Morgunblaðið - 07.03.1915, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Svar Þjóðverja til
Bandaríkjamanna.
Útdráttur.
Þýzka stjórnin hefir svarað ávarpi
Bandaríkjamanna út af hafnbanninu
svo nefnda.
Svarið byrjar á því að stjórnin
fullvissar Bandaríkjamenn um full-
komna vináttu sina.
Þarnæst segir hún, að því sem
boðað hafi verið í auglýsingunni frá
4. febr. hafi eigi verið beint gegn
lögmætum siglingum og verzlun
hiutlausra þjóðæ Þjóðverjum hafi
verið nauðugur einn kostur að taka
til þessara ráða, til varnar gegn sjó-
hernaði Englendinga, sem engum
þjóða-réttarreglum fylgi. Engiend-
ingar hafi ekki fengist til að taka
npp aftur þær sjóhernaðarreglur, sem
giltu í ófriðarbyrjun, þrátt fyrir marg-
ar áskoranir hlutlausra þjóða.
Þýzka stjórnin heldur því fram,
að Þjóðverjar hafi hingað til gætt
gildandi reglna á sjónum, jafnvel þó
að það hafi verið þeim til tjóns frá
hernaðarlegu sjónarmiði. Þeir hafi
t. d. ekki hamlað Dönum að flytja
matvæli til Englands, en það hefðu
þeir getað með herskipum sínum.
Englendingar hefðu aftur á móti
brotið mikilsverðustu reglur þjóðrétt-
arins, til þess að losna við skifti
Þjóðverja við útlönd og reynt að
svelta þýzku þjóðina, og er slíkt
framferði gagnstætt öllum hernaðar-
reglum og mannúðarreglum. Mót-
mæli hlutlausra þjóða hafa ekki stoð-
að til að fá Englendinga til að láta
af uppteknum hætti. Er nú svo
komið að Þýzkalandi eru bannaðir
því nær allir aðflutningar, en Eng-
lendingar geta birgt sig að vörum,
bæði þeim vörum, sem ekki eru
bannvara eða skilorðsbundin bann-
aði Sjiva. Þar reis sólin aldrei og
þar seig hún aldrei til viðar. Þar
var hvorki dagur né nótt, en yfir
öllu hvildi þó dauf og einkennileg
birta. Eins langt og augað eygði
voru þar trjálundir og svalir skútar,
þar sem girnilegt var að hvilast. Alt
var hvítt og gegnsætt, eins og það
væri af birtu skapað. Þar bærðist
aldrei hár á höfði og þar hlaut að
vera sælt að sofa hinum eilífa svefni I
Mennirnir stóðu lengi þögulir.
»Þarna er hvíld og eilífur svefn*
hvísiuðu þeir. Og nokkrir þeirra
gengu út á móðuna. En þá biá svo
við að hið tæra vatn klofnaði eins
og það vildi gera þeim veginn auð-
veldari. En þeir, sem stóðu eftir á
bakkanum kendu undarlegs sefa i
brjósti. Þeir kölluðu á hina, sem á
undan voru farnir en þeir litu ekki
við og héldu áfram eins og eitthvert
segulmagn seyddi þá yfir til landsins
hinu megin.
Og þeir, sem eftir voru sáu að
líkamir hinna urðu gegnsæir og skín-
andi — Það var alveg eins og þeir
rynnu saman við ljós það er lýsti
yfir ríki dauðans.
Og þegar hinir náðu ströndinni
vara og þeitn, sem ætíð hafa verið
taldar. bannvörur. — Bendir þýzka
stjórnin á, og leggur sérstaka áherzlu
á það, að kaupmenn í Bandarikjun-
um hafi selt óvinum Þýzkalands
vopn svo hundruðum miljóna marka
nemi. Þetta sé að vísu ekki beint
hlutleysisbrot, en þýzku stjórninni
og alþýðu manna á Þýzkalandi þyki
súrt i broti, að tilraunir hlutlausra
þjóða til að fá að verzla við Þýzka-
land í friði hafa f>orið lítinn árangur,
en þær þjóðirneytiréttar síns til aðláta
viðgangast að bannvöruverzlun þeirra
við England og aðra óvini Þýzka-
lands haldi áfram. Þykir stjórninni
það miður að Bandaríkin hafi ekki
séð um að sú verzlun hætti.
Þýzkalandi sé nauðugur einn kost-
ur að beita hörðu gegn Engiending-
um. Þeir ætli að láta hungrið sverfa
svo að þýzku þjóðinni að hún eigi
ekki nema tvo kosti um að veljaT*
annað hvort að deyja úr sulti og
seyru eða ganga að þeim kostum
sem henni verða settir. Segist stjórn-
in vonast til þess, að hluflausar þjóð-
ir taki ráðstöfunum Þjóðverja með
sama jafnaðargeði og ráðstöfunum
Englendinga, einkum þegar þess sé
gætt að báðir aðiljar taki upp nýjar
reglur um sjóhernað.
Þýzka stjórnin hefir einsett sér að
neyta allra ráða til þess að varna
því að vopn cg hergögn verði flutt .
til Englands og sambandslanda þess.
Kveðst hún ætla að láta leggja tund-
urdufl á hernaðarsvæði það sem hún
hafi tiltekið, og eyðileggja kaupför
óvinanna. Ollum skipum, sem sigla
ínn á þetta svæði sé því hætta búin,
hverrar þjóðar sem þau eru. Til
þess að sneiða hjá þessari hættu sé
skipum hlutlausra þjóða bezt að koma
ekki á þessar slóðir, en ef þau komi
þangað megi þau sjálfum sér um
kenna ef illa tekst til.
Loks stingur þýzka stjórnin upp
á því að Bandaríkjamenn iáu herskip
fylgja kaupförum sínum, og væntir
hinu megin lögðust þeir til hvíldar
í forsælu trjálundanna og í hiiium
svöiu skútum. Þeir lokuðu augun-
um og á andlitum þeirra ljómaði
friður og sæla, hálfu meiri en sú, er
ástin hafði veitt á landi iífsins.
Þá sögðu þeir sem eftir voru:
»Ríki Sjiva er betra og fegurra*.
Og altaf fjölgaði þeim, sem fóru
yfir móðuna. Þeir fóru þangað í*
fylkingum, gamlir menn og miðaldra,
mæður með börn sín í fanginu,
æskumenn og yngismeyjar — þús-
undir og miljónir manna fóru til
ríkis dauðans svo lífsins land lagðist
næstum i eyði.
En Visjnu sem átti að gæta lífs-
ins, varð hræddur er hann sá hvern
árangur það ráð hafði haft, er hann gaf
mönnunum í bræði. En hann vissi
ekki hvað hann skyldi gera og fór
því á fund Brahma hins almáttuga.
»Skapari, bjarga þú lífinu* mælti
hann. »Þú hefir gert riki dauðans
svo bjart og fagurt að mennirnir
hafa yfirgefið mig«.
»Eru þá engir eftir
»Það eru ekki aðrir en ungur
maður og ung kona, sem unnast svo
mjög að þau hafa kosið að hafna
stjórnin þá þess að siík skip flytji
ekki bannvöru, og kveðst hún fús
til að semja við Bandaríkjamenn um
þetta efni.
Hljómleikar.
Tveir siguivegarar.
Hr. Theodór Árnason hóf fiöH'
hljómleika sí,.a í Gamla Bio föstu-
dagskvöld síðastl. með aðstoð frú V-
Einarsson sem lék undir á Prano.
Það sem mesta eftirtekt mun haf*
'""-•'i vakið hjá áheyrendum hans, vaf
framför sú hin mikla í tíðluleiknufflr
I sem hann hefir tekið eftir ekki lengrl
t':
i dvöl erlendis en hér var uffl að
ræða. í teknisku tilliti hefir hon*
i., um farið mjög fram og »tónninn<
er orðinn hljómfyilri og gefur beztu
| vonir um að hr. Th. Á. eftir frekara
Éf nám eriendis verði ágætur fiðluleik-
I ari og okkur löndum hans til stór
• sóma. Hr. Th. Á. leikur á fiðlu
Jsina með stakri nákvæmni og góð-
Von E-chhnm, herslmfðmgi. um skilning á hlutverkum, en hafði
Von Below, hershöfðingi.
Þessir tvcir hershöfðint-j ir. unru
hinn miklj sigur á Rússum hjá
Mn'urisku vötrunu-n núna í lok
febrúarmánaðrr, en H ndenburg lagði
þó ráðin á.
eilifri sælu til þe..s að þurfa ekki að
loka augunum og sjást svo aldre;
framar*.
»Hvers æskir þú þá?«
»Taktu fegurðina og hámingjunn
frá ríki dauðans, svo þau yfirgefi
mig ekki þegar ást þeirra kólmir«.
Brahma sat Jengi og hugsaði mál-
ið. Síðan mælti hann :
»Nei, eg vil ekki taka neitt af
fegurð og hamingju frá ríki dauð-
ans, en eg ætla að gera annað til
þess að lífið líði eigi undir lok.
Mennirnir skulu stöðugt fá að fara
yfir í riki dauðans, en þeim skal
ekki verð.i það jafn ljúft og áður*.
Og úr myrkrinu óf B ahma þykka
og ógegnsæja blæju, og hann skóp
tvær hræðilegar verur, Kvöl og Ótta,
og fól þeim að þenja blæjuna yfir
móðuna svo að menniruir skyldu
eigi fratnar sjá inn í ríki dauðans.
Eftir það ólgaði lífið aftur í landi
Visjnu, því þótt ríki diuðans væri
jafn fagurt og unaðslegt og áður,
voru mennirnir hræddir við það að
fara þangað.
þó færst fullmikið í fang þegar hann
lék Sonatine Schuberts i G-moll, og
bar einkum' á því í »Allegro giusto«-
»Tónninn« var með köflum ekki
nægilega fastur, ákveðinn og skýr —
þó hins vegar væri hann altaf hreinn
— og tónbilin vildu því nokkuð
fljóta saman. Það sem mér eink-
um virðist vanta á hjá hr. Th. A.
er fullkomið vald á hverjum tón
fyrir sig, þegar boginn snertir fiðlu-
strenginn (d: intonation), en óefaö
lagast það við frekari fullkomnun f
listinni, en það mun þessum unga
listamanni okkar vera hugfólgnast aí
öllu, brautin er honum skýrt mörk-
uð og hann hefir sýnt það, að hann
skortir hvorki hæfileika, vilja né
þrek að ganga hana. Hr. Th. A-
lék margt mjög vel, t. d.: »Ave
Maria« Schuberts, »Menuett« Hánd-
els »Gavotte« eftir Fr. J. Gossec 0.
fl. Yfir höfuð tókust miuni lögio
bezt, enda eru þau lög bezt við al-
mennings hæfí, og sýndi hr. Th. A-
þar vel fimni sína og yfirburði 1
»Fantasi Tziganesque« eftir Hubayr
ungverska fiðlusnillinginn. Það lag
er ekkeit barna meðfæri, en naut sín
þó vel í höndntn hr. Th. A. r
fékk hann að maklegleikum dynjandi
lófatak. Frú Einaisson lék undir á
Píano af mikiili nákvæmni og sniekk-
vísi, eins og henni er lagið.
Hljómleikur þessi var illa sóttur
og virðist það hafa fremur verið fyr'
ir einhverja slysni, heldur en þvl’
að söngelskandi bæjarfólk ekki hafi
viljað hlusta á þennan unga, efnileg*
landa okkar, en nú fær þó betur^a
reyna á í kvöld, þá verða hljóffllei^
arnir endurteknir og á hr. Th. Ama
son fyllilega skilið að fá »fult
A. Th.