Morgunblaðið - 02.07.1915, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Hvað er Danolit-málning?
Það er nýjasta, bezta en santt ódýrasta málningin til allrar útimálningar
Jafogóö á stí'iri, tré og járn.
Danolit er búinn ti! af
Sadolin & Holmbbd & Co’s Eftf., Kaupmannahöfn.
Aðalumboðsmenn: Nathan & Olsen.
riíansRS
Heimtið það!
— o —
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan ;& Olsen.
I heildsölu:
Vacuum Oil Company Cylinder- og vóla-olíur fyrir eimskip
og vélbáta, margar tegundir.
Sirius þjóðkunna súkkulaOi og kókó, margar tegundir.
Mjólk og rjómi í dósum og flöskum.
Venus-svertan ágæta.
Noma krystalsápur og grænsápur.
Cement frá Portland Cementfabriken Norden, Aalborg.
H. Benediktsson.
Talsími 284.
Það ráð var tekið í dag, að þoka
áfram vinstra herarminum fyrir suð-
austan Krithia og láta hann snuast
um stað nokkurn um eina milu frá
sjónum og sækja fram hálfa mílu að
vestanverðu til þess að ná nýjum
stöðvum er sneru mót svæði því
sem vér höfuui náð í austri.
Bardaginn byrjaði kl. 9 að morgni
með ákafri skothríð frá hinum stóru
fallbyssum Frakka og Breta, en sið-
an tóku léttari falibyssurnar við. í
skothríðinni voru margar af gaddavírs-
girðingum óvinanna eyðilagðar. Kl.
10.45 náðum vér tyrknesku vígi hjá
Saghir Dere með áhlaupi. Það hafði
lengi gert oss skráveifur.
Stórskotahríðin stóð enn góða
stund, en síðan réðst fótgönguliðið
fram og tók þrjár skotgrafaraðir fyrir
vestan Saghir Dere. Fyrir austan
gjána náðum vér tveim skotgrafa-
röðum, en lið vort gat ekki komist
lengra áfram hægra megin vegna
þess að Tyrkir veittu þar drengilegt
viðnám.
Klukkan 11,30 höfðum vér náð
þvi svæði sem vér ætluðum oss og
búist þar fyrir. En Gurkha sveitir
sóttn enn þá lengra fram og náðu
á sitt vald hæð fyrir vestan Krithia.
Sú hæð hefir mikla hernaðarlega
þýðingu. Höfðum vér þá þokað lið-
inu fram um iooometra. Vér gerð-
um áhlaup á skotgrafirnar til hægri
síðari hluta dagsius, en tókst ekki
að hrekja óvinina úr skotgryfjunum.
Þeir höfðu þar margar vélbvssur og
fallbyssur til varnar.
Um nóttina gerðu Tyrkir gagn
áhlaup en þeim var hrundið.
Vér höfum náð því svæði sem
vér ætluðum oss að undanteknum
þeim eina stað, sem fyr er áminst
og auk þess komið vinstra herarm-
inum míklu lengra áfram en gert
var ráð fyrir í fyrstu.
Skólauppsögn.
Eftir að rektor hafði afhent nem-
endum þeim, er lokið höfðu gagn-
fræðaprófi, prófvottorð sín, ávarpaði
hann þá nokkrum orðum og sagði
meðal annars, að hann vildi ekki
hvetja þá yfirleitt til að halda áfram
námi sínu f Mentaskólanum, heldur
miklu fremur brýna fyrir þeim að
hugsa sig vel um, áður en þeir af-
réðu það. Það væri, eins og nú
stæði, ekki svo glæsilegt að fara þá
löngu og torsóttu leið; þeir ættu
3 ára nám eftir í skólanum, 5 til 6
ára nám við háskólann og svo rrættu
þeir búast við því að þurfa að bíða
3 til 10 eða alt að 15 árum við
fremur rýr kjör flestir þeirra, unz
þeir kæmust í hið eftirþráða embætti,
og þegar þeir væru loks komnir
svo langt, mundi þeim ekki finnast
staðan svo arðvænleg, sem margur
héldi, er ekki þekti til. Mentunin
væri góð, en hana mætti nota í
fleiri stöðum en í embættum; þeir
gætu farið í verzlunarskóla eða bún-
aðarskóla og fengið þar sérmentun;
ef einhverir þeirra væru hneigðir til
sjómensku, gætu þeir orðið hásetar
á skipum og gengið svo í sjómanna-
skólann og með tímanum orðið
stýrimenn eða skipstjórar, ef þeir
reyndust duglegir, og það væri miklu
arðvænlegri vegur en embættisveg-
urinn. Hann kvaðst þó búast við
að margir þeirra mundu sækja um
inntöku í lærdómsdeild skólans, en
fyrir þeim vildi hann brýna að setja
markið hátt og láta sér ekki nægja
að »slampast* upp úr bekk, ef
hepnin sé með, eins og liti út fyrir
að sumir gerðu. Þeir sem settu sér
markið bátt, næðu því að vísu eigi
alt af við fyrstu tilraun, en þeir
kæmust þó nokkuð áleiðis. Aðsókn-
in að skólanum væri orðin mikil
og það væri um skólanemendur sem
hverja vöru, að þegar mikið væri
um að velja, þá vildu menn ekki
nema góðu vöruna, hinni væri hafn-
að. —
Síðan úthlutaði rektor nokkrum
verðlaunabókum og gat þess, að þó
að þær væri nokkuð misjafnar að
dýrleik og gæðum, þá hefðu þær
allar eitt sameiginlegt, að prentaður
miði væri límdur í þær allar og á
honum stæði: »Verðlaun fyrir sið-
prýði, iðni og framfarir*. Það væri
þessi miði, sem ætti að gera nem-
endunum bókina dýrmæta og hvetja
þá til að kappkosta framvegis eins
og hingað til að eiga slika viður-
kenningu skilið. Auk þess voru
hálfir vextir af legati Jóns rektors
Þorkelssonar (22 kr. 29 aur.) veittir
Kristni stúdent Ármannssyni fyrir
»iðni, siðprýði og góðar framfarir«.
Að lokum kallaði rektor stúdent-
ana fram og afhenti þeim vottorð
sin. Sagði hann að þetta væri hinn
stærsti hópur, sem útskrifast hefði
frá skólanum, en hópurinn væri eigi
að eins stór, heldur og mannvæn-
legur, að þessir ungu stúdentar hefðu
yfirleitt verið mjög ástundunarsamir
og einkar kurteisir í allri sinni fram-
komu, einn þeirra hefði fengið hæstu
einkunn, sem gefin nefði verið síðan
nýja reglugerðin komst á, og annar
mjög háá einkunn. Að þenna stóra
hóp prýddu 8 yngismeyjar, og að
þær hefðu gert meira en að prýða
hópinn, þær hefðu líka haft bætandi
áhrif á bekkjarbraginn; þær hefðu
ekki verið neinir eftirbátar bekkjar-
bræíra sinna í náminu og verið
fyrirmyud þeirra í allri kurteisi og
háttprýði og öll umgengni þeirra og
piltauna hefði verið kenríúrunum á-
nægjuefni; ef kennararnir ættu að
dæma um kosti og ókosti samskóla
fyrir pilta og stúlkur eftir þeirri
stuttu reynslu, sem þeir hefðu haft,
þá mundi eigi vera neinn efi á því,
að si dómur yrði samskólanum i vil.
Að það væri eftirtektarvert, að 1
sama mánuðinum sem svo margar
stúlkur útskrifuðust úr Mentaskólan-
um, hefðu konur fengið svo mjög
aukin réttindi og að ekki mundi sig
furða á því, þó að einhver þessara
ungu kvenstúdenta kæmist einhvern-
tima á þingbekkina eða jafnvel 1
»ráðherrasessinnc.
Að endingu kvaðst rektor vona
og treysta þvi, að þessi mentun,
sem stúdentarnir hefðu fengið 1
Mentaskólanum yrði þeim öllu®
bæði til gagns og gleði á lífsleiðinni,
að það mundi ætíð gleðja kennarana
að heyra um velgengni þeirra, hvað
svo sem þeir kynnu að taka sér fyrir
faendur, að hjartanlegustu heillaóskif
fylgdu þeim öllum frá skólanum.
Síðan sagði hann skóla slitið.
Þá bauð rektor kennurum skólans
og hinum »nýbökuðu« stúdentu®
inh til sín og fóru þar fram veit'
ingar.
Stórstúkuþing Islands,
hið sextánda, var háð hér i Reykja-
vik frá 26.—30. f. m. Á undao
þíngsetningu sté séra Ólafur Ólafs-
son fríkirkjuprestur i stólinn, en fuli'
trúar og aðrir Good-templarar gengu
í kirkju með islenzka fánann i broddi
fylkingar. Fulltrúar voru mættir
— hefðu orðið miklu fleiri ef hafís'
inn við Norðurland hefði ekki rugl'
að skipaferðir.
Framkvatndarncjnd félagsins skipa
um næstu 2 ár þessir:
St.-templar: Guðm. Guðmundss°n
skáld, st.-kanzlari Þorv. Þorvarðssffl1
prentsmiðjustj., st.-varatemplar 0d°
N. Þorláksson skipstj., st.-gæzlu®-
kosn. Si(r. hiríksson regluboði, stl
gæzlum. ungt. Siqurjón Jónsson ritstf’
st.-ritari Jón Arnason ritstj. Templ3^’
st.-gjaldkeri Jóh. Öqm. Oddsson kauP
maður, st. kapelán Tétur Halldórsson
bóksali, fyrv. stórtemplar Ittdri^
Linarsson skrifstofustj.
Sem umboðsmanni hátemplats vaf
mælt með Guðm. Bjórnssyni lan
lækni, er einnig var kjörinn heiðuf^
félagi stórstúkunnar. Þeir InnrI
Einarsson og Þ. J. ThoroddseI
læknir voru einnig kjörnir het®
félagar. ,.*
Fulllrúi á hástúkuþingið, er h3 *.
verður í Minneapolis í Vestufhet^
1917 var kjörinn Linar HjörW
skáld, en til vara Indr. EiuarsS°^jj
Næsta stórstúkuþing verður ha
í Hafnarfirði.