Morgunblaðið - 31.12.1913, Side 3

MORGUNBLAÐIÐ
285
Heyrst hefir, að byrjaS verði á
hinu nýja pósthúsi þegar eftir nýjárið.
En þaö á að standa á horninu við Póst-
hússtrœti og Austurstræti — andspænis
Landsbankanum og Godthaabsverzlun —
þar sem pakkhús pósthússins stendur
nú.
Murat II. gaf munkabygð þessari sjálf-
stjórn og hefir fjallið verið lýðveldi
siðan, og þrátt fyrir hina nýju ríkja
skiftingu á skaganum, eru allar líkur
til þess, að lýðveldi þetta verði látið
hlutlaust og fái að halda öllum rótt-
indum sínum óskertum.
r----1 DAGBÓíflN. C=3
Gamlársdagur.
Afmæli I dag.
Björg Gunnlaugsson húsfr.
Sigurjóna Jónsdóttir húsfr.
Sigurlína M. Sigurðardóttir husfr.
Sigvaldi Bjarnason trósm.
Háflóð er í dag kl. 7.49 árd.
og kl. 8.7 síðd.
Sólarupprás kl. 10.26 árd.
Sólarlag kl. 2.36 síðd.
Yeðrið í gær. Reykjavík, sunn-
ankaldi, regn, hiti 4.0; ísafjörður, suð-
vestanhvassviðri, regn, hiti 4.7 ; Akur-
eyri, sunnanstormur, hiti 3.0; Seyðis-
fjörður, logn, hiti 2.5; Vestmaunaeyjar,
suð suðaustan snarpur vindur, hiti 4.8.
í Þórshöfn á Færeyjum logn, frost
2.7. — Ekkert samband við Grímsstaði
á Hólsfjöllum.
Póstar: Eigi er með öllu vonlaust
um, að póstur komi frá útlöndum þeg-
ar í byrjun ársins. Sig. Briem póst-
meistari hefir símað til útlanda um að
pósti yrði komið á botuvörpunginn
Marz, sem fer frá Hull í byrjun árs-
ins. Munu margir póstmeistara þakk-
látir fyrir ráðstöfun þessa.
S í m s 1 i t eru víða um Norðurland
og einhverstaðar milli Búðardals og
Stykkishólms.
N æ s t a tölublað Morgunblaðsins
kemur út 2. janúar.
L e i k h ú s i ð. Þar verður Lónharð
ur fógeti leikinn í 5. sinn á nýjársdag
kl. 8 síðd.
B á r u b ú ð. Frá því á morgun
hefir póststjórnin tekið Bárubúð á leigu
af eiganda hússins, hr. Jónasi H. Jóns-
syni. —í gærkvöldi sýndi Bjarni Björns-
son þar eftirhermur sínar, og var
það siðasta sinni um ófyrirsjáanlegan
tíma, sem skemtun verður haldin þar.
Rauða akurliljan.
Skáldsaga frá
11 stjórnarbyltingunni miklu
eftir
baronessu Orczy.
(Framh.)
Blakeny reis seint upp, hneigði
sig djúpt og innvirðulega fyrir konu
sinni, sagði síðan með mestu
hæversku.
Eg hefi sjálfur valið vöruna og
val mitt er óskeikult.
— Þá óskeikulla en hugprýði þín
er eg hrædd um, svaraði hún háðs-
lega.
— Nú, nú! Athugaðu þetta vel.
Heldur þú að eg íari að líða það,
að líkami minn sé gerður að prjóna-
koddaaf sérhverri þeirri froskætu sem
ekki dáist að þínu fagra nefi.
— Ó! Percy minn! — svaraði
frúin hlæjandi, — þú þarft ekki að
vera hræddur um það, það eru ekki
karhnenn, sem eru óánægðir með
lagið á nefi minu. —
— Fari það grákollað! Efast þú um
hugrekki mitt góða mín ? Eg hefi átt
við verri mótstöðumenn en þetta,
Umdæmisstúka íslands
hefir í hyggju að gangast fyrir mat
gjöfum handa fátæklingum í mestu
harðindunum í vetur. Er í ráði að
gefa börnum og gamalmennum að borða
í Goodtemplarahúsinu. — Umdæmis-
stúkan tekur þakklátlega á móti öllum
gjöfum frá fólki, er styðja vill fyrir-
tækið. Geta menn komið þeim til
Guðjóns Jónssonar á Kleppi, Jónínu
Jónatansdóttur Þingholtsstræti 15 og
Maríu Pótursdóttur Skólavöröustíg 35,
sem veita þeim viðtöku. Matarílát
koma sór líka vel. — Ættu sem flest-
ir að hlynna að þessu iiknarstarfi.
Nýjársmyndin í Gamla Bfó
heitir »Samvizkulaus þorpari«. Er hún
leikin af »Yitagraph Co.« í New-York,
en fer fram í Milano og Turin, og
hefir því á sér ítalskan blæ.
»Þorparinn« er auðugur banka- og
ábyrgöarfólagastjóri, Lorenzo að nafni,
og á heima í Mílanó. Hann verður
ásthrifinn af ungri stúlku, en hún er
trúlofuð og vísar honum því á bug.
En Lorenzo er svo nærgöngull, að unn-
ustiun verður einnig að skerast f leik-
inn. Lorenzo verður nær örvita af reiði
og heitir að hefna sín. Óg svo eltir
hann þau hvert sem þau fara og lætur
ekkert færi ónotað til þess að steypa
þeim í glötun. En hér fer þó sem
oftar, að skamma stund verður hönd
böggi fegin. Þorparinn er gripinn og
fær makleg málagjöld.
Lýðveldið á Athos.
A Balkanskaganum er fjall, sem heit-
ir Athos. Á fjalli þessu eru 20
munkaklaustur og mörg munkaþorp,
og eru íbúarnir nær 7000.
Það eru nú nær 500 ár síðan að
og þeir hafa ekki átt neinum sigri
að hrósa. —
— Vissulega Percy, — sagði Mar-
grét með löngum, glöðum hlátri,
sem bergmálaði i gamla eikarloftinu
i gististofunni, — eg hefði haft gam-
an af að sjá þig þá, ha ha ha. það
hlýtur að hafa verið gaman að sjá
þig þá, og svo að verða hrædd-
ur við þennan franska sveinstaula
ha ha! ha ha!
— Ha, ha ha! — endurtók herra
Percy, — frú þér sýnið mér sóma.
Nú Ffoulkes, takið þér eftir því. Eg
hefi komið konu minni til að hlægja
Henni, gáfuðustu konunni í Norð-
urálfu. Við verðum að fá eitt glas
af öli! Hann barði fast í borðið,
sem hjá honum var, og hrópaði; —
hó Jelly, fljótt maður, hingað Jelly.
Nú komst friður á í stofunni.
Herra Jellyband náði sér furðu fljótt
aftur eftir hinar mörgu og miklu
geðshræringar, sem hann hafði orð-
ig fyrir síðustu hálfu stundina.
— Komdu með eina skál af púnsi
Jelly, heitu og sterku, — sagði herra
Percy, — Það verður að væta þær
gáfur, sem hafa komið slíkri konu
Athos munkarnir eru alkunnir fyrir
gestrisni sína, en enginn kvenmaður
fær þó að koma þar iun fyrir landa-
mærin. Meira að segja eru reglurnar
svo strangar, að engin lifandi kven-
vera má konia þangað. Og þeir kaupa
frá útlöndum öll þau egg, er þeir þurfa
tii; lífsviðurværis, vegna þess, að hæu-
ur eru þar ófriðhelgar.
Þegar Grikkir unnu Saloniki, hafði
Grikkjadrotning i hyggj11 að heim-
sækja Athosmunkana. En þeir lögðu
þar blátt bann við og varð hún frá
að hverfa við svo búið. Hin eina
kona, sem hefir fengið leyfi til þess að
skoða klaustrin, er Lady Stratford
Redoliffe, og eru nú 100 ár síðan.
Hún var kona enska sendiherrans í
Miklagarði.
Grískir munkar eiga 17 klaustrin,
Serbneskir eitt, Búlgarar eitt og Rúss-
ar eitt.
—--------«>-'/<•--------
Erfðaskrá Herman Bangs.
A stúdentaárum Herman Bangs
lá hann um hrið mjög veikur. Gömul
og fátæk kona hjúkraði honum og
í þakklætisskyni við hana hét hann
henni því, að arfleiða syni hennar
tvo að öllum eigum sínum. Gjörði
hann erfðaskrá þessu samkvæmt og
bað einn vina sinna að geyma hana.
Þegar Bang lézt fyrir tveim
árum síðan — hann dó í sjúkrahúsi
í Ameriku — kröfðust synir þess-
arar gömlu konu arfsins. Heitir
annar þeirra Hans Larsen og er
til að hlægja. Ha ha. Flýtið yður
nú góði Jelly. —
— Nei það er enginn tími til
þess Percy, — sagði Margrét, —
skipstjórinn kemur hingað von bráð-
ar, og bróðir minn verður að fara
um borð, annars missir skipið af
flóðinu. —
— Tími, góða min ? Það er meir
en nægur tími fyrir hvern heiðurs-
mann sem er, að verða drukkinn og
komast um borð, áður en fer að
falla út. —
— Eg held, náðuga frú, — sagði
Jellyband auðmjúkur — að hinn
ungi maður sé nú á leiðinni hingað
með skipstjóra herra Percys. —
— Það er gott sagði Blakeny, þá
gétur, Armand fengið sér gott glas
meðal góðra vina. Heldurðu Tony
— bætti hann við og beindi máli
sínu til lávarðarins, — að blóðdrekk-
urinn yðar vilji drekka glas með oss?
Segðu honum að við skulum drekka
sáttabikar. —
Þið eruð allir svo kátir og glaðir,
— sagði Margrét, að eg vona, að
þið fyrirgefið þó eg kveðji bróður
minn í öðru herbergi. —
Það hefði verið ókurteisi að hafa
rakari, en hinn Gilbert Larsen og
er vinnumaður í Ameríku.
Ættfólk Bings gerði og einnig
kröfu til arfsins og héldu systur
hans því fram, að Bang fyrir löngu
hafi verið búinn að gleyma þessrn
loforði sínu og ætíð ætlast svo til,
að systurnar erfðu hann.
Dómstólarnir i Khöfn hsfa haft
málið til meðferðar, og nýlega féll
sá úrskurður dómaranna, að Hans
og Gilbert Larsen séu réttmætir
erfingjar skáldsins.
Bang var stór-skuldugur maður,
en átti mikið af dýrmætum listaverk-
um, stórt bókasafn og ágóðinn af
útgáfu bóka hans er afar mikils.
virði.
fektur rithöfundur látinn..
Nýlega dó suður á ítalin Stanley
Houqhton, einhver allra þektasti mað-
ur meðal yngri brezkra rithöfunda.
Hann byrjaði sem blaðamaður við
stórblað eitt í Manchester, en hvarf
þaðan til þess að hefja ritstörf fyrir
leikhús. Leikrit hans, »Hindle Wa-
kes«, hefir verið sýnt um alt Bret-
land, og sagt er, að hann muni hafa
grætt á því um 20 þús. sterlings
pund.
Hann var í Rómaborg, er hann
dó; fór hann þangað til þess að
rita nýtt leikrit, sem leika átti i
New-York, og hafði leikhússtjórinn
mikli, Charler Frohman, pantað það
hjá honum. Houghton varð aðeins
32 ára.
á móti því. Bæði Antony lávarður,
og herra Andrew skildu, að frú Bla-
keny gat eigi verið upplögð til að
taka þátt í gleði þeirra, eins og á
stóð. Ást hennar til bróðursins Ar-
mand St. Just var djúp og innileg.
Hann hafði einmitt þá verið nokkr-
ar vikur hjá henni á heimili heunar
í Englandi, og var nú á leiðinni heim
til þess að veita þjóð sinni þjónustu
á þvi tímabili, sem dauðinn var
venjulegasta endurgjaldið fyrir ýtr-
ustu sjálfsfórn.
Herra Percy gerði þvi enga til-
raun til að halda konu sinni. Með
fullkominni kurteisi, en þó með til*
gerðarblæ, sem var samfara öllum
hans hreyfingum, opnaði hann dyrn-
ar fyrir henni, um leið og hann
hneigði sig eins djúpt og kurteis-
lega og þeirra tíma tizka heimtaði,
en hún gekk út úr stofunni um leið
og hún leit til hans snögt og fyrir-
litlega. Herra Andrew Ffoulkes, sem
hafði vaxið að skarpleika og samúð
síðan fundum hans bar saman við
Súsönnu de Tournay, var sá eini,
sem varð var við, að sá mátaði
heimskingi herra Percy leit á konu
sina, um leið og hún gekk út um
dyrnar með undarlegu augnaráði, sem
lýsti djúpri en vonlausri þrá eftir
henni.