, hafa erlendar fvr-
irmyndir í huga, þegar þeir
brigzla mönnum um slíkt. Saga
þessara samtaka sannar það, að
þeim er ekki áhugamál að
standa í verkföllum, en svo má
brýna deigt járn að bíti.
Það er rétt að laun skipstjóra
eru nokkuð há, en öll laun eru
nokkuð há í okkar landi. En ég
mun ekki fara að biðja afsök-
unar fyrir hönd skipstjóranna.
Þeir eiga. að vera háttlaunaðir
og hæst launaðir um borð í skip
unum. Það tíðkast með öllum
menningarþjóðum.
Persónulegt nart í mig leiði
ég hjá mér og bið þessa vini
mína vel’ að lifa.
Ásg. Sigurðsson.