Morgunblaðið - 22.03.1917, Blaðsíða 4

4
M^KíUJNÍU AfíTI>
Æaup&Rapur $
B r í k a ð ír.ahogni-spiiaborð óskast til
kanps. Slmi 466.
D ö m n-r e i ð h j ó I og 1 herrahjól brnk-
að óskast keypt. Uppl. hjá Jóni Sig-
aiundssyni gullsm., Laugavegi 8.
Fermingarkjóll til sölu á Lindar-
götu 14.
»V o r þ r á« (serenade) eftir Loft Gnð-
mnndsson, fæst hjá bóksöium.
B 1 ý og Z i n k kaupir háu verði Helga
Jónasdóttir, Lmfásvegi 37.
Winna
Stúlka óskast nú þegar hálfan dag-
inn, í bæga vist, til 14. mai. R. v. á.
Viðgerðir á gúmmistígvélum og
skóhlífum fæst á Gúmmívinnustofunni
Lindargötn 34.
JSmga
M a ð a r óskar eftir herbergi með hús-
gögnum nú þegar. Borgun fyrirfram.
R. v. á.
Herbergi fyrir einhleypan óskast 14.
mai, sem næst Miðbænum. Má véra á
efri hæð. R. v. á.
0 r g e 1 óskast til leigu nú þegar. Upp-
lýsingar á Skólavörðustíg 11.
Guölaug H. Kvaran
Áoitmannsstig 5
Sníður og mátar allsk. kjóla og kápur.
Saumar líka ef óskast.
Ódýrast í bænuœ.
Pappírspokar
fást hji
Jótíi frá Vaðnesi.
De foreuede B ry ggerier.
Tiag
Ideai
Libbys
Hogaí Scarfef
aliar þe<sar tegundir hafa reynst ágætar, fást hjá
Jóni frá Vaðnesi.
<
i ÁTBtYvmjXG Ah.
- - i—---5
iimiairjgging&r
# óg strídsvátryggíBgiP.
O. Joíinscm & Kaa,b€tr,
Det l§. óctr BrasuMœ
ffíuprf-fiRítaHgfsi
vátryggítí htit-u hésgfign, allff--
koásr vftuulc.rCa o, s. in. %tgs
eidsvoðs ftrú i-i'sísta ifcgjald
Heimaki. f'—5 s f. b. og S—* e. i.
i Auxtvvstr. 1 (Bíð L, Nieise ).
. 3. NS©I*®n.
OuDiiar Egilson
skipamiðlari.
Tais <79. - Veltusundi 1 (uppi|
Sjó- Síríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin. kl. xo—4.
Alískonar
I lr una tr y gg in gar
Halhlór Eiríkgson
bóksri Eimskipafélagsins.
Trondhjems vátryggingarféiag hJ,
Allskonar brunatryggingar.
Aðslnmhoðsmaðar
CARL FINSEN.
Skólavörðustíg 25.
Sbrifstofatimi 5'/s—6*/, sd, Talsimi 331
Allskonar
vátryggingar
Troll© Rothe.
Geysir
Export-kaffi
Aöaiumboðsmenri;
ö, Jchnsorí k Kaaher
OLAFUR LARU8SON,
yfirdómalögm., Kirkjustr. lö>
Heima kl. 1—2 og 5—6. Simi 215
— Hver er þessi konai spurði
hann aftur og Valentine neyddist til
þess að svara:
— Miss Glinton, ameríkska milj-
ónamærin I
— Víljið þér kynna okkur, Lady
Valentine? mælti hann.
— Nei, mælti hún kuldalega. Eg
þekki hana ekki. Það er að segja,
eg þekki hana eigi nógu vel til þess
að geta kynt hana öðrum.
Valentine hafði aldrei átt jafn bágt
með það að stilla sig.
— Hún gefur honum undir fótinn,
mælti hún við sjálfa sig. Af kurt-
eisisskyldu gefur hann henni blóm
og svo kemur hún í þessum afkára-
lega búningi til þess að þóknast
honum.
Enda þótt Valentine þætti klæðn-
aður Miss Glinton afkáralegur þá
varð hún þó að viðurkenna það, að
hann var fallegur og fór vel. Hdn
hafði verið fegurst allra áðurenMis:
Glinton kom, en hún vir fegurii.
Valentine hugsaði þó ekki svo mjög
um það. Hitt gramdist henni hvern-
ig Miss Glinton var klædd, þvi að
það benti til þess að einhver meiri
en lítil vinátta væri með henni og
hertoganum. Og Valentine heyrði
að allir voru að tala um þetta og
brostu góðlátlega að þessari nýju
uppfundningu.
Enginn mundi hafa teki# til klæðn-
aðar Miss Glinton, ef hertoginn hefði
eigi botið hin sömu blóm og hún.
Og Valentine gramdist það sárt, að
hún skyldi eiga sök á þessu. En
— fyrst hún hafði gefið honum
blómið, þá gat hún tekið það aftur.
Og hún var einráðin f því að biðja
hann að skila sér blóminu aftur
hvenær sem henni tækist að ná tali
af honum í einrúmi.
Hertoginn varð eigi var við það
þá er Miss Glinton kom inn í sal-
inn og haun skildi þess vegna ekk-
ert í því hvernig á því stóð að menn
brostu að honum og voru að tala
um það hvaða lit hanti hefði valið
sér. En hann vissi þegar hvað það
átti að það þýða þegar hann sá Miss
Glinton í allri sinni dýrð. Og eigi
gat haun varist þess að honum þótti
vænt um það hvernig hún var klædd.
Þau mættust i salnum og hún sá
þegar blóm það er hann bar í hnepsl-
unni, og þá roðnaði hún skyndilega.
Hann talaði við hana um hitt og
annað nokkra stund, en þegar þau
voru orðin ein, leit hann brosandi
til hennar og mælti:
— Leyfist mér að dást að kfæðn-
aði yðar, sem er sá fegursti er eg
hefi séð á æfi minni.
— Mér þykir vænt um það að
þér dáist að honum, mælti húo*
Öll aðdáun vekur auðvitað ánægju'
Hann viss ekki glögt hvort húö
sagði þetta i hæðni eða alvöru.
— Eg hygg að þér séuð eigi un]°%
ginkeypt fyrir aðdáun, Miss GlintoOr
mælti hann. Ef svo væri þá bi°d'
uð þér vera vingjarnlegri heldur eU
þér eruð í garð hinna mörgu seÐJ
dást að yður.
d-
Það er oft ljótt að vera
VlO'
ið
gjarnlegur á þann hátt sem þór e1^,
við, mælti hún kuldalega. Eo
þótt blærinn, sem leikur i laU
væri ástarandvarp, þá mundi P
ekki snerta hjarta mitt.
— Þá eruð þér harðbrjósta, t0*
hann- . ggltí
— Það er gott fyút œl£’ . s,
hun og hló kuldalega. Mótlæti b
ins verður léttbært þeim, serö
eru tilfinninganæmir.
— 4x6 —-
413 —
— 414 —
— 415 —