Morgunblaðið - 14.03.1915, Side 5

MORGUNBLAÐIÐ
5
Bókaverzlun ísafoldar.
Bl©k í s.jálfblekunga.
Hringbækur (vasabækur með lausutn blöðum, sem má taka tir
og setja í eftir vild).
Skritborðsalmanök (blöðin leggjast afturfyrir, til geymslu).
Pappírsserviettur o. m. fl.
Altaf eru fyrirliggjandi birgðir af pappír, umslögum, bleki, biokkum,
reikningsfærslubókum og allskonar nýtizku skriffærum og skrifstofu-
áhöldum.
skálunum og erfiðleikana við það að flytja særða menn af vígvellinum.
Og við þetta bætist svo læknaskortur og skortur meðala og bjúkrunargagna.
Bandamenn hafa ieitast við að hjálpa Serbum og Svartfellingum með
matvæli, fé og hjúkrunargögn. En hið síðast talda verður af skornum
skamti, því þeir hafa sjálfir í mörg horu að líta.
Um viðureignina þar syðra hefir ekkert eða litið frézt nú langa lengi.
Má búast við því að lítið sé aðhafst vegna fannkyngis og ófærra vega.
Svartfelskur sjúkraskáli.
Svartfellingar eru þó sú eina þjóð, er nú á í ófriði, sem varið hefir sitt
eigið land fyrir öllum árásum.
Enginn einasti óvinahermaður hefir stigið sínum fæti inn i land þeirra og
engar herferðir hafa verið farnar þangað í loftinu, enda er þar ekki á nein
vígi eða vöruskála að skjóta. — Þeir hafa setið um Cattaro síðan snemma
í vetur og voru þá ákveðnir í því að ganga þar ekki frá. Mundi þeim
verða það ærinn fögnuður, ef þeir næðu allri Dalmatiu á sitt vald og
fengju að halda henni á eftir.
— Þau geta farið á sveitina, sagði
Remington, það er mátulegt handa
þeim.
Eftir hálfan mánuð fekk unga frú-
in bréf í póstinum og fylgdi gömul
biblía. Amma hennar, sem var ný-
dáin hafði gefið henni biblíuna eftir
sinn dag. En bókin var líka meira
en hundrað ára gömul. Amman hafði
verið sérvitur í meira lagi. Hún átti
heima í þorpi nokkru langt þaðan
og þeim Remington ekkert til vina.
Bréfið var stutt. Amman sagðist að
eins skrifa henni síðustu kveðju og
arfleiða hana að öllum eftir látnum
eigum sínum. En neðst stóð að hún
sRyldi leita vel í biblíunni.
Þegar Margrét fór að fletta bók-
lnni fann hún í henni miða, sem
Vat límdur niður í kjölinn og á hon-
nm stóð:
^að er 17 f. f. g. h. í. á. til g.—
Grafðu.
Margrét skrifaði John og bað hann
koma heim og svo fóru þau
hæði til kofans, sem þau erfðu eftir
^erlinguna. Eftir að þau höfðu skoð-
húsið og garðinn nákvæmlega
§átn þau botnað í rúnaletri því, sem
stóð á miðanum innan í biblíunni.
Amma hafði verið sérvitur, það var
synd að segja annað. í stað þess að
segja Margrétu það blátt áfram hafði
hún fengið henni svo flókið dæmi,
að slíkt mundi naumast leyst í eitt
skifti af fimmtíu.
— En þau þýddu það nú þannig:
Það er 17 fet frá garðshliðinu í
áttina til gömlu eikarinnar. — Grafðu.
— Hún hlýtur að hafa falið þarna
einhvern fjársjóð, sögðu j au hvort
við annað í hálfum nljóðum.
— Nei, það getur ekki verið, því
hún var fátæk alla æfi.
— Það er líklega eitt hvað, sem
henni hefir þótt vænt um, en okkur
er að engu gagm.
Þau biðu nú þangað til dimdi um
kvöldið til þess að uágrannarnir
skyldu ekki sjá til sín. En svo fóru
þau eftir fyrirsögninni á blaðinu,
eins og þau höfðu þýtt hana og
grófu þar niður. Rétt undir gras-
sverðinum fundu þau sex stórar
niðursuðudósir fullar af gulli, silfri og
seðlum. Amma hafði ekki verið fá-
tæk, en hún hafði verið nirfill og
þetta hafði hún grætt með margra
ára okri —----------.
* *
Bjarni hringjari
sjötugur,
Þeir munu fáir vera hérna í höfuð-
staðnum, sem ekki þekkja Bjarna
Mattíasson hringjara. Fjöldi manna
víðsvegar um land þekkir hann líka.
Nú er hann sjötugur. Hver skyldi
trúa því, er þekkir Bjarna? Tímans
tönn heggur misjafnlega i mannanna
börn. Margur fertugur er ellilegri en
Bjarni. Eftir útlitinu að dæma ætti
hann að vera fyrir innan fertugt. —
Hann er ungur i anda og léttur á
fæti sem tvítugur væri.
Og þó er hann sjötugur, fæddur
hér í Reykjavik 14. marz 1845. Bér
hefir hann átt heima alla æfi, nema
eitthvað 5 ár, sem hann dvaldist i
Görðum á Álftanesi. Hann er því
sannur Reykvíkingur.
Bjarni hringjari er vel ættaður.
Allur svipurinn ber það með sér.
Hann mun heita eftir Bjarna riddara
Sivertsen, er var seinni maður Rann-
veigar Filippusdóttur (prests í Ká!f-
holti) langömmu Bjarna; en Stein-
dór Waage stúdent og skipherra,
móðurafi Bjarna, var sonur Rann-
veigar af fyrra hjónabandi. Annars
er Bjarni i móðurætt 10. maður frá
Marteini biskupi, þeim er Jón Ara-
son lék harðast. Mattias kaupmað-
ur, faðir Bjarna, var einn hinna valin-
kunnu Arnarbælisbræðra, sona Jóns
prófasts Mattíassonar, bróðir þeirra
Kristjáns á Hliði, sira Páls (föður
Tens prófasts) og þeirra bræðra; en
Jón prófastur var náfrændi Jóns Sig-
urðssonar.
Átján vetra fór Bjarni til Helga
lektors Hálfdanarsonar, sem þá var
prestur i Görðum, og var hjá hon-
um í 18 ár (1863—8i),enum 1890
gerðist hann hringjari við dómkirkjuna
og hefir gegnt þeirri stöðu síðan
með þeirri lipurð og trúmensku, sem
Mr. Remington sat kvöld nokkurt
á skrifstofu sinni í verksmiðjunni.
Hann starfaði ekkert, en hugsaði
um dóttur sína. Hann saknaði henn-
ar en vildi ekki kannast við það.
Því hafði hann ekkert grenslast eftir
því hvað varð af þeim hjónum og
þó saknaði hann Johns líka. Þau
liðu nú sjálfsagt hungur einhvers-
staðar, en hvað gerði það til ? Þau
höfðu unnið til þess.
— Góðan daginn pabbil
— Hvernig liður yður Mr. Rem-
ington ?
Voru þau þá ekki bæði komin
þarna Margrét og John I Þau voru
hvorki aumingjaleg né mögur og
ekki virtust þau heldur iðrast gerða
sinna. Mr. Walter Remington benti
þeim á dyrnar og mælti:
— Þið fáið ekki einn pening hjá
mér! Ekki einn einasta eyri!
— Ekki e i n n eyri ?
— Nei, ekki einn einasta eyri!
— En pabbi, John á 20,000 dali
sem hann langar til að leggja inn i
fyrirtæki þitt.
Mr. Remington horfði nokkra
stund mállaus á þau, en svo mælti
bann:
Bjarna er meðfædd. Jafnframt hefir
Bjarni verið umsjónarmaður kirkju-
garðsins okkar öll þessi ár, og verið
það frá fyrstu mikið áhugamál, að
sá reitur væri bænum til sóma. Er
heldur enginn efi á, að hann hefði
orðið það fullkomlega, ef Bjarni hefði
mátt ráða.
Allir, sem Bjarna þekkja, vita hve
góður drengur hann er í hvívetna,
skemtilegur í viðræðum og vel að
sér um matgt, enda prýðilega greind-
ur. Eins og hann er þéttur á velli,
svo er hann og þéttur í lund. í
stjórnmálum var Bjarni framan af
heimastjórnarmaður, en upp á síð-
kastið hefir hann gerst eindreginn
sjálfstæðismaður. Hann er heitur
þjóðkirkjuvinur og áhugasamur um
öll kirkjumál. í trúarskoðunum er
hann fíjálslyndur og sagður mjög
hlyntur nýju guðfræðinni. Mun Bjarni
vera aðalfulltrúi nýju stefnunnar Vneð-
al embættismanna dómkirkjunnar,
sem nú eru. Templarareglan hefir
aldrei átt einlægari vin en Bjarna,
og mun hann vera einn með elztu
templurum bæjarins.
Vinir Bjarna hinir mörgu árna
honum heilla og hamingju á sjötugs-
afmælinu og vona að fá að njóta
hans mörg ár enn í góðri heilsu og
fullu fjöri.
Gamall vintir.
£ 1,000,000.
Lundúnablaðið »Times« efndi
skömmu eftir ófriðarbyrjun til sam-
skota handa Rauða krossinum, og
nú hefir blaðið safnað liðlega einni
miljón sterlingspunda Er það stærsta
upphæð, sem eitt blað hefir, nokkru
sinni safnað.
— Að vísu er blóð mitt blátt og
eg miklast af því. En eg er þó
faðir og þú einkabarn mitt. Komið
bæði heim með mér. Húsið er
nógu stórt handa okkur öllum og
verksmiðjan má ekki án Johns vera.