Morgunblaðið - 16.06.1915, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kanpmenn:
Bátasanmur og rær, galv.
Þaksaamur, galv.
Byggingarsaumur.
Vegg-pappi, rúllur 1V2X24 meter.
Manilla, 4” ummál.
Avalt fyrirliggjandi, hjá
G, Eiríkss, Reykjavík.
& Heinr.' Marsmann’s
Vörumerki.
Cobden
eru lang’beztir.
Aðalumboðsmenn á Is'andi:
Nathan & Olsen.
Bezta ðlið
Heimfið þeð!
:— O -
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olsen.
vátryggingai^
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vðrur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason.
Vátryggið hjás
Magdeborgar brunabðcafélagi
Deu Kjöbenhavnske Sösssurance
Foreuing iinnt. Aðaiumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
A. V. Tuiinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Str íðs vatry ggin g.
Skrifstofutimi 9—11 og 12—3.
Det kgi. octr. Brandassurance Go.
Kaupmannahöfn
vátrvggir: httS. húsgögn, alls-
konar vðruibrða 0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimak!. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
i Austurstr, 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Niolsen.
Carí Fíusep Laugaveg 37. (uppi)
Br un atry ggingar.
Heima 6 3/«—7 Vá- Talsími 331.
Ullar-prjóna-
tuskur
keyptar hæzta verði gegn peningum
eða vörum
Vöruhúsinu.
■ LrOGMENN
Sveinn Björnsson yfird.Iögm.
Friklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 202.
Skrifstofutimi kl. 10—2 og 4—*>■
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6
Eggert Claessen, yfirréttartnáU'
flutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulega hsima 10—II og 4—5. Sími l®<
Olaíur Lárusspn yfird.lögö-
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima n —12 og 4—5
Jón Asbjörusson yfid.lögffl.
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—j1/*.
Guðm. Olafsson yfirdómslögffl.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Reykið
að eins:
.Cfjairman'
og ,Vice Cf)air,
Cigarettur.
Fást í öllum betri verzlunum.
Niðursoðið kjot
frá Beauvais
þykir bezt á ferðalagi.
Silfurlands nótt.
Skáldsaga
Qm ræningja I ræningjalandi
21 eftir
Övre Richter Frich.
Framh.
— Það er eins og eg bjóst við,
tautaði hann og hratt upp hurðinni.
Hér er enginn maður og hingað
kemur enginn fyr en birtir. Mar-
tinez gamli lætur ekki ónotað tæki-
færið á þessari nótt. — — —
— Heyrið þér nú, Fernando minn
góður, mælti Fjeld og nam stað á
þröskuldinum. Það er bezt að við
þekkjum hvor annan. Eg er alveg
viss um það að þú ert þorpari og
svikari. En það skaltu vita, að eg
hefi átt við menn, sem voru þér
verri. Það er ekki ætlun mín að
láta annan eins morðingja og
þú ert slátra mér. Þér skal aldrei
gefast tækifæri til þess að vega aftan
að mér og eg skal vekja athygli
þína á þvi, að það eru alt af tvær
hlaðnar marghleypur i ermum mín-
um. Á hinn bóginn get eg séð
það á þér að þú ert eigi svo skyni
skroppinn að þú sjáir eigi hvað þér
sjálfum hentar betur. Og ef þú
vinnur mér trúlega skal eg launa
þér rikmannlega. — — —
Lopez draup höfði.
— Þú mátt vera óhræddur mín
vegna, mælti hann. Þetta hús er
að visu alræmt og mörg bein hvíla
hér undir gólfinu. En Martinez og
synir hans eru á ránsferð í nótt og
þeir munu eigi leita hvíldar fyr en
með morgni.
— Jæja, mælti Fjeld, farðu þá
ínn og kveiktu ljós. Við vetðum
að reyna að lífga þessa ungu stúlku
við.
Martinez gamli var auðsjáanlega
brot af »Feinschmecker«. Litla og
lága stofan hans var viðkunnanleg,
þtátt fyrir alla þá óreglu og óhirðu
sem þar blasti við manni. Lopez
hafði kveikt á tveim lömpum og
vörpuðu þeir birtu á mörg dýrindis
teppi og svæfla, sem lágu þar á
víð og dreif í hinni aðdáanlegustu
óreglu.' Á stóru eikarborði stóðu
matarleifar. En innan um alt þetta
skran, sem virtist fengur góðrar
veiðifarar um borgina, stóð hverfi-
steinn, sem sýndist mikið notaður,
enda votur ennþá eftir seinustu
hn ifahvatninguna.
— Opnið allar dyr, mælti Fjeld
og lagði ungu stúlkuna gætilega á
svæfla Martinez og breiddi teppi
yfir herðar hennar.
— Eruð þér ómeidd? mælti hann
á ensku og Iaut yfir hana.
Hún svaraði ekki en starði ótta-
slegin á hann
— Þér þurfið ekki að vera hrædd
við mig, mælti Fjeld blíðlega. Eg
var svo heppinn að bjarga yður á
siðustu stundu og fyrst um sinn er
yður óhætt. — — —
Hún svaraði eigi enn. En alt i
einu reis hún upp og horfði hræðslu-
lega umhverfis sig.------------
— Frændi? mælti hún. Hvar er
hann frændi? —----------
Fjeld ætlaði ekki að trúa sínum
eigin eyrum. Unga stúlkan mælti
á sænska tungu. Það var í annað
skiftið sem hann heyrði þá tungu
talaða í Mexiko. Hann virti hana
betur fyrir sér. Hún var óvenju
fríð sýnum. Hár hennar var dökt,
en augun voru blá og hörundslitur-
inn var einkennilega bjartur.
— Frændi yðar er dáinn, mælti
Fjeld á norsku. Hann dó eins og
manni samdi.---------En dauðinn er
ekki ætíð hið versta. Við skulum
nú hugsa um það hvernig við eig-
um að koma yður heim aftur til
Svíþjóðar. — — Eins og þér heyr-
ið þá erum við nærri þyí landar —'
— Eigið þér fleiri^ættingja hér? —
Undrun hennar óx. Það var einS
og hún gleymdi sorg sinni eitt
augnablik við það að heyra mælt i
þá tungu, sem svo mjög líktist
móðurmáli hennar-------------
- Eg er Norðmaður, mælti Fjeld-
Og eg er læknir. Það ætti að get*
yður öruggari.
— Þér ætlið þá ekki að yfirgefs
mig? mælti hún með skjálfandi rödd.
Þér ætlið ekki að skilja mig eftit
meðal þessara voðalegu manna?
— Forlögin hafa leitt saman leiðit
okkar, svaraði Fjeld. Og þvi fylg*r
engin gæfa að bregðast trausti eio'
stæðrar konu. Kæra jungfrú, þa®
bætir ekkert að þér grátið, m^tl
hann ennfremur, er hún fól andlit^
I höndum sér og snökti af ekka;
— — Við þurfum á öllu þte^
okkar að halda. Eftir einnar stundar
dvöl verðum við að hverfa héðaú
og þá er um að gera að hafa eig1
þreytt sig á gráti. Minnist þess a
þér eruð sansk kona!