Morgunblaðið - 23.05.1916, Blaðsíða 4

4
*
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:
Cfyivers’
niðursoðnu jarðarber
og
Fruit Salad
ávalt fyrirliggjandi, hjá
G. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasala fyrir ísland.
Uílarkaup.
c? sumar Raupi Qg Jyrir Rœsía
verð Rreina og þurra voruíí, i síœrri
Raupum. Cg ósRa efíir viésRifíum við
Raupmenn og Raupfeíog.
Reykjavík 20. maí J916.
Jieíqi Zoega.
Vanur mótoristi
og
duglegur háseti
óskast nú þegar.
Finnið Þorstein Jónsson kanpmann
Hotel Island nr. 4.
Fiður og dúnn
aííar tegunóir, éýrt og oóýrf, Rom
meÓ dslanéinuf í
Vöruhúsið.
morgunbíadid.
Nýir kaupendur
fá bíadið ókeypis
það sem eftir er mánaðarins.
Ekkert btað fíijtur ttieiri fréttir en JTiorgunbtaðið-
Gerist áskrifendur
Bezt að auglýsa i Morgunblaðinu.
Angela.
Eftir Georgie Sheldon.
116 (Framh.)
Miss Leonard hikaði við, en gjörði
þó sem Salome bað, og sagði um
leið. — Guð blessi þig barnið gott.
Eg fer að hugsa að til sé viðkvæm-
ur staður í hjarta n\ínu þrátt fyrir
alt, og þér hafið orðið sú fyrsta til
að finna hann. Og Salome varð þess
vör að tár komu í augu hennar er
hún sagði þetta. Tveim dögum áð-
ur en þær lögðu af stað sendi Miss
Leonard eftir lögmanni sinum, og
sat á eintali með honum allan fyrri
hluta dagsins, og þegar að Harriet
kom inn til hennar eftir að hann var
farinn, sá hún að Miss Leonard var
mjög föl og þreytuleg en þó með
þýðari svip en hún hafði áður séð
hana. —Harriet, sagði hún hvatskeyts-
lega, nú hefi eg samið erfðaskrána
mína í dag, og ef eitthvað kemur
fyrir mig á meðan við dveljum i
útlöndum, þá eru skjölin geymd hjá
mr. Travis. Ef þú lifir mig, muntu
komast að raun um að eg hefi ekki
gleymt þér gamla dygga vinnustúlk-
an min.
— Eg er yður þakklát göfuga jung-
frú, var alt sem Harriet gat sagt,
svo forviða varð hún við þetta óvænta
veglyndi húsmóður sinnar. Hún
hafði ætíð haft gott kaup og fengið
það skilfúslega greitt, en meira en það
hafði hún aldrei búist við að fá og
allra síst átti hún von á sérstakri
viðurkenning fyrir starf sitt.
29. kapítuli.
Það var dag einn í öndverðum
júní mánuði, i björtu veðri og góðu.
Hið svipmikla Atlandshaf var slétt
sem heiðartjörn, og vorsólin björt og
fögur stráði ylþrungnum geislum sín-
um yfir láð og lög.
Eitt af hinum stóru fólksflutninga
skipum, sem stöðugt — sumar og
vetur, i blíðu sem stríðu, skriða skref-
drjúg hið viðáttu mikla úthaf — lagði
út úr skípakvinni í New-York og
beindi stafni sínum í austur átt.
A meðal farþega á fyrsta farrými
með þessu skipi, voru þær stallsyst-
ur Miss Leonard og Salome How-
land, en Harriet var skráð sem þjón-
ustustúlka þeirra. Allar voru þær
vel frískar og hinar kátustu. Miss
Leonard var að vísu fremnr fáskift-
in, en hæversk og blátt áfram ívið-
móti og ávann sér virðing samferða-
fólksins, önuglyndi hennar, heimtu-
frekja og óbilgirni virtist nú að mestu
horfið.
Skipið hélt beina leið til Liverpool,
þaðan fóru þær með eimlest til Lon-
don. Þar dvöldu þær í hálfan mán-
uð og ferðuðust síðan til Skotlands.
Þar bjuggu þær í kyrlátu en skemti-
legu gistihúsi á bökkum Katrínar-
vatnsiná, dvöldu þar í tvo mánuði
og nutu fegurðarinnar umhverfis, á
milli þess þær heimsóttu ýmsa merka
sögustaði í grendinni.
Miss Leonard var lífið og sálin í
öllu; hún var bæði víðlesin og stál-
minnug og hafði sterka löngun að
heimsækja sérhvern merkan sögustað;
hún hafði fast ákveðna ferðaáætlun
fyrir hver dag, sem kom sérvel fyr-
ir þær á þessu ferðalagi. Salome var
hin kátasta, hún hafði fengið sér mik-
ið af lesmáli viðvikjandi þeim stöð-
um, er þær ferðuðust til og skemti
Miss Leonard með því að lesa henni
það á kvöldin. A þann hátt voru
þær fyrir fram gagnkunnugar sögu
allra þeirra staða er þær heimsóttu.
Snemma í september ferðuðust þær
til Þýskalands og niður eftir Rín
alla leið t# Constance-vatnsins,
þar dvöldu þær októbermánuð allan
og héldu síðan gegnum Austurríki,
og Týról suður til Ítalíu og koffl0
til Rómaborgar að afliðnum jólutf-
Þeim gekk alt ferðalagið að óskurn>
og ekkert kom fyrir er varpaði minstí
skugga á ánægju þeirra. MissLeoú'
ard mat Salome mjög mikið fydf
glöggskygni hennar og úlsjón á öflu
er laut að ferðalagi.
— Eg gæti trúað því að þér hefð°®
vanist ferðaíögum frá barnæsku, sagðj
Miss Leonard við Salome er hún hafð’
á hugkvæman hátt greitt framúr ef'
fiðleikunum nokkurum viðvíkjand1
farangri þeirra, er kom fyrir við land^'
mæri Austurríkis. Eg er næstuö1
viss um að þér hafið verið í útlönd'
um áður, sagði Miss Leonard en°'
fremurog leit fast áSalome. -—- S*l'
ome brosti, og roðnaði dálítið, e°
sagði ekkert, og styrkti með því gr0Íl
Miss Leonard. Þar að auki gat
talað bæði frönsku og þýsku selfl
innfædd og þekti út í æsar alÞf
peningamyntir er þær þurftu að vetZ *
með. En er þær komu til .Róö1*
borgar varð þessi grunur hennaf
fullri vissu. Þegar Salome tók *
ræða um torgin, hringleika húsl0’
Cæsars höllina og grafhvelfingat1’3/’
þá kom það ótvírætt í ljós, að h
hafði komið þangað áður. »
— Hvenær voruð þér í Róm dð° ^
spurði Miss Leonard þurlega kv°