Vísir - 10.10.1957, Qupperneq 4

VÍSIB
Fimmtudaginn 10. október 1957.
WISIR
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ititstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Páftson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
/
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
% Sími: 11660 (fimm línur). . ;
; i Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuðl,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu. ff j ?
Félagsprentsmiðjan h.f. * ! !
Ný slökkvistöð.
Handbók fyrír alla skatt-
greiðendur.
„Um skattframtöl og skattfrádrátt".
Slökkvistöð Reykjavíkur mun
þ nú hafa haft bækistöð við
tjörnina í þrjá til fjóra ára-
tugi. Var hún reist af stórhug
miklum á sínum tíma, svo
F sem sést af því, hversu lengi
} hefir verið hægt að notast við
| bygginguna, en það hefir
verið lýðum ljóst ali-lengi,
að hefjast yrði handa um
að reisa aðra slökkvistöð hið
bráðasta. Þegar slökkvistöð-
in var reist á sínum tíma,
þakti Reykjavík aðeins örlít-
inn blett, en nú er óraleið
endanna á milli í bænum, því
að slökkviliðið verður að
sinna hjálparbeiðnum alla
leið yzt af Seltjarnarnesi inn
fyrir Rauðavatn, og umferð
víða tafsöm og erfið á marga
iund.
Fyrsta bókin 1 fyrirhuðum
bókaflokki um hagnýt efni er nú
komin út á vegum Kvöldvökuút-
gáfunnar á Akureyri.
Fyrsta bókin í fyrirhuguðumi
og skattfrádrátt. Eins og kunn-
ugt er, eru skattframtöl ekki
einungis grundvöllur tekju- og>
eignarskatts, heldur einnig út-i
svara, en útgjöld þessi eru veiga-
mikill þáttur í efnalegri afkomu
hvers heimilis. Hingað til hefir
aðeins fræðslu um þessi efni
verið að finna í lögum og reglu-
gerðum, sem almenningur hefir
ekki greiðan aðgang að. Allir
sem einhver kynni hafa af skatta
’ málum vita að mikið skortir
J
r
f
f
f
f
i
r
r
f
f
F
F
F
um umbótunl Fyrir tveim, « .. * ,,
f . ao monnum se ljost, hvaða út-
arum var starfsemi eins af
fyrirtækjum bæjarins lögð
niður, gasstöðin hætti störf-
saman litla bók, þar sem eink-
um væri lögð áherzla á þá hlið
málsins, sem að skattfrádrætt-
inum lýtur, en þó reynt í stuttu
máli að koma inn á sem flest
atriði, sem mestu varða er
venjuleg framtalsskýrsla er
gerð. Það, sem réð því að út-
gáfan valdi þessa leið, var það
sjónarmið, að bókin yrði í senn
ódýr og handhæg.
Verður nú reynslan að skera
úr, hvort bókin nær þeim til-
gangi, sem henni er ætlað, að
auðvelda mönnum skattframtöl
og spara skattnefndum og skatt-
stjórum þá fyrirhöfn, sem tíðar
fyrirspurnir um einföldustu at-
a riði valda þeim.
gjöid í daglegu lífi eru frádrátt-
arbær frá skatti. Af þessum á-
stæðum sést mönnum yfir að
varðveita kvittanir og önnur
gögn viðkomandi útgjöldum,
sem frádráttarbær eru, og hljóta
af þeim ástæðum hærri skatt en
efni standa til.
um, þar sem hún hafði lifað
sitt fegursta og var ekki eins |
hentugt fyrirtæki og áður, og !
síðan hefir lóðin ekki verið
nýtt að neinu ráði, eða bygg-
ingarnar á henni. Hefir því
komið til orða, að slökkvi-
stöðin verði þar framvegis
og nú mun það fullráðið.
fundargerð bæjarráðs, þar
sem um þetta var fjallað
fyrir nokkurum dögum, var
komizt svo að orði, að þarna
ætti að vera aðsetur aðal-
slökkviliðsstöðvar í fi-amtíð-
inni, og skuli hafizt handa )einstaklings’ þannig a?
Að vísu má benda á það, að
i slökkviliðið eigi nú hægara
J með að komast yfir og skjót-
f? ast langar leiðir á skömmum
JF tí>na, þar sem það hefir yfir
p1 fullkomnum bifreiðum að
f ráða, en þó nægir það ekki,
f til þess að öryggið sé eins
| mikið og æskilegt væri.
p Byggðin er orðin svo mikil á
F bæjarlandinu og næsta ná-
F grenni þess, að alltaf geta
f orðið tveir stórbruriar sam-
F tímis, og þá verða þeir lítt
F viðráðanlegir, þar sem liðið
F er vart til skiptanna eins og
7 stendur. Er því kominn tími
} til þess, að mál þessi verði oll
7 tekin til gagngerðrar endur-
7 skoðunar og endurbóta. í
} samræmi við þær kröfur, sem
F gera verður vegna óðurn
7 vaxandi bæjarfélags.
Bæjaryfirvöldin hafa einnig
sýnt, að þau hafa .fullan
skilning á þessu og vilja til
að koma fram nauðsynleg-
um framkvæmdir fljótlega.
Virðist mega skilja það af
orðalaginu, að ætlunin sé, að
slökkvistöðvarnar verði
framvegis fleiri en ein, og
eykur það til muna öryggi
bæjarbúa. Er því stefnt
rétta átt með þessu, því að
nauðsynlegt virðist að hafa
tvær minni háttar slöklivi-
stöðvar vestan til og austan-
til í úthverfum bæjarins, og'
geti þær hjálparlaust ráðið
við smábruna.
þessum málum verða menn
að ákvarða framkvæmdir
með stórhug, svo að hæfi
annari þróun í vexti höfuð-
borgarinnar. Einstakingarn-
ir hafa auðsýnt mikinn dug'n-
að og .kapp við byggingu
heillá hverfa, og bærinn
einnig ráðizt í mikil mann-
virki á mörgum sviðum, og
hann á að gera það líka í
þessu efni. Aldrei verða of
miklar öryggisráðstafanir
gerðar að þessu leyti,
Úr þessu verður ekki bætt,
nema með fræðslu, um þessi
efni, sem nær til sem flestra.
Kvöldvökuútgáfunni þótti því
rétt að láta taka saman i bókar-
formi úrdrætti úr gildandi reglu-
gerð’ um tekju- og eignarskatt,
jafnframt því að birta sýnis-
horn af landbúnaðarframtali og
menn
gætu á sem auðveldastan hátt
i kynnt sér þessi mál, og gert
f sjálfir framtalsskýrslur sínar ef
þeir óska þess.
Við gerð bókarinnar kom eink-
um tvennt til greina. í fypsta
lagi að taka saman bók, þar sem
1 raktar væru ýtarlegar allar þær
reglur, sem nú gilda um álagn-
ingu tekju- og eignarskatts,
þannig að bókin væri hvort-
tveggja, handbók fyrir skatt-
greiðendur og jafnframt leið-
beiningar fyrir skattanefndir.
Slík bók hefði orðið umfangs-
mikil og dýrari en svo, að likur
væru á að hún næði almennri
útbreiðslu. 1 öðru lagi að taka
Hann treysti hinum
ökumanninum!
Umferðarslys 1123/1957.
31. ágúst ók fólksbifreið
vestur Laugaveg, en vörubif-
reið austur Laugaveg. Þegai’
vörubifreiðin var komin á móts
við Mjólkurstöðina, ætlaði hún
að beygja inn í port stöðvar-
innar. Ökumaður hennar, sem
tekur beygjuna yfir akbrautina,
sér fólksbifreið koma á móti
sér, en telur sig hafa nægan
tíma til að komast yfir akbraut-
ina. Hann treystir þannig á, að
ökumaður fólksbifreiðarinnar
hægi á sér, sem vai’ð þó eklii,
vegna þess að hann tók ekki
eftir vörubifreiðinni, sem hafði i
beygt þversum yfir götuna, fyrr
en um seinan, Hafði hann þá
mjög lítið svigrúm til að homla
og árekstur varð. Bifreiðernar
skemmdust mjög mikið.
Ef við hugleiðum þenna á-
rekstur, komustum við að þeirri
niðurstöðu að gætni og varúð
skortir mjög hjá þessum öku-
mönnum.
Ökumenn, eflið umferðar-
menninguna í landinu, fækkið
slysunum og akið af gætni og
lipurð.
Hjónaskilnaðir af völdum
áfengisneyzlu.
Sjátfboðaljðar til hjáipar.
.Vestan hafs vinna sjálfboðalið-
i ar margvísleg þjónustustörf,,
I sem fastlaunaðir starfsmenn
F hafa með höndum víðast
F annars staðar. Þannig eru
F slíkir sjálfboðaliðar til að-
f stoðár lögreglunni, mynda
f litlar slökkvisveitir og
? þar fram eftir götunum.
f Þetta eru leifar frumbýlings-
F tímanna, þegar einstakling-
F arnir urðu að treysta á frjáls
)F samtök sín í mörgum efnum
F og opinber þjónusta var
f varla til. Þótt hún hafi víð-
T ,ast tekið við nú, þykir ekki
T koma til mála að hætta sjáif-
7 boðaþjónustunni að ölltr
leyti,. til dæmis á sviði elds-
varna.
Ekki er fráleitt að hugsa sér,
að hægt væri að fá menn til
slikra sjálfboðastarfa hér í
sambandi við slökkviiiðið.
Menn eru ævinlega fúsir ,til
að hjálpa liðinu, þegar elds-
voöa ber að höndum, en það
gera þá einungis vegfarend-
ur, sem koma aðýífandi
hverju sinni. í svo stórum
bæ ættu að vera nægilega
margir, er vilja leggja fram
krafta sína þannig, og oftast
mun vera nokkur þörf fyrir
fúsar hendur.
Allt að finuuta Iiverju, hjóna-
bandi í Svíþjóð lýkur nieð skiln-
aði, en það <;r um 18% — og Sví-
þjóð hefur hæsta staðtölu lijóna-
skilnaða í Evrópu, ásamt Dan-
mörku og AiLstui’ríki.
1 Austurriki hefur þetta óeðli-
lega ástand skapazt í sambandi
við heimsstyrjöldina og eftirköst
hennar, en í Svíþjóð eru orsak-
irnar að minnsta kosti 50% á-
fengisnautninni að kenna.
Þetta sagði Evert Lundgren
lögfi’æðingur í viðtali við sænska
Morgunblaðið nýlega. En Lund-
gren hefur undanfarin fimm ár
verið fulltrúi í skrifstofu Stokk-
hólmsborgar, sem annast um
lögfræðilega aðstoð heimilum
þar í borg til handa. Hann ætti
þvi að vera þessum hnútum
kunnugur.
Oft voru eiginkonui’nar illa
haldnEU-, er þær leituðu til skriþ
stofunnar og ekki ósjaldan í
uppnámi yfir ástandinu heima
hjá sér, sagði Lundgren.
Eiginmenn þeirra börðu þær
og drógu á hárinu og komu
dólgslega fram við þær á allan
hátt. Konan fær ekki peninga til
þess að kaupa mat fyrir. Mað-
ui’inn hefur við hana ruddalegt
orðbragð, skorar á hana og ögr-
ar henni til að kæra sig, ef hún
þori. Á launagreiðsludaginn efn-
ir hann til „fagnaðar“ með starfs
bræðrum sínum og vinnufélög-
um, sem eru svipaðs sinnis og
hann sjálfur, á einhverri „knæp-
unni“ og fagnaðurinn er fólginn
í því að drekka sig dauðadrukk-
inn og auðvitað eyða öllu kaupi
síni, og síðan er hann fluttur
heim til sin með einhverjum
hætti, ef hann ekki getur slangr-
að þangað af eigin rammleik.
Drykkjumannskonan er áreið-
anlega einhver þolinmóð'asta
vera á jarðriki. Hún þraukar í
lengstu lög, og vill ekki fyrr en
allt er þrotið, láta uppi eitt eða
neitt um hinar erfiðu og óliætt
er að segja, ægilegu kringum-
Umferðarmálin.
„Eg er sjálfsagt „lítill karl“ í
samanburði við marga þá, sem
'(nú láta ljós sitt skína á sviði um-
ferðarmála, en hætti þó á að
grípa pennann, í von um, að ekki
verði allt sem ég set á pappírinn
talið vitlausara en það vitlaus-
asta, sem birt hefur verið á
prenti seinustu dagana, svo sem
það að birta nöfn þeirra, sem
aka illa, en það yrði langur listi.
Og sannast að segja held ég lika,
að það sé einskært húmbúgg að
vera með verðlaunaveitingar fyr-
ir akstur, því að vitanlega verða
ekki verðlaunaðir nema 20—30
menn af öllum þeim, sem jafnan
stunda gætilegan akstur, og tel
ég ástæðulaust að vera að þessu,
sem og að fara að birta nöfn
þeirra, sem illa aka, nema menn
hafi fengið dóm fyrir,þá gæti það
verið rétt í vissum tilfellum. Hitt
er svo rétt að taka fram, að
margt gagnlegt hefur verið birt
í blöðunum um umferðarmálin
þessa dagana.
Hægiu’ akstnr — of
hraður akstnr.
Eg ætla nú að leyfa mér að
halda þvi fram, jafnmikið og
talað er um of hraðan akstur,
sem ekki er bótmælandi, að of
hægur akstur er heldur ekki bót
mælandi. Ég iief margtekið eft-
ir því á Suðurlandsbrautinni, að
stöku menn aka með þeim skjald
bökuhraða, að margir bílar, sem
á eftir koma tefjast úr öllu hófi
fram, þar sem oft er ógerlegt,
vegna bila, sem á móti koma, að
fara fram úr þeim. Mér virðist
lika sem þessi hægi akstur blátt
áfram freisti sumra, til þess að
hætta á að komast fram úr við
hæpin skilyrði — tefla á tæpt
vað vegna bila, sem á móti koma.
Eg ók þarna nýlega, þrír bilar
voru á undan mér, og þeim
fremsla var ekið mjög hægt, en
á eftir mér var röð bíla, sem all-
ir urðu einnig að aka mjög hægt
vegna þessa eina bíls. Nú gerð-
ist það, að sá, sem var fyrir aft-
an mig reynir að komast fram
úr, en bíll kemur á móti, og hefði
þarna orðið árekstur, ef ekki
hefði verið bil fyrir framan
minn, fyrir þann, sem fram úr
vildi fai'a, til að skjótast inn í,
og heppnaðist þetta meðíram af
þvi, að ég gat hægt á mér, þar
sem bilstjórinn fyrir aftan mig
gætti þess einnig, að vera ekki
alveg á „hælum mér“. — Vafa-
laust hefur sá, sem ók með
skjaldbökuhraðanum, talið sig
afar gætinn. Ég segi, að of
hægur akstur sé óþarfur, taf-
samur og geti verið hættulegur
á slíkri braut og hér var um að
ræða. Þar þarf umferð að vera
hæfilega greið, þar má ekki
spana, og heldur ekki tefja hana
með of hægum akstri.
Lítill karl.“
stæður sinar og kjör.
Hin frjálsa sala áfengis heíur
breytt mörgu farsælu heimili í
bústað fordæmdra — hreint víti,
og sannarlega hefur hinn mikli
munur á ástandinu ekki látið
bíða eftir sér, eftir að áfengis-
frelsið frá 1. október 1955 koin til
sögunnar. Það var vissulega
meir en misráðið, það voru ör-
lagarik mistök fyrir sænsku
þjóðina, að láta það frelsi í té.
Sviar kunna ekki með áfengi að
fara. En hverjir kunna það í.
rauninni?
Er það annars ekki orðið tíma-
bært að taka upp umraÆur um
bann að nýju? sagði Lundgren
að lokum.
(Áfengisvarnai’nefnd Rvíkur)<