Alþýðublaðið - 19.01.1958, Side 11

Stmnudagur 19. janúar 1958
A 1 þ ý ð u b 1 a ð i ð
ll

S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
StySJi® A-Ristsnn:
H r * 1 *f **»■
Lamo bifreiöir
lisfanná kjördegi - leggiðframfé
ÞEIR, SEM ÆTLA að vinna fyrir A-listann á kjör
degi, eru vinsamlega beðnir að gefa sig strax fram í
skrifstofu A-listans, sími Í6724 og 15020. ....
ÞEIR, SEM VILDU lána A-listanum bíla til notkun
ar á kjördegi, eru vinsamlega beðnir að gefá sig fram yið
skrifstofuna.
ÞEIR, SEM VILJA styrkja Á-Iistann með fjárfram
lögum, eru beðnir að gefa sig fram eða senda styrk sinn
hið fyrsta. Kosningabaráttan er fjárfrek og málstaður
alþýðunnar hefur þröngan fjárhag. Minnizt þess, að það
xnunar um lítið, en safnast begar saman kemur.
íþfóSIIr
Framhald af 9. síðu.
Ábo, en Finnarnir léku vel og
sigur þeirra var aldrei í neinni
hættu, beztí maðurinn í liði
þerra.var líklega Kuusela, hann
var körfidiæstur með 22 stig,
flest hoppskot frá vinstri kanti.
Af bak\jörðum var Lindblom
beztur. Staffan Widén var bezt-
ur í liði Svía og einrúg körfu-
hæstur með 16 stig.
Sænska liðið lék svokallaða
„zonevörn.“ allan leikinn, en
Finnarnir aftux á móti maður
á móti manni. Finnska vörnin
var mjög sterk og framlínan
notfærði sér véilur í sænsku
vörninní. Séi'Staklega var það
Kuusela, sem skoraði flestar
sínar körfur milli sænsku fram
linunnar og bakvarðanna.

J. IVIagnús Bfarnason:
Mr. 21
EIRIKUR HANSSOH
SkáJdsaga frá Nýja Skoílamíi.
I DAG er suimudag'urinn, 19,
janúar 1958.
síysavarösíofa Keysjstvncur er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R. kl. 18—8. Sírni
15030.
Eftirtalin apóíek eru opin kl.
9—20 alla daga, nema Iaugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—16: Apótek Austurbæjar
(sími 19270), Garðsapótek'(sími
34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vesturbæjar apótek
(sími 22290).
Bæjarbókasafn Raykjavíkur,
Þlngholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Les-
stofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga. kl. 10—12 og 1—4.
LokaS á sunnuclögum yfir sum-
ermánuðina, Útibú: Hplmgarði
34 opið mánudaga, mlðyikúdaga
og föstudaga kl. 5—7 . ílóVsýalia
götu 16 opíð hvern virkán dag
nema laugardaga kl. 6—7; Ets>ti.
Eunái 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.SÖ.
FLUGFEBÐIR
Flugfélag Islands h.f.:
Mill ilanclaf I ug: Hrímfaxi er
væntanlegur til Reykjavíkur kl.
16.10 í dag frá Hamborg, Kaup-
mannahöfn og Oslo. Flugvélin
ier til Lonáon kl. 08.30 í fyrra-
málið. — Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljóga til Akureyr-
ar og Vestmannaeyja. — Á movg
un er ácetlað að fljúga íil Akur-
eyraii, Fagurhólsmýrár, llornri-
fjarðar, Ísaíjarðar, Siglufjarðar
og Vestmannaeyja.
Loftieiiir h.f.:
Edda fer væntanleg til Rcykja-
v&ur sðfaranótt mánúdags írá
Kamborg, Kaupmánnahöfn og
Oslo.. Fer tii Netv Ýork eflir
skamma viðclvöl. Einnig er yænt
anleg til Reykjavíkur Saga að-
feránóft roánudags, frá New
Yúrk. Fer ,111 Oslo, Gáutaborgar,
Kaupmannahafnar og Hárnborg-:
ar eftir skamtóa viSdvöíi
SKIPAFRim*
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla fe? frá Reykjavík á há-
degi í dag austur um Iand í
hringferð. Esja er vaentanleg til
Reykjavíkur I dag að austan.
Herðubreið er á Austfjörðum.
Skjaldbreið fer frá Reykjavík á
morgun vestur um land til Akur
eyrar. Þyriil fer væntanlega frá
Reykjavík í dag til Austfjarða.
Skaftfellingur fer frá Reykjavík
á þriðjudag ti! Ves.tmannaeyja.
Skinadeilri S.Í.S.:
Hvassafell' er í Riga. Arnar-
fell er í Riga, fer þaðan til Vents
pils og Kaupmannahafnar. Jök-
ulfeli er í Reykjavík. Dísarfell
fer í <jag frá Reyðarfirði áleiðls
til HámbÖrgáf qg Stettin. Ijitla-
fell er í Krossanési, fer þaðan til
Siglufjarðár og Haniborgar. —
Helgafell ef í New York. Hamra
fell er væntaftlegt til Reykja-
vífeur 20Í ’þ.ún.
. M E S S U R j I) \ G
EUiheiraiIiö: Guðsþjdnust.a kl.
2 e. h. Heknilispresiurinn.
i t; n d i r
KFUM Frrkirkjunnar iieidur
fund. í kvöld kl. 8 að Lindargötu
50. Stjórnín.
Danski sendikeimarinn, Erik
Sönderholm, byrjar aftur rtám-
skeið í clönsku fyrir þá, sem
lengra eru 'komnir, þriðjudag-
inn 21. jan. ki, 8.15 e. h. í II.
k'énnslustolu háskólans.
grautum, í ölium drykk og í
öliu, sem etið var. En íslend
rngarnir áttu það líka skilið að j
hafa gott fásði, því að þe'r j
vcru röskir og afkastamiklir j
menn, enda náðu þeir undir'j
efns góðu áliti þarlenr'^;a
manna.
Landið, sem afi minn valdi
sér, var í miðri nýlenduvmi.
Nýlendan var sex mílur ensk-
ar á lengd, og hann kallaði
býli sitt ,,Egilsstaði“Y af því
að hann hét Egill, —- ekki Egill
Ska’lagrímsson, heldur Egiil
Þorsteinsson. Húsið okkar
stóð á háum hól, og öðrum
megin við þann hói rann
straumhörð á, en hinum megin
var dálítið stöðuvatn. Útsýnið
var því fallegt, eftir að afi
minn var búinn að felja skóg
inn á hólnum ofánverðum.
Fyrsta árið leið okkur mjög
vel, eins og öðrum þár í ný
Jendunn.’., en eftir það fór með
köfluin að veroa liart í búi hjá
okkur. Afi rninn kunni strax
vel við sig í þessu nýja heim
kvnni sínu, en amma mín lét
aldrei neitt í iiós um það. Eg
fyrir mitt leyti var ánægður,
meðan ég gat verið hjá afa og
ömmu. Og þráin eftir að mega
sjá íslanö aftur, vaknaði ekki
hjár mér fyrr en lpngu síðar.
Fjn'sti maðufinn, sem ég
kynntist eftir að ég kom í ný
lenduna, var einhleypur mað
ur, — svo héldu menn að
minnsta kosti, — og einhver
einkennilegasti maður, sem
ég hefi nokkurn tíma séð. Eng
inn af mýlendunni vissi, hvað
an af íslandi hann var kom
inn, því að hann sagði engum
neitt um það, þó. að hann væri
sp.urður að því. Mcnn vissu
það einungist að han.n hafði
komio frá Ontario þá um haust
ið en sumarið áður kom hann
! til Otnario frá íslandi. Einn ný-
lendumaður sagðist hafa séð
hann í fyrsta skiptið, er hann
var að fara frá Sauðárkróki á
íslandi. Sumir héldu, að hann
héti Ejríkur, og aðrir, að hann
héti Helgi, en enginn vissi þó
neitt áreiðanlegt um það.
Hann var jafnan kallaður
Eiríkur, Gísli, Helgi, þegar
ta’að var um hann á bak, exx
Eiríkur var hann nefndur,
þegar hanji var ávarpaður, og
ég er á því, að það hafi verið
hans rétta nafn, því að hann
kallaði mi.g nafna sinn.
Hann var einkennilegur að
mörgu leyti. Hann var auðsjá-
aníeg'a maður á .þrítugs aldri,
i hár óg herðabeiður, biartur á
brún og brá og sérlega fállegur
maður. Hann talaðx aldrei
nema fáein orð í senn. Hann
sýndist alltaf vera í þungum
hugsunum, og ég sá hann
aldrei taka hendi til neins
þann tíma, sem hann dvaldi
í nýlendunni. Enn þann tíma,
sem hann dvaldi í nýlendunni,
var hann hjá okkur. Hann
kom til okkar fáum dögum
eftir að við fluttum í húsið
ckkar á hóhium. Hann kom
meö stóra kistu á bakinu, —
kistu, sem var margvafin í
reipi úr hrosshárþ Hann gekk
inn í hús okkar óboðið, setti
kistuna njður í eitt hornið,
heilsaði okkur, svo og settist
síðan niður hjá eldstónni og
fór að hugsa. Nokkru síðar bað
hann afa minn að leyfa sér að
vera fáeina daga í húsinu.
Bráðum kvaðst hann ætla að
fara út í ensku byggðina tj]
að leita sér atvinnu. Svo liðu
nokkrar vikur, að ekki fór
hann burtu. Aldrei ger.ði hann
svo mikið sem að sækja vatn
í skjóiu fyrjr ömmu mína,
ekki las hann neitt, ekki skrif-
aði hann, ekki kvað hann eina
einustu vísu, ekki gekk hann
yfir tjl nábúanna, og aldrei
opnaði hann kistuna í horn-
inu. Hann sat bara við eld-
stóna og var að hugsa. Þó
var það stöku sinnum, að ég
gat komið honum ti| að tala
við mig, því að hann vjldi
vera góður við mig og ég vissi
það af því, að þegar ég var
syfjaður á kvöldin, þá tók
hann mig á hné sér og sat
undir mér, og oft sofnaði ég
uppi við hina breiðu bringu
hans. Mér varð fljótt vel til
hans og óskaði, að hann yi'ði
sem alira lengst hjá okkur.
Éihh morgun, nokkru eftir
nýárið, fór afi minn að spyrja
hvað hann æt]aði annars fyrir
sér.
— Hvenær ætlarðu að fara
að leita þér atviimu, Eiríkur
mimi? sagði afi minn.
-— Bráðum, sagði Ejríkur
Gísli Helgi.
— Væri ég í þínum sporum.
mundi ég ekki sitja marga
daga iðjulaus, sagði afi mjnn.
— Ekki það?’
— Nei, ég mundi leita mér
strax atvinnu hjá þeim ensku.
— So.
— Já, vissulega. Hraustjr
og ungir menn æt.tu að geta
komist áfram í þessu landi, ef
þeir nenna að vinna.
—- Líkjegast.
— Hvenær æ.tlarðu þá að
fara að leita þér atvinnu?
— Bráðum.
— Það dugar ekki að segja
bráðiim, Eiríkur mjnn, þýí að
þú ættir að vei'a farinn tfyrir
löngu. Þú ættir jafnvejl að
fara strax sagði afi mim|, og
var nú dálítið hátalaðurJi
Eiríkur Gíslj Helgi sv^raði
nú engu. Hann jét bara hqfuð-
ið síga ofurlítið og fóý að
hugsa. Eftir litla stund 1 stóð
hann upp, tók upp kistúna í
horninu og sagði um leið og
hann gekk út: — Verið sæi!
Afj minn kallaði á jeftir
honum og bað hann að bprða,
áður en hann færi, þvi að
amma mín var að láta mchgun
matinn á borðið. En Eifíkur
Gís,]_i Helgi svaraði ekkij, og
út um gluggann sáum j við,
hvað hann fór ofan hólinnjmeð
kjstuna á bakinu og steig nú
stórum. j .
— Jæja, fari hann guðs á
vald, sagði afi minn, —.. fari
hann guðs á vald. — Eg held,
að Eiríkur komi til me|> að
spjara sig. j , ,
Við fréttum síðar, að þessj
dulai’fulji íslendingur hefði
hefoi hvergi. komið við í ný-
lendunni, daginn sem hanú fór
frá okkur. Hann hafðj gengið
viðstö'ðuJIaust véstur hál'sana,
.eins og leiðin ]á, og farið svo
ofan í Musquodobodalinn. All-
an daginn hafði hann svo geng
ið og hvergj komið heinp. að
húsum. En mörgum þar í
dalnum hafði orðið mjög star-
sýnt á þennan risavaxna rriann,
sérstaklega af því að hann bar
svo stóra o g einkennilega.
kistu í einkennilegu bándi.
Sejnt um kvöjdið nam hann
staðar hjá húsi einu, gekk þar -•
inn óboðið, lét kistu sína nið-
ur úti í einu horninu í jher-
; berginu, sem hann kom fyrst
jnn í, og settist svo á stól við
hitunarvélina. í húsi þessu
voru nýgif.t hjón. Þau höfðu'
heyrt getið um íslending?., og'
þóttust vita, að þéssi ókunnj
maður væi'i einn af þeim. Þau
veittu honum mat og drykk og
vísuðu honum nokkru síðar
til rekkju í herbergi uppi á
lotfinu. En kynlegt þóttj þeim.
það að hann skyjdi fara með
kistu sína með sér upp á loft
ið /pg setja hana 'niðuir; yið
rúmstokkinn. Eftir morgun-
verð daginn eftir bjuggust
hjónjn við, að íslendingúrinn
mundi fara leiðar sinnar, en
hann sat kyrr og ekki þafði
hann komið með kistunajofan
um morguninn. Svo þegar leið
á morguninn, fói- bóndj út í
hlöðu til að þreskja korn; með
keflum, sem til þess eru jgerð.
Þegar Jón hafði stungið á |
sig myndimii, héldu þeir félag-
ar á brott o gsá.u brátt fyrir sér annað musteri. Þótti Jpni leitt
hve skamman tíma þeir höfðu
til athugana.