Vísir - 11.04.1958, Blaðsíða 3

Föstudaginn. 11. apríl 1958
TlS2R
Það er leiðindaveður og: bleyta.
Bílarnir þjóta áfram og bilstjór-
arnir hugsa ekkert uni það þó
að þeir sietti fólic út.
Það er til einskis að skammast
yfir þessu, aðeins að taka því
með ró og láta blettinn eiga sig.
Þegar heim er komið er bezt að
hengja upp hina útslettu flík og
láta hana þorna alveg. Þá á að
bursta blettinn burt með þurr-
um naglabursta. Göturnar eru
ryk og vatn. Ryk er smáagnir
sem auðveldlega getur sest í
þræði efnisins. Hreyfið þvi aldrei
við svona blettum fyrr en þeir
eru þurrir.
Finnskar konur á undan.
Við Heisingfors-háskóla eru tveir
prófessorár í „kvennafræðum.“
mm
Skírnarkjóll á ai vera
hvítur.
Flestir álíta víst að allir skírn-
arkjólar séu hvítir. En einhver
vafi hefir verið á því í Dan-
mörku því að prestur einn tekur'
til máls og lýsir þvi yfir að þeir
eigi að vera hvítir.
„Þegar ég er spurður að þvi
hvort rétt sé að skírnarkjólar I
drengja eigi að vera ljósbláir og
telpna ljósbleikir hlýt ég að
svara nei, kjóllinn á að vera
hvítur. Nú eru föt drengja aðal-
lega Ijósblá og telpna ljósbleik
— þetta er orðið sígilt — og er
því skiljanlegt að margir álíti að
skírnarkjóllinn eigi að vera Ijós-
blár eða Ijósbleikur. En hann á
að vera hvítur, þannig hafa
skírnarklæði alltaf verið í kirkj-
unni, frá því í fornöld.
Litarvalið á skirnarklæðunum
hefir sérstaka ástæðu. Það er
táknið um ekkert minna en fyrir-
gefningu syndanna. Það minnir
oss á náð Guðs, sem einn gerir
syndugar manneskjur hreinar
og saklausar.
Að lokum segir í greininni:
Vitanlega er engu barni visað
frá skírn, þó það hafi skímar-
kjól öðruvísi á litinn en þann
sem nefndur var, eða þó það hafi
engan skírnarkjól. En sé spurt
um réttan lit verður svarið eins
og að ofan segir: Hann á að
vera hvítur.
Aur af götunni.
Aðeins 15 á ári.
Og kvaða gagn er svo að þess
ari háskólamenntun?
Nokkur hluti þeirra 40 stúlkna
sem tekið hafa meistarapróf,
kenna fyrst og fremst á hús-
| mæðrakennaraskólum — þær
i , kenna húsmæðrakennurum. Aðr
Nýíega sýnci hárgreiðsíumeistarinn Guillaume í París nýjustu ' ;1r vinna i niðursuðuverksmiðj-
tízku sína á 'pessi' sviði, Myndin gctur kannske gefið einhverj- um og nokkrar eru ráðunautar
um lesendum hugmynd um það, hvernig hárið á að vera nú. í félögum. Það er hægt að velja
Shríjlo
kvennasíðunni
um áhugamál
yöar.
Oft verðiun við að beygja oltk-
ur í aðdáun fyrir því, hverju
Finnland fær á-,rkað — þrátt
fyrir mikla crfiðleika.
Á einu sviði er það langt á
undan Norðurlöv.dum. Það er
þegar um er að ræða háskóla-
menntun kvenna til húsmóður-
starfa. Finnland heíur nú tvo
prófessora í „húslegum" fræðum
á háskólanum í Helsingfors. Ann
ar er prófessor í heimilisfræði,
en hinn í næringarfræði. Og
vonast er til þess að þar komi
brátt þriðji prófessorinn — i
heimilistækni.
5 ár við háskólann
fór í iðkun.
Það eru tæpar fimmtíu konur
í Finnlandi, sem hafa tekið meist
aragráðu í heimilishagfræði eða
næringarfræðum. Ein af þeim
kom til Danmerkur fyrir nokkru
og er meistari i næringarfræð-
um. Var hún sú þriðja i röðinni í
landi sínu, sem tók þetta próf ár-
ið 1952, en það hefur verið hægt
að taka i nærri tug ára.
Þessi kona heitir Hilkko Halki-
lakti, er há og ljóshærð og held-
ur hláturmild. Hún hlær að
sjálfri sér, þegar henni gengur
illa að finna sænsku orðin. Hún
vill helzt tala ensku, ef hún á að
tala eitthvað annað mál en sitt
eigið, en þeim gekk heldur illa i
Danmörku að skilja finnskuna
hennar.
Þegar ungfrú Halkilahti var
Margrét Bretaprinsessa sótti
nýlega stúdentadansleik í
Staffordshire, og vakti það þá
athygli, að hún var rne*,» nýja
liárgreiðslu. Hún var klædd
bláum silkikjól með viðeigandi
herðaskjóli.
orðin stúdent, fór hún á hús-
mæoraskóla og varð húsmæðra-
kennari. Þá fyrst hóf hún nám
við háskólann og tók það sex ár.
Hún þurfti ekki á þeim krók að
halda að fara á húsmæðrakenn-
araskólann, en þegar hún hóf
námið þar, var háskólakennslan
ekki byrjuð. Annars er farið
beina leið frá stúdentsprófinu og
í háskólann.
Eftir ársnám við háskólann,
hvort sem stunduð er heimilis-
hagfræði eða næringarfræði, er
eins árs iðkun á heimili. Fyrst
fara þær, sem ætla að verða
meistarar nokkra mánuði á hús-
mæðraskóla, þar á eítir á einka-
heimili lil þess að gera hvað sem
er. Læra heimilishald á hagnýt-
an hátt.
— Hvers konar heimili eru það?
— Heimili, sem eru útvalin til
þess, segir meistarinn. Þær, sem
ætla að verða húsmæðrakennar-
ar verða líka að æfa sig í hús-
verkum á einkaheimilum.
Tvo mánuði á þessu sama ári
var ungfrú Halkilahti í niður-
suðuverksmiðju. Það tilheyrir
náminu. Með öðrum orðum eitt
af þessum sex árum er hagnýtt
ár.
Sir Aifred Watson:
Tilræði
r
hleypt hefði verið af skamm-
byssunni rétt fyrir aítan bak
bílstjói'ans, hafði hann enga
hugmynd um, hvernig í öllu lá,
því að hann hélt að einhver hjól-
barði bíísins hefði sprungið.
Sagði hann síðar, að har.n hefði
hrósað happi yfir því, að þetta
skyldi gerast barna, því að þá
var engin hætta á bví, að ég yrði
fyrir töfum af þvi óhappi.
Eg tók upp skammbyssuna og
sá þegar, að enn voru í henni
fjögur ónotuð skot. Sté ég þá út
úr bílnum, eins og ekkert heíði
I skorizt og hugðist handsama
tilræðismanninn mað aðstoð j
vopns hans sjálfs, en hann var |
þá þegar í höndum hliðvarðarins
og lögregluþjónsins. Eg skipaði
þeim að loka hliðinu og hafa
gætur á fanganum, en síðan
gekk ég til skrifstofu minnar og
hringdi til lögreglunnar. Að
fimm mínútum liðnum var lög-
reglan komin á vettvang, en er
ég leit út um gluggann til að
gæta að fanganum, sá ég að
hann var horfinn. Hann haíði
tekið inn eitur jafnskjótt og hann
var tekinn fastur og var ekið í
skyndi til sjúkrahúss, er eitrið
i fór að hafa verkanir. Lögreglan
j hringdi þá til sjúkrahússins, en
var sagt, að maðurinn hefði ver-
ið örendu.r, er þangaö kom.
Lögreglunni brá mjög í brún,
þegar hún komst að þvi hver á-
rásarmaðurinn var. Það kom
nefnilega á daginn, að hann var
af efnafólki kominn og ætt hans
hafði löngum verið þekkt fyrir
tryggð sína við Breta. Sjálfur
var hann í góðri stöðu og engan
hafði nokkuru sinni grunað, að
hann skipti sér af stjórnmálum.
Tilræði hans við mig virtist vera
verk ofstækismanns, sem starf-
aði einn sins liðs og hafði ekki1
afskipti af neinum öðrum mönn-1
um af sama tagi. En i þetta1
skipti hafði hann klæðzt alveg *
nýjum fötum og haft í fórum sín 1
um eitur, sem verkaði þegar í
stað, en var hlaut einhver kunn-
áttumaður'að hafa út’vegað hon-
um eða úíbúið fyrir hann. Loks
hafði honum tekizt að ná í
skammbyssu, sem lögregian
hafði ekki gefið út leyfi fyrir. Af
öllu þessu var ljóst, að einhver
eða einhverjir hlutu að hafa ver-
ið í vitorði meo honum, en lög-
reglan gat ekki upplýst hverjir
það höfðu verið.
Ein hlið þessa máls var hlæi-
leg og alvarleg um leið. Þegar ég
kom lieirn þetta sama kveld, á-
varpaði þjónn minn mig mjög
alvarlegur í bragði. Hann sagði:
..,., --91
um nokkurar leiðir — en, segir
ungfrú Halkilahti — þær eru
ennþá takmarkaðar. Og á hverju
ári eru aðeins teknar í háskól-
ann 15 stúlkur í þessum fögum
af því að menn vilja vera vissir
um að vinna sé til handa þeim.
— Hafa ungu stúlkurnar löng-
un til að stunda þetta nám?
— Já, það eru alltaf fleiri en
15, sem gjarna vilja hefja nám í
þessum fræðum.
Sjálf er Hilkka Halkilahti ráðu
nautur í Marthalitto, hinu stóra
finnska húsmæðrafélagi, sem
heldur 52 ráðunauta. Hún er að-
al-ráðunautur, sem frá skrifstof-
unni í Helsingfors ákveður hvað
gera skuli, ákveður námskeið
fyrir aðra ráðunauta í öllu nýju,
sem framkemur gerir áætlun
um allt verkefni fyrir næsta ár.
Með öðrum orðum, er á áríðandi
stað og frá henni liggja þræðir
til þúsund finnskra heimila.
skrifstofustjórinn i hinu stóra
finnska Mörthufélagi hefur líka
háskólamenntun húsmæðra. Það
er Sirkka Kouki, sem tók við
stöðunni eftir annan af prófes-
sorunum í þessum málefnum.
Elli Saurio prófessor í hagfræði
heimilanna. Sá sem er prófessor
í næringarfræði er karlmaður,
Paavo Roine.
Konur hafa komið
þessu af stað.
— Hver er skýringin á því, að
þegar um háskólafræðslu fyrir
húsmæður er að ræða, skuli
Finnland vera svona langt á und-
an hinum Norðurlöndunum?
Framh. á 10. síðu.
Nítján daga
brúðkaop.
„Loksins eruni við ein!“ gátu
nýgift sígannalijón sagt hvort
við annað efíir að hafa í 19 daga
beðið eftir því að brúðkaupsgest-
irnir færu. Þeir gátu ekki slitið
sig lausa frá hinni yndislegu há-
tíð, sem haldinn var í Algeciras
á Spáni.
Yfir 100 voru gestirnir. Þeir
sungu og dönsuðu i 408 klukku-
stundir og jafnframt eyddu þeir
115 þúsund pesetum í mat, vín
og vínanda.
1 samræmi við venjuna báru
gestirnir brúðina, sem var 20 ára,
á öxlum sér í 2 daga, þangað til
brúðguminn, sem var 21 árs og
hét Sekastian Cortes Munoz,
kom henni til hjálpar.
Það voru ekki venjuleg hrís-
grjón, sem kastað var á eftir
brúðhjónunum eftir hjónavigsl-
una. Heldur voru það rúsínur
fyrir 450 krónur!
„Plvers vegna skaut húsbóndinn
þenna vesalings Indverja?" Það
var ekki um það að villast, að
hann hélt að ég hefði skotið
mann og hann sagði mér, að það
væri fullyrt, að ég hefði stokkið
út úr bílnum mínum með skamm
byssu í hendi og skotið Indverja,
sem stóð á gangstéttinni og átti
sér einskis ills von. Þjónn minn
sagði meira að segja, að til væru
menn, sem segðust hafa verið
sjónarvottar að þessum verkn-
aði. Það er hægt að hengja menn
fyrir lélegri sannanalíkur en
þessar.
Eg hef haft það eins og blaða-
menn gera yfirleitt, að setja
ekki nafn mitt undir það, sem ég
skrifa, svo að mér varð heldur
illa við, þegar nafn mitt fór allt
í einu að birtast í fréttum blaða