Morgunblaðið - 15.06.1915, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:

LO0MBNN --saiClIt .
heimsfræga svissneska cacao, og át-súkkulaði,
svo sem »Mocca«, »Berna«, »Milk« og fleiri
tegundir, ávalt fyrirliggjandi, hjá
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason.
Sveinn Björnsson yfird.lögm.
Friklrkjuveg 19 (Staðastað). Simi 202.
Skrifstoíutími kl. io—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6
G. Eiríkss Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
5 duglega verkamenn
og 1 matsvein
vantar í förina til Jau Mayen.
Semjiö viö
Jörgen J. Hansen, hjá Jes Zimsen
Sundmaga
kaupir fjæzfa verði
Verzí. Von
Laugavegi 55.
„Sanifas"
er- eina Gosdrykkjaverksmiðjan á íslandi
sem gerir
gerilsneydda Gosdrykki og aldina-
safa (saft) úr uýjum aldinuni.
Sími 190.
Vátryggiö hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limii Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Strí ðs vatryggin g.
Skrifstofutími 9—n og 12—3,
Det kgl octr. Brandassurance Co.
Kaupmannahöfn
vitryggir: hus, húsgögn, alls-
konar vöruforöa 0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f h. og 2—8 e. h.
i Ansturstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
(Jnrl Finsen Laugaveg 37 (uppi)
Brunatryggíngar.
fleima 6 */«—7 V«. Talsími 331.
Ullar-prjóna-
tuskur
keyptar hæzta verði gegn peningum
eða vörum
Vöruhúsinu.
Eggert Olaessen, yfirréttarmála-
flutniugsmaður Pósthússtr. 17.
Vsajalega heinta 10—II og 4—5. Siwi 16.
Olafur Lárussoijk^yfird.lögm.
Pósthússtr. 19. Sírni 213.
Venjuleea heima 11 —12 og 4—5.
Jón Asbjörnsson yfid.lögm,
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—51/,.
Guðm. Olaísson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Reykið
að eins:
, Cfyairman '
og ,Vice Cfjair,
Cigarettur.
Fást í öllum betri verzlunum.
Niðursoðlð kjöt
trá Beauvais
þykir bezt á ferðalagi.
Silfurlands nótt.
Skáldsaga
um ræningja í ræningjalandi:
21 eftir
Övre Richter Frich.
Framh.
— Það er of seint, tautaði Lopez
gremjulega. Eftir tíu mínútur er
San Lazrrostöðinni lokað. — —
Bifreið kom þjót.tndi fram hjá
þeim og dæsti eins og hún kveink-
aði sér.----Hún var full af fólki,
sem hélt sér dauðahaldi og var ná-
fölt af ótta.
Rétt á eftir voru öll rafmagnsljós
borgarinnar slökt. Öllum portum
var lokað og gluggahlerum skelt aftur.
Hávaðinn óx með hverju augna-
bliki. Villidýrsleg öskur, dynjandi
skothríð og angistaróp.
— Við skulum koma héðan, mælti
Lopez hásum rómi og tók í hand-
legg förunauts síns. — — Múgur-
inn leitar hingað og við verðum
einhvernveginn að komast út úr
þrönginni.-----Komið á eftið mér!
Fjeld var nokkra stund á báðum
áttum. Svo hélt hann á eftir Mexi-
kananum. Þeir fóru eftir mörgum
götum mannhusum, þeir smugu
eftir hinum örgustu krákustígum og
komu að lokum út á bersvæði.
En á sama augnabliki þyrptist
tugur manna út úr hliðargötu. Æp-
andi og grenjandi þutu þeir fram
á völlinn, en nokkur blys köstúðu
bjarma á hina hræðilegustu sjón,
sem nokkur maður hefir séð. Það
var veiðiför og nú var henni lokið.
A miðjum vellinum stóð hár mað-
ur með marghleypu í hendi. Hann
hafði augsýnilega hætt við það að
flýja. Við fætur hans lá ung kona
í óviti. Skot og óhljóð — og hái
maðurinn féll til jarðar.
Þorpararnir höfðu þó enn eigi
hug til að ganga nær. Hver veit
nema bölvaði »gringoinn« geti bitið
ennþá----------*--
Svo læddist hinn áræðnasti fram
með rýting í hendinni og rak hann
á kaf í bakið á fallna manninum.
Það var auðvitað óþarfi, því maður-
inn hreyfði sig ekki. En angistar-
óp konu kvað við. — — —
Mexikanarnir lutu yfir hana og
Fjeld sá við birtu blysanna hvernig
rauðu villudýrin rifu klæði hennar.
Þá urðu þnu atvik, sem Fernando
Lopez, hinn mikli þorpari, mintist
alla sina æfi.
Hann sá félaga sinn ráðast inn i
hóp hinna blóðþyrstu villidýra. —
— Það var eins og þegar jagúarinn
steypir sér yfir bráð sína. —------
Vopnlaus réðist hann á rauðu refina.
Hann þieif blysið úr hendi eins þeirra,
og veifaði því sem kylfu yfir höfði
sér en eldregnið hraut víðsvegar.
Það brakaði í brostnum limum og
sundurmoluðum hauskúpum. Heilaga
María! Þetta var maður. Fernando
Lopez horfði alveg forviða á það
hvernig þessi Samson lamdi þorpar-
ana niður einn af öðrum. — —
Engitia gat staðist áhlaup hans. —
Með ópum og óhljóðum tóku sein-
ustu þorpararnir til fótanna og hurfu
í myrkrinu.
Fjeld fleygði kylfunni og greip
vasaljós sitt. Honum varð fyrst litið
á andlit ókunna mannsins og hrökk
saman. Hvar hafði hann séð mann
þennan áður? — — —
Það var sami maðurinn, sem hafði
gefið honum viðvörunina í Bachs-
veitingahúsi. — í brestandi augunum
um lá bæn, varirnar gátu eigi fram
flutt og gat Fjeld aldrei gleymt því.
— — Blóð rann úr brjósti hans og
hnífur Mexikanans stóð enn í bak-
inu. Hér var engin lífsvon. Mað-
urinu velti sér þunglamalega á hægri
hliðina og litlu síðar tók hann und-
vörpin.
En undir likinu !á ung stúlka
með nakin brjóst og rifin klæði og
starði á Fjeld með æðistryltum aug-
um. Hún var ómeidd að sjá, en
ákaflega hrædd.
Fjeld tók hana i fangið og sneri
sér að Lopez.
— Fylgið okkur á óhultan stað,
mælti hann og rödd hans var rám
af reiði þeirri, sem hafði fengið yfir-
höndina hjá honum og augu hans
voru blóðhlaupin.
Það fór hrollur um Mexikanann.
Hann draup höfði og læddist á stað
út í myrkrið eins og hundur, sem
hefir fengið ráðningu.
Tólfti Kapituli.
Greni sjakalanna.
Lopez nam stað fyrir framan lítið
og ósélegt steinhýsi, sem stóð við
einn af hinum miklu skurðum, sem
liggja um borgina. Það stóð þaf
eitt sér og hvergi sást þar ljósskíma.
Vegurinn lá fram að Tekscocovatni,
Steinn hékk i bandi úti fyrir dyí'
unum, sem voru rambyggilegaf-
Lopez greip þennan ófullkomní
dyrahamai, en slepti honum aftur
— því dyrnar voru opnar.