Morgunblaðið - 26.04.1915, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Lipton’s the -,tr
1 heildsölu fyrir kaupmenn, hjá
G. Biríkss, Reykjavlk.
Uííaríuskur
eru nú í háu verði,
þó borgar enginn þær jafn háu verði og
Verzl. ,,7ilíf“
á Grefíisgöfu 26
gerir ná fyrst um sinn, séu þær hreinar og vel þurrar.
iSripié íœRifœrié maéan þaé 6ýésí
Hinn alþekti
„Vfking” Pappi
ásamt öðru byggingarefni
fæst hjá
Carl Höepfner,
Skrifstofa í Hótei Island. Talsími 21.
Jón Kristjánsson
læknir.
Gigt og hjartasjúkdómar.
Fysiotherapi.
Fyrst um sinn til viðtals kl. ii—i
i Lækjargötu 4, uppi.
Það borgar sig
að halda til haga öllum gömlum ull-
artuskum. Þær eru keyptar háu verði
í Vöruhúsinu.
Alt sem að greftrun lýtur:
Líkkistnr og Likklæði
bezt hjá
Matthiasi Matthiassyni.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuna,
fá skrautábreiðu lánaða ókeypis.
Sími 497.
Skrifstofa
umsjónarmanns áfengiskanpa
er opin
3—5 síðdegis á Grundarstíg 7.
Sími 287.
LrÆF£NAI^
Brynj. Björnsson tannlæknir.
Hverttsgötu 14.
Oegnir rjálfnr fólki i annari lækninga-
stcfnnni kl. 10—2 og 4—6.
Öll tannlœknisverk jramkvœtnd.
lenntir búnar til o% tannqarðar af
öllum qerðum, o% er verðið eftir vöndun
d vinnu og vali á efni.
YÁTíiYGGINGAri
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabócafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit. Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Brunatrygging: Nordisk Brandforsikr.
Sæábyrgð: Kgl. oktr.
Skrifstofutími 9—11 og 12—3.
Det kgl. octr. Brandassnrance Go.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus. húsgögn, alls-
konar vðruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Carl Finsen Austurstr. 1, (uppi)
Brunatryggíngar.
Heima 6 —7 */t. Talsimi 331.
DÖGMENN
Sveinn Bjðrnsson yfird.lögm.
Frfklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 202,
Skrifstofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6
Eggert Cláessen, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sími 16.
Olaíur Lárusson yfird.lögm.
Pósthússtr. 19. Simi 213.
Venjulega heima 11—12 og 4—5
Jón Asbjörnsson yfid.lögm.
Austurstr. 5. Simi 435.
Venjulega heima kl. 4—51/,.
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Bjarni 1». Johnson
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Lækjarg. 4.
Heima 12—1 og 4—5. Sími 263
Gullna drepsóttin.
Saga
gullgerðarmannsins.
42 eftir
Övre Richter Frich.
(Framh.)
Fjeld las skeytið hvað eftir annað
eins og hann ætlaði að læra það
utan að. Það var eins og hann
vildi lesa eitthvað milli línanna um
þennan unga visindamann, sem hann
hafði séð einusinni á æfinni. Hann
mintist alt í einu svo ljóst hinnar
merkilegu doktorsræðu, þegar John
Marker hafði unnið svo glæsilegan
sigur með rökfimi sinni. Hann
mundi, hvað hinn hái ljóshærði efna-
fræðingur sagði, þegar þeir gengju
út úr hátíðasal háskólans. — —
Hann hefir fundið þaðl sagði hann.
Hinn viðurkendi vísindamaður hefir
tæplega rétt fyrir sér. John Marker
átti ekki að ná markinu fyrstur.
Hinn heilinn hafði fundið það sem
hann grunaði. Og nú var þessi
nngi stórgáfaði maður bundinn í
báða skó við verksmiðjuvinnu, sem
auðvitað ekki var honum til annars
en leiðinda-------út á eyju á miðj-
um firði — — Tóftahólma — —
Tóftahólma.
Og Fjeld hélt áfram að dreyma.
Hann hugsaði um það þegar hann
naut sólarljóssins og sjávarins í Krist-
íaniafirði. En hvað hann var þá ham-
ingjusamur. Hann sá Hukodden.
Þar neðra var Lysaker og Snarey
og lengst í fjarska sáust reykirnir frá
Slemmestad leggja upp í loftið eins
og dökkgráar súlur. Úti í sundinu
var Degerud-viti og horfði hæðn-
islega á seglbátana þegar þeir áttu
við byrleysi og straum að stríða
. . . Já, og svo kom Dröbak, rósa-
bærinn, og horfði ástúðlega og jóm-
frúlega á hið grimmúðlega karlaandlit
á Kaholmen ... Nú varð að beita
dálítið betur upp í vindinn — og
þá lá fjörðurinn þar opinn fyrir
manni, . . . þá gat maður siglt óhik-
að fram hjá Tóftahólmum og hafði
þá hvítu ströndina hjá Filtvet að
baki sér . . .
Fjeld horfði stöðugt framundan
sér og nýjar hugsanir ruddust fram.
Það var eins og eldingu hefði lostið
niður á meðal hinna gömlu minn-
inga og hleypt þeim í bál. Hann
svipaðist um eftir jakkanum sínum
en hann var horfinn og alt sem i
honum hafði verið.
En Fjeld mundi eftir bréfi, rifnu
umslagi með norsku frímerki og á
því stóð . . . TVET. Gat það skeð
að það væri Filtvet og Toftehólm-
arnir . . . ?
Það hlaut að vera. Hafði ekki
efnafræðingurinn minst á það að
natrium væri haft til gullgerðar ? Og
var ekki alveg hið sama hvort notað
var þá klornatrium eða matarsalt.. ?
Jú, Mr. Brooke vissi hvert hann var
að fara. Hann ætlaði þangað er
uppspretta gullsins var. Það voru
stjórnleysingjar, sem höfðu hér hönd
i bagga — hina hræðilegu hönd,
sem kastaði gullinu á báða bóga út
á meðal hinnu blindu og ráfandi
manna.
En höfuðið —j- það var John
Markerl
XXIII.
• 1 1 óftahólma.
Það er vor í Kristianiafirði — vor
og sólskin.
Hinar dökkleitu óveðursöldur ham-
ast eigi framar á fjöllunum fann-
skjóttum. Sunnanofsinn æðir eigi
inn yfir sundin og þokan læðist eigi
milli hólma og skerja.
Nei — nú dansa ljósálfar Mai yfir
land og haf og á ásunum sést litur
hins fyrsta vorgróðuis. Strandkoll-
arnir brosa jafnvel, og hólmarnir
hlæja um leið og hafið skvettir á þá
saltri froðunni.
Fyrstu skemtiskipin sigla út um
Dröbaksund. Og áfram þjóta þau.
. . . Vindurinn gengur dálítið til
austurs og á fleygiferð þjóta þau
fram hjá vitanum.
En hvað er þetta? . . .
Úti á Tóftahólma ber stórt timb-
urhús við loft. Það er skáli einn
mikill og smíðaður í mesta flaustri.
Engan verksmiðjureykháf er að sjá
á eynni og engin höfn sézt þar né
bryggja. En í hlé við eyna liggur
enskt gufuskip fyrir akkerum og
flytur salt á land . . .