Vísir - 08.04.1958, Side 7

Þriðjudaginn 8. apríl 1958
VtSIR

'Jtatik tfetbif:
Fagradal.
56

Nei, sagði Bruce. — Það er engin leið, Ted. Eg get bara tekið
einn núna, og Pepe er vinur minn. Hann stóð og horfði niður.
Þá kom upp í honum þetta sem hann hafði alltaf haft, en sem
prédikarinn hafði fært upp á yfirborðið. Það var þessi mikli
sálarfriður sem var of mikill fyrir reiði, hatur eða hefnd.
— Bíddu, sagði hann og lagði Pepe niður aftur. Hann fór úr
loðbryddri kápunni og kastaði henni niður svo Ted gæti teygt
sig í hana. — Skýldu þér með þessu, sagði hann. — Strax og eg
er búinn að koma Pepe niður og búa um hann í hellinum, skal
eg ná í þig.
Ted lá þarna og starði á kápuna. Og þar sem menn innst inni
lifa og deyja vegna vantrúar sinnar, vegna þess hvað þeir eru,
gat hann ekki trúað sínum eigin augum.
Hann tók upp skammbyssu sína og miðaði.
— Komdu og sæktu mig! hrópaði hann. — Ef þú skilur mig
hér eftir, skaltu fara sömu leið og eg.
— Vertu ekki fífl Ted, sagði Bruce rólega. — Ef þú drepur
mig, er vonlaust með þig.
Því næst lyfti hann Pepe á bak sér og lagði af stað niður
stiginn.
Ted Peterson horfði á eftir þeim. Hann lét Bruce ganga um
tuttugu skref niður eftir veginum, áður en reiðin og skelfingin
náðu tökum á honum. Hann miðaði á bakið á Bruce og hleypti
af. Hann hæfði Bruce í síðuna. Bruce valt um koll og Pepe með
honum. Þeir ultu báðir svo langt, að þeir komust úr skotfæri.
Þegar Bruce stanzaði, þreifði hann eftir sárinu. Hann fann
bæði sárið, þar sem kúlan hafði íarið inn og þar sem hún
hafði farið út. En hann komst samt á fætur og kom Pepe á
bak sér.
Hann vissi, hvað þetta gilti. Hann gekk niður eftir veginum
og reikaði eins og drukkinn maður, þangað til hann sá dökkan
hellismunnann. Síðustu tuttugu metrana skreið hann og dró
Pepe á eftir sér.
Hann bjó svo vel um Pepe sem hann gat og lagðist niður hjá
eldinum, of þreyttur til að athuga sín eigin sár. Hann sá nú
eftir því stolti sínu að hafa ekki sagt bróðir Nate frá fyrirætlun
um sínum.
En Juana mun segja honum frá því, hugsaði hann. Og hann
kemur ásamt Jesús og hinum. Nú get eg ekki meira. Eg get ekki
meira....
Og nóttin kom.
Þegar Juana kom, var eldurinn kulnaður og mennirnir báðir
nær dauða en lífi af kulda. Hún flýtti sér að kveikja upp. Hún
sá, að þegar hafði verið bundið um sár Pepes og það blæddi enn
þá. En nærpilsið hennar var hreint og það var hægt að nota
það í sárabindi. En það vantaði vatn.
Þá kom hún auga á fötuna. Hún greip hana, þaut út, fyllti
hana af snjó og brá henni yfir eldinn. Þetta hlaut að taka tíma.
Snjórinn varð ekki einungis að bráðna, heldur þurfti vatnið
einnig að hitna. Þá mundi hún eftir hestunum. Hún fór út og
gótti þá. Um leið og hún tók í tauma þeirra, heyrði hún bergmál
af skothvelli ofan úr fjöllunum. Hún teymdi hestana inn í hell-
inn. Hún hafði ekki hugmynd um að hljóðið, sem hún heyrði
LAUSAR STÖDUR
Staða vélritara, bókara og fulltrúa hjá landssímanum eru
lausar til umsóknar.
Laun. samkvæmt launalögum.
Umsóknir, er tilgreini aldur, menntun og fyrri störf, sendist
póst- og símamálastjórninni fyrir 1. maí 1958
Póst- og símamálastjórnin, 1. apríl 1958.
a
Jörðits Þorláksstaðir
í Kjós er laus til ábúðar frá næstu fardögum.
Umsóknir sendist skrifstofu bæjarverkfræðings,
Skúlatúni 2, fyrir 15. þ.m.
i
Skrifstofa borgarstjórans í Reykjavík,
2. apríl 1958.
Líijj'_ : . r.K.. .
Húseigendur á hitaveitusvæðinu:
Nú er farið ao hlýna í veðri:
Þið, sem ætlið að láta hreinsa og lagfæra miðstöðvarkerfið
i sumar, hafið samband við mig sem fyrst.
Ábyrgist góðan árangur.
pipulagningameistari.
Njálsgötu 29. — Sími 19131.
Baldur Kristiansen
Gefið börnunum SÓL GRJÓN
á hverjum morgni...!
Góður skammtur af SÓL GRJÓ-
NUM með nasgilegu af mjólk
sér neytandanum fyrir '/3 af.dag-
legri þörf hans fyrir eggjahvítu-
efni og færir líkamanum auk
þess gnægð af kalki.járni, fosfór*
og B-vítamínum.
Þessvegna er neyzla SÓL
GRJÓNA leiðin til heil-
brigði og þreks fyrij;
börn og unglinga.
OTA
SdL
GRIÖN

E. R. Burroughs
TARZAINi -
2593
kvöldvökunni
Mikkel hafði í heilt ár alltaf'
gefið betlara eina krónu ál.
hverjum morgni. Eitt sin«
sagði hann við betlarann:
Jæja, þetta er nú í síðastaf
skipti sem eg get gefið þén
nokkuð. Eg ætla að gifta mig.
— Hvað segið þér? Gifta yð-
ur fyrir mína peninga?
★
Maður nokkur, þýzkur, fórr
til Englands. Er hann kom afturf
hitti hann brezkan embætts-
mann að máli og fór að talal
við hann um ferðina.
— Áður, sagði hann, — van
eg að undra mig á því, að Bret-
ar væru alltaf drekkandi te.
Te á morgnana, kvöldin og uffl
miðjan daginn. En nú veit eg|:
hvers vegna þeir gera það.
— Nú, já? svaraði Englend-
ingurinn brosandi.
— Já, eg smakkaði nefnilegai
á kaffinu þar.
McCall og McGregor, tveir
Bkotar, fóru eitt sinn inn á krá
í Aberdeen. Stúlkan við skenk- .
inn var unnusta hins eldri,
McCall. Eitt sinn er hann fór
út til þess að kaupa sér blað,
beygði stúlkan sig yfir borðið
og sagði blíðlega við hinn unga
McGregor:
— Nú er tækifærið.
Ungi Skotinn leit flóttalega
í kringum sig og sagði:
— Já, vissulega.
Síðan tók hann ölglas félaga
síns og drakk úr því.
Boðað hefir verið, að þing-
kosningar fari fram í S.-
Kóreu 2. mai n.k.
•jf Kommúnistastjórnin í Kina
hefir fest kaup á 45.000.
af hveifci í Kanada.
...^ -’-numimi/J1' -'
Það var Tawi, sem hjálp- vald Veera náð mér. Þetta frá Veera. Þú slappst, sagði eftir þessúm glóandi augum
aði mér að strjúka, en það er allt tilgangslaust, sagði Tarzan. Biggim fór að sem stara á okkur úr myrkr-
var skammgóður vermir því Biggims. Það sleppur enginn skjálfa. Kefurðu ekki tekið inu. Við eru dæmdir menn.
innan skamms hafði töfra-
IQwnkölluPí]
DCojiieún^
,S>tœkkufV
GEVAFOTÖJ
'iÆK3ARTORGIi