Vísir - 28.01.1958, Blaðsíða 4

YÍSIR
Þriðjudaginn 28. janúar 1958
irisiR
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00-
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
-18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 20.00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Rauöi tierinn hefur ekki sann-
færzt um ágæti kommúnismans
Lærdómur kosninganna.
Sjálfstæðismenn voru ekki í
neinum vafa um, að þeir
; mundu ganga með sigur af
hólmi, þegar efnt var til
kosninga að þessu sinni.
Raunar munu allir flokkar
hafa gert ráð fyrir, að Sjálf-
; stæðisflokkurinn einn mundi
ganga stærri og styrkari út
úr þessari raun. Þessi skoð-
un hefir einnig reynzt rétt,
því að kosningaúrslitin hafa
verið næstum hvarvetna
fordæming á ríkisstjórninni
fyrir vanefndir hennar og
undanfarna átján mánuði
færir mönnum heim sanninn
um, að kommúnistar skeyta
engu gömlum og nýjum lof-
orðum sínum, ef nauðsyn-
legt er að vera í ríkisstjórn |
til að þjóna húsbændunum,
sem sitja austur í Moskvu.
Hundruðum saman hafa
kjósendur snúið baki við
kommúnistaflokknum, og
enginn vafi leikur á því, að
flóttinn heldur áfram, er
fleiri öðlast skilning á hlut-
verki hans.
Ungu hermennirnir dauðþreyttir a stöðugum
stjórnmálaáróðri.
Frásögu rússnesks eiiidíri*<»riii»jja.
sem ílröi vesíu r ívrir tjald.
óstjórn, jafnframt því semKratar hafa uppskorið launin
Sjálfstæðisflokknum hefir
verið vottað traust, bæði sem
baráttuflokki í þágu ein-
stakra bæjarfélaga og sem
andstöðuflokki ríkisstjórn-
arinnar.
Það var aðeins eitt atriði, sem
sjálfstæðismenn gerðu sér
ekki grein fyrir, og gátu
heldur ekki gert sér grein
fyrir. Þeir vissu eðlilega
ekki, hversu mikill og
glæsilegur sigur þeirra
mundi verða. Menn vissu
ekki heldur, hversu miklar
ófarir annara flokka mundu
verða. En nú er það lýðum
Ijóst, að þrátt fyrir hvers-
konar nafngiftir, sem heiftt
úðugir og magnvana and-
fyrir að hafa látið misvitra
stjórnmálaskúma og tæki-
færissinnaða aulabárða hafa
„vit“ fyrir sér. Flokkur, sem
hefir annað eins fyrirbæri
og menntamálaráðherrann
að einum æðsta manni sín-
um, getur aldrei lifað til •
langframa. Ráðherra þessi
var pottur og panna — af
krata hálfu — í samsulli
hræðslubandalagsins, og nú
er flokkurinn að uppskera
ávöxt iðju hans. Raunar má
segja, að flokkur, sem hossar
manni eins og menntamála-
ráðherranum og treður í
æðstu trúnaðarstöður, verð-
skuldar fyllilega þau örlög,
er bíða nú Alþýðuflokksins.
stæðingar gefa Sjálfstæðis-Framsóknarlýðurinn hefir víða
flokknum, hefir hann sannað
rétt einu sinni enn, að hann
gettur það, sem hinum er ó-
gerningur — sameinað fólk
úr öllum stéttum til mikilla
átaka.
Kommúnistar töpuðu miklum
fjölda atkvæða hér í Reykja-
vík. Hvorki meira minna en
fimmti hver maður sneri
baki við þeim. Það munar
um minna og er þó áreiðan-
legt, að flóttinn úr þeim her-
búðum er aðeins að byrja.
Ferill ríkisstjórnarinnar
haldið sínu, jafnvel unnið
nokkuð á sums staðar. Það
er harðsnúið lið, en það er
ekki hugsjón, sem heldur
því saman — aðeins áhugi
fyrir að vera áfram á jötu
ríkis og kaupfélaga, því að
um annað hugsar slíkt jötu-
lið ekki. En það hefir fengið
sína ádrepu um leið og vinir
þess innan stjórnarinnar,
þótt hún komi öðruvísi fram
gagnvart framsóknarlýðn-
um.
Fíokkur í sókn.
Sjálfstæðisflokkurinn er í ör-
uggri sókn og vex óðum.
Það hafa þessar kosningar
fært sönnur á. Þær hafa
sýnt, að þegar fylgismenn
annarra flokka snúa baki við
þeim, láta þeir ekki nægja
að sitja heima á kjördegi,
heldur ganga í lið með Sjálf-
stæðismönnum, sem hafa að
vísu verið andstæðingar
þeirra áður, en reynast þó
eini aðilinn á vettvangi op-
inberra mála, sem hægt er
að auðsýna traust.
Ea þótt mikill sigur hafi unn-
izt, er baráttunni ekki lokið,
hvorki á sviði bæjarmála
né þjóðmála. Sjálfstæðis-
flokkurinn verður að vera
sívakandi og sístarfandi í
þágu þeirra tuga þúsunda,
sem hafa tilkynnt honum
með atkvæði sínu, að þær
vilja hlíta forsjá hans í sem
flestum málum. Næsta_ verk-
efni Sjálfstæðisflokksins er
því að gera það, semi honum
hefir verið falið af öllum
stuðningsmönnum sínum,
og það er í fyrsta lagi að
koma núverandi stjórn vol-
æðis og vesældar frá völd-
um.
Brezkur fréttaritari, Kenneth
Ames, hefir átt viðtal við rúss-
neska undirforingjann Ana-
toli Ponomarenko, sem fyrir
skömmu flýði vestur fyrir
tjald og fékk þar hæli sem póli-
tískur flóttamaður.
Anatoli kvaðst vera sann-
færður um, að margir félagar
hans myndu feta í fótspor hans,
ef þeir hefðu nokkra von um,
að flótti þeirra myndi heppn-
ast.
„Næstum engir hermenn
ó mínum aldri í Rauða hern-
um í Þýzkalandi og á öðrum
framsvæðum (þ. e. í lönd-
unum næst vesturmörkum
yfirráðasvæðis Rússa) og í
sjálfu Rússlandi, hafa látið
sannfærast um kommúnism-
ann og ágæti hans, þrátt
fyrir ákafan áróður.“
Á þessa leið talaði Anatoli
á fundi í London, sem stóð í
3 Vz klst. — og var það í fyrsta
skipti á ævi hans, sem hann
gat talað eins og honum bjó í
brjósti.
Hann kvað æskulýð Rússa
einhuga gruna Krúsév um
græsku og ala grunsemdir um
fyrirætlanir hans, og enn vera
sem lostinn reiðarslagi yfir
meðferðinni á Zhukov, stríðs-
hetju Rússa. Yfirleitt hafi menn
ætlað, er honum var yikið frá,
að Krúsév myndi sópa burt
öllum, sem stæði í vegi fyrir
honum.
Spútnik.
Hann kvað það ekki hafa
vakið neina hugaræsingu með-
al hermannanna, er Spútnik
var skotið út í geiminn. „Okk-
ur var sagt, að Rússar stæðu
nú öllum þjóðum framar, en
við bara ypptum öxlum.“
Anatoli kvað siðferðisstyrk
rússnesku hermannanna ekki
mikinn. Kæmi þar margt til
greina: Lélegt fæði, lítil þókn-
un — og svo hefði menn nýlega
verið sviptir öllum forréttind-
um og hert á öllu eftirliti.
„Rauða hernum er sagt að vera
viðbúnum að mæta tæknilega
vel út búnum herjum, — en
það, sem hefir lamandi áhrif á
hermennina er hinn sífelldi
lestur stjórnmálafulltrúanna,
sem starfa í hernum." í her-
búðunum í Frankfurt við Oder
voru fundir haldnir og lesið úr
blöðunum „Pravda“ og „Sovét-
herinn“ — eða mönnum var
fyrirskipað að lesa þau.
„Nokkrar
spurningar?“
Það var að loknum leynifundi
stjórnmálafulltrúa, að öllum
hermönnunum var stefnt sam-
an. Aðalfulltrúinn las, án þess
að láta sér bregða, fréttina um
Zukov. Við hlustuðum á, lostn-
ir svo mikilli furðu, að við bara
störðum og hleyptum brúnum,
án þess að geta komið upp
orði. Fulltrúirm braút saman
blaðið og spurði rólega: „Nokkr
ar spurningar?“
Enginn spurði neins og við
gengum burt — hugsi. Okkur
hafði verið sagt, að herinn væri
með óþörf afskipti af stjórn-
málum, en ekki veitt því mikla
athygli, og hefðum aldrei trú-
að, að þetta gæti gerzt.
Frávikning Zukovs er enn
einn þeirra furðulegu við-
burða, sem jafnt foringjar,
sem undirmenn í hernxun
hafa áhyggjur af, einkutn
heir, sem eru fjarri Moskvu.
Seinna spurðu margir okkur:
Ef Zhukov var svikari, því
var lionum ekki vikið frá
fyrr.
Svarið var, að reynt hefði
verið að snúa honum frá
villu hans vegar, en það
liefði ekki tekizt.
Þá var undirforinginn spurði-
ur að því, hvað mundi gerast,
ef styrjöld brytist út milli aust-
urs og vesturs. „Flestir myndu
sennilega bíða átekta,“ sagði
hann, „þar til í Ijós kæmi
hverjum sigurinn félli í skaut.
Ef líkur væru fyrir sigri vest-
rænu þjóðanna myndu menn
gerast liðhlaupar í stórum stíl,
— en menn myndu ekki leggja
út í neina styrjöld af hrifni
eða áhuga. Okkur var iðulega
sagt í A.Þ., að við værum þar
vegna þess, að ella myndu her-
sveitir Breta, Bandaríkjamanna
og Frakka vaða austur á bóg-
inn og inn í Rússland og hneppa
okkur alla í þrældóm, en fæstir
trúðu þessu — menn bara hlógu
að því. Og eins þegar við vor-
um fræddir um hvernig fólk
væri hneppt í þrældóm í auð-
valdsríkjunum. Eg hefi verið
að rifja upp þennan áróður
seinustu dagana, er eg hafði
horft á fólk fara allra sinna
ferða frjálega um Regent Street
og Piccadilly.“
Borgarastyrjöld?
Anatoli lét í ljós þá skoðun,
að engin breyting myndi verða
í Rússlandi, nema sem afleiðing
styrjaldar. Það væri gersam-
lega fyrir það girt, að til borg-
arastyrjaldar myndi koma. Ef
nokkur grunur vaknaði um
slíkt kæmu fjöldahandtökur tiL
sögunnar.“
Flóttinn.
Anatoli kvaðst hafa lagt af
stað í einkennisbúningi sínum
án nokkurs flutnings, en klædd
ist borgaralegum klæðnaði til
ferðarinnar til Austur-Berlín-
ar, um 80 km. leið.
Um nóttina faldist hann í
rústum Austur-Berlínar — þar
sem á hverri nóttu er leitað að
liðhlaupum og flóttafólki — og
komst svo eftir fáförnum stíg.
Seinasta spölinn náði taugaæs-
ing hans og kvíði hámarki og
kveðst hann ekki vilja lifa þá
stund aftur. En loks komst hann
yfir mörkin og gaf sig vestur-
þýzku lögreglunni á vald.
Áður en hann flýði hafði hann
verið í sama herbergi og þrír
aðrir undirforingjar, sem starfa
á vegum foringjaráðs, og heyrt
sitt af hverju um umheiminn.
Og svo lét hann kylfu ráða
kasti og flýði.
Nú geta kvenskörungar Breta
tesid yfir lávörðum.
Þar eiga 878 karlar rétt til setu
en fáir nota hann.
Konur eiga nú aí« fá rétt til
setu í Iávarðadeild brezka
þingsins — í fyrsta skipti í sög-
unni. Lagði stjórnin fram frum-
varp þar að lútandi í byrjun
þings þess, er sett var 5. nóv.
síðastl.
Sætti það harðri mótspyrnu
hinna afturhaldssamari þing-
manna í deildinni, en mót-
spyrna þeirra var fyrir gýg. Það
eru hvorki fleiri né færri en
878 aðlaðir herrar, sem eiga
sæti í lávarðadeildinni nú, en
tiltölulega fáir taka þátt í
störfum deildarinnar. Réttur-
inn gengur í erfðir, að því er
flesta varðar, að undanteknum
tíu dómurum, 24 biskupum og
tveimur erkibiskupum.
Kvenréttindakonur — og raun-
ar konur almennt — fagna
breytingunni, þeirra meðal
Nancy, eða markgreifafrú Ast-
or, sem var fyrsta konan, er
var kosin á þing til setu í neðri
málstofunni. Hún er nú 78 ára,
fædd í Virginíu í Bandarikjun-
um. ... . ........ ,
Jafnaðarmenn vilja, sem
kunnugt er, afnema lávai’ða-
deildina.
Bang sigraði
nafnadeilunm
Bang Jensen hefir tilkynnt,
að brennt hafi verið nafnalist-
anum umdeilda.
Bang Jensen, starfsmaður
Sameinuðu þjóðanna, hafði sem
kunnugt er undir höndum
lista með nöfnum ungverskra
manna, sem létu í té upplýs-
ingar varðandi ástandið í Ung-
verjalandi, gegn loforði um,
að nöfnin yrðu ekki birt. Var
allharðlega um þetta deilt, sem
kunnugt er, en Bang hélt því
ótrauður fram, að ekki mætti
bregðast trausti þessara manna,
og neitaði jafnan að láta af
hendi listann. — Nú hefir list-
inn, sem að ofan segir, verið
eyðilagður — og með .. sam-
...: i M.i-i. þykki Hammarskjölds.. að því