Morgunblaðið - 25.09.1916, Side 2

2
MORfiUNBLAÐÍ*)
hayn og Hindenbarg, sem eí ást-
sælastur allra hershöfðingja Þjóð-
verja. Þegar ófriðurinn nófst hafði
Hindenburg herstjórnina í Norður-
Prússlandi og varð þegar frægur
eftir að hann hafði unnið hina miklu
sigra á Rússum hjá Masúrísku-vötn-
unum og Tannenberg og hrundið
rússneska innrásarhernum fyrir fult
og alt út úr Þýzkalandi. Var hon-
um síðan fengin yfirherstjórnin á
austurvigstöðvunum alla leið frá
Eystrasalti og suður að Pripet og er
það kunnara en frá þurfi að segja
hve snildarlega honum fórst her-
stjórnin úr hendi. Þjóðverjar unnu
hvetn sigurion á eftir öðrum, hröktu
Rússa burtu úr Galizíu og náðu á
sitt vald öllu Póllandi og Eystra-
saltslöndunum norður að Riga. Er
viðbúið að Rússar hefðu farið enn
meiri ófarir ef Falkenhayn hefði þá
eigi þótt nóg komið, en það er flestra
mál, að Hiudenburg hafi þá viljað
halda lengra, þótt hann fengi þess
eigi ráðið og hafi það orðið upp-
hafið að ósætti þeirra Falkenhayns.
Þegar Rússar sóttu sem ákafast
fram í sumar voru Hindenburg feng-
enn meiri yfirráð og yfirherstjórn
hans þá látin ná alla leið suður í
Galizíu. Og nú fyrir skemstu hefir
Falkenhayn yfirheistjóra verið vikið
frá, en Hindenburg settur í hans
stað yfirherstjóri alls hins þýzka
landhers, eða þó öllu heldur yfir-
herstjóri allra herja Miðveldanna, því
að Þjóðverjar ráða nú mestu um
herstjórnina viðast hvar. Jafnframt
hefir aðstoðarforingi hans, Luden-
dpiff hershöfðingi, verið gerður að
yfir umsjónarmanni með öllum mat-
vælum handa hernum (Oberquartier-
meister), eða næstráðanda í her-
stjórnarráðinu (General Staff). Hefir
Ludendorff getið sér ágætan orðstír
i ófriðnum og jafnan verið önnur
hönd Hindenburgs og ekki sú vinstri.
Um það verður ekkert sagt hvað
valdið hefir þessari breytingu i her-
stjórn Þjóðverja, hvort það er sókn
bandamanna á vesturvigstöðvunum
og Rússa að austan, eða það eru
friðrof Rúmena og ítala. En svo
mikið er víst, að Hindenburg hefir
verið, og er, átrúnaðargoð allrar
þýzku þjóðarinnar og- þess hefir ver-
ið krafist hvað eftir annað að hann
fengi að neyta betur hinna miklu
herstjórnarhæfileika sinna. Þykir
Þjóðverjum sem þeir eigi þar alt sitt
traust sem hann er.
— Hvað sem um alt þetta er,
segir hermálaritari »Times« þá þyk-
ir oss vænt um að Falkenhayn er
farinn frá. Honum ber heiðurinn af
því að hafa ráðið herförunum gegn
Rússum og Serbum og sýndi hann
með því að hann var góður læri-
sveinn hins mikia Moltke. Hafi hon-
um skjöplast, þá er nú eftir að vita
hvort Hindenburg tekst betui.
Alt rnælir þó í móti þvl. Sigrar
Þjóðverja 1866 og 1870 voru eigi
einungis að þakka herstjóminni held-
ur stjórnvizku Bismarcks, sem sá
svo um, að Þjóðverjar ættu eigi
nema einum óvini að mæta í senn
og hipu, að Moltke hafði bæði meira
G. Gislason & Hay
Simnefni: HiÍldSÖlUVfirZlUn 8krifsSanrr. 281
,Gislason‘ Reykjavík Reykjavík Heildsalan » 481
hafa fengið nú með e.s. »HóIum« og »Botniu« miklar
birgðir af neðantöldum vörum:
Hveiti,
Hrísgrjón,
Haframjöl,
Vals. Hafrar,
Rúgmjöl,
Bankabygg, 2 teg.
Maísmjöl,
Molasses-fóðurmjöl,
Kaffi í sekkjum,
Hálfbaunir,
»Linser«.
Sveskjur,
Döðlur,
Rúsínur,
Þurkuð epli,
Sultutau; að eins Jelly,
Ananas í dósum,
Aprikosur
Epli
Perur
Jarðarber
Ferskjur
Vindlar,
Vindlingar,
Reyktóbak, enskt og
danskt, margar teg.
Roel,
Eldspýtur,
Kerti,
Jólakerti,
Spil,
Barnaspil,
Brauð í tunnurn, Mysuostur, HandsJpur,
Cacao í — og dósum Eidam ostur, margar góðar teg.
»Ideal« mjólk 48/1 lbs. Gouda — Þvottasápa,
»Premier«— 48/1 — Heilagfiski i dósum, (Balmoral Cleanser)
Lyftiduft, Central Maltöl. Zinkhvíta 56 lbs. dk.
Macaroni, 2 teg.

Kjöttunnur, Olíutau,
Þakpappi, Ullarballar,
Veggjapappi, Pokar, tómir,
Gólípappi, Hessian,
Þaksaumur, og saumur, Pappírspokar,
Rúðugler,
Hverfisteinar, Önglar,
Ljábrýni, Fiskilinur,
»Asfalt«, Netagarn,
Baðlyf. Manilla kaðlar.
Skófatnaður, karla og kvenna.
Allskonar vefnaðarvara:
Lérert, Stúfasirz, Fataefni, Fóðurefni, Höfuðföt, Vefjargarn o. fl. o. fl.
Jón Björnsson & Co.,
Bankastræti 8.
Nýkomið með »Botníu« og »Hólum«:
Léreft bl. og óbl. Tvisttau, Gardínutau, Kjólatau, Flonel,
—t- Alklæði === . -
Nærfatnað karla og kvenna, Regnkápur og GÓIfteppi er bezt að kaupa hjá
J. B. & Co.
lið og betri og meiri hergögn en
óvinir hans. Nú hafa Þjóðverjar
enga slíka yfirburði. Eftir fáa mán-
uði munum vér hafa miklu meiri
hergögn en þeir, og yfirburðir vor-
ir, bæði á landi og sjó, munu auk-
ast þegar fram líða stundir. Þótt
stjórnvizka Þjóðverja væri jafnvel
eíns góð og hún er slæm, þá eru
þeim nú öll sund lokuð, því að ten-
ingunum er kastað, öll Norðurálfa
er í ófriði og engin hlutlaus þjóð
mun nú ganga til liðs við Þjóðverja,
sem auðséð er að munu bíða ósig-
ur.
En þrátt fyrir það þurfum vér að
hafa vakandi auga með hinum gamla
og harðvítuga hermanni, Hinden-
burg, þangað til það er augljóst
hverja yfirherstjórnarhæfileika hann
hefir. Allrar herstjórnarreynslu sinn-
ar hefir hann aflað sér á austurvig-
stöðvunum, í skógum og mýrar-
flákum Austur-Prússlands og það er
líklegt að fyrsta verk hans verði það,
að stemma stigu fyrir Rússum og
Rúmenum ... Ef bandamenn lina
nokkurs staðar á sókn sinni, þá
létta þeir starf Hindenburgs, en því
meir sem sóknin er efld því óhægra
á hann um vik.
Breyting á herstjórn hefir vana-
lega I för með sér breytingar á hern--
aðatframkvæmdum, Við því verð-
um vér að vera búnir. Herir Þjóð-
verja eru enn öflugir og treysta sigri,
þrátt íyrir tjón það, er þeir hafa
beðið og Þjóðverjar hafa enn nóg
varalið til þess að geta hafið öfluga
sókn. En Austurríkismenn eru komn-
ir á heljarþröm, Tyrkir hafa nóg
með sig og Búlgarar hafast ekki að--
Það er að eins þýzki herinn, sem
um munar, en hann er nú dreifður
yfir óravegu og lengist vigvöllurinn
fremur en styttist.
Það hlýtur að líða nokkur tími
þangað til Hindenburg hefir kynt
sér allar hernaðar, pólitískar og fjár-
hagslegar ástæður, sem Falkenhayn
hefir sjilfsagt þekt. Hann verður að
skygnast um til þess, að vita hvað
hann má bjóða sér. Vér meigum þó
buast við því að hann geri harða
hríð einhversstaðar, vegna þess að
það erað hans skapi, og nýir vendir"
sópa bezt.
Eggert Steíánsson
söng fyrir fullu húsi áheyrenda-
í Bárubúð í fyrrakvöld. Varhon-
um óspart klappað lof í lófa og
var kallaður fram nokkrumsinn-
um.
Fyrsta lagið á söngskránni;
Sigmunds Liebesgesang úr Wal-
kúrien, tókst eirki eins vel og
búast hefði mátt við. Gerir það
máske mest, að framburði tekst-
ans er töluvert ábótavant hjá
Eggert. Það er oft ilt að heyra
orðin, jafnvel ómögulegt á stund-
um að heyra á hvaða máli hann
syngur. Slíkt er leiður galli hjá
söngmönnum og ætti Eggert að
reyna af fremsta megni að bæta
þetta. Það væri leitt til þess að
vita, ef framburðurinn skyldi
standa honum fyrir þrifum á
þeirri listamannabraut, sem hann
nú heldur út á — því leiðara,
sem það er augljóst, að Eggert
hefir fyrirtaks sönghæfileika frá
náttúrunnar hendi. — Röddin er
þýð, fögur og mikil, en tilgerð og
skeytingarleysi í framburði má
til að hverfa.
Skemtilegt var að heyra lögin
eftir Sigvalda Kaldalóns. Eru
þau látlaus og falleg, enda söng
Eggert þau af mikilli snild.
Einkum þótti mikið koma til
vöggusöngsins: »Sofðu, sofðu góði<,
sem er framúrskarandi fallegt lag.
Sum lögin varð Eggert að syngja
aftur, en tónskáldið var »kallað«
fram tvisvar.
Söngurinn var skemtilegur og
ætti fólk að fjölmenna í Báruna
í kvöld, því þá syngur Eggert
aftur í síðasta sinn. Hann fer utan
á Botníu að nokkrum dögu®
liðnum.
Hrafn-