Vísir - 07.07.1958, Page 7

Mánudaginn 7. júlí 1958.
TÍSIB
y
Jennifer Æntes:
SAGA
SEKT □ G ÁSTiR
l. 8 5
rWWV-VVW.-W^WWVVVVVVVVVWbíVVVWV.’V.-W.’WV-.'W.'Wb-.r-.WVW
andi. Nancy hugsaði með sér, að það væri flónska að verða ergi-
leg. Fred hafði enga hugmynd um, hvað þær höfðu verið að
tala um.
Nú opnaði Fred útvarpsgrammófóninn og fékk ágæt danslög
frá einum frægasta veitingasalnum í London. Hann bað Nancy
um dans, og henni varð rórra, er hún hafði dansað við hann.
Að allt væri í lagi fann hún á því, hvernig hann hélt utan um
hana. Hún þrýsti kinninni að öxlinni á honum og naut hrynj-
andinnar.
„Ertu þreytt, Nan?“ spurði hann eítir dálitla stund.
„Nei, það er öðru nær, Fred.“
„Það væri ástæða til að þú værir þreytt eftir jafn viðburða-
rikan dag. Og að liossast svona lengi í áætlunarbíl. En kannske
hefur hann verið skemmtilegur, þessi skrítni náungi, sem þú
náðir í.“ Var það, sem henni heyrðist, að hann væri meinlegur?
Að minnsta kosti hélt hann henni ekki eins fast að sér og áður.
„Hvernig lízt þér á vinafólkið okkar, sem er hérna í kvöld?“
„Ég get varla sagt að ég þekki það, Fred. En ég kann einstak-
lega vel við frú Rockaway."
„Veiztu, að hún hefur verið sýnisstúlka?“ Það mátti heyra
á tóninum, að honum félli miður að Nancy hafði einkum gefið
sig að Celiu Rockaway.
„Það er kannske þessvegna, sem mér fellur við hana. Hún
hefur verið starfsstúlka, eins og ég.“
„Heyrðu, geturðu ekki reynt að gleyma því, meðan þú ert
hérna? Ég hélt að þú skildir, að það getur ekki verið sérlega
gaman að því að við vinnum á sama stað, þú og ég. Ég ætla
að steingleyma því meðan við verðum saman hérna.“
„Ég skal reyna, Fred.“ En það var kökukr í hálsinum á henni
og sviði í augunum. Hann hafði sært hana, án þess að vita
af því.
Tónlistin hætti og þau voru rétt hjá stólnum sem Meg sat í.
„Geturðu munað, hve oft við höfum dansað eftir lögum þess-
arar hljómsveitar í London?“ spurði Meg og leit blíouaugum
til Freds. Nancy fékk sting fyrir hjartað. Svo Fred hafði farið
með Meg á dýrasta gildaskálann í London, en sjálf hafði hún
aldrei komið með honum nema á litlu, vistiegu veitingahúsin
í Soho. Hún tók eftir að Fred roðnaði, og það bætti ekki úr
skák. Hann leit skömmustulegur á þær á víxl. Þegar hljóm-
sveitin fór að leika rumba, stóð Meg upp og dró Fred með
sér út á gólfið og Nancy stóð eftir hjá Adrian Henry, Oxford-
stúdentinum. Hann dansaði ekki rumba og þau gengu út á
svalirnar til að tala saman í staðinn.
Þegar þau komu inn aftur, voru foreldrar hans að ferðbúa
sig, því að faðir hans, læknirinn, hafði verið beðinn að koma
og vitja sjúklings. Frú Jarrold sagiðst ætla að fara líka, hún
hafði sofið svo illa í nótt sem leið.
„Og Henry læknir er svo nískur á svefnskammtanasagði
hún. „Ég fæ aldrei nema sex hjá honum í einu.“
„Svefnskammtar geta verið hættulegir, ég hef reynslu fyrir
því,“ sagði læknirinn.
„En þér vitið líklega, að það er óhætt að treysta mér. Aldrei
mundi mér detta í hug að fara flónslega að ráði mínu,“ sagði
hún.
„Ég er sammála lækninum um að það er óhyggilegt að hafa
ótakmarkaðaii aðgang að svefnmeðulum," sagði Valentine. Nú
varö þögn um stund; allir urðu alvarlegir. Kona Valentines
hafði dáið af of stórum svefnskammti. „Það getur alitaf komið
fyrir, að fólk hugsi ekki eins skýrt og það ætti að gera,“ bætti
hann við.
Eftir skamma stund voru allir gestirnir farnir nema ofursta-
hjónin og Batrett, sem voru að spila bridge. Fred og Meg voru
horfin.
Nancy stóð við glerhurðina út að svölunum og horfði út á
sjóinn. Öldurnar földuðu hvítu, það hafði hvesst til muna, og
Nancy var að liugsa um hve fallegt væri þarna — og hve eyði-
legt. Valentine kom til hennar, er hann hafði fylgt gestunum
til dyra.
„Ég vona að þér fáið ekki óyndi hjá okkur, ungfrú Grey. Eða
— má ég ekki annars segja Nancy?“
„Vitanlega . . . Það er töfrandi fallegt hérna.“
„Ég verð að hafa fallegt kringum mig,“ sagði Valentine, „ég'
get ekki lifaö án fegurðar. En heyrið þér, hvar höfum við getað
sézt áður? Ég þori að veðja um að þér lituö ekki upp, þegar
ég sá yður gegnum rúðuna á skrifstofudyrunum.“
„Ég hlýt að hafa litið upp, úr því að ég man ekki til að hafa
séð yður. neinsstaðar áður,“ sagði hún.
„Þér hafið kannske ímyndað yður, að þér hefðuð séð mig í
annað skipti,“ sagði hann lágróma.
Hún svaraði: „Þér eigið við að við höfum kannske sézt i
strætisvagni eða hitzt á götu?“
„Eða kannske í járnbraut," sagði hann. Hún hefði getað bitið
sig í tunguna af ergelsi er hún fann, að hún hrökk við. Kol-
svört, brennandí augun í honum stungu hana eins og spjót.
„Það kemur fyrir, að fólk hittist í járnbrautarlest,“ sagði hann.
„Ég fer'aldrei með járnbraut, ef ég kemst mögulega hjá því.“
„Ekki það? Nei, það er satt. Fred minntist eitthvað á að þér
hefðuð lent í járnbrautarslysi. Það hlýtur að vera hræðilegt.
Ég hef aldrei lent í neinskonar slysförum, sem betur fer.“
„Þér hafið verið heppinn," sagði Nancy. Nú opnuöust gler-
hurðirnar og Fred og Meg komu inn. Hárið á Meg var úfið, og
það var helzt að sjá, að hún hefði grátið.
„Við dönsuðum og svo gengum við niður að sjó,“ sagði Fred.
„Ja, því ekki það?“ sagði Valentine. „Ekki er ég að amast við
því. Hefur einhver annars nokkuð við það að athuga? Hann
hló, en brýndi augun á Nancy, og henni tókst að brosa, þó henni
liði ekki vel. Ég hefði aldrei átt að fara hingað, hugsaði hún
með sér, en ég er ókunnug og óvelkomin, og staða mín er
fólkinu þyrnir í augum.“
Nú kom Rockaway ofurstafrú til þeirra og bjargaði málinu
við. „Ég vona, að þið komið öll til okkar annað kvöld,“ sagði
hún glaðlega.
„Ágætt!“ hrópaði Meg. „Það er alltaf svo gaman hjá þér,
Celia. Maður veit aldrei hvað það er, sem maður er að borða,
og maður kynnist alltaf nýju og skemtilegu fólki.“
Fred sneri sér að Nancy, hann virtist sneyptur og fór hjá
sér. „Þú verður að vera við því búin að koma í mörg samkvæmi,
Nancy. Meg verður myndug í næstu viku, og bráðum held ég
upp á tuttugu og fimm ára afmæliö mitt. Þá verður þú að punga
miklu út, Valentine. Ég vona, að þú sért ekki einn í hópi þeirra
fjárhaldsmanna, sem drekka upp eignir skjólstæðinganna.“
„Ætli ég hafi ekki gleymt slatta handa þér,“ svaraði Valen-
tine þurrlega. Allir hlóu, en Nancy fannst á sér, að stjúpa Freds
væri ekki skemmt. Nú kvöddu síöustu gestirnir, og Fred og
Nancy urðu ein eftir í bókastofunni í svip, meðan stjúpinn var
Skemnitifer& Hvatar
á miðvMaginn.
Hvöt, sjálfstæðiskvennafélag-
ið, fer skemmtiför miðvikudag-
inn 9. júlí og verðiu* lagt af stað
frá Sjálfstæðishúsinu kl. 8 f. li.
Farið verður austur að Keld-
um í Rangárvallasýslu og skoð-
aður þar hin mörg hundruð ára
gamli skáli, ásamt fleiru mark-
verðu þar um slóðir. Síðan verð-
ur ekið um nýju brúna á Iðu til
Skálholts, en þaða-n farið til Þing
valla. Heim verður komið um
kvöldið.
Hvöt gengst fyrir slíkri
skemmtiferð árlega og hafa þær
yfirleitt verið vel sóttar og í alla
staði hinar ánægjulegustu. Er
það von stjórnar félagsins, að
svo verði að þessu sinni.
Félagskonum er heimilt að
taka með sér gesti, en allar upp-
lýsingar eru gefnar hjá eftir-
töldum aðilum: I verzlun Egils
Jacobsen, Austurstræti 9, hjá
Gróu Pétursdóttur, Öldugötu 24,
sími 14374, Kristínu Magnúsdótt-
ur, Hellusundi 7, simi 15768, Lóu
Lúthersdóttur, Sörlaskjóli 90,
sími 17648 og Maríu Maack,,
Þingholtsstræti 25.
Bergensfjord
er hér í dag með á
5. hundrað farþega.
Farþegaskipið Bergensfjord
kom hingað í morgun frá New
York og fer héðan aftur í kvöld
kl. 7.
Skipið kom hingað frá 'New
York með á fimmta hundrað
farþega. Á þriðja hundrað skoð-
uðu bæinn árdegis og fara til
Þingvalla síðdegis en á annað
hundrað fóru hringinn í morg-
un, þ. e. til Hveragerðis og
Þingvalla, og skoða þeir söfn
og annað markvert í bænum
síðdegis.
Sænska farþegaskipið Grips-
holm var hér á föstudag og
laugardag með rúmlega 400
farþega. Fóru allir farþegarnir
að fylgja gestunum til dyra. Fred faðmaði hana strax og kyssti, ^ Kiýsuvíkui fyrri daginn og
hana með áfergju. | skoðuðu bæinn, en seinni dag-
„Þú mátt ekki reiðast mér þó að ég hyrfi dalitla stund,“ sagði inn sk°ðuðu menn sig um í
hann. „Hún er vitlaus eftir mér og maður má ekki vera hrotta-
legur þegar svo stendur á.“ Hann var líkastur skólastrák sem
skammast sín, og hún lofaði honum að kyssa sig. Þau tóku
ekkert eftir að Valentine horfði á þau, fyrr en þau heyrðu hann
segja: „Viðeigandi útgönguvers eftir töfrandi kvöld.“
1
Mmcxte
E- R. Burroughs
TARZAM -
>037
bænum.
Ferðaskrifstofa ríkisins ann-
aðist móttökur farþega beggja
skipanna.
Tarzan mælti, rólegur en
ákveðið: „Ég var að hugsa
um veiðiferð ykkar.“
Pomeroy svaraði án þess
að hika: „Þetta var aðeins
antilópa, en mig langar mik-
ið til að skjóta buffaló."
„Eg vildi gjarnan koma Pomeroy yppti öxlum, eins
með ykkur,“ sagði Tarzan. og honum stæði rétt á sama.
„Ég gæti ef til vill komið „Hafðu það eins og þú vilt.“
að gagni.“
Skærutiðar kommúnisfa
gefast upp.
Undanfarna tvo mánuði hafa.
nokkrir tuffir konnnúnistar gef-
izt upp fyrir hersveitum stjórn-
arinnar á Malaíikaskaga.
Um áramótin hétu yfirvöldin
þeim kommúnistum uppgjöf
saka, er gæfust upp fyrir apríl-
lok. Bar þetta. þann árangur, að
um 300 skæruliðar gáfust upp.
Síðan var fresturinn framlengd-
ur til júliloka, og hafa skæru-
liðar geíizt upp í smáhópum við
og við á þessu tímabili. Talið er,
að innan vio 1000 kommúnistar
sé enn undir vopnum í skógun-
uro.
□ Glía hefur fundizt á japönsku
eynni Mokkaido, og er þó enn
aðeins lítið rennsli þar.