Morgunblaðið - 21.11.1913, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
9i
Agætt Maísmiöl
fæst í
J. P. T. Brydes verzlun.
heitir borgarinnar
langbeztT 1Í aura vindill,
/æst aðeins í
verzíun Jóns Zoega,
ásamt mörgum öðrum
ágætum vindlategundum.
konur. Vonandi er það, að íslend-
ingar kynni sér aðferð þessa og nyt-
semi hennar. Verður þess þá eftil
vill skamt að biða, að það verði tal-
ið eins lífsnauðsynlegt að skríða á
fjorum fótum, eins og t. d. að sofa
eða matast.
Smávegis víðsvegar að.
Seldur vindur. Einu sinni bauð
kaupm. nokkur Cirksena greifa á Frís-
landi 8 þús. Gulden (um 12 þús. kr.),
ef hann vildi selja sér allan vind, er
færi yfir Frísland.
Greifinn tók lilboðinu i spaugi, og
Jeyfði kaupandanum að auglýsa að
hann hefði keypt allan vind á Frís-
landi, og að hann myndi láta hegna
sérhverjum, er boð þrtta bryti. Aug-
lýsingunni var tekið með hlátri um
land alt. En er það kom í ljós, að
kaupandanum var alvara, sáu menn
fyrst í hvaða efni komið var. Hann
lét menn sæta tilfinnanlegum fjár-
sektum fyrir mesta smáræði, ef þeir
höfðu eigi keypt leyfisbréf. Og end-
irinn varð sá, að landsbúar urðu að
skjóta saman og kaupa vindinn ok-
urverði aftur af eigandanum.
HvaO eyðir konan miklum tíma í
aö spegla sig ? Kvennaþekkjari, er
verið hefir sonur, bróðir, barnabarn,
brúðgumi, frændi, faðir og afi, hefir
með athugunum sínum auðgað hin
hagfræðilegu vísindi eigi all-Iítið. —
Honum hefir sem sé hepnast að
svara ofangreindri spurningu. At-
huganir hans ná yfir tímabilið frá
6.—70. aldursárs konunnar?
6—10 ára telpuhnokkinn eyðir 7
mínútum á dag við spegilinn, frá
xo—15 ára eykur hin vaxandiblómstr-
andi fegurð hennar tímann í 16 mín.,
frá x 5—20 ára gleðst hún af fegurð
sinni 20 mínútur daglega. A eftir-
farandi árum, frá 25—30 ára kemst
Svörtu gammarnir.
19 Skáldsaga
eftir
Ovre Richter Frich.
(Frh.)
En það var að vísu ekki nema
einn maður sem haíði séð hann þar,
og Pétur frændi sagði að honum
hefði hlotið að missýnast. Auk þess
var nú Ralph Burns dauður af blóð-
missi. Það hafði staðið í »Fremden-
blatt*.
En lögreglan heimsótti hann nú
samt sem áður og leitaði þar í hverj-
um krók og kima. Sherlock gamli
Holmes hafði legið þar á gólfinu
með stækkunargler og metramál og
mælt og reiknað, án þess þó að verða
nokkurs vísari um Patrick Dawis.
Pétur frændi hlustaði með ein-
stakri þolinmæði á hótanir og skamm-
aryrði lögreglustjórans. Honum fanst
hann naumast svara verður. Hvað átti
hann, Pétur frændi, saman við stjórn-
leysingja að sælda? Það var lögregl-
unnar að fást við þá. Hann vissi
ekkert hvaða atvinnuveg viðskiftavin-
Epli, 2 ágætis tegundir,
Vínber,
Perur,
Bananar,
Laukur.
Nýkomið til
HX P. J. Thorsteinsson & Co.
(Godthaab).
Herberg’. til leigu nú þegat á
Hverfisgötu 4 C.
Lítil ibúö, 2 herbergi og eld-
hús, óskast til leigu frá i.jan. 1914.
Upplýs. á skrifstofu Morgunbl.
Eitt herbergi (fyrir einhleyp-
ann) til leigu nú þegar í miðbænum.
Afgreiðsla Morgunbl. vísar á.
timatöfin í 28 mínútur á dag. Því
næst gengur röðin aftur ntður á við.
30—35 ára þarf hún 4 mínútum
minna, og frá 35—40 ára hrapar
talan ofan í 18 mín., 40—50 ára í
12 mín., og 50—60 ára í 7 mín.
Frá 60—70 ára aldursins nægir kon-
unni annað eins smáræði og 6 min-
útur.
vinir sinir stunduðu né hvaða lífs-
skoðcn þeir höfðu. Löregluþjónar
og stjórnleysingjar — allir voru jafn-
velkomnir. Um Patrik Dawis var
það að segja, að hann hafði borgað
og farið. Ekki kom það Pétri frænda
við þó hann hefði farið til Helvitis
eftir það, — enda þótt skaði væri
að um piltinn því hann hafði verið
þorstlátur og góður náungi. —
Og Sherlock Hoimes leitaði og leit-
aði án þess að verða nokkurs visari
og þá var ekki við meiru að búast.
Og svo var Pétri frænda slept úr
gæzluvarðhaldinu eftir þrjár vikur.
Sama daginn stóð hann við veitinga-
borðið heima hjá söngmeyjunum sin-
um og hinum hættulegu gestum. Þá
var það um kvöldið að ung stúlka
kom þangað og spurði eftir húsráð-
anda.
— Hvert er erindi yðar? spurði
Pétur frændi og virti hana fyrir sér.
— Eg leita mér atvinnu, sagði
stúlkan á bjagaðri þýzku.
— Getið þér sungið?
— Nei, svaraði hún, eins og það
kæmi ekki málinu við.
Nýprentnð er
Póst- og Síma-Handbók.
Handhæg bók og ómissandi. Kostar
10 aura.
Fæst í afgreiðslu Ingólfs, Austur-
stræti 3.
Samanlagt verður þetta 349,57 5
mín., þ. e. 5826 kl.tímar, eða dáiítið
meira en 242 dagar. Með sæmilegri
nákvæmni er þá hægt að svara hinni
mikilvægu spnrningu: Hvað eyðir
konan miklum tíma í að spegla sig?
Rúmtitn 8 mátiuðum.
Þessi skýrsla var að eins.til kvenna
alment. Sé um tízku- eða um sam-
kvæmiskonur að ræða, verður að
hækka þessa tölu að mun.
Gamlar skurðlækningar. Menn,
sem nú eru uppi, munu naumast
geta gert sér í hugarlund, hversu
frámunalega ruddalega og skeyting-
arlaust skurðlækningar fóru fram á
fyrri öldum. Þegar Decln markgreifi
þjáðist af offitu, voru læknarnir ekki
að tvi-nóna við það, heldur ristu
þeir hann á kvið. Þetta dugði, greif-
inn losaðist að eilífu undan þessari
—Hvern fjandann haldið þér þá
að eg hafi með yður að gera?
— Eg get dansað, svaraði hún og
leit á hann. Augu hennar voru dökk
og loguðu af f]öri.
Hann hugsaði málið nokkra stund.
— Hversvegna kemur þú hingað,
sagði hann hrottalega. Þú þarft ekki
að ímynda þér að eg trúi því að þú
þurfir að hafa ofan af fyrir þér með
því að dansa niðri í Sankt Paulli.
Nú hvert er svo erindið? — Hefir
nokkur sent þig hingað ? —
Unga stúlkan rak upp hæðnishlát-
ur. —
— Asni, sagði hún. Viljir þú
ekki hafa mig, þá vil eg heldur ekki
vera hjá þér — gamli skýjaglópur-
inn þinn.
— Svona,svona, sagði Pétur frændi
góðlátlega. Ertu af þessu sauða-
húsinu? j— Nú, hvað var það svo?
Einhverjar smáglettur, þjófnaður eða
morð? Hvaðan kemurðu ?
— Frá Noregi.
Pétur frændi leit hvatskeytlega á
hana. Það var eins og hann grun-
aði að ekki væri alt með feldu. Hann
athugaði hverjir inni voru. Hjá glugg-
lífsþjáningu. Þetta var um 1190.
26. des. 1194 var Leopold hertoga
af Austurríki jarðvarpað í burtreið-
um og handleggsbrotnaði hann svo
hrapallega, að brotin stóðu út úr
skinninu. Læknarnir bundu um
beinbrotið, en löguðu það ekki.
Daginn eftir var kolbrandur hlaup-
inn í sárið, og nú þorðu læknarnir
ekki við því að hréifa. Þá setti her-
toginn sjálfur öxi á beinið, og varð
þjónn hans þrisvar sinnum að slá á
með hamri áður en sundur gengi.
Hertoginn dó svo skömmu seinna.
Þegar Albert hertogi, er síðar varð
keisari, hélt sig hafa tekið inn eitur,
hengdu læknar hann upp á fótunum
og stungu úr honum annað augað,
»svo að eitrið gæti runnið út« .
Kaffi, te og súkkulaði. —
Þrjá morðingja átti einu sinni að
hengja á Indlandi. Þegar að aftök-
unni var komið lét stjórnin þá kjósa
hvort þeir vildu heldur deyja í gálg-
anum eða lifa með því skilyrði, að
einn þeirra fengi ekki annað en te
að nærast á, annar kaffi og þriðji
súkkulaði. Þeir voru eins og aðrir
frekir til fjörsins, og kusu að lifa.
Sá sem drakk súkkulaðið dó eftir
8 mánuði, sá sem á kaffinu lifði dó
eftir 2 ár og temaðurinn lifði næst-
um 3 ár, og var þá orðinn svo mag-
ur, að hann var ekkert annað en
skinn og bein. Sá sem kaffið drakk,
var allur brunninn innan, eins og
logandi eldur hefði leikið í innýflum
hans, en sá þriðji dó á hryllilegan
hátt, því áður en hann gaf upp önd-
ina, grotnuðu afhonum bæði hendur
og fætur og allur var líkami hans
eins og hann hefði þjáðst af lima-
fallssýki.
anum sat risavaxinn maður alskeggj-
aður og þrútinn í framan af drykkju.
Hann hafði aðra hendina í fatla, og
lá sofandi fram á borðið. Gegnt
honum sat annar maður rauðskeggj-
aður og stifði pylsu úr hnefa. —
— Frá Noregi. endurtók Pétur
frændi spyrjandi.
Hún leit í kring um sig.
— Er hér nokkur sem getur heyrt
til okkar?
— Nei, svaraði hann rólega, en rendi
augunum eins og mörður sem ætlar
sér bráð.
— Eg átti að bera þér kveðju,
hvíslaði hún.
Pétur frændi kveykti á eldspítu því
það var dautt í pípunni hans.
— Frá hverjum? spurði hann.
— Frá Jones, svaraði hún, Jones
frá Skotland Yard.
Hann ypti öxlum eins og hann
kannaðist ekki við manninn, en hann
gleymdi að kveykja í pípunni og
misti eldspítuna.
— Eg þekki engan mann með því
nafni, svaraði hunn stuttlega.
— Hann er dáinn, hélt hún áfram
Hann dó hjá okkur þegar lögreglan
kom að sækja hann.