Vísir - 10.08.1957, Blaðsíða 9

VÍSIR
ft
Xtaugáí/dagmn iO. ’ágúst 1957' -
Frh. af 4. síðu.
um þunna súpu og hirsi (korn-
tegunc’.) og soðna hveitistöngla
2 til 3 i viku. Ég seldi reiðhjólið
mitt og tvö úr til þess að kaupa
mat. Flesíir sultu heilu hungri.
Meðan ég var í Mukden frömdu
átta stúdentar sjálfsmorð. og niu
aðrir gerðu misheppnaða tilraun
til þess. Það var vissulega ekki
einvörðungu vegna hungursins
og kuldans. sem þeir leiddust út í
þetta. Við höfðum komið til Kína
fullir vor.a. en ekki uppskorið
annað en svik og vonbrigði.
Viðræðufundir.
Áður en við settumst að hin-
um fátæklega morgunverði okk-
ar var viðræðustund, þar sem
kommúnistiskur uppfræðari las
úr morgunblaðinu og gerði grein
fyrir stjórnmálalegu mikilvægi
fréttanna. Gegnum allar skýr-
ingar þeirra runnu tveir megin-
þræðir, i fyrsta lagi, að þjóðir
heimsins skiptust í tvær íylking-
ar, í annari væru stríðsæsinga-
þjóðirnar við forystu Banda-
ríkjamanná; en í hinni allar frið-
elskandi þjóðir heims við for-
ystu Rússa, og i öðru lagi, að
„enginn friður kæmi til greina
fyrr en Formósa hefði verið
frelsuð." Oft leiddi þessi fræðsla
til snarpra deilna, því að við,
stúdentarnir frá öðrum löndum
vissum betur og vildum ekki
gleypa alla lygina.— Námstím-
inn var 12 stundir á dag, „sjálfs-
gagnrýni-stundir”, „sjálfboða-
liða“, vinna o. fl.
Varð að selja utan af mér
leppana.
Þegar enn kólnaði i veðri varð
ég að selja utan af mér leppana
til að geta keypt mér mat, þótt
ég þyríti hlýrri klæði. Að iok-
um kvöld eitt í desember, lædd-
ist ég ásamt einum félaga mín-
um, Chen, út úr skólanum, og
vorum við staðráðnir í að kom-
ast til Canton, og taka upp mál
okkar við ráðið, sem hafði mál
Kinverja erlendis með höndum.
Það er auðvelt fyrir kínverska
stúdenta frá öðrum löndum að
ferðast milli borga ef þeir hafa
vegabréf sín eða persónuskír-
teini. Okkur tókst að komast í
lest til Peiping og var þar
margt kínverskra stúdenta frá
öðrum löndum, sem ekki var
betur ástatt fyrir en okkur, og
í stútíentagestaheimili þar sem
var margt stúdenta, sem voru
hættir námi.
Bardagi.
Meðan ég var þar lenti í bar-
úaga milli þeirra og kínverskra
uppfræðara, eftir að stúdent frá
Indónesiu hafði afneitað þeim
fyrir svik þeirra. Lögreglan var
kvödd á vettvang, en þorði ekki
að hafast neitt að, því að um
200 reiðum stúdentum var að
mæta. Nokkrum dögum síðar
voru stúdentar sem kvörtuðu
yfir matnum skammaðir, og
kom til átaka. „Uppfræðarar"
kommúnista þorðu ekki að láta
sjá sig í gestaheimilinu næstu
daga. — Þar næst kærðu stúd-
entar á æðri stöðum, án þess
að vita, að slíkar kærur leiddu
til þess, að stúdentum er haldið
í undirbúningsskólum misserum
saman, og að þeirra vegna eru
þeir aðskildir frá meginlands-
stúdentum.
Varð að selja skóna
sína.
Frá Peiping komumst við
Chen að lokum til Canton.
Er þangað kom lögðum við leið
okkar i skrifstofur nefndarinnar,
sem fer með mál Kínverja er-
lendis. Við sögðum sögu okkar
og kváðumst vilja stunda nám i
Suður-Kína. Embættismennirnir
brugðust reiðir við og höfnuðu
tiimælum okkar. Þá báðum við
um aðstoð til þess að fá atvinnu.
Við fengum þau svör, að „Nýja
Kína væri okki staður fyrir þá,
sem leituðu sér atvinnu". Þarna
va'r þá svo komið fyrir ckkur,
að við áttum eklci. í neitt liús að '
vencia, vorum áuralausir og alls- j
lausir. Ég varð jafnvel að selja I
skóna mína. Um 500 aðrir stúd- !
entar voru ekkert betur staddir ,
en við. Við urðum að sofa í
skemmtigörðum og betla.
í skóla „uppreistar-
sinnaðra stúðenta".
Þegar svo hafði gengið til í
þrjá rnánuði leituðum við af
nýju á náðir nefndarinnar. Við
endurtókum öll hin gullnu lof-
orð, sem okku.r voru gefin áður
en við fórum til Kína. Kom til
harðrar dejlu, sem lauk með þvi,
að við vorum dæmdir til vistar
í skóla fyrir „uppreistarsinnaða
stúdenta", í Toishan nálægt
Canton. En nú gafst Chen upp,
•— honum fanst, að meira gæti
hann ekki þolað og stal vagni
(ricksha'w), af ásettu ráði, en
var dæmdur í þriggja ára fanga-
búöavist fyrir.
1 skólann, sem að ofan er
nefndur, fór ég vorið 1955. Það
voru um 6000 stúdentar í þess-
ari „fræðslustofnun". Okkur
var ekki leyft að i-eykja, eða
klippa okkur, né heldur að
ganga hreinlega til fara. Haldnir
voru fyrirlestrar á fyrirlestra
ofan um „and-kapitaliska þjálf-
un í hugsun“ og „hlýðni við al-
þýðustoínanir" o. s. frv.
Fjöldamót.
Ei'tt sinn var eínt til fjölda-
móts i skólanum mér til „heið-
urs“.
Uppfræðarar kommúnista
höfðu sem sé heyxt mig gagn-
rýna skólann. Og nú risu þeir
upp hver á fætur öðrum og
fluttu iangar ræður og af ákefð
en siikt var venja, ef einhver
framdi það afbrot, að gagnrýna
stofnunina. Þetta var lævíslega
skipulagt. Tilgangurinneraðæsa
f jöldann upp, skapa í huga hans
lieift til afbrotamannsins, þar
til 'menn hafa vart- stjórn á sér
lengur.
„Það ætíi að -drepa
liann.“
Það fóru lika brátt að heyrast
köll.stúdenta, eins og „Við skul-
um lemja hann“, „það ætti að
drepa hann“. En ég áfellist þá
ekki, eftir allt sem þeir hafa
orðið að þola áður en þeir koma
í þessa stofnun, mánuðum sam-
an. — 1 tvær stundir gekk á
þessu, og svo umkringdu upp-
fræðarnir og kommúnistiskir
stúdentar mig, og ég var iaminn
og sparkað í mig. 1 fyrsta skipti
á ævinni óttaðist ég um líf mitt.
Dæmdur til þrælkunar-
vinnu.
Nú var ég dæmdur til þriggja '
mánaða þrælkunarvinnu í
vinnuflokkum, sem fara stað úr
stað, og vinna við ýmsar stór-
framkvæmdir. Uppreistarsinnað-
Danir ætla að koma unp lijá sér kjarncrkuraf itcð innan skamms, rg sýnir myndin hér a<5
ofan.flutning á stérstök-um geymi, um götur Kaupmannahafnar.
ir stúdentar, sem dæmdir eru í
slíka vinnuflokka, eiga það vana-
lega fyrir höndum, að veröa
teknir af lífi. Það voru nokkur
þúsund menn í mínum flokki.
Flótti.
1 örvæntingu minni gerði ég
tilraun til að flýja, ég ferðaðist
að næturlagi og komst. loks til
þorpsins, þar sem foreldrar niín-
ir fæddust. Við áttum þar enn
skyldmenni, og föðursystur mín
skaut skjólhúsi yfir mig. Hið
„nýja Kína“ er land mótsagn-
anna og þvi kann endir ævin-
týris míns að virðast furðulegur.
Við, frænka mín og ég, folsuðum
bréf að heiman, og var það
þess efnis, að faðir minn lægi
fárveikur, og ég yrði að koma
heim þegar. Með þetta plagg í
höndunum var mér, flóttamanni
úr fangabúðum, leyft að sækja
um leyfi til að fara úr landi.
Mánuðii' Hðu — -
mútiu'.
Mánuðir liðu, án þess. nokkuð
svar kæmi. En þegar það loks
kom gerði ég nýja uppgötvun
varöandi „Nýja Kína“. Skrifað
\'ar, að umsókninni um burtfar-
arleyfi yrði að fylgja meðmæli
lögreglunnar — og lögreglan
beið eftir ;— þóknun. Ættingjar
mínir söfnuðu saman fé, er svar-
aði til um 500 Bandaríkjadollara,
og var það sent lögreglustjóran-
um í Canton. Um hæl kom burt-
fararleyfis-skírteinið og ég gat
faiið yfir landamærin-.til Hong
Kong og írelsisins.
40.000 gengn í gildruna.
Yfir 40.000 kifivefskir stútíent-
ar frá öðrum löndum hafa geng-
ið í gildru kommúnista. Af.þeim
hafa nokkur hundruð haft
heppr.ina með sér og komist
þaðan aftur, En hinir, sem þar ^
eru enn, blása af megni að glæð- ■
um . óánægjfjmiar, sem vakin er
í „Nýja Kína", og. enn getur,
orðið að því báli, sem kommún-
istar óttast mest aí öllu.
BEZT AÐ AUGLÝSAIVISI
AflAL-
BÍLASALAA
er í Aðalstræti 16.
Sími 1-91-81
ezt að augiýsa í Vísi
um stöðumæía í Reykjavík.
Samkvæmt ákvörðun bæjarstjórnar Reykjavíkur og regl-
,um um stöðumæla frá 1. ágúst, 1957, verða settir upp stöðu-
mælar á eftirtöldum stöðum í Reykjavík;
Austurstræti, Vallarstræti meðfram Austurvelli, Thor-
valdsensstræti, vestanmegin, Hafnarstræti, Lækjargötu,
vestanmegin götunnar, svo og austanmegin að Bókhlöðu-
stíg, Lóðinni Austurstræti 2, Kirkjutorgi, Tryggvagötu frá
Pósthússtræti að Kalkofnsvegi, Bankastræti, Hverfisgötu,
Laugavegi, Skólavörðustíg og lóðinni á horni Tjarnargötu
og Kirkjustrætis.
Samkvæmt 8. gr. reglna um stöðumæla, er skylt- að greiða
fyrir afnot stöðumælareits á virkum dögum frá kl. 9—19.
A laugardögum er gjaldskyldan þó aðeins frá kl. 9—13.
Á götum hefir stöðugjald vcrið ákveðið kr. 1.00 fyrir 15
mínútur og kr. 2.00 fyrir 30 mínútur og er það hámarks-
tími.
Á Kirkjutorgi og lóðunum nr. 2 við Austurstræti og á
horni Kirkjustrætis og Tjarnargötu er gjaldið kr. 1.00 fyrir
hverjar 30 mínútur.
Skylt er að greiða fyrir afriot af stöðumælareit fyrir
hvers konar vélknúin ökutæki. Heimilt er þó án gjaldskyldu
að ferma e'ða afferma ökutæki, taka farþega og hleypa
þeim út, enda sé það g'ert án tafar og því hraðað eftir
föngum.
Nökkrir af framangreindum nrælum verða teknir í notk-
un 12. ájgúst n.k.
Þetta tilkynnist öilum, sem hlut eiga að rnáli.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 9. ágúst 1957.
Sigurjón Sigurðsson.